Μάλιστα, δικιά μου είσαι εσύ, αν εξαιρέσουμε την κοφτή ζάχαρη: πίκρα μαύρη πίκρα. Το γιατρικό που μπορώ να σου συστήσω, είναι κάτι σε τύπου ΝΕΤ. El Toro, Black Note, Lamda Reserve de Chateaux No.1 & No.2
Χαίρομαι, γιατί συνήθως με ρωτάνε για το στομάχι μου και μερικές φορές με πιάνουν και με ταρακουνάνε και μου λένε να κόψω τον φραπέ γιατί θα αρρωστήσω και με βάζουν να πιω φρέντο εσπρέσσο με καραμέλα με το ζόρι. Η μία κοφτή ζάχαρη στην ουσία είναι μισή κοφτή ζάχαρη και οι τρεις κουταλιές καφέ είναι πιο κοντά στις έξι. Δεν ξέρω καν γιατί την βάζω την ζάχαρη, δεν πολυφαίνεται. Το πρόβλημα είναι ότι όλα τα υγρά μου χαλάνε την γεύση του καφέ. Δεν είναι ότι δεν βρίσκω κάτι να ταιριάζει ή να μου αρέσει με τον καφέ, δεν ξέρω πώς να περιγράψω την αηδία που μου προκαλεί η γεύση του καφέ (και όχι μόνο του φραπέ) όταν ατμίζω. Σιγά-σιγά την συνηθίζω όμως. Και πίνω και λιγότερο καφέ, κάτι που με στενοχωρεί αφάνταστα...
kaozgoat δεν έχεις άδικο σ'αυτό που λες. Ένας φίλος έκοψε τον φραπέ για να κόψει το κάπνισμα και μου λέει το ίδιο εδώ και καιρό. Έχει δίκιο. Επί μήνες έκανα 3-6 τσιγάρα την μέρα, γιατί δεν μπορούσα να ατμίσω με τον καφέ. Τώρα κλείνω μήνα χωρίς τσιγάρο, βέβαια και ούτε σκέφτομαι να ξανανάψω... Θα δείξει.
Όλα τα ry τα έχω λυσσάξει, για καιρό μόνο τέτοια άτμιζα. Τώρα κινούμαι περισσότερο προς γλυκά, αλλά όχι προς φρουτένια (όχι ακόμα τουλάχιστον). Αυτή τη στιγμή, συγκεκριμένα, ατμίζω diy ανύπαρκτη carabella (μου τελείωσε και δεν το πήρα χαμπάρι) με ολίγη από Gandalf, λίγο Americano από El Greco και λίγο The Business Brass Tacks που δεν ξέρω τι σκατά είναι, αλλά είναι μπανάνα-φράουλα. Άσχετα από γεύσεις, τα αγαπημένα μου υγρά είναι συνήθως αυτά που δεν χρειάζεται να σηκωθώ για να φτάσω. Ίσως φταίει κι αυτό που δεν μ'αρέσει τίποτα με τον καφέ.
