Black Ninja(Van Dyke Vapes), SW19(Vapevine) και Leprechaun(Craft Vapes)

[miltiades]

Καλησπέρα.


Υπάρχουν αρκετές φορές που σκέφτομαι για το αν αξίζει να αφιερώσω χρόνο στο να γράψω ένα review για κάποιο e-liquid και να του χαρίσω ένα ολόκληρο post. Σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχουν υγρά που θέλεις να τα αναδείξεις αλλά πιθανόν να μη σου αρέσουν τόσο ώστε να τους αφιερώσεις το χρόνο που θα αφιέρωνες σε κάποιο από αυτά που σου αρέσουν.


Τα σημερινά υγρά του review πηγαίνουν σε αυτή τη κατηγορία. Είναι «ιδιαίτερα». Και για να προσδιορίσω το ιδιαίτερα θα έλεγα ότι βγάζουν γεύσεις και αρώματα που έχουν φανατικούς φίλους αλλά πολλές φορές και φανατικούς εχθρούς. Από εκεί και πέρα βλέπεις ότι πολλοί έχουν προσπαθήσει να αναπαραγάγουν την αίσθηση τους αλλά είναι τόσο δύσκολα τα αρώματα που έχουν αποτύχει παταγωδώς.



Τα υγρά αναπλήρωσης του σημερινού review είναι ιδιαίτερα και πιθανόν να μην σας ενδιαφέρουν ως προτάσεις αλλά θεωρώ ότι οι σεφ που δούλεψαν πάνω τους κατάφεραν στο να αποδώσουν τις γεύσεις και τα αρώματα σε υψηλό επίπεδο.


Θα αφιέρωνα τα χρήματα μου πάνω σε αυτές τις συγκεκριμένες προτάσεις για να αγοράσω και ένα δεύτερο μπουκαλάκι; Κατά 99% όχι. Μου έβγαλαν κάτι το διαφορετικό; Σίγουρα ναι..


Εάν λοιπόν είναι του γούστου σας αυτές οι ιδιαίτερες γεύσεις θα σας πρότεινα να τα δοκιμάσετε. Αν όχι…



Τα τρία υγρά της δοκιμής και τι μας λέει ο παραγωγός


Black Ninja by Van Dyke Vapes (4.99 λίρες Αγγλίας τα 10ml) 50%-50%


Μία γλυκιά και απαλή βάση από αρωματικό γλυκάνισο που παντρεύεται από την πλούσια γεύση του μαύρου κερασιού το οποίο και προσθέτει ένα μυστήριο στην επίγευση.


SW19 by Vapevine (4.19 λίρες Αγγλίας τα 10ml) 50%-50%


Το υγρό μας φέρνει όλες τις γεύσεις που θα περιμέναμε να πάρουμε από τα ποιο γνωστά Βρετανικά τουρνουά τένις. Φράουλες και κρέμα , Pimms ,  lemon barley (θα σας πω γιατί το αφήνω χωρίς μετάφραση αργότερα) και μία συστροφή.


Leprechaun by Craft Vapes (9.95 δολάρια τα 15 ml)


Η γεύση – υπογραφή μας για την νέα μας σειρά με βάση τα γλυκά. Το Leprechaun είναι ένα υγρό αναπλήρωσης με έντονη γεύση σοκολάτας και ένα τέλειο φινίρισμα από μέντα. Μην σας ξεγελούν οι απομιμήσεις , αυτό το άρωμα σοκολάτας και μέντα είναι το αυθεντικό.


Πριν να πάμε λοιπόν στην δική μου άποψη / εντύπωση να γράψουμε τι ακριβώς προσπαθούν να αναπαραγάγουν οι παραγωγοί.


Στην περίπτωση του Black Ninja τα πράγματα είναι απλά. Γλυκάνισο με μαύρο κεράσι. Μιλάμε για δύο γεύσεις/αρώματα που είναι μπόμπα. Μόνο έτσι μπορώ να τα ονομάσω. Τόσο έντονα που λίγες νότες τους μπορούν να αλλάξουν εντελώς την γευστική / αρωματική σύσταση σε ένα φαγητό , ποτό ή άρωμα.



ΤΟ SW19 θα το ονόμαζα αχταρμά. Από τη μία η γεύση του γνωστού λικέρ Pimm’s το οποίο έχει έξι διαφορετικές εκδοχές ( η κάθε εκδοχή του είναι βασισμένη με βάση ένα αλκοολούχο ποτό) και ονομάζεται Cup. Πχ. το Cup No 1 είναι βασισμένο στο Gin , το 2 στο ουίσκι , κοκ. Προσωπικά από το 1 μέχρι και το 6 όλα το ίδιο χάλι μου φάνηκαν όταν τα δοκίμασα. Το δεύτερο βασικό συστατικό είναι το Lemon Barley. Τι είναι αυτό; Είναι μία παραλλαγή του αρχαιοελληνικού ποτού Κυκεώνα. Ένα ποτό που είχε ως βάση το νερό , το αλεσμένο κριθάρι και κάποια βότανα(κυρίως τη μέντα και το κύμινο) γνωστό για την πόση του στα Ελευσίνια μυστήρια όπου το έπιναν σε μία παραλλαγή με σιτάρι μολυσμένο από το μύκητα  Ερυσίβη με αποτέλεσμα να έχει ψυχοενεργές (κοινώς μαστούρα) ιδιότητες στους συμμετέχοντες. Η εκδοχή του Lemon Barley είναι κάτι σχετικό με την προσθήκη λεμονιού και πάρα πάρα πολλές εκδοχές αναλόγως με το μέρος της Αγγλίας στο οποίο βρίσκεται κάποιος. Προσωπικά , τη μία φορά που το δοκίμασα είχε και μέντα. Ένα ποτό που πίνεις εφόσον διψάς αλλά σίγουρα δεν θα έφτιαχνα μόνος μου. Και τέλος αφού τα παραπάνω δεν ικανοποίησαν τον εφευρέτη της συνταγής είπε να προσθέσει φράουλα και κρέμα για να δέσει το γλυκό.


Leprechaun. Εδώ τα πράγματα είναι σχετικώς απλά. Ο όρος Leprechaun αφορά ένα είδος ανδρικής νεραΐδας (θα το έλεγα στα δικά μας ένα είδος καλικάντζαρου). Από αυτό προέρχεται ο όρος του γλυκού Leprechaun το οποίο είναι ένα κλασικό έδεσμα για την ημέρα του St. Patricks και απευθύνεται σε ενήλικες αφού συμπεριλαμβάνει Ουίσκι και Bailey’s , καθώς και κρέμα βανίλιας αλλά και σοκολάτα ή κακάο. Φυσικά υπάρχουν πάρα πολλές εκδοχές αλλά ας πούμε ότι η παραπάνω είναι η ποιο ευρέως γνωστή. Από εκεί και το όνομα του eliquid αλλά και το αποτέλεσμα που θέλει να πετύχει.



Κατάστημα : Κανένα δεν είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα


Η δοκιμή έγινε σε Eleaf με Kanger Aerotank στα 7.5 W και αντίσταση στα 2.1 ohm και νικοτίνη στα 6mg


Εντυπώσεις: Πάμε τώρα στο δια ταύτα.


Το πρώτο που δοκίμασα ήταν το Black Ninja. Τόσο η παρουσία του γλυκάνισου όσο και του συνδυασμού του με σοκολάτα αλλά και η πολύ ωραία του συσκευασία με οδήγησαν στο να το δοκιμάσω πρώτο. Πώς να το αποδώσω; Ούζο Καζανιστό Στουπάκη (που βγάζει μία απαλή γλυκάδα) με λίγο , πολύ λίγο κεράσι. Ως συνδυασμός είναι πολύ ωραίος. Η ζυγαριά άριστη φερμένη μεταξύ των δύο στοιχείων αλλά παιδιά είναι γλυκάνισος. Πρέπει να είσαι φαν για να τον αντέξεις. Προσωπικά , ένα ποτηράκι ούζο μπορεί να το χτυπήσω , αλλά μέχρι εκεί. Σε όσους αρέσει η γεύση θεωρώ ότι δύσκολα θα βρουν τόσο καλοδουλεμένη συνταγή. Το μόνο μείον που μπόρεσα να βρω εδώ είναι ότι σου αφήνει μία πικρίλα στην επίγευση , λογικό φυσικά για τέτοιου είδους συστατικό. Κατά τα άλλα άρωμα και χτύπημα τούμπανο.


Το δεύτερο το SW19. Υπάρχει υπερβολή στις γεύσεις εδώ. Πολύ μεγάλη η γκάμα των αρωμάτων που προσπαθούν να συνδυάσουν. Βασικό χαρακτηριστικό είναι το λεμόνι. Αυτό είναι ξεκάθαρο από το πρώτο άτμισμα. Από εκεί και πέρα μια σταθερή γλυκάδα , η οποία όμως προσπαθεί να προσομοιάσει την γεύση του λικέρ. Από εκεί και πέρα όλα τα άλλα βρίσκονται πολύ πίσω. Με το ζόρι πιάνεις τη φράουλα ή την κρέμα. Οπότε μπορώ να το χαρακτηρίσω περισσότερο ως ένα λικέρ λεμόνι. Αυτό κατάλαβα , αυτό λέω. Σε κάποιες περιπτώσεις που έρχεται η φράουλα το υγρό βγάζει ένα ωραίο τελείωμα. Πιθανόν να χρειάζεται περισσότερα watt; Δεν το γνωρίζω , αλλά μου κάνει περισσότερο υγρό που θέλει να βγάλει ντουμάνι για να δώσει. Συνολικά ένα υγρό που δίνει κάτι αλλά όχι αρκετό για να σε κρατήσει.


Πάμε στο τελευταίο. Το Leprechaun είναι ξεκάθαρα αυτό το οποίο θέλει να είναι. Σε όσους αρέσκονται στην σοκολάτα νομίζω ότι θα είναι κάτι που θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα. Και αυτό γιατί η δύο βασικές γεύσεις (δηλαδή μέντα και σοκολάτα) έχουν δέσει εξαιρετικά. Γεγονός που κάνει το συγκεκριμένο υγρό υποφερτό ακόμη και για όσους δεν είναι των σοκολατούχων. Το αναφέρω αυτό γιατί προσωπικά δεν αντέχω την σοκολάτα σε υγρό ούτε για μία μισή τζούρα. Στο συγκεκριμένο τα κατάφερα τα δύο ml και όχι με το ζόρι. Η μέντα είναι εκεί , αλλά στο παρασκήνιο , ούτε αδύναμη , ούτε δυνατή. Έτσι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι.



Πόσο και πότε: Θα το κρίνετε εσείς.


Tip: Έριξα λίγη Μαστίχα από Atmos Lab στο SW19. Το έκανε ποιο «τραγανό» αφού του έκοψε την υπερβολική γλυκάδα του λικέρ.


Συμπέρασμα: Αυτά σε γενικές γραμμές. Βαθμολογία δεν πρόκειται να βάλω γιατί θεωρώ ότι θα αδικήσω τους παραγωγούς. Όπως ανέφερα δεν είναι του γούστου μου τα αρώματα και οι γεύσεις που βγάζουν. Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι θα έπρεπε κάποιος να κάνει μία δοκιμή εφόσον η γευστική / αρωματική παλέτα του συμπεριλαμβάνει τα παραπάνω. Συγκριτικά μου άρεσε με διαφορά το Black Ninja. Καλύτερος συνδυασμός συνολικά , κάνει το διαφορετικό ποιο προσιτό σε όποιον απλά θέλει να δοκιμάσει. Τα άλλα δύο είναι για φαν του είδους. Έτσι απλά…


Original post


Όλα τα παραπάνω αφορούν προσωπικές απόψεις. Η γεύση είναι υποκειμενική , η γνώμη όσο το δυνατόν αντικειμενική.

Αλλαγή τίτλου