Καποιες συντομες απαντησεις σε αρκετες από τις παραπανω ερωτησεις :
Tα LIQUA και τα HIGH WHEELERS είναι entrance level υγρα που κανουν με αξιοπρεπη τροπο μια συγκεκριμενη δουλεια : εισαγουν τον αρχαριο στο ατμιστικο οικοσυστημα προσομοιαζοντας με απλες , «τσιγαρισιες» κυριως υλοποιησεις σε κατι που ο νεος ατμιστης ηξερε γευστικα από πριν – το καπνισμα. Τα LIQUA είναι υγρα κινεζικης προελευσης που κατασκευαζονταν αρχικα σε χωρες της ανατολικης ευρωπης μαλλον με αρωματα της flavour art (μαλιστα μια εποχη ειχαν και μοστρα μια Ιταλικη σημαια και καλα …). Εκτοπισαν σιγα σιγα την flavour art από την πρωτοκαθεδρια οσον αφορα τα value for money υγρα αναπληρωσης που προοριζονται για τους πολλους και που τα βρισκει κανεις οπουδηποτε και σημερα πλεον, εχουν ένα σημαντικο μεριδιο αγορας προσφεροντας βασικες και δοκιμασμενες γευσεις χωρις πολλα – πολλα ρισκα και σε fair τιμες . Αναφερω ενδεικτικα το Traditional (α- γλυκο εντονο καπνικο με σανταλοξυλο) , το Αmerican blend (ηπιο – εως ατονο - καπνικο με μια essence μελιου), το sweet tobacco (μια εκδοχη RY4 με υπερβολικη κατά την γνωμη μου καραμελα και βανιλια) , το Turkish tobacco (ένα ανθωδες μαλλον ξηρο καπνικο με νοτες μπαχαρικων) και παει λεγοντας . Τα HIGH WHEELERS είναι Ελληνικα , αξιοπρεπη , και κινουνται στο ιδιο ασφαλες μονοπατι . Θα μνημονευσω ένα virginia που εχουν, το Manduro, που μοιαζει πολύ με το αντιστοιχο της flavour art στο πιο βαρυ του (με πιο εντονο το «τασακι» σε σχεση με την «χορταριλα» που χαρακτηριζει το εν λογω στυλ) και το TOBACCO HABANO , ένα συνδυασμο πουρισιου καπνικου με κατι σε μελι. Όλα αυτά προοριζονται βεβαιως για εργοστασιακους ατμοποιητες και MTL ατμισμα χωρις ιδιαιτερες “gourmet” αξιωσεις – αργοτερα ομως, πιθανοτατα οι απαιτησεις θα αυξηθουν. Για εμενα προσωπικα , όλα αυτά τα «εισαγωγικα» τελειωσαν οριστικα όταν πρωτοσυναντηθηκα με το επικο Longhorn της αμερικανικης HALO που εκλεισε για παντα το κεφαλαιο «ορθοδοξα καπνικα» χωρις να επιδεχεται καμμια απολυτως συγκριση. Και εν τελει , νομιζω ότι την ιδια δουλεια μπορει να την κανει καποιος με πολύ πιο ενδιαφεροντα τροπο, χρησιμοποιωντας πχ υγρα της επισης Ελληνικης Lamda όπως το Yoda – ποσο μαλλον με το ανυπερβλητο Gandalf (που όμως παει σε άλλη κατηγορια).
Τα Καναδεζικα Don Cristo τωρα, παρα την θρασυτατη αναφορα τους στα αγαπημενα (παλια αυτό…) Montecristo, ποτε δεν με επεισαν : τα ευρισκα παντα υπερτιμημενα , και χωρις εμφανη ταυτοτητα – ένα καπως αγαρμπο χαρμανι γευσεων χωρις κατι που να ξεχωριζει. Περα απο τις ενστασεις μου παντως, πρεπει να προσθεσω τον ισχυρισμο τους οτι η καπνικη τους βαση ωριμαζει με πραγματικά πούρα Montecristo και οτι εχουν στο παλμαρε τους αρκετα διεθνη βραβεια , πχ Vapexpo 2017. Οσο για τα Tom Klarks , αυτά είναι πολύ ιδιαιτερα γερμανικα υγρα για λιγους : τελευταια , παλευω ένα ανθωδες καπνικο που το λεει Weisser Hahn, εχει σημα ένα κοκορακι ( ! ) και μου πηρε καμποσο καιρο να αποφασισω ότι δεν είναι αποσμητικο χωρου η (ακομα χειροτερα) αεροσολ. Θελω πολύ να το ατμιζω ποτε- ποτε, αλλα μαλλον προκειται για διαστροφη, πως αλλιως; Ok όμως, σε καποιους αρεσει να τους δερνουν με την λουριδα πχ, no problem με αυτά.
Όλα τα παραπανω βεβαιως , δεν διεκδικουν δαφνες γευσιγνωσιας. Προσωπικες εμπειριες καταθετω απλως , ελπιζοντας καποιοι να τις βρουν χρησιμες – εως εκει.
1822 Απαντήσεις
327044 Εμφανίσεις
