Λοιπόν!!! Έπειτα από δοκιμές αύξησης της ρευστότητας του υγρού, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, αποφασίζω να ξεκουμπώσω και πάλι τον άτμο. Ξεκουμπώνοντάς τον, διαπιστώνω πως το άκρο του πλέγματος από την πλευρά της αμπούλας, είχε πιεστεί και είχε κλείσει η τρυπούλα που το διαπερνά στο κέντρο του. Αυτό μου έχει συμβεί και άλλη φορά, όταν το πλέγμα περνούσε σε ύψος τον μεταλλικό σωλήνα της βάσης. Προφανώς η αμπούλα όταν καθόταν, δεν καθόταν σωστά (περίεργο μου φαίνεται αφού δεν έχει ανοχές) και το πίεσε. Τέλος πάντων φτιάχνω καινούργιο πλεγματάκι, δίνοντας μεγάλη προσοχή σε δυο πράγματα.
Το 1ο, να είναι το μήκος του πλέγματος σωστό, ώστε ούτε να προεξέχει του μεταλλικού σωλήνα προς την μεριά της αμπούλας, αλλά ούτε και κατά την εφαρμογή της βάσης, να ακουμπήσει στην αντίσταση και 2ο...
Ο πολυεστέρας που βάζω στην άκρη προς τη μεριά της αντίστασης, να είναι μέσα στο πλέγμα πολύ λίγο ώστε να μην φρακάρει το υγρό στην τρύπα του μεταλλικού σωλήνα που είναι στη βάση. Δηλαδή το υγρό ρέοντας εντός του πλέγματος να μην συναντά πολυεστέρα πριν να περάσει από το άνοιγμα της βάσης, διότι τότε δεν έχει πως να περάσει, οπότε βρέχει μεν τον πολυεστέρα...αλλά με όχι επαρκή ροή. Αν περάσει όμως το άνοιγμα της βάσης, τότε και να συναντήσει τον πολυεστέρα διαπερνάει το πλέγμα και εξέρχεται εξωτερικά του και ρέει πάνω στον πολυεστέρα. Δώστε λοιπόν προσοχή σε αυτό το σημείο και το αποτέλεσμα θα σας δικαιώσει.
Μου πήρε ολόκληρο το Σ/Κ στο να κάνω δοκιμές.