Καλησπέρα… με δυο λόγια: ήμουν ίσως ο χειρότερος καπνιστής της χώρας, και μπορεί και του κόσμου, αφού η χώρα μας σε αυτόν τον τομέα είναι υπερδύναμη (χαλαρά πάνω από δύο πακέτα ημερησίως κατά τις εργάσιμες, πάντα πάνω από τρία σε αργίες κι ανεργίες, κατά καιρούς που ήμουνα στα στριφτά-χωρίς φιλτράκια εννοείται!-το μεγάλο ντράμι-πριν το μικρύνουνε-πολύ σπάνια έφτανε την τρίτη ημέρα και συνήθως δεν τελείωνε τη δεύτερη), και πριν κοντά τρία χρόνια που πρωτογνώρισα το ηλεκτρονικό τσιγάρο, είχα αρχικώς καταενθουσιαστεί: υγεία, οικονομία, καθαρός αέρας. Είχα το ηλεκτρονικό μου, κάπνιζα και πεντέξι κανονικά την ημέρα, χωρίς καν να πιέζω τον εαυτό μου, όποτε μου ερχόταν άναβα, και είχα αρχίσει να σκέφτομαι ότι με την άσκηση ελάχιστης μόνον θέλησης, όχι βέβαια μηδαμινής, αλλά οπωσδήποτε ασύγκριτα λιγότερης απ’ ό,τι για να το έκοβα χωρίς υποκατάστατο, θα μπορούσα να το κόψω τελείως για πάντα.
Μετά άρχισε το σπάσιμο. Ενώ οι πρώτοι δύο μανίσιοι ατμοποιητές της ego με βγάλανε καλά ένα μήνα, στους επόμενους συχνά είχα προβλήματα. Σπάνια έβγαζαν τη βδομάδα, συνήθως λιγότερο και όχι σπάνια πολύ λιγότερο, ενώ μου έτυχαν και μερικοί πεθαμένοι απ’ την αρχή. Τω καιρώ εκείνω τα καταστήματα ηλεκτρονικού καπνίσματος ήσαντε few and far between-χρειαζόμουν συγκοινωνία, ενώ το περίπτερο ήταν πάντα δίπλα, μπορούσες να κάνεις όλον τον κόπο για να πέσεις σε άσχετο πωλητή ή να μην έχουν αυτό που ήθελες εκείνη τη στιγμή, δεν ζούσα και με ίντερνετ τότε, σπάστηκα και δυστυχώς το παράτησα.
Τελευταία, και έχοντας ελέω κρίσης πάθει και επιστροφή στο σπίτι, αποφάσισα να το ξαναπροσπαθήσω, για τους ίδιους λόγους-υγεία, οικονομία, καθαρός αέρας, ενισχυμένους κι από τον συνδυασμό τιμής του πετρελαίου και κρυουλιάρας μάνας. Η αξιοπιστία των ego ατμοποιητών είναι και πάλι πρόβλημα (βρήκα και τους κληρομάιζερ που είναι ελάχιστα ακριβότεροι, σίγουρα τείνουν να έχουν πολύ καλύτερη διάρκεια, αν και είμαι μόλις στο δεύτερο και δεν έχω σχηματίσει κάποια εντύπωση για το πόσο συχνά βγαίνουν μούφα), αλλά τουλάχιστον τώρα πού ‘χει διαδοθεί κάπως η φάση τους βρίσκω σε απόσταση… ένα τσιγάρο δρόμο.
Εδώ και τρεις μέρες ανακάλυψα τούτο το φόρουμ, και μετά από πολλές ώρες ψάχνοντας διάφορα θέματα, και καθώς ψιλοπιάνουν και τα χέρια μου, σκέφτομαι να ψαχτώ με επισκευάσιμους και DIY υγρά-παρότι γνωρίζω μόλις τρεις μέρες για την ύπαρξή τους, η οικονομία όντας τα πετύχεις φαίνεται σημαντική, χώρια που μού φαίνεται ενδιαφέρον. Έχω βέβαια ακόμη αρκετό ψάξιμο να κάνω πριν καταλήξω σε αποφάσεις. Θα ήθελα να κάνω ορισμένες νιούφικες ερωτήσεις, που μπορεί και να έχουν απαντηθεί, αλλά δυσκολεύομαι να τα εντοπίσω περισσότερο από κάποιον που γνωρίζει ήδη κάποια πράγματα, καθώς ξεκίνησα αγνοώντας ακόμα και τις ορολογίες:
Α) Προφανώς τα επινικελωμένα τμήματα θα πρέπει να έχουν κάποιες παραπάνω ευαισθησίες στο καθάρισμα από τα από ανοξείδωτο ατσάλι. Υπάρχει κάποια παραπομπή σχετικά;
Β) Τί εστί «dry burning»;
Γ) Είδα κάποιες αναφορές σε «κάψιμο φυτιλιού» για καθάρισμα. Φαντάζομαι δε βάζεις το φυτίλι μπροστά στο καμινέτο, αλλά τί ακριβώς είναι;
Δ) Όσον αφορά γεύσεις, δεν είμαι τραγικά απαιτητικός: δε μ’ αρέσουν φρούτα, το περγαμόντο (αγνοούσα τί είναι, ο παλιός μου καταστηματάρχης δεν είχε άλλο σε βαρύ κάποια φορά πού ‘χα ταξιδέψει μέχρι το μαγαζί του), και οι «καπνικές» γεύσεις δεν είναι τόσο σόι (όπως βλέπω να έχει ήδη παρατηρηθεί κι εδώ κατά κόρον). Αγαπημένες μου γεύσεις σε έτοιμα υγρά είναι το freedom από halo και το turkish blend από nobacco. Αν κάποιος έχει να προτείνει καμία συνταγή που να φέρνει είτε στο ένα, είτε στο άλλο, είτε κάπου ανάμεσα (έστω στο περίπου, δεν είμαι, όπως είπα, απαιτητικός σε αυτό το θέμα)…
ΥΓ καλή συνέχεια σε όλους!
10856 Απαντήσεις
1663969 Εμφανίσεις
