Είναι δεύτερη ή τρίτη φορά που πέφτει στα χέρια μου το
Demon Sauce και αυτή τη φορά θα του αποδώσω τα εύσημα που του ανήκουν. Τις προηγούμενες φορές που το είχα δοκιμάσει το είχα βρει εξίσου καλό αλλά θεώρησα (εντελώς λανθασμένα) πως απλό υγρό είναι, εύκολο θα είναι να το φτιάξει κανείς μόνος του. Μπορεί και να είναι βέβαια (εύκολο...) αλλά για κάποιον άλλον, όχι για μένα. Το πήρα απόφαση λοιπόν πως αν θέλω να το ατμίζω (θέλω...) θα πρέπει να το αγοράζω και να πάψω να προσπαθώ να το κλωνοποιήσω (αφού μάγειρας
δεν είμαι και δεν θα γίνω ποτέ...).
Το υγρό είναι μία εξαιρετική custard που, πράγμα σπάνιο για μένα,
δεν θα ήθελα να είχε λιγότερο από ένα συστατικό, περισσότερο από ένα άλλο και καθόλου από κάποιο τρίτο. Είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να είναι και απολύτως ισορροπημένο για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον. Εκεί που τα έχει καταφέρει καταπληκτικά είναι στην γλυκύτητα. Το Demon Sauce είναι όσο γλυκό χρειάζεται χωρίς να πλησιάζει το πετιμέζι, όπως άλλα υγρά που μου αρέσουν στην αρχή αλλά σύντομα με μπουχτίζουν. Και μπορώ να το ατμίζω αναραίωτο κάτι που πλέον με πολύ λίγα υγρά συμβαίνει. Δεν τολμώ βέβαια να πω πως διακρίνω τα επιμέρους συστατικά του, γιατί έναν ακαθόριστο αχταρμά καταλαβαίνω (ακόμα και με το power boost του Dani...), ο αχταρμάς όμως αυτός είναι τόσο απολαυστικός που δεν έχω παρά να συγχαρώ τον σεφ όποιος κι αν είναι αυτός!
