Εγώ πάλι πάντως , επανειλημμένα έχω πάθει το εξής:
Ατμίζω για πρώτη φορά ένα υγρό , του δίνω και 1-2 μέρες περιθώριο και λεω "αυτό το υγρό δεν είναι για μένα". Αν τώρα το υγρό είναι σε σχετικά μεγάλη ποσότητα λέω " κρίμα είναι ( με πιάνει κατοχικό σύνδρομο από την γιαγιά μου που πέθανε από πείνα στην κατοχή). Αντε να το ατμίσω να τελειώνει και δεν ξαναπαίρνω απο αυτό"
Μόλις το υγρό αρχίζει και φτάνει στο τέλος του λέω στον εαυτό μου ..
" Ρε συ , τελικά δεν ήταν και άσχημο, εδω που τα λέμε θα μου λείψει αυτή η αηδία! "
Μόλις τελειώνει πράγματι μου λείπει !!!
Συμπέρασμα
- Η συνήθεια είναι μεγάλη υπόθεση. Βέβαια, αν γίνόμασταν σκλάβοι της θα ζούσαμε ακόμα στις σπηλιές ( εδω που τα λέμε δε θάταν και άσχημα).
- Αν δεν υπήρχαν τα συνήθη "μπουκώματα" των ατμ και όλα τα γνωστά προβλήματα, θα είχα καταλήξει γρήγορα σε ΜΙΑ συσκευή και 1 υγρο (άντε και ένα 2ο έτσι για να ξεκουράζεται το 1ο )
Θυμάμαι όταν κάπνιζα τσιμπούκι , που ενώ είχα 5-6 κόλλαγα για μήνες σε ένα.
(Αντε Cyan, το έγραψα και με μορφή διαλόγων...καλό για σενάριο ? )