Πριν αναλογιστούμε τι επιτρέπεται ή όχι, ας θυμηθούμε λίγο το σαβουάρ βιβρ.
Στα αεροπλάνα παλιά, όταν επιτρεπόταν το κάπνισμα, υπήρχαν θέσεις καπνιστών στο πίσω μέρος και μη καπνιστών μπροστά. Ο λόγος απλός: Σε συνωστισμένο χώρο, δεν ήταν ευγενικό να μπουκώνεις τον διπλανό σου αν δεν κάπνιζε.
Είναι δυνατόν σε γεμάτο αστικό να βγάζεις το οποιο εκπνεόμενο πάνω στο πρόσωπο των γύρω σου;
Με την ίδια λογική που στον ίδιο χώρο δε θα μιλάς δυνατά στο τηλέφωνο, δεν θα έχεις τη μουσική από το κινητό σε ανοιχτή ακρόαση κλπ
Σαφέστατα και σε πολύωρο ταξίδι θα αναζητήσουμε το η.τ. μας. Σκεφτείτε όμως νέφη καπνού να καλύπτουν τον διπλανό μας, τους 2 μπροστά και τους δυο πίσω. Είναι ενοχλητικό.
Ιδανικές συνθήκες είναι ένα όχι γεμάτο λεωφορείο, πίσω θέσεις και διακριτικός ατμός. Ακόμη καλύτερα αν δεν έχουμε κάποιον δίπλα μας, ή αν καθόμαστε παράθυρο και ατμίζουμε διακριτικά στρέφοντας τον ατμό προς το παράθυρο και κάτω.
Δεν έχω ταξιδέψει με λεωφορείο, αλλά ταξίδεψα με τρένο κι αεροπλάνο τα 3.5 χρόνια που ατμίζω. Ποτέ δε ρώτησα αν επιτρέπεται, διότι διαπραγματεύομαι έτσι κάτι που θεωρώ δικαίωμά μου υπό όρους. Αλλά στο τρένο άλλαζα πάντα θέση, ώστε να είμαι στο πίσω μέρος του βαγονιού σε θέση με κενό κάθισμα δίπλα μου ή στην άκρη 6θέσιου κουπέ με κανέναν απέναντι και δίπλα μου. Στο δε αεροπλάνο, ελάχιστα και διακριτικά και πάντα όταν δεν καθόταν κάποιος δίπλα μου.