Αγαπητοί φίλοι, πριν από λίγη ώρα ενημερωθήκαμε για μια πολύ ενδιαφέρουσα (και θετική) εξέλιξη.
Όπως έχει αναφερθεί και στο παρελθόν σε άλλα θέματα, στα τέλη του 2016 ο ΣΕΕΗΤ κατέθεσε προσφυγή ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, ζητώντας:
1) Την κρίση ως αντισυνταγματικών των διατάξεων των παραγράφων 1 & 2 του άρθρου 24 του Ν.4419/2016, οι οποίες υπαγάγουν το άτμισμα στις διατάξεις του Ν.3830/2008 (αντικαπνιστικός)
2) Την ακύρωση όλων των Διοικητικών Πράξεων (εγκύκλιοι, αποφάσεις κλπ) που απορρέουν από το συνδυασμό των Ν3830 και Ν4419, στο σκέλος που αφορά το άτμισμα.
Όταν γίνεται μία τέτοια κίνηση ενώπιον του ΣτΕ, αυτό πρέπει να εξετάσει κατά σειρά τους τύπους και την ουσία μιας τέτοιας προσφυγής. Ο Νομικός σύμβουλος του Κράτους, προέβαλλε ισχυρισμούς περί εκπρόθεσμης προσφυγής κατά την προκαταρτική διαδικασία στα μέσα του 2017, υποστηρίζοντας ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη καθώς παρέπεμπε σε διατάξεις του 2008! Όπως είναι εύκολα κατανοητό, αν γινόταν δεκτοί τέτοιοι ισχυρισμοί, θα δημιουργούνταν ένα απίστευτο δεδικασμένο, με το Νομοθέτη στην ουσία να παρακάμπτει το Σύνταγμα, νομοθετώντας με παραπομπές σε παλιότερους Νόμους, ώστε να μην υπάρχει τυπικά το δικαίωμα της προσφυγής.
Για άλλη μια φορά, το ΣτΕ δεν λογάριασε ούτε Θεούς ούτε Δαίμονες και δικαίωσε τη λογική και τη νομιμότητα: ΕΚΑΝΕ ΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ως προς το τυπικό της υπόθεσης, και ΘΑ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ σε επόμενη διάσκεψη της Ολομέλειας.
ΔΕΝ επετράπη το άτμισμα σε κλειστούς δημόσιους χώρους.
ΔΕΝ καταργήθηκε ο φόρος.
ΔΕΝ καταργήθηκαν οι παράλογοι περιορισμοί του Ν. 4419.
Αυτό που έγινε, είναι ότι έχουμε κάτι να περιμένουμε και να ελπίζουμε ότι μια θετική απόφαση επί της προσφυγής, θα ανοίξει το δρόμο και για άλλες παρόμοιες νομικές κινήσεις. Υπενθυμίζουμε ότι η ολομέλεια του ΣτΕ, δεν εξετάζει αν έχει δίκιο ή άδικο ο Νομοθέτης ή ο ΣΕΕΗΤ. Το μόνο που εξετάζει, είναι αν τα προσβαλλόμενα ως αντισυνταγματικά άρθρα και διατάξεις, είναι όντως αντισυνταγματικά ή όχι.