Ανάλογα με την θερμοκρασία ατμοποίησης του κάθε συστατικού ενός υγρού, επιλέγεται η σχέση θερμοκρασίας, πίεσης και όγκου του ατμού για να επιτευχθεί κορεσμένος ατμός. Το θέμα το αντιμετωπίζει η θερμοδυναμική των ρευστών και οι σχεδιάσεις του GUS είναι αρκετά μελετημένες.
Η σχεδίαση του μικρού τρούλου πάνω από μεγαλύτερο τρούλο (και μάλιστα "κρεμμυδο-τρούλο", όπως λέγεται) είναι από τις πιο αποδοτικές για να επιτευχθεί κορεσμός του παραγόμενου ατμού με χαμηλότερη θερμοκρασία, αυξάνοντας σταδιακά (σε δύο στάδια) την πίεσή του (συμπιέζοντάς τον από τον μεγάλο τρούλο προς τον μικρό), μειώνοντας τον όγκο του. Η ιδανική καμπύλη κορεσμού δεν μπορεί να εξασφαλιστεί πάντα για όλα τα συστατικά ενός υγρού, γι' αυτό και -αναλόγως της θερμοκρασίας ατμοποίησής τους- εμφανίζεται υγροποιημένος ατμός (κάποιων συστατικών του υγρού) στα κρίσιμα περιφερειακά σημεία "ηρεμίας" της τυρβώδους ροής του ατμού κατά τις φάσεις συμπίεσής/αποσυμπίεσής του. Η εσωτερική διάμετρος και το ύψος της καμινάδας συμμετέχουν στην δημιουργία καθορισμένων ελεγχόμενων τιμών πίεσης μέσα στον ανώτερο τρούλο (πρωτίστως).
Αλλάζοντας τον ανώτερο τρούλο σε κώνο, αλλάζουν οι συνθήκες δημιουργίας κορεσμένου ατμού.
Χοντρικά, ο κορεσμένος ατμός σε χαμηλή θερμοκρασία και υψηλή πίεση είναι η αιτία ανάλυσης γεύσης (βλ. μικροί, στενοί χώροι ατμοποίησης, όπως λέμε GUS). Ο κορεσμένος ατμός σε υψηλή θερμοκρασία και χαμηλή πίεση είναι η αιτία έντασης γεύσης (βλ. RDA). Ο κορεσμένος ατμός σε μέση θερμοκρασία και χαμηλή πίεση είναι η αιτία ολοκλήρωσης γεύσης (βλ. φαρδιές καμπάνες και φαρδιές μακριές καμινάδες, όπως λέμε Hussar).
Τα όρια από το ένα στο άλλο σχετίζονται με τα συστατικά των υγρών και από τις διαστάσεις της πηγής παραγωγής ατμού (βλ. πηνίο αντίστασης, εμβαδόν επιφάνειας εισαγωγής αέρα στην αντίσταση και πίεσή/ταχύτητά του) σε σχέση με τις διαστάσεις και το σχήμα του θαλάμου ατμοποίησης/συμπύκνωσης ατμού (συμπεριλαμβανομένης της καμπάνας, αλλά και του driptip, το οποίο ευθύνεται για το από ποιο σημείο και μετά θα αρχίσει η τυρβώδης ροή του ατμού μέσα στο στόμα).
Το φαινόμενο GUS αξίζει τα λεφτά του. Προφανώς είναι αποτέλεσμα εξαντλητικών δοκιμών.
Η ιδέα της σχεδίασής του (μία βασική είναι) θέλει πολύ διάβασμα και θεωρητικές γνώσεις θερμοδυναμικής, που δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμες.
Όποιος μπορεί και ενδιαφέρεται να κατανοήσει την πολυπλοκότητά του, ας το ψάξει ξεκινώντας από το saturation dome curve.
Υ.Γ.: Για τα παραπάνω φταίει η επαγγελματική διαστροφή του Φυσικού μέσα μου.
