Κάπνιζα από τα 14 μου λόγω μόδας και για 10 χρόνια μέχρι τα 26. Το έκοψα μαχαίρι για 4+ χρόνια λοιπόν και αν και μου έλειπαν τα 2-3 σημαντικά τσιγάρα της ημέρας (με τον καφέ, μετά το φαγητό, με το ποτό) τα υπόλοιπα 2 πακέτα (1 καπνός ανά 2 ημέρες) δεν μου έλειψαν καθόλου.
Πέρσι, όμως, έχασα ένα πολύ κοντινό και σημαντικό άτομο και ανάμεσα σε όλα τα άλλα αυξήθηκε κατακόρυφα η ανάγκη για τσιγάρο ενώ ταυτόχρονα εξαφανίστηκε η αυτοσυγκράτησή μου. Ευτυχώς είχα φέρει από κίνα κάποια ΗΤ για φίλους και καβάτζωσα 2-3. Με κράτησαν 2-3 μήνες άκαπνο μέχρι να αρχίσω να ισιώνω γενικότερα οπότε και το ξανα-έκοψα για άλλους 10 μήνες μέχρι φέτος το Μάη που για άλλους λόγους ξαναέγινε η ανάγκη ασφυκτική, η δύναμη θέλησης πήγε βόλτα και ακόμα την ψάχνω, τα χρήματα ανύπαρκτα, και σε γενικές γραμμές μια χαρά χάλια.
Αλλά! δεν πτοούμαστε! Ατμίζω κανα μήνα τώρα, έμαθα να φτιάχνω τον καλύτερο φρέντο καπουτσίνο σπίτι, βγάζουν συνέχεια προσφορές στις μπύρες τα s/m και να'ναι καλά και οι φίλοι που γουστάρουν να ξενιτεύονται από τα νότια προάστια στο πικέρμι για μπυροκαταστάσεις στη βεράντα!
Κρατάτε αδέρφια, όλα καλά θα πάνε!

Εχμ, αυτό νομίζω με κατατάσσει στην κατηγορία "άλλο"
