Πολύ ωραία τα λέτε όλοι, πραγματικά.
Να επισημάνω μερικά πράγματα που δεν έχω δει μέχρι τώρα...
1. Οι επιστήμονες είναι κι αυτοί άνθρωποι. Και σαν τέτοιοι, έχουν άποψη και συναίσθημα... και φιλοδοξίες/συμφέροντα.
άποψη: "Βγαίνει" μια έρευνα για το άτμισμα. Αν είναι αρνητική γι αυτό, ο κ. Φαρσαλινός θα ψάξει να βρει τις επιστημονικές αδυναμίες που οδήγησαν την έρευνα στα όποια συμπεράσματα, ενώ ο κ. Μπεχράκης θα την επικροτήσει.
Οι ρόλοι θα αντιστραφούν αν η έρευνα είναι θετική για το άτμισμα.
φιλοδοξίες: το 1967 η
Jocelyn Bell είχε την έμπνευση ότι κάποια ρυθμικά ραδιοσήματα δεν είναι σήματα από εξωγήινους αλλά ταχέως περιστρεφόμενα αστέρια που έχουν σβήσει. Η κοπέλα πήρε μεν το διδακτορικό της, αλλά ο επιβλέπων Tony Hewish πήρε το νόμπελ Εδώ, μια ρομαντική περιγραφή των γεγονότων.
Γενικά, είναι γνωστά πολλά παραδείγματα νεαρών ερευνητών που ή "χαντακώθηκαν¨ από τον supervisor τους, ή ο τελευταίος εκμεταλλεύτηκε την ιδέα τους ή, αντίθετα, προωθήθηκαν επειδή ο επιβλέπον ήταν δίκαιος και διορατικός. Ένας τέτοιος προφανώς υπήρξε εδώ, το μακρινό 1966.
Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Ο ερευνητής πρέπει να κάνει μεγάλη προσπάθεια για να μείνει αυστηρά αντικειμενικός.2. Η πολλή επιστημοσύνη βλάπτει;
α) Μέχρι πριν 26 χρόνια οι αστρονόμοι ήταν επιφυλακτικοί για το αν υπήρχαν εξωπλανήτες, απλά γιατί δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία διότι δεν υπήρχαν τα κατάλληλα όργανα. Ωστόσο, τα δισεκατομμύρια άστρα μας έστελναν το φως τους που αν μιλούσε θα ρωτούσε "τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια;"
Όλοι είχαν την αίσθηση ότι κάποτε θα βρεθούν, αλλά κανείς δεν μιλούσε με σιγουριά.
(Σόρυ που τα παραδείγματά μου δεν είναι σχετικά με το άτμισμα αλλά ο καθένας στον τομέα του).β) Γιατί ατμίζουμε, αφού η επιστήμη δεν έχει βγάλει τελεσίδικη απόφαση;
Διότι, εμείς οι ίδιοι, είδαμε εντυπωσιακές αλλαγές στον οργανισμό μας, άρα οι μακροχρόνιες τα ίδια θα δείξουν... (κατά πάσα πιθανότητα)Βλέπετε ομοιότητες ή διαφορές ανάμεσα στα (α) και (β);Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Προφανώς και η επιστημοσύνη είναι απαραίτητη (διαφορετικά θα δίναμε σημασία στο κάθε UFO ή στον κάθε απατεώνα) αλλά μερικές φορές επμιστευόμαστε τη διαίσθησή μας, έτσι δεν είναι;3. Η στατιστική σκοτώνει την έρευνα;Είσαι ερευνητής και θέλεις να δεις αν η σοκολάτα κόβει το ροχαλητό.
Δείγμα 1.000 άνθρωποι. Οι 500 τρώνε μια σοκολάτα τη μέρα για τρεις μήνες και οι άλλοι 500 όχι. Κατόπιν, βλέπεις ότι οι 200 από την πρώτη ομάδα ροχαλίζουν, ενώ από τη δεύτερη ροχαλίζουν οι 220.
Το ότι οι άνθρωποι επιλέχθηκαν τυχαία και δεν έχουν τις ίδιες ιδιότητες ή αντιδράσεις έχει μπουρδουκλωθεί σε μια σειρά από τύπους που μας δίνουν το στατιστικό σφάλμα. Σαν ερευνητής, παίρνεις την ευθύνη ότι η σοκολάτα μειώνει το ροχαλητό;Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Σκεφτείτε να θέλαμε να δείξουμε ότι ένα ευθύγραμμο τμήμα έχει οπωσδήποτε μέσο και να παίρναμε σημεία στην τύχη...4. Οι αυθεντίες και τα ταμπού σκοτώνουν την έρευνα;Όλες οι έρευνες, από το 1945 μέχρι το 1994 έδιναν για τη θερμοκρασία λαμπρότητας του ήλιου (κάτι, τέλος πάντων) μια τιμή.
Ένας Έλληνας ερευνητής την βρήκε 4 φορές (χοντρό) μικρότερη και αντιμετωπίστηκε ειρωνικά. Θεώρησε ότι κάποιο λάκκο είχε η φάβα με όλες τις προηγούμενες έρευνες. Μήπως αντέγραφε ο ένας από τον άλλον για να πληθύνουν οι δημοσιεύσεις του; Μήπως η επιτροπή αξιολόγησης του επιστημονικού περιοδικού δεν μπορούσε να βρει αδύνατα σημεία, αφού η έρευνα συμφωνούσε με τις προηγούμενες; ή μήπως (απλά και όπως μάλλον συχνά γίνεται) άλλαξε τις δικές του μετρήσεις για να σώσει το τομάρι του; Υπάρχουν και πράγματα που, ακόμα και τώρα, δεν μπορούν να αποδειχθούν. Εδώ ο πρόλογος, ολόκληρο το άρθρο είναι μια μικρή οδύσσεια να το βρει κάποιος.
Τελικά, ένας Ινδός είχε περισσότερο θάρρος και τόλμη από τον Έλληνα.Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Σημασία δεν έχει το τι λένε οι πολλοί - πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.Υ.Γ. Όταν φτιάχναμε την επιστολή στο πρωθυπουργικό γραφείο, οι έρευνες που υπήρχαν στο νετ για το άτμισμα είχαν αναλογία πλήθους υπερ/κατά 1:2.Δεδομένου ότι δεν είχαμε τον καιρό και τις γνώσεις να αναλύσουμε τις αρνητικές, σκεφτείτε να δίναμε σημασία στο πλήθος...
1489 Απαντήσεις
255654 Εμφανίσεις
