Orange Tart“…Αφράτη και απαλή κρέμα από χυμό ώριμου πορτοκαλιού αγκαλιάζεται μοναδικό σε ένα τραγανό μπισκότο! Μια κρεμώδης και γλυκά πικάντικη βάση από ζουμερό πορτοκαλί που απλώνεται πάνω σε αφράτη πλούσια κρέμα ζαχαροπλαστικής, με μια λεπτή αίσθηση από τραγανό μπισκότο!...”Την περιγραφή αυτή την ξεχνάμε φυσικά γιατί δεν είναι τίποτα άλλο από την περιγραφή του lemon tart που αντί για λεμόνι του βάλανε πορτοκάλι. Κατά την άποψη μου το orange tart, παρότι αρκετά συγγενικό, είναι κάτι άλλο. Συγκρίνω βέβαια το μετά TPD SnV orange tart με το προ TPD έτοιμο lemon tart, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς γιατί δεν διαθέτω το SnV lemon tart. Το καλό είναι πως έχω πολύ στοκ ακόμα από το παλιό, καλό έτοιμο υγρό και δεν νομίζω να χρειαστεί να το αναπληρώσω πιο νωρίς από την χρονιά που λέει και το τραγούδι ‘In the year 2525’. Το κακό είναι πως έχω αρχίσει να το βαριέμαι λίγο...
Να ξαναγυρίσω όμως στο υγρό της ημέρας και να κατακεραυνώσω την περιγραφή του υγρού στα sites λέγοντας πως χυμός ώριμου και
φρέσκου πορτοκαλιού δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Στον δικό μου ουρανίσκο κάθε χυμός (όχι φρεσκοστυμμένος), καραμέλα, τσίχλα, οδοντόπαστα, μπισκότο, παγωτό, sorbet, κλπ, με γεύση πορτοκάλι έχει μια σαφώς τεχνητή και χημική αίσθηση. Δεν είναι πάντα δυσάρεστη η αίσθηση αυτή, αλλά φρεσκοστυμμένο πορτοκάλι καταλαβαίνω
μόνο στο φρεσκοστυμμένο πορτοκάλι! Στα ατμιστικά υγρά με πορτοκάλι τα πράγματα είναι συνήθως πολύ χειρότερα. Άλλα μου θυμίζουν αναβράζοντα δισκία βιταμίνης C, άλλα κάτι γρανίτες ξυλάκι που τις αγοράζαμε μόνο όταν είχε ξεμείνει ο παγωτατζής από το καλό πράγμα. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και στο orange tart μόνο που εδώ η ξεκάθαρη χημικίλα είναι τόσο υπέροχη που θέλεις να το πιείς το υγρό, θέλεις να λουστείς με αυτό και να πλύνεις τα δόντια σου και το βράδυ να το πάρεις μαζί σου στο κρεβάτι να κοιμηθείτε παρεούλα. Στις πρώτες τζούρες βέβαια δεν μου άρεσε καθόλου (μου έμοιαζε πικρό και ξινό) αλλά μετά από λίγη ώρα κατάλαβα ότι έχω ήδη πάθει βαρύ coup de foudre. Έχει βέβαια κάποιες νότες ξινόπικρες αλλά εκτός του ότι κάνουν την γενική αίσθηση λίγο πιο πικάντικη, τις καλύπτει αμέσως αυτή η υπέροχη γλύκα που μένει στο στόμα σου μετά την εκπνοή. Για την ακρίβεια, μένει στο πίσω μέρος της γλώσσας προς τον ουρανίσκο...
Ξέρω ότι τους περισσότερους τους ενδιαφέρει να μάθουν αν το υγρό σου δίνει την αίσθηση της τάρτας όπως το αρχικό lemon tart και ομολογώ πως κι εμένα το ίδιο με ενδιέφερε. Να πω λοιπόν πως αντί για τάρτα, ζύμη ή μπισκότο εγώ αντιλαμβάνομαι μία κρέμα... Ίσως να ήταν κι αυτός ένας λόγος που στην αρχή δεν μου άρεσε το υγρό γιατί προφανώς περίμενα την μαγική τάρτα του lemon tart, την οποία σε καμία περίπτωση
δεν κατάλαβα. Η κρέμα όμως αυτή είναι τελικά όλα τα λεφτά και το μόνο άλλο υγρό που διαθέτει τόσο ωραία κρέμα είναι το παπαγαλόζουμο Νο.2 (Blue Spirit).
Διαφορετικό λοιπόν υγρό από το lemon tart (πολύ, κατά την ταπεινή μου άποψη) αλλά μια κατηγορία κι αυτό από μόνο του. Προσπάθησα φυσικά και ρινικές εισπνοές να κάνω και να πάω τον ατμό στο πίσω, αριστερό τεταρτημόριο της γλώσσας μου αλλά για άλλη μία φορά δεν τα κατάφερα οπότε όλα όσα γράφω είναι συμπεράσματα από συμβατικές, κλασικές τζούρες, και MTL και DL. Κυρίως όμως DL, σε χαμηλά (10) και μεσαία watts (30).
Είπα ότι έχω πάθει ζημιά με αυτό το υγρό;
ΥΓ. Το υγρό εγώ το άφησα να ωριμάσει έναν μήνα ακριβώς! Δε πα να λένε...
ΥΓ2. Σκέφτηκα αρχικά να μην ποστάρω αυτό το κείμενο σήμερα και να περιμένω μερικές μέρες να δω πως θα τα πάω με το orange tart. Μετά όμως σκέφτηκα ότι δεν πειράζει και ν’ αλλάξω γνώμη αύριο. Πρώτη φορά θα ‘ναι;
295 Απαντήσεις
51075 Εμφανίσεις
