Και τώρα που έχω αρχίσει κάπως να συνέρχομαι και να αναλογίζομαι αυτά που έζησα από την Πέμπτη στας Αθήνας, λέω να σας τα γράψω να ζηλεύετε!
Για ξεκίνημα, την Παρασκευή το βράδυ έπαιξε μια συναντησάρα στις πίτες του Ντένη στην Αργυρούπολη, άλλο πράμα. Μόλις φύγαμε, στο μαγαζί δεν είχε απομείνει άλλη Kaiser. Και σαν καλά παιδιά που θέλαμε να είμαστε φρέσκοι για την άλλη μέρα, πήγαμε και κάποιοι και για ένα ποτό απέναντι, μέχρι περίπου τις 05:00...
Φτάνοντας λοιπόν στο Εκθεσιακό κέντρο Περιστερίου, έσκασε το πρώτο οργανωτικό πρόβλημα: για κάποιο λόγο, τα μέλη της ΚΕΑ τα οποία θα επάνδρωναν το περίπτερο και/ή θα μιλούσαν (το ΔΣ ας πούμε και εγώ που δεν είμασταν εκεί ως «επισκέπτες»), δεν είχαμε καρτελάκι για την είσοδο. Μικρό το κακό, καθώς οι σεκιουριτάδες ήταν μια μπουκιά, αλλά όσο να ναι ήμασταν οι μόνοι χωρίς κάποιο τέτοιο διακριτικό, και δεν έχουμε και κάποιο αναμνηστικό.
Δεύτερο θέμα, ήταν στην αίθουσα ομιλιών. Μπορεί να υπήρχε ωραιότατο πανώ της ΚΕΑ στις ομιλίες (ακόμα και της ομιλίας του ΣΕΗΗΤ), αλλά το podium βρισκόταν σε σημείο που έδειχνε σαν φόντο στην κάμερα μια ντουλάπακαι κάποιες σωληνώσεις A/C. Δεν βαριέσαι, πταίσματα.
Ξεκίνησε να φθάνει κόσμος, και με χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός που γνώρισα άτομα τα οποία γνώριζα μόνο από εδώ, από το ΦΒ ή μέσω Skype. Πολλά τέτοια άτομα. Χάρηκα επίσης που είδα και πάλι αγαπημένους φίλους, πολλούς από τους οποίους είχα γνωρίσει πέρυσι στου Ζωγράφου. Στην επιστημονική ομιλία, Φαρσαλινός και Κατωπόδης ήταν χείμαρροι. Είμαστε πολύ τυχεροί οι ατμιστές που έχουμε αυτούς τους επιστήμονες στις τάξεις μας και στο πλευρό μας.
Αργά το απόγευμα, κατάφερα να πάω μαζί με το jeke να δω και λίγο την έκθεση. Πραγματικά, σχεδόν δάκρυσα που είδα τόσο πολύ ατμό σε ένα σημείο μαζεμένο! Επικό ντουμάνι, μυρωδιές, κόσμος να κουβεντιάζει.
Κατά τις 19:30, άρχισε ο πόνος καθώς στο stage ακριβώς απέναντι από το περίπτερο του Συλλόγου, ανέβηκε μια μπάντα. Κεντήσανε οι τύποι, δεν το συζητώ αλλά γέρασα για τέτοιες εντάσεις. Μετά, κατά τις 21:30, πήγαμε μια πεντάδα στο Arch Beer House και επιβραβεύσαμε τον εαυτό μας. Αρκετές φορές!
Την Κυριακή, πάλι από το πρωί εκεί. Γύρες, γνωριμίες, εγγραφές και σε κάποιο σημείο, μία ομιλία περί νομοθεσίας, ασφάλειας συσκευών και μπαταριών και ασφάλειας ιδιοκατασκευών. Ακόμα έχω απορία: η έλλειψη ερωτήσεων οφείλεται σε 1) τέλεια ομιλία που τα κάλυψε όλα? 2) τα ήξεραν όλα και δεν είχαν κάτι άλλο να μάθουν? 3) «άντε τελειώνετε να πάμε για φαγητό»? Θα δείξει!
Κι άλλες γύρες, κι άλλες εγγραφές, κι άλλες γνωριμίες. Είχαμε και τα σουξέ μας με τον πρόεδρο. Και κάπου εκεί, έφτασε η ώρα της αναχώρησης για μένα... Ελπίζω να γίνει κάτι παρόμοιο σύντομα.
Δεν θα αρχίσω τις πολλές ευχαριστίες, καθώς δεν γράφω ως εκπρόσωπος του Συλλόγου. Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω κάποια πράγματα!
Ευχαριστώ τον Αλέκο για τη μετακίνηση της Παρασκευής. Ευχαριστώ το Λάζαρο, το Σταύρο και το Γιώργο που ήρθαν ως επισκέπτες και σαν σκυλιά μαύρα δεν έφευγαν από το περίπτερο με τίποτα. Ευχαριστώ τον Άγι για την παρέα και την μετακίνηση του Σαββάτου. Ευχαριστώ το Μανώλη που του έφαγα τα κεμπάπ και δεν με μπινελίκωσε. Για κάποιο λόγο δεν του φάνηκε περίεργο που συνολικά εκτέλεσα 8 κεμπάπ. Χάρηκα πολύ που γνώρισα πάρα πολλά παιδιά από κοντά, ελπίζω κάποια πράγματα που τους είπα να τα σκεφτούν καλά. Χάρηκα που γνώρισα τον Γιάννη από κοντά. Ότι είπαμε Γιάννη, μπέσα. Μην μου κάνει παράπονο το κορίτσι, ξέρω που μένεις! Αν γράψω όλα τα ονόματα που πρέπει να γράψω, θα πιάσω το όριο του ποστ, είναι αδύνατον. Να ξέρετε ότι μου αρχίσατε να μου λείπετε από το δευτερόλεπτο που πήρα την τσάντα μου και έφυγα. Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα! Φαντάζομαι μόλις ξυπνήσει ο Πρόεδρος, θα έχουμε και άλλες λεπτομέρειες όπως και κάποια στιγμή φωτογραφίες, βίντεο και άλλα.
254 Απαντήσεις
24053 Εμφανίσεις
