Μία νέα σειρά αρωμάτων τύπου Shake n Vape με ελληνική υπηκοότητα, έχει μπει στη ζωή μας εδώ και περίπου ένα μήνα. Πρόκειται για μία φρέσκια επιχειρηματική προσπάθεια από τον Βασίλη Λαζάρου και τον Αλέξανδρο Μητσόπουλο, γνωστοί και οι δύο στους τομείς τους. Μία πρώτη εικόνα μου είχε δώσει ο Αλέξανδρος στην έκθεση τον Ιούλιο, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, και γνωρίζοντας το μεράκι του στην ιδιοκατασκευή, περίμενα το αποτέλεσμα. Έτσι, την πρώτη Δευτέρα του Οκτωβρίου ήρθε το πακετάκι με τα 4 νέα δημιουργήματα και το ντεμπούτο της νέας εταιρείας. Μετά από οδηγίες του Αλέξανδρου, τα έφτιαξα με βάση περιεκτικότητας 70% VG και νικοτίνη κοντά στα 2mg, και ένεκα υποχρεώσεων, τα άφησα να ξεκουραστούν κοντά 20 μέρες μέχρι να τα περιλάβω. Βασίλη και Αλέξανδρε, ήρθε λοιπόν η ώρα σας! Να αναφέρω εδώ ότι και τα τέσσερα δοκιμάστηκαν σε Phenomenon Zest και σε Griffin 25 Plus. Τα τρία τα «σκάσανε» καλύτερα στο Griffin.
Blueberry Donut, Phenomenon Zest, SS316 0.28mm, 2mm SC, 0.43Ω, TC, Drago Cotton.«Μια πλούσια, αφράτη ζύμη από φρεσκοψημένο ντόνατ γεμισμένο με μαρμελάδα μύρτιλο και κρέμα Βαυαρίας. Προσοχή άκρως εθιστικό!». Αυτά μας λέει ο κατασκευαστής για το υγρό. Έχοντας πρότερη εμπειρία με το Lemon Bunz του Αλέξανδρου, έχω υψηλές προσδοκίες για την αντίληψή του περί donut. Το άρωμα από το μπουκαλάκι είναι φανταστικό. Διακρίνεται εύκολα μια βάση κρέμας, οξύτητα από μούρα και ένα είδος ζύμης. Για να καταλήξει κάποιος στο μύρτιλο, πρέπει να αφήσει το υγρό να αναπνεύσει λιγάκι. Υγρό στον ατμοποιητή λοιπόν και πάμε να δούμε τι λέει.
Το πρώτο που καταλαβαίνει κανείς, είναι την κρέμα και το μύρτιλο ξεχωριστά. Δεν πρόκειται για αρωματισμένη κρέμα, αλλά για δύο ξεχωριστές γεύσεις. Πολύ θετικό το ότι η κρέμα είναι κρέμα και όχι γάλα με βούτυρο, όπως και η πολύ πιστή απόδοση του μύρτιλου, με τη γλυκάδα του, την οξύτητά του και την χαρακτηριστική γεύση του με τις γήινες νότες να μην είναι ούτε υποτονική, αλλά ούτε και υπερβολική. Στο τέλος της τζούρας, γίνεται αντιληπτή και η ζύμη, η οποία οφείλω να πω ότι δεν είναι τόσο donut όσο αυτή του Lemon Bunz. Νομίζω ότι είναι ασφαλές να πω ότι αυτό οφείλεται στην επιλογή του φρούτου, το οποίο είναι πιο κυρίαρχο σε αυτή εδώ την εκδοχή, και σίγουρα πολύ ευχάριστο. Στην εισπνοή από τη μύτη, η ζύμη είναι πολύ πιο έντονη, και το μύρτιλο ακολουθεί, ενώ η κρέμα μπορεί να φανεί μόνο ως κάτι που στρογγυλεύει το άρωμα. Νομίζω επίσης ότι υπάρχει και μια ιδέα κανέλας, αλλά με πάσα επιφύλαξη. Στην εκπνοή από τη μύτη, κρέμα και μύρτιλο, με τη ζύμη να βγαίνει ελάχιστα στο τέλος. Η επίγευση είναι σύντομη αλλά έντονη, αφήνοντας μια γλυκάδα, φρουτένια οξύτητα και μια «βελούδινη» αίσθηση. Για χτύπημα και ντουμάνι δεν υπάρχει λόγος να μιλήσω καθώς αυτά εξαρτώνται από τις διαθέσεις του εκάστοτε παρασκευαστή.
Νόστιμο υγρό, το οποίο ίσως να είναι καλύτερα να δουλέψει σε dripper με σχετικά χοντρά σύρματα και αρκετά παραπάνω watt. Μπορεί το Φαινόμενο να είναι «μανούλα» στην ανάλυση γεύσης, είναι σαφές όμως ότι ο προσανατολισμός του υγρού είναι άλλος. Το βρήκα πολύ ευχάριστο αλλά προσωπικά θα προτιμούσα λίγο μεγαλύτερη ένταση στο donut. Και λαμβάνω σοβαρά υπ' όψιν την καλή ποιότητα του blueberry που έχει χρησιμοποιηθεί, καθώς έχω δοκιμάσει τέτοια υγρά στο παρελθόν που περισσότερο θύμιζαν... σαλάμι! 90/100
Gummy Bear Strawberry, Griffin 25 Plus, 2*Clapton 26/32 Kanthal A1, 2.5mm MC, 0.36Ω, Cotton Candy.Μετά την απόδοση του προηγούμενου υγρού, αποφάσισα να βγάλω τα βαριά όπλα για τα επόμενα. «Πολύ γευστικό ζελεδάκι με γλυκιά φράουλα ιδανικό για τους λάτρεις των γλυκών και φρουτένιων υγρών!». Αυτά μας λέει ο κατασκευαστής για το υγρό. Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, η φράουλα με την οξύτητά της μόνο σε άνθρωπο με κομμένη μύτη δεν θα ήταν εμφανής. Δεν μπορώ να πω ότι ξεχωρίζω αν πρόκειται για ζελέ ή για γρανίτα, μπορώ να πω όμως ότι σίγουρα πρόκειται για γλυκό υγρό. Υγρό στο τέρας και πάμε στα γρήγορα να δούμε τι γίνεται.
Δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα να πει κανείς για τη γεύση του υγρού. Κάλλιστα θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως φρουτοποτό φράουλας. Με τίποτα δεν θα μπορούσα σε τυφλή δοκιμή να αναγνωρίσω κάτι σε ζελέ, σίγουρα όμως θα έβρισκα ομοιότητες αν στο καπάκι μου έδιναν ένα τέτοιο ζελεδάκι, βλέπε Haribo. Περισσότερο θα έλεγα ότι κινείται στις γραμμές των Slush που βλέπουμε συχνά να πωλούνται και τα οποία πολύ μου αρέσει να ενισχύω με βότκα! Είναι σαφής και η επιλογή καλής φράουλας καθώς είναι ένα από τα δύσκολα αρώματα στο άτμισμα. Στην εισπνοή από τη μύτη, η φράουλα τσούζει με την οξύτητά της ενώ τα γλυκά στοιχεία μένουν λίγο πιο πίσω. Στη ρινική εκπνοή, καταλαβαίνει κανείς πόσο πνευμονικός είναι ο προσανατολισμός του υγρού, με όλες τις γεύσεις να είναι εκεί ατόφιες και ζωντανές, πράγμα σχετικά σπάνιο. Η επίγευση έχει διάρκεια και ένταση και αφήνει γλυκιά φράουλα στο στόμα για ώρα.
Δεν με νοιάζει αν είναι ζελεδάκι, jelly shot, σιρόπι ή απλά φράουλα με κιτρικό οξύ ή και malic. Με νοιάζει ότι πρόκειται για υγρό το οποίο θα τιμήσω υπέρ του δέοντος στο μέλλον, και πολύ πιθανόν να το βανδαλίσω με διάφορες προσθήκες (σα να βλέπω τον Άλεξ να έχει ήδη πάρει το δίκαννο και να μου οργανώνει επιτροπή υποδοχής στη Σαλονίκη σε κάνα μήνα). 94/100
Gummy Bear Watermelon, Griffin 25 Plus, 2*Clapton 26/32 Kanthal A1, 2.5mm MC, 0.36Ω, Cotton Candy.Μετά το απαραίτητο καθάρισμα του ατμοποιητή, πάμε να δούμε και τον έτερο ζελεδένιο Καππαδόκη της σειράς. «Πολύ γευστικό ζελεδάκι από ώριμα καρπούζια, ιδανικό για τους λάτρεις των γλυκών και φρουτένιων υγρών!». Δεν βλέπουμε και ιδιαίτερες διαφορές στην περιγραφή των δύο υγρών. Μου κινεί το ενδιαφέρον όμως το ότι η σειρά δείχνει να χρησιμοποιεί πολύ καλές πρώτες ύλες και θα το αποδείξει με το καρπούζι ελπίζω, καθώς τα περισσότερα καρπούζια που έχω δοκιμάσει, φέρνουν σε σαπούνι. Η μυρωδιά από το μπουκαλάκι, δίνει όντως αυτά τα χημικά στοιχεία που συναντάμε στα περισσότερα καρπούζια της αγοράς. Δεν με παραξενεύει αυτό καθώς προφανώς οφείλεται στο ότι δεν μπορεί να υπάρξει και ιδιαίτερη διαφοροποίηση σε αυτό το κομμάτι. Και πάλι μου είναι αδύνατο να αναγνωρίσω στοιχεία ζελέ στο άρωμα, μικρό το κακό αν η γεύση είναι στα επίπεδα του προηγούμενου. Υγρό στο θεριό και πάμε στη γευστική δοκιμή.
Εντάξει, εδώ το καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για κάτι στέρεο με γεύση καρπούζι. Θα μπορούσε να είναι ζελεδάκι, θα μπορούσε να είναι λουκούμι, θα μπορούσαν να είναι και αυτά τα ζαχαρωμένα φρουτάκια που βρίσκουμε σε τίποτα παγωτά. Το πρώτο πράμα που έρχεται στο στόμα, είναι γλυκάδα, σε γενναιόδωρες δόσεις. Στο καπάκι έρχεται και το καρπούζι, αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν είναι μόνο του. Αναγνώρισα κάποιες λουλουδάτες νότες, που μου θυμίζουν την αρμπαρόριζα σε γλυκό του κουταλιού, και όλο αυτό δίνει άλλη διάσταση στο υγρό. Στη ρινική εισπνοή, υπάρχει έντονο το καρπούζι και κάτι το οποίο δίνει λ. χ. μια κάπως πιο στερεή αίσθηση στον ατμό, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω τι. Στην εκπνοή από τη μύτη, γλυκάδα και καρπούζι. Η επίγευση είναι μέτριας διάρκειας αλλά με έντονη γλυκάδα, καρπούζι και μια οξύτητα που δένει το αποτέλεσμα.
Κατά τη γνώμη μου, είναι ένα βήμα πίσω από το αντίστοιχο με τη φράουλα. Χωρίς όμως αυτό να το κάνει κακό. Μεταξύ αυτών των δύο θα επέλεγα σίγουρα τη φράουλα, με χαρακτηριστική άνεση όμως θα το καταναλώσω σε χρόνο ρεκόρ. 88/100
Strawberry Ice Cream, Griffin 25 Plus, 2*Clapton 26/32 Kanthal A1, 2.5mm MC, 0.36Ω, Cotton Candy.Πάμε στο τελευταίο της παρέας. «Απολαυστικό παγωτό με βανίλια Μαδαγασκάρης, κομματάκια ώριμης φράουλας περιχυμένα με σιρόπι φράουλας. Ένα παγωτό που ξεχωρίζει!». Αυτά μας λέει ο κατασκευαστής του. Πιέζοντας το μπουκαλάκι για να δω τη λέει στη μύτη, το δωμάτιο πήρε άρωμα βανίλιας και φράουλας και στο τσακ το διέσωσα από το να κάνει βουτιά σε σκεύος ρεσώ! Πρέπει να ψωνίσω κανένα Dead Rabbit κάποια στιγμή γιατί το τέρας μου έβγαλε τον αδόξαστο στο καθάρισμα, πρέπει να είμαι ο τελευταίος των Μοϊκανών που κάνει δοκιμές χωρίς dripper… Και αφού τελείωσε και αυτό το καθάρισμα, πάμε για το τελευταίο γέμισμα της σειράς.
Το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεται κανείς, είναι η κρέμα βανίλιας. Κρέμα η οποία σε κάποια σημεία μου θύμισε κάτι από cream n cookies. Στο βάθος έρχεται η φράουλα, που αποδίδεται ως φρούτο και όχι ως σιρόπι ή μαρμελάδα. Ακριβώς μετά, το στόμα γεμίζει με μια γλυκάδα και ελαφρά οξύτητα που κάνουν το υγρό πολύ ευχάριστο. Για παγωτό δεν ξέρω, αλλά φράουλες με πολύ ωραία κρέμα βανίλιας, σίγουρα. Στην εισπνοή από τη μύτη η κρέμα σκεπάζει τα πάντα ενώ στη ρινική εκπνοή τα αρώματα φράουλας κυριαρχούν με την κρέμα να έρχεται στο υπόβαθρο. Η επίγευση έχει διάρκεια και μέτρια ένταση, με την κρέμα και τη φράουλα να εναλλάσσονται και την βανίλια να μένει στο τέλος, σε έναν πολύ ευχάριστο συνδυασμό γλυκάδας και ελάχιστης πικράδας. 95/100
Σαν συμπέρασμα θα πω ότι πρόκειται για μια πολύ καλή και γευστική σειρά. Ο προσανατολισμός της εταιρείας είναι καλά και γευστικά υγρά σε πολύ λογικές τιμές και νομίζω ότι το πέτυχαν. Και τα τέσσερα μου άρεσαν, αλλά προσωπικά και μόνο θα άφηνα σε δεύτερη μοίρα το καρπουζάκι. Αναμένω με ανυπομονησία τις επόμενες δημιουργίες των παιδιών και είμαι σίγουρος ότι και αυτές θα είναι το ίδιο καλές, αν όχι καλύτερες.
Αυτό και όσα έχω κατά καιρούς γράψει, μπορείτε να τα βρείτε και στο blog μου
726 Απαντήσεις
143811 Εμφανίσεις
