Εδώ είμαστε. Γεννήθηκα με ευαίσθητο ουρανίσκο και το πληρώνω. Ήρθε η ώρα να τα πω!
Κεφάλαιο Πρώτο: Τι είναι η γεύση?
Αν το καλοσκεφτούμε, η γεύση δεν είναι τίποτα άλλο από ερεθίσματα που λαμβάνει το στόμα και η μύτη, μετατρέπονται σε ηλεκτρισμό, διαβιβάζονται στον εγκέφαλο και εκεί μεταφράζονται και προκαλούν συναισθήματα, είτε απόλαυσης, είτε αηδίας είτε άλλα μέσω έκκρισης ορμονών. Όσοι έχουν λατρέψει το The Matrix, θα θυμούνται φυσικά τη συζήτηση στο πρώτο γεύμα του Neo στο σκάφος... Θεωρώ ότι είναι ένα κομμάτι του εγκεφάλου, το οποίο σαν να έχει μείνει πίσω στο θέμα εξέλιξης, καθώς τα τρόφιμα τα οποία συνήθως μεταφράζουμε ως "νόστιμα" έχουν συνήθως υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και υδατάνθρακες, τα συστατικά δηλαδή που χρειαζόταν ο άνθρωπος των σπηλαίων για να επιβιώσει, ανεξαρτήτως κόστους στην υγεία και την μακροζωία. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε έναν πιο εξελιγμένο εγκέφαλο, κάτι θα μας φαινόταν νόστιμο και μόλις έχει εισέλθει αρκετό στον οργανισμό, θα έπρεπε να αρχίσει να μας κόβει την όρεξη, σε στυλ "ώπα μωρή αρκούδα Κερκυραίε, ξεσκίστηκες στο φαΐ, πιάσε τη μοντάρα σου και άραξε καναπέ". Όπως για παράδειγμα το κάψιμο που νιώθουμε αν βάλουμε το χέρι μας στη φωτιά, είναι ένα μήνυμα να το τραβήξουμε από εκεί αλλιώς θα καεί. Και λέγοντας αρκετό, εννοώ σε θρεπτικά στοιχεία και όχι σε ποσότητα. Μπορεί ο τρόπος ζωής μας να είναι στο 2016 (θεωρητικά) αλλά το DNA μας και οι βασικότερη όλων διαδικασία επιβίωσης, έχει μείνει στο 10000πχ.
Κεφάλαιο Δεύτερο: Γιατί αηδιάζω?
Σε κάποιους μπορεί να ακουστεί παράξενο, αλλά η μύτη του ανθρώπου δεν είναι ούτε για ομορφιά, ούτε για ροχαλητό, ούτε καμβάς για τον Ανδρέα Φουστάνο, ούτε για να τη χώνουμε σε ξένες υποθέσεις. Έχει βασικό της καθήκον την ευταξία στην διαιώνιση του είδους. Και όχι, δεν εννοώ "μεγάλη μύτη, μεγάλη........ προσωπικότητα"! Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η μυρωδιά που αντιλαμβάνεται ένας άντρας σε μια γυναίκα και το αντίθετο, σχετίζεται με κάποια χρωμοσώματα, πέντε στον αριθμό. Όσο πιο άσχημη η μυρωδιά, τόσο περισσότερα όμοια χρωμοσώματα αυτής της πεντάδας έχει ο άντρας με τη συγκεκριμένη γυναίκα. Και όσα περισσότερα όμοια, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα γενετικής ανωμαλίας στο ενδεχόμενο μεταξύ τους τέκνο. Οπότε, οι συνάδελφοι ελεύθεροι και ελεύθερες, αν μια γυναίκα ή ένας άντρας (που ξέρει την έννοια των λέξεων "νερό" και "σαπούνι" όχι μόνο εγκυκλοπαιδικά) σας μυρίζει άσχημα, τώρα ξέρετε γιατί. Αυτό, δυστυχώς για πολλούς, ευτυχώς για τους λίγους τυχερούς που είναι μονάντεροι (ή έχουν "ταινία" και άλλες τέτοιες περιγραφές για το "απίστευτος μεταβολισμός και πεπτική λειτουργία"), δεν ισχύει στη γεύση του φαγητού. Με απλά λόγια, το ότι ένα τρόφιμο μας μυρίζει άσχημα, δεν σημαίνει ότι είναι κακό για εμάς, και το αντίθετο. Δεν έχω παρακολουθήσει επιστημονικά δεδομένα για την εξέλιξη της γεύσης στη ζωή ενός ανθρώπου και το πως "αποφασίζει" με τι ευχαριστιέται και με τι αηδιάζει. Και εννοώ αποκλειστικά γευστικά και όχι ιδεολογικά ή οπτικά. Εξηγώ τα δύο τελευταία: Ιδεολογικά, εννοώ για παράδειγμα ότι το μοσχαράκι αηδιάζει έναν ινδουιστή καθώς η αγελάδα είναι ιερό ζώο, ενώ οπτικά εννοώ το να γνωρίζεις τι τρως και να αηδιάζεις με την ιδέα. Βλέπε βατραχοπόδαρα, πατσά, αλογίσιο κρέας, ταραντούλες, ακριδούλες και τέτοια. Ευτυχώς στη ζωή μου, τα έχω αποβάλλει και τα δύο αυτά δεδομένα και έχω επικεντρωθεί αποκλειστικά στο γευστικό κομμάτι. Όχι δεν τρώω ταραντούλες αλλά αν βρισκόμουν ποτέ στην Ταϊλάνδη εις τας εξοχάς, δεν θα άφηνα την ευκαιρία να πάει χαμένη. Το μοναδικό που πραγματικά δεν νομίζω να κατάφερνα να δοκιμάσω, είναι η λιχουδιά που σερβίρεται στην νοτιοανατολική Ασία και λέγεται
Balut. Το λινκ, το ανοίγετε με δική σας ευθύνη! Θεωρώ λοιπόν ότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο, μπορεί και να οφείλεται σε μερικές οργανικές δυσανεξίες, κάποια τρόφιμα μας αρέσουν και κάποια όχι γευστικά.
Ακροτελεύτιον Άρθρον: Με τα υγρά τι γίνεται ρε τρελέ?
Είναι ελάχιστα τα τρόφιμα τα οποία δεν τρώω. Υπάρχουν 4 κατηγορίες γευστικής ανοχής σε τρόφιμα: απεχθάνομαι, δεν προτιμώ, απολαμβάνω, τρελλαίνομαι. Προσωπικά, δεν τρώω ωμά τυριά (πλην αυτών που δεν έχουν γεύση όπως μανούρι και μοτσαρέλα και καπνιστών), φακές σε οποιαδήποτε μορφή, μπάμιες, βούτυρο(σε σημείο να φοράω μάσκα όταν φτιάχνω γλυκά που απαιτούν λιωμένο βούτυρο) και γλυκά κρέμας όπως γαλακτομπούρεκο, καζάν ντιπί, πανακότα, κρεμ μπρουλέ (και κρέμα καταλάνα), εξαιρουμένης φυσικά της κρεμ καραμέλ, και τα περισσότερα είδη ζαμπαγιόν. Απεχθάνομαι επίσης το γάλα εβαπορέ και οτιδήποτε έχει πολύ μαγειρεμένο λάδι, σύβραση ας πούμε. Για καλή μου τύχη, δεν μου έχει δώσει ακόμα κανείς να δοκιμάσω αυτά που απεχθάνομαι σε φαγητά. Αυτό το καταραμένο βούτυρο όμως, με έχει στοιχειώσει στον ατμό! Θεωρείται κάτι το νόστιμο από τη μεγαλύτερη πλειοψηφία του πλανήτη οπότε ήταν λογικό να ενσωματωθεί. Δεν ψάχνω εναλλακτική καθώς απλά το απεχθάνομαι, δεν έχω σκοπό να προσπαθήσω να το συνηθίσω, αποφεύγω όλα τα υγρά που το περιέχουν. Αποφεύγω επίσης τις κρέμες και τα γάλατα, καθώς η λιπαρότητά τους παραπέμπει σε βούτυρο. Είναι πολλά τα υγρά που έχω δοκιμάσει και έχουν υποψία και μόνον. Δυστυχώς, παραέχω ευαίσθητο ουρανίσκο και η τεράστια απέχθεια που τρέφω γι αυτή τη γεύση, μας κάνουν πολύ κακό συνδυασμό.
Κατά τα άλλα, οι δοκιμές συνεχίζονται και may The Force be γουίθ μι! Αν καμιά μέρα δείτε στις ειδήσεις "δίμετρος τύπος στην Κέρκυρα, έχει ανεβεί στο δέντρο, κάνει τον κούκο και διαθέτει καμένο εγκέφαλο γιατί μάρτυρες αναφέρουν ατμούς", να ξέρετε ότι σε δοκιμή κατεστραμένου υγρού, ή δολιοφθοράς...
Ωραίο νήμα Μιχάλη! Το ότι μου διάκοψαν τον ειρμό δέκα φορές μέχρι να το τελειώσω (γράφω από τις 10:00), άλλη ιστορία!
Τέλος σεντονιού.
Ότι έχετε ευχαρίστηση...
9 Απαντήσεις
1470 Εμφανίσεις
