[justify]Καλημέρα σε όλους. Με τον Eviva μου ξεσηκωθήκαμε αξημέρωτα. Κανένας οίκτος, πουθενά. Εντάξει, το καταλαβαίνω, είμαστε λίγο φάουλ, το νήμα δεν είναι γυμναστήριο δι' αλληλογραφίας, όμως έχουμε καλό σκοπό. Αφού μπορούμε εμείς τότε μπορούν όλοι, και κυρίως οι πιο νέοι άνθρωποι, που αν τύχει και διαβάσουν τις σαχλαμάρες μας, ίσως, λέω ίσως, να ξεκουβαλήσουν και να σύρουν τον πισινό τους για όλα τα ωραία που μας περιμένουν εκεί έξω, και μακάρι να μας βάλουν τα γυαλιά, στα πάντα. [/justify]
[justify]Ναι, ήταν και είναι υπερβολή η επιλογή μας για έντονη άσκηση, ο γιατρός ήταν κάθετος, ειδικά όταν δεν είσαι και το καλύτερο παιδί, ειδικά όταν έχεις ένα άλφα ιστορικό με πολλά χρόνια καπνίσματος, με χίλιες δυο υπερβολές και βλακείες, όμως κι από την άλλη, ποτέ δεν είναι αργά για να διορθώσουμε όλα αυτά που τόσο άδικα προσπεράσαμε και δεν δώσαμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να χαμογελάσει, όπως κάποτε. [/justify]
[justify]Λοιπόν, πέρα από τις φλυαρίες, σήμερα γράψαμε πάλι κάπου στα 100 χιλιόμετρα. Ο καιρός ήταν θαυμάσιος, η θερμοκρασία ιδανική, και η θάλασσα μας περίμενε. Βέβαια, βάλαμε μυαλό, και πλέον ήμασταν οργανωμένοι, ελέγχαμε ρυθμό, κατάλληλα ντυμένοι, μετρούσαμε όσα έπρεπε και όποτε έπρεπε, μάλιστα ο Eviva μου ήταν εξοπλισμένος με αγνή σκέτη βάση (50/50 και 9mg/ml), [χαχα, ναι ναι, ο Joe άτμισε σκέτη βάση, και την απόλαυσε κυριολεκτικά]. Όλα τέλεια. [/justify]
[justify]Εντάξει, για το τέλος αφήσαμε το καλύτερο, θέλαμε να κάνουμε και το εφέ μας ως μπρατσόνια..., λοιπόν, μετά από 155 παλμούς και με τελική στάση 15 λεπτών ηρεμίας, ρίξαμε τους παλμούς σε 85, (τώρα είμαστε κάτω από 60, περίπου 55). Θεοί της ασφάλτου, τίποτα λιγότερο. Εβιβάκι μου, σ’ αγαπώ![/justify]