Προειδοποιώ για ξεκίνημα ότι πρόκειται για περίπου πεντέμιση σελίδες Word! Οι δύο πρώτες, είναι εισαγωγικές και κατά τη διάρκειά τους συστήνω το επόμενο μουσικό κομμάτι.
[youtube]upkYQqbrjSc[/youtube]
Ξημερώματα Παρασκευής, 19/12/2014 έλαβα ένα προσωπικό μήνυμα στο e-kapnisma από την Vapeland, οι οποίοι μου έλεγαν ότι μου στέλνουν δώρο το Black Flag Fallen μέσω του e-tsigaro Κέρκυρας για τη δοκιμή μου. Η προβλεπόμενη παραλαβή θα ήταν μάλλον το Σάββατο, και με δυσκολία κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ. Έτσι είναι όταν περιμένεις κάτι για τόσους μήνες και η Five Pawns σε έχει πεθάνει με βιντεάκια και ανακοινώσεις! Πράγματι, το μεσημέρι του Σαββάτου πήγα από το e-tsigaro, μετά από διάφορα τηλεφωνήματα και παρέλαβα. Δεν άνοιξα το μπουκαλάκι ούτε για να το μυρίσω, απλά για να το δω. Πρέπει να πω ότι τη στιγμή που πήγα εκεί, τα μπουκαλάκια που είχε παραγγείλει το κατάστημα, ήταν ακόμα στην κούτα. Άπλωσα το χέρι μου, έπιασα ένα στην τύχη
και αφού σιγουρεύτηκα ότι ήταν εξάρι, το άνοιξα. Κατάμαυρο και αδιαφανές το μπουκαλάκι, πράγμα που με παραξένεψε καθώς από τις φωτό στο ίντερνετ έβλεπα ότι ήταν διάφανο. Όντως, ανοίξαμε και κάνα δυο άλλα και παρατηρήσαμε ότι μόνο το δικό μου ήταν έτσι.
Ήρθε στο μυαλό μου ο διαγωνισμός με τα 5 χρυσά δαχτυλίδια, αν μου έκατσε κι αυτό, τι να πω!!! Ο Θάνος άνοιξε το δικό του μπουκαλάκι, έσταξε λίγο στον Apollo του Νίκου (renesis) και το δοκίμασαν, εγώ ούτε καν. Αφού μου είπαν τις εντυπώσεις του, όπως και ο Θάνος από την Vapeland με τον οποίο μιλήσαμε στο τηλέφωνο λίγο πριν, έφυγα με το μυαλό μου να προσπαθεί να κάνει delete σε όλες αυτές τις πληροφορίες ώστε να είμαι εξαγνισμένος για τη δοκιμή μου. Πριν κινήσω για σπίτι λοιπόν, ήρθα από το γραφείο για να τελειώσω μια τυπική έρευνα πάνω στο concept του υγρού. Κοίταξα το νόημα του «Black Flag Fallen», και ένα ένα τα συστατικά της γεύσης του. Ας δούμε λοιπόν αυτές τις έννοιες.
1) Black Flag FallenΤο υγρό λοιπόν, κινείται γύρω από την έννοια του χρόνου. Μαύρη σημαία, χρησιμοποιείται στις μέρες μας στις εξής περιπτώσεις:
Α) Ιστιοπλοΐα: Αν ένας συμμετέχων βρίσκεται πέραν της γραμμής εκκίνησης στο ένα λεπτό πριν την εκκίνηση, βλέπει τη μαύρη σημαία και αποκλείεται χωρίς δικαίωμα ακρόασης
Β) Μηχανοκίνητος αθλητισμός: η μαύρη σημαία, σημαίνει αποκλεισμό.
Γ) Σκάκι: Μόλις παρέλθει ο χρόνος για την ολοκλήρωση της παρτίδας για κάποιον παίχτη, πέφτει η μαύρη σημαία.
Το τελευταίο είναι που ισχύει στην περίπτωσή μας. Μάλλον συμβολίζει κάτι το οποίο είναι αδύνατον να το καταλάβουμε: το τέλος του χρόνου, μιας και ο χρόνος δεν έχει αρχή και τέλος, τουλάχιστον όχι με τρόπο που να μπορούμε να κατανοήσουμε. Όσοι είδατε την ταινία Interstellar, ίσως και να πιάνετε το συλλογισμό μου. Οι υπόλοιποι, διαβάστε το Χρονικό του Χρόνου από Steven Hawking, δείτε την ταινία και ξανασκεφτείτε το Concept.
2) Espresso Ο γνωστός σε όλους μας δυνατός Ιταλικός καφές, όπου ανάλογα την ποικιλία και τη χώρα παραγωγής σε συνδυασμό με το κλίμα, οι γευστικές νότες μπορούν να γίνουν απίστευτες.
3) Μαύρη Τρούφα (Tuber Melanosporum) Ένα υπόγειο μανιτάρι, το οποίο φυτρώνει συνήθως σε ρίζες από βελανιδιές ή δρυών, πανάκριβο, το οποίο χρησιμοποιείται σε φαγητά τριμμένο από πάνω σε φλοίδες, σε ποτά, σε γλυκά, ωμό ή σε τρουφέλαιο. Η γεύση του είναι ιδιαίτερη, με κύριο χαρακτηριστικό τους γήινους τόνους. Στο υγρό μας, χρησιμοποιείται κρέμα τρούφας.
4) English Toffee Ένα γλυκό το οποίο φτιάχνεται καραμελώνωντας ζάχαρη και προσθέτοντας βούτυρο, αμύγδαλα και αλεύρι (για την υφή). Το βούτυρο δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου και η υφή του ανάλογα τον παρασκευαστή μπορεί να είναι σκληρή, μαλακή, ή μαστιχωτή.
5) Μαύρη σοκολάτα και μέλι Έλληνες είμαστε, δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να αναλύσουμε το μέλι. Ούτε τη σοκολάτα!
6) Μαύρο Καρύδι (Juglans Nigra) Πρόκειται για καρύδια από δέντρα γηγενή στην Αμερική. Δεν έχουν τη γλυκάδα που έχουν τα καρύδια που ξέρουμε, τα οποία είναι μεν Περσικά αλλά τα ξέρουμε ως Αγγλικά, έχουν πιο σκληρό τσόφλι και λερώνουν τα χέρια! Η γεύση τους είναι πιο έντονη και σκληρή, με γήινους τόνους.
Και αφού τελειώσαμε με την εισαγωγή, πάμε στο υγρό αυτού καθ’ αυτού. Η εταιρεία λοιπόν, ανακοίνωσε την δημιουργία ενός νέου υγρού στα μέσα του καλοκαιριού. Μας πήγε σιγά σιγά και δεν αποκάλυπτε τίποτα. Έφτασε Σεπτέμβρης για να μάθουμε το όνομα και ότι ωριμάζει 3 μήνες σε Inox βαρέλι, ώστε να αναμειχθούν οι γεύσεις μεταξύ τους χωρίς την παρεμβολή άλλων παραγόντων. Πέρασε κι άλλος καιρός για να μάθουμε τις γεύσεις του και ακόμα περισσότερος μέχρι να γίνει διαθέσιμο. Από ότι βλέπω στη συσκευασία, το δικό μου μπήκε στο βαρέλι την 8
η Σεπτεμβρίου 2014, ενώ μπήκε στο μπουκάλι την 1
η Δεκεμβρίου. Αριθμός παρτίδας: 003. Για την εταιρεία, δεν χρειάζεται να πω πολλά, καθώς έχει γίνει εκτενέστατη ανάλυση για όλες τις παρουσίες της. Αυτό που σίγουρα μπορώ να πω είναι ότι δεν ξέρω αν είμαι θύμα του μάρκετινγκ, και πήρα ένα υγρό απλά για το όνομά του, αλλά ξέρω σίγουρα πως είμαι θαυμαστής τους, ως ατμιστής πρώτα, καθώς οι γεύσεις και η απόδοσή τους είναι μέχρι στιγμής καταπληκτικές, αλλά και ως επαγγελματίας των Οικονομικών επιστημών, αφού η στρατηγική προώθησης και Marketing που έχουν, βάζει τα γυαλιά σε όλους τους επαγγελματίες του ατμίσματος και σε πολλά μεγαθήρια του λοιπού επιχειρηματικού κόσμου. Με όλα αυτά στο μυαλό, τον ουρανίσκο και τη μύτη καθαρή από 48ωρο άτμισμα σκέτης βάσης, ξεκίνησα για σπίτι ώστε να αφοσιωθώ στο έργο μου.
Κάπου εδώ, πρέπει να έχει τελειώσει η μουσική και να υπάρχει μια σχετική χαλαρότητα. Άρα, είμαστε έτοιμοι!
Black Flag Fallen MMXV, 6mg, 50/50, Kayfun 3.1ES Clone, nano kit, Kanthal D 0.28mm, MC 2.0Ω, 3mm, Nakamichi Pads
Erlkonigin Clone, Kanthal A1 0.25mm, MC 1.5Ω, 2mm, Cotton
Και αφού είπαμε όλα αυτά, ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε και στο ίδιο το υγρό. Ξεκινάω με τη συσκευασία, η οποία είναι μαύρη με ασημένιο καπάκι και γράμματα.
Πιο προσεγμένη από τα άλλα υγρά της σειράς χωρίς να κολλάει η επιφάνεια. Ανοίγοντας την, βλέπουμε το μπουκαλάκι με το υγρό, μαύρο στην δική μου περίπτωση και διάφανο σε όλες τις άλλες.
Επάνω, το μπουκαλάκι φοράει μια μαύρη «γραβάτα» η οποία στο κυκλικό της κομμάτι απεικονίζει το καντράν ενός αναλογικού ρολογιού με λατινική αρίθμηση.
Το ίδιο απεικονίζεται και στην κορυφή του εξωτερικού κουτιού στο οποίο βρίσκεται το υγρό. Μπορεί το μπουκαλάκι να είναι σφραγισμένο με ζελατίνα ασφαλείας, αλλά η μυρωδιά της σοκολάτας γεμίζει την ατμόσφαιρα με το που ανοίξει το κουτί. Έσπασα λοιπόν τη ζελατίνα και άνοιξα επιτέλους το μπουκαλάκι, αφού απόρησα μια φορά ακόμη με την υπομονή μου. Τελικά δεν περιείχε χρυσό δαχτυλίδι και έτσι θα πρέπει να αναβάλλω το ταξίδι στην Καλιφόρνια το οποίο κερδίζουν οι πέντε υπερτυχεροί παγκοσμίως που θα το βρουν. Θυμήθηκα όμως κάτι που είχα διαβάσει στην ανακοίνωση της διάθεσης του υγρού, περί ενός συλλεκτικού μαύρου μπουκαλιού ανά βαρέλι (= 134 μπουκάλια των 30ml), οπότε κάτι είναι και αυτό. Στα διάφανα μπουκάλια, είναι ορατός και ο κόκκος καφέ ο οποίος επιπλέει, στο δικό μου έπρεπε να τον «νιώσω» με το σταγονόμετρο. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να τον δαγκώσω μόλις τελειώσει το υγρό, κάτι σαν το μεταξοσκώληκα της Tequila. Έφερα το μπουκαλάκι στη μύτη και τα αρώματα ήταν όντως φανταστικά. Η άπειρη μύτη μπορεί απλά να πει ότι θυμίζει Kahlua ή εκείνο το Nirvana Σοκολάτα – Kahlua με σοκολατένια αμύγδαλα. Η αλήθεια, είναι κάπου εκεί γύρω, καθώς τα διακριτά αρώματα είναι τα αμύγδαλα, η σοκολάτα και ο καφές, ενώ υπάρχει ακόμα μια νότα η οποία δίνει στη μύτη την αίσθηση της αλμύρας. Όσο εξελίσσεται η μυρωδιά, εύκολα καταλαβαίνει κανείς και την παρουσία του μελιού, και όλο αυτό σε μία κρεμώδη «σκηνή». Δεν άντεξα άλλο να τραβάω «μυτιές» προσπαθώντας να βρω και τα υπόλοιπα, και γέμισα τον 3.1. με το σκουρόχρωμο υγρό.
Παύση δύο λεπτών, ανατριχίλα, δεύτερη και τρίτη τζούρα, ανατριχίλα, ηλίθιο χαμόγελο. Πιο καλά, δεν μπορώ να περιγράψω τις αντιδράσεις μου. Το στόμα γεμίζει με γλυκόπικρο καφέ, μετά έρχεται η σοκολάτα η οποία είναι σαν να έχει γίνει ένα με τον καφέ, στη συνέχεια η κρέμα τρούφας, αχ αυτή η κρέμα τρούφας, κάνει το όλο σκηνικό να μοιάζει με τον καλύτερο Mocachino που μπορεί κάποιος να πιει! Στο χιλιοστό του δευτερολέπτου κατά το οποίο αφαιρείς το drip tip από το στόμα και μένει ο ατμός πριν κατέβει στα πνευμόνια, νιώθεις την γλυκάδα από το μέλι σε όλη τη γλώσσα και με το που κατέβει ο ατμός εξαφανίζεται. Στην εκπνοή, το στόμα γεμίζει με κρέμα, φρέσκια κρέμα που ακολουθείται από καραμελένιες νότες χωρίς γλυκάδα, και μία γήινη στυφάδα η οποία πρέπει να οφείλεται στο μαύρο καρύδι. Τέλος, μόλις κάνεις το «λάθος» να αφήσεις ατμό να μπει στη μύτη, νιώθεις λες και είσαι πάνω από ένα γιγάντιο ποτήρι καπουτσίνο με ζεστό αφρό κρέμας, πασπαλισμένο με σοκολάτα και τρούφα. Ο χώρος του δωματίου γεμίζει με αρώματα καφέ και μελιού, τόσο έντονα που αν το μυρίσει κανείς χωρίς να το ατμίζει, θα περιμένει απαίσια έντονη γεύση μελιού, σε σημείο μάλιστα να τον αποτρέψει από το να το δοκιμάσει. Η ρινική εκπνοή είναι και αυτή γήινη, με την κρέμα να κυριαρχεί και τα κομμάτια μαλακής καραμέλας να σε κάνουν να νομίσεις ότι οι αισθήσεις σου παράγουν Toffee. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν είχα διαβάσει την περιγραφή, δύσκολα θα έλεγα Toffee, μάλλον προς καραμέλα θα έτεινα. Αλλά είναι αυτός ο συνδυασμός της καραμελωμένης ζάχαρης με την κρέμα τρούφας, που σε κάνει να νομίζεις ότι πρόκειται για εξελιγμένο, μάλλον κωλοπειραγμένο, butterscotch. Και αυτές οι κουβέντες από εμένα που απεχθάνομαι τις γεύσεις κρέμας, βουτύρου και λοιπών γαλακτοκομικών. Εδώ όμως η κρέμα είναι τόσο ευχάριστη που δεν ξέρω τι να πω. Το ντουμάνι είναι εντυπωσιακό για 50/50 υγρό και το χτύπημα αισθητό μεν αλλά τόσο βελούδινο που είναι απλά τέλειο. Και πάμε τώρα στο μεγαλύτερο κατόρθωμα του υγρού, την επίγευση. Με απλά λόγια, νιώθεις σαν κάποιος να σου έχει κολλήσει μια ζελατίνα στον ουρανίσκο, όπου όσο λιώνει και περνάει η ώρα, τόσο απελευθερώνει αυτές τις γεύσεις, με ιδιαίτερη έμφαση στον καφέ και στη σοκολάτα, ενώ η ξηρότητα από το καρύδι είναι και αυτή εκεί. Μετά από λίγο έρχεται και το μέλι σε μικρή κλίμακα ενώ η τελική επίγευση είναι αυτή της τρούφας. Αλλά όχι σκέτης, σαν να έχει χρησιμοποιηθεί για να αρωματίσει σοκολάτα. Η εταιρεία λοιπόν, βρήκε τον τρόπο να αποδώσει την τέταρτη διάσταση της γεύσης, αυτή που θεωρούμε ότι είναι ο χρόνος. Τζούρα με τη τζούρα, το υγρό αλλάζει και αποδίδει άλλη γεύση, διαφορετική κάθε φορά. Με όλες τις γεύσεις παρούσες σε κάθε τζούρα, αλλά με τη δυνατότητα να αλλάζει ο συνδυασμός των εντάσεων. Έβαλα τον Erl με σκέτη βάση για να τον αδειάσω ώστε να το δοκιμάσω και εκεί, αλλά και για να καθαρίσει η γεύση μου, αλλά με έπιανε μια ανατριχίλα μετά από κάθε τζούρα, καθώς μόλις έφευγε το σύννεφο της Vg, επέστρεφε ακόμα πιο καθαρή η επίγευση του καφέ, της σοκολάτας και της τρούφας. Όπερ και εγένετο. Ο Erl υποδέχθηκε αρκετό υγρό ώστε να καλύψει την βάση της καμπάνας και προσήλθε για τη δοκιμή. Βρήκα μία και μόνη διαφορά σε σχέση με τη γεύση που πήρα από τον 3.1 και αυτή ήταν η πιο έντονα κρεμώδης υφή του υγρού. Δεν ασχολήθηκα καν να περιμένω να αδειάσουν τα τανκ ώστε να δω τη συμπεριφορά του υγρού με σκέτη βάση, δεν νομίζω ότι ενδιαφέρει κανέναν σε αυτό το σημείο.
Συμπέρασμα και βαθμολογία Για ξεκίνημα, θα πάω στο ερώτημα που θα βασανίσει αρκετούς: είναι για όλη μέρα? Όχι με την έννοια που το γνωρίζουμε. Μπορεί να το ατμίσει ανά πάσα στιγμή κάποιος, οποιαδήποτε ώρα της μέρας, αλλά όχι για όλη μέρα δεν είναι, θεωρώ ότι είναι για μια φορά την εβδομάδα και άν. Είναι απίστευτα μπουχτιστικό, όχι με την έννοια του βαρετού όμως, αλλά με την έννοια του κορεσμού. Θα συμφωνήσω με τη γνώμη του Θάνου από τη Vapeland, που μου είπε ότι τέτοιο κορεσμό έχει να συναντήσει από τότε που κάπνιζε. Η αλήθεια είναι ότι μετά από πολύ μικρή ποσότητα, θέλεις ένα διάλειμμα. Είναι φρικιαστικά ωραίο, τόσο που δεν θες να χαλάσεις αυτή την εμπειρία με τίποτα. Δεύτερο ερώτημα: αξίζει τα λεφτά του? Ναι και με το παραπάνω. Θεωρώ ότι έχει πέσει τόση δουλειά πίσω από αυτό το υγρό και ότι οι αναλογίες του είναι στην εντέλεια με ακρίβεια micron. Αν το τίμημα για πολλές τζούρες πραγματικής απόλαυσης, χωρίς να μπορείς να βρεις κάτι μεμπτό (εφόσον φυσικά σου αρέσουν αυτές οι γεύσεις), είναι στα €32 το μπουκάλι, τότε με ευχαρίστηση. Τρίτο ερώτημα: μου άρεσε? Αντικειμενικά, η εταιρεία έχει πετύχει να αποδώσει τις γεύσεις με απόλυτη ισορροπία, ακρίβεια και καθαρότητα, σε 4 διαστάσεις, ύψος, πλάτος, βάθος και χρόνο, και να προσφέρει γεύσεις σε συνδυασμούς που δεν θα περίμενε ποτέ κανείς. Προσωπικά, το θεωρώ δύσκολο υγρό. Ακόμα παλεύω να αποφασίσω αν μου αρέσει ή όχι, καθώς δεν υπάρχει μέση λύση. Και η μεγαλύτερή μου επιφύλαξη είναι ότι δεν μπορώ να το δω να συνοδεύει κάποιο αλκοολούχο, με εξαίρεση ίσως την πολύ καλή βότκα που δίνει καθαρές γεύσεις, ή ένα ανοιχτόχρωμο single malt, δεν μπορώ να το δω να συνοδεύει καφέ και γενικά δεν μπορώ να το δω σαν κάτι άλλο από ένα εξαιρετικά προσεγμένο προϊόν κορυφαίου ζαχαροπλάστη που θα απολαύσεις μια φορά και τόσο και θα αναφωνήσεις «Ευχαριστώ». Σε πολύ λίγο θα πάω για τσιπουράκι και έχω μεγάλες επιφυλάξεις στο κατά πόσο θα μπορέσει να ανταποκριθεί. Τέταρτον: θα άλλαζες κάτι? Ούτε κατά διάνοια. Οι ζυμώσεις που έχουν γίνει σε αυτό το υγρό είναι τόσο λεπτές που μία σταγόνα λιγότερο ή περισσότερο από ο, οτιδήποτε θα το κατέστρεφε ολοκληρωτικά. Άλλωστε, η ισορροπία και η καθαρότητα των γεύσεων είναι το σήμα κατατεθέν της εταιρείας. Πέμπτον: «Καλά μας τα λες ρε Cruiser, αλλά Black Flag Fallen ή Castle Long Reserve?». Θα απαντήσω με μία παρόμοια ερώτηση: Porsche ή παϊδάκια? Γιατί αυτά τα δύο υγρά έχουν την ίδια σχέση που έχει η Porsche με τα παϊδάκια. Δηλαδή ότι και τα δύο τα βρίσκεις στον πλανήτη γη. Είχα, και δεν είμαι μόνος φαντάζομαι, απίστευτα υψηλές προσδοκίες γι αυτό το υγρό. Και ευχαριστώ την εταιρεία που τις κάλυψε και με το παραπάνω. Συμφώνησα με το Θάνο από το e-tsigaro ότι κάτι τέτοιο σε υγρό αποτελεί ένα δώρο στον εαυτό μας, μία επιβράβευση για ότι έχουμε πετύχει, ένα κίνητρο για να προχωρήσουμε ένα βήμα πέρα από τα όριά μας. Και όποιος πίστευε 3 χρόνια πριν ότι ένα υγρό αναπλήρωσης θα μπορούσε να δημιουργήσει τέτοια συναισθήματα, ή λέει ψέματα, ή ταξίδεψε στο χρόνο. Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι από εσάς θα το κατατάξουν ως το χειρότερο που έχουν δοκιμάσει και σας πιστεύω. Όλοι οι υπόλοιποι όμως, εφόσον μπορέσουν και ξεχωρίσουν ότι αυτό το υγρό δεν είναι καπνικό, δεν είναι φρούτο, δεν είναι γλυκό αλλά μια κατηγορία μόνο του, θα το κατατάξουν στις τοπ προτιμήσεις τους. Από εμένα, ένα απόλυτο 100/100. Παρόλο που δεν μπορώ να με φανταστώ να ατμίζω πάνω από ένα nano tank μια φορά το μήνα. Ευχαριστώ θερμά για άλλη μια φορά την Vapeland για την προσφορά τους και το e-tsigaro Κέρκυρας, τον Θάνο και την Ελευθερία, που δεν άφησαν σε ησυχία την Vapeland, την Γενική Ταχυδρομική και την μητέρα του Θάνου που επιστρατεύτηκε για να πάρει το δέμα!
Μερικές σκέψεις της επόμενης μέρας. Όπως είπα, το βραδάκι του Σαββάτου πήγα για τσιπουράκι. Μαζί μου είχα και τον 3.1 και τον Erlακόμα με υγρό μέσα. Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω μόνο τον Erlώστε μόλις αδειάσει, να βάλω σκέτη βάση. Έπαιξαν πολλές αντιδράσεις στο κατάστημα. Κατ’ αρχάς η κοπέλα που μας σερβίρει, ξόδεψε πολύ περισσότερη ώρα στην παρέα μας. Άκουσα και το σχόλιο ότι αρωματίζω το μαγαζί. Έχω και την εντύπωση, με επιφύλαξη καθώς ήπια το Βόσπορο, ότι άκουσα κάποιον να παραγγέλνει «το γλυκό που ψήνετε στην κουζίνα και μυρίζει τόσο ωραία». Τελικά λοιπόν κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μου αρέσει με έναν αρρωστημένο τρόπο. Όταν δεν το ατμίζω, θέλω να πιάσω τον ατμοποιητή και να τον κάνω να κλάψει από τις απανωτές. Όταν το ατμίζω, είναι φορές που δεν θέλω να το βλέπω μπροστά μου. Και αυτή η συμπεριφορά, επαναλαμβάνεται εσαεί. Ίσως λοιπόν αυτό να θέλει να μας κάνει να νιώσουμε η εταιρεία. Το πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος, όταν ξέρεις να τον εκτιμήσεις, παρόλο που είναι ένα αγαθό το οποίο δεν έχει τέλος. Να πω ότι δεν έλεγξα την αντίσταση για μάκα, αλλά πρέπει να πιάνει μπόλικη γιατί δύο τανκ σκέτη βάση έχω βάλει στον Erlαπό χτες και ακόμα χρωματίζει το υγρό. Υπάρχει ακόμα ένα μέρος της γεύσης και σχεδόν μπορώ να αντιληφθώ την καβουρντισμένη γεύση της μάκας. Όσοι έχετε επιφυλάξεις στο κατά πόσο αξίζει να ξοδέψετε €32,00 για να το δοκιμάσετε, θα σας πω να το δοκιμάσετε πρώτα αν έχετε τη δυνατότητα. Είναι απίστευτα ιδιαίτερο και υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην ταιριάξετε. Αν και νομίζω ότι όλο και κάποιος θα βρεθεί να σας απαλλάξει από το βάρος του. Για τους νέους ατμιστές, και δεν το λέω υποτιμητικά ούτε με διάθεση σνομπαρίσματος, αυτό το υγρό δεν κάνει. Υπάρχει 95% πιθανότητα ο νέος ατμιστής που το δοκιμάζει να φρικάρει και να πάει με τρόμο στο περίπτερο. Στο 5% που δεν θα συμβεί αυτό, το υγρό δεν θα φανεί με τίποτα ιδιαίτερο. Θεωρώ ότι πρέπει να έχεις κάψει λίτρα υγρών για να μπορέσεις να αντιληφθείς το που ήμασταν και που φτάσαμε στο θέμα των υγρών αναπλήρωσης. Και ένα τελευταίο σχόλιο για την τιμή του. Δεν πάει και πολύς καιρός από τότε που με €32,00 παίρναμε 3,5 δεκάμελα της FlavourArt. Και ενώ πολλές γεύσεις της είναι απίθανες, υπήρχαν και γεύσεις με την ίδια τιμή οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν εργαλείο βασανιστηρίων στο Guantanamo. Και όμως την ευχαριστώ, γιατί ήταν τα υγρά τα οποία με έφεραν σε τούτο τον κόσμο. Νομίζω ότι πλέον έχουμε καταλάβει σε πόσο εμβρυϊκό στάδιο βρίσκεται ο χώρος των υγρών και ότι δεν υπάρχει ταβάνι. Το ταξίδι λοιπόν συνεχίζεται.
Το
review, μπορείτε να το βρείτε και στο
blog μου, μαζί με όλα τα υπόλοιπα.
2807 Απαντήσεις
289102 Εμφανίσεις
