Είχα σκοπό να γράψω τη Δευτέρα που μας έρχεται εδώ, μιας και κλείνω τριετία. Κατ' αρχάς λοιπόν, να ξεχωρίσουμε τις έννοιες "επιθυμία" και "νοσταλγία".
Επιθυμία κατ' εμέ, σημαίνει κάτι που το θέλω και το ζητάω. Είτε επειδή δεν το είχα ποτέ, είτε επειδή το είχα/έκανα σε τακτά χρονικά διαστήματα και πάντα μου προσέφερε την ίδια εμπειρία.
Νοσταλγία, σημαίνει κάτι που έχω ζήσει/κάνει/αποκτήσει στο παρελθόν και συνήθως πρόκειται για μοναδική εμπειρία την οποία θα ήθελα να ξαναζήσω. Συνήθως όμως, αναφέρεται σε εμπειρίες τις οποίες αν ζούσα σήμερα, με την τωρινή ιδιοσυγκρασία μου ή με το τωρινό μυαλό μου, σίγουρα δεν θα ήταν η ίδια. Η πενθήμερη του Λυκείου ας πούμε.
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, αδυνατώ να κατατάξω το κάπνισμα ως μια εμπειρία που μπορεί να προκαλέσει νοσταλγία. Ίσα ίσα.
Όσον αφορά την επιθυμία για κτ, μπορώ να πω κατηγορηματικά ότι από το πρώτο δευτερόλεπτο που ξεκίνησα το ητ, κάρφωσα βίαια στο μυαλό μου μία ντιρεκτίβα: Ου ξαναβάλεις κτ στο στόμα σου! Παρόλο που για καλό και για κακό το πρώτο μου Σ/Κ με ητ το πέρασα στον καναπέ κοιτάζοντας τα τελευταία μου 4 άφιλτρα στο πακέτο τους με τον αναπτήρα επάνω (μπορεί κάτι να μην πήγαινε καλά ρε αδερφέ, να σκότωνα κανέναν?), δεν τα ακούμπησα. Δεν σκέφτηκα ποτέ ξανά το κτ, ακόμα και τη στιγμή που είδα φίλο μου που ξεκινήσαμε παρέα το ητ, να ζητάει να του στρίψουν τσιγάρο, έτσι για δοκιμή. Και ας γνώριζα ότι αυτός εκείνη τη στιγμή θα ξαναγυρνούσε στο κτ.
Ειπώθηκε πιο πριν ότι όσοι πιστεύουμε ότι δεν επιθυμούμε το κτ, στην ουσία κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, καθώς είμαστε ακόμα εξαρτημένοι από κάτι εισπνεόμενο με νικοτίνη. Διαφωνώ κάθετα. Και επεκτείνομαι λέγοντας ότι στην ουσία αυτοί που κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, είναι αυτοί που καπνίζουν και χλευάζουν τους ατμιστές. Το γνωστό "όσα δε φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια". Δέχομαι φυσικά το ότι κάποιοι μπορεί να προσπάθησαν να κόψουν το κτ αρκετές φορές στο παρελθόν και να μην τα κατάφεραν. Κανένα πρόβλημα, πέσε κάτω δέκα φορές αλλά σήκω έντεκα.
Η "αδεία" που έχω δώσει στον εαυτό μου όσον αφορά τον καπνό, αφορά το πούρο. Το έχω πει και στο παρελθόν, αν κάποιος μου προσφέρει ένα Pre Castro Cohiba Maduro, τέλεια διατηρημένο, παρέα με ένα καλό μπράντι, δεν νομίζω να αρνηθώ. Ίσως το λέω με άνεση, καθώς δεν έχω φίλους οι οποίοι θα μπορούσαν να μου προσφέρουν ένα σπανιότατο και πανάκριβο πούρο, συντροφιά με αναλόγου βεληνεκούς ποτού! Όσοι ήσασταν ταυτόχρονα καπνιστές πούρου και τσιγάρων, θα θυμάστε ότι δύσκολα μπορούσατε να απολαύσετε πραγματικά το πούρο, καθώς η ανάγκη για νικοτίνη σας έκανε να τραβάτε τζούρα υπερθερμαίνοντας το πούρο και επίσης να θέλετε να τραβήξετε τον καπνό κάτω. Πιστεύω ότι ως ατμιστής, αν πέσει πούρο προδιαγραφών στα χέρια μου, θα μπορέσω να το απολαύσω στο μέγιστο βαθμό του. Αλλά δεν το βλέπω να γίνεται κάτι τέτοιο στο άμεσο μέλλον, ούτε φυσικά πρόκειται να το επιδιώξω.
Όλα είναι στο μυαλό στην τελική, και η επιθυμία για κτ επίσης. Θα επαναλάβω αυτό που λέω σε όσες συζητήσεις κάνω για το ητ. Όσα και να χαλάσεις, ότι εξοπλισμό και υγρά να έχεις, αν δεν βάλεις στο μυαλό σου την ντιρεκτίβα που έγραψα πιο πάνω, δεν γλιτώνεις.
1831 Απαντήσεις
359749 Εμφανίσεις
