Elysian Labs Nilla CakeΠερνάω μια δύσκολη φάση τον τελευταίο καιρό. Δύσκολη
ατμιστική φάση γιατί όλα τα άλλα πάνε φυσικά τέλεια! Είναι φαίνεται νομοτελειακό να μην πηγαίνουν ποτέ όλα καλά στο άτμισμα και πάντα να υπάρχει κάποιο θέμα να σε τυραννάει και να μην σε αφήνει να κάνεις τίποτε άλλο εκτός από το να ασχολείσαι συνέχεια με το γαμοάτμισμα! Ούτε επάγγελμα να ήταν! Μια έχεις θέμα με τους ατμοποιητές, μια με τα μοντάκια, μια με τις μπαταρίες, μια με τα σύρματα, μια με τα βαμβάκια, μια με το φόρουμ, κλπ, κλπ. Το πιο σοβαρό όμως πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας ατμιστής είναι να μην του αρέσει κανένα υγρό, ούτε καν αυτό που μέχρι την προηγούμενη μέρα λάτρευε. Κάτι τέτοιο περνάω τον τελευταίο καιρό και δεν σου κρύβω πως έχω αρχίσει να παρακολλάω στους καπνιστές (σε σημείο χοντρής παρεξήγησης) μπας και ξεκλέψω καμιά τζούρα από δεύτερο χέρι. Στην αρχή νόμισα πως είχα πάθει κορεσμό και το έριξα στη βάση. Μετά από μερικές μέρες όμως κατάλαβα πως κάτι άλλο τρέχει εδώ πέρα που τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να εξηγήσω. Σαν να έπαθα μια συνολική κόπωση στην γεύση και ενώ το υγρό τάδε έχει ακριβώς την ίδια γεύση με πριν ένα μήνα και δύο μήνες και τρεις, εμένα μου φαίνεται από αδιάφορο έως εμετικό. Σκέφτηκα μήπως έπαθα κάνα εγκεφαλικό αλλά έλυσα ένα δύσκολο sudoku σε χρόνο ρεκόρ οπότε μάλλον δεν έχω φυράνει τελείως ακόμα. Κάτι παίζει που δεν ξέρω αλλά καλά θα κάνω να το βρω γρήγορα πριν βρεθώ με κάνα καμελάκι στο στόμα...
Δεν είναι off topic αυτό που έγραψα από πάνω. Είναι εισαγωγή σ' αυτό που θα γράψω τώρα. Λοιπόν! Δεν θα βρεθώ με
κανένα καμελάκι στο στόμα! Κι αυτό γιατί τώρα φουμάρω το υγρό της επικεφαλίδας και έχω πάθει πλάκα! Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι. Κάποια τούρτα βανίλα λένε όλες οι περιγραφές και δεν θα διαφωνήσω καθόλου. Είναι όμως πολύ παραπάνω από απλώς μια τούρτα βανίλα. Είναι γλυκό υγρό αλλά έχει και μια διακριτική και ευχάριστη οξύτητα που μου πάει πάρα πολύ. Πολύ μονοδιάστατο υγρό αλλά εντελώς υπέροχο. Θα μπορούσε βέβαια να αποτελέσει και βάση για μια πιο περίπλοκη συνταγή αλλά εγώ μάλλον θα την προσπέρναγα αφού υπάρχει αυτό το καλό πράγμα που με γλυτώνει από το να ονειρεύομαι καμελάκια και κοχίμπας! Υπάρχει βέβαια και η αρνητική πλευρά του πράγματος. Το Nilla Cake μου τελείωσε οριστικά μια σειρά από υγρά σιγουράκια που δεν έχω κανένα λόγο πια να τα ατμίζω γιατί έχουν παραπλήσιο προφίλ χωρίς το μαγικό αποτέλεσμα του υγρού που μας απασχολεί σήμερα. Με λίγα λόγια, με έβαλε στο τσεπάκι του ο πονηρός μαγαζάτορας...
Δεν μπορώ να γράψω από που το πήρα το υγρό γιατί έχω την εντύπωση πως ορισμένοι εδώ μέσα με αποκαλούν παπαγαλάκι και
δεν έχω ιδέα γιατί! Θα πω μόνο πως το πήρα από το μαγαζί ενός μπλε τύπου που ήταν κάποτε πρόεδρος κάποιου συλλόγου που δεν θυμάμαι τι ακριβώς ήταν και βρίσκεται (το μαγαζί. Και ο πρόεδρος...) στην οδό Πεντέλης 2 και Δερβενακίων γωνία στην Αγία Παρασκευή Τ.Κ. 15343. Το τηλέφωνο δεν το θυμάμαι...
Αυτά...