Κύριοι καλή ανάσταση!
Νι200 30ρι, 0.15ohm, 10% αραίωση, 50-50pg/vg.Κατόπιν της παραπάνω "χασούρας" είπα να πνίξω τον πόνο μου παραγγέλνοντας 2 ωραία "Πούρα" το Bezouki και το Mata fina.
Επέλεξα το Bezouki έναντι του piloto Cubano μιας και το έχω ξαναδοκιμάσει το Πιλότο και καθώς διάβαζα διάφορες κριτικές, φέρνει πολύ στο mata fina, με το δεύτερο να ψηφίζεται ώς καλύτερο των δύο.
Έβαλα στον Prime το Mata Fina , στον Lite [2019] το Bezuki, στο YouTube "Hasta Siempre Comandante" για την ανθυποβολή του πράγματος, έγυρα πίσω σαν άλλος Al Pacino ala Scarface στην καρέκλα του μπαλκονιού μου, έκλεισα τα μάτια και τα "άναψα".
Και κάπου εδώ να πω πως ο ήλιος και ο καλός καιρός τους δίνει ενα προβάδισμα έναντι των χειμωνιάτικων Λατάκια και Cavendish.
Επίσης να πω την άποψή μου λόγω εμπειρίας στους μερακλίδικους καπνούς πίπας και πούρων στα φοιτητικά μου χρόνια, ένα παράδοξο.
Ενώ σε αρώματα που παραπέμπουν σε πίπα (βλ. Latakia) έχουν πετύχει την πραγματική εμπειρία καπνίσματος λατάκια με την καύση τους και τα όλα τους, στα πούρα έχουν εξομοιώσει την μυρωδιά ενός άκαυτου πούρου. Την χαρακτηριστική "Ψαρίλα" του "δέρματος" του πούρου όταν το βγάζεις απο το κουτί του και το πηγαινοφέρνεις δεξιά αριστερά στα ρουθούνια σου να γευτείς αυτό το περίεργο άρωμα του Φύλλου. Αυτή την γήινη "υγρασία" που σου φέρνει στο μυαλό ήλιο και καταγάλανο ουρανό.
Ας πάμε σε πολύ σύντομες λεπτομέρειες που ξεχώρισα στα 2 υγρά μιας και τα 2 πληρούν τα παραπάνω "σεντόνια" που μου βγήκαν πάλι.
Mata fina: Θα το χαρακτήριζα πιο εξωτικό, πιο δροσερό, πιο ντελικάτη γεύση και πιο αρωματικό. Ξεκάθαρη η διαφορά τους , σε αντίθεση με το πιλοτο κουμπάνο και το μάτα φίνα.Θα δανειζόμουν έναν μουσικό χαρακτηριστμό που συνιθίζουμε να λέμε στα τζαμαρίσματά , πιο "στακάτο" πούρο. Δεν έχει τίποτα να κρύψει. Ο,τι λέει η περιγραφή τα βρήκα αναλυτικά σε κάθε μου τζούρα.
Bezuki:Εδω πέρα κάτι κρύβεται. Θα έλεγα αν το Mata Fina ήταν Black Cavendish, τότε αυτό εδώ θα ήταν σκέτο Cavendish. Πιο σκοτεινό, πιο έντονο το καπνικό του, δεν έχει πολλά να πεί, αυτό που ζητάς στο δίνει απλόχερα χωρίς ιδιαίτερα αρώματα και φανφάρες. Ένα σκούρο πούρο ηλιοκαμμένο, με τα πειράγματά του στη γλώσσα να σου θυμιζει κάθε στιγμή οτι είναι πούρο, σκληρό και χωρίς αστεία.
Και τα 2 θα τα χαρακτήριζα κρεμώδη,σίγουρα πολύπλοκα, το μεν με τα παιχνιδιάρικα αρώματά του ήλιου το δε, με την σκοτεινή και άρρωστη καπνίλα του.
Άλλα 2 όμορφα καπνικά μπήκαν νομίζω στην συλλογή ρουτίνας μου γιατί σκοπεύω να τα κάνω υγρά all day.
Να κάνω μια μικρή σύκγριση, κλαίω τα λεφτά μου οσο αφορά τα V by black note σε σχέση με τα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ La Tabaccheria. Μετά απο αυτά τα υπέροχα υγρά, τα άλλα μου φάνηκαν ΟΛΑ τα ίδια με εξαίρεση ελάχιστα το κεντάκι απλά για τη διαφορετικότητά του.
Cavendish, Havana, Virginia, Burley, μου φαίνονται ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια φλάτ αρώματα.
Keep going Ταμπακιέρες !