Παίζοντας με τον Alberich παρατήρησα πως με τα κλασσικά στησίματα είχα πολύ ξερή τζούρα και υποτονική γεύση. Για μένα αυτό είναι δείγμα υποτροφοδοσίας. Οπότε, είπα να δοκιμάσω λιγότερο βαμβάκι, γιατί όπως είπε και ο knstn το καπάκι "πατάει" πολύ το βαμβάκι. Πάλι όμως δεν είδα σημαντική διαφορά. Τσαντισμένος, αποφάσισα να βάλω όσο το δυνατό λιγότερο.
Έστησα με 2άρι πυρήνα, και αφού έβαλα το βαμβάκι, το έκοψα σύριζα στα κανάλια, το αφράτεψα προς τα πάνω (χωρίς να αφαιρέσω) και όσο βαμβάκι ήταν πάνω από το επίπεδο της αντίστασης το έκοψα. Έκοψα και κάτι αυτάκια που προεξήχαν αριστερά-δεξιά, και έμεινε μια πολύ μικρή φλούδα βαμβακιού πάνω στο λούκι. Με το φόβο της διαρροής, έκλεισα και γέμισα. Το αποτέλεσμα ήταν απίστευτο: γεμάτη τζούρα, πολύ καλύτερη γεύση και ούτε ξεραήλα, ούτε διαρροή.
Άρα, για μένα, ο Alberich έχει τερματίσει το δόγμα "το λιγότερο είναι περισσότερο" (less is more). Δοκιμάστε το με όσο το δυνατό λιγότερο βαμβάκι στα λούκια, ίσα να υπάρχει.