Τι να πρωτοπεί κανείς γι αυτά τα υγρά…
Για μένα η ιστορία άρχισε όταν ξεκίνησε το παρόν νήμα. Μου κίνησε το ενδιαφέρον το όλο concept, η τιμή φυσικά, η συσκευασία καθώς και η ιδιαιτερότητα των γεύσεων που περιέγραφαν. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι το να πετύχεις μια ιδιαίτερη και μοναδική γεύση, δεν είναι δύσκολο. Το δύσκολο είναι να πετύχεις τον κατάλληλο τρόπο απόδοσής της, με ισορροπία, σωστές αναλογίες, ομοιογένεια και φυσικά με την κατάλληλη αίσθηση στο στόμα και το λαιμό, αναλόγως του υγρού. Πολύ καιρό τώρα, είχα βάλει σκοπό να τα δοκιμάσω. Περίμενα όμως την κατάλληλη στιγμή για να μπορέσω να πετύχω και διαθεσιμότητα του Castle Long Reserve, ίσως του πιο ακριβού υγρού στον πλανήτη, καθώς η τιμή του ξεπερνά πολλά αρκετά high end ποτά της αγοράς. Έχοντας διαβάσει ότι θα είναι διαθέσιμο από το website της εταιρείας κατά το φθινόπωρο, αποφάσισα να κάνω υπομονή μέχρι τότε. Αλλά και να θες να αγιάσεις, δεν μπορείς. Με φώναξε λοιπόν ο φίλος Θάνος από το e-tsigaro Κέρκυρας, και μου δείχνει ένα μπουκάλι Grandmaster 6mg. Εντάξει είπα, μια τζούρα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν… Λάθος!!! Αυτό το οποίο συνάντησα, που θα σας περιγράψω πιο κάτω, ήταν το σπρώξιμο που χρειαζόμουν. Σαν καλός ατμιστής, επικοινώνησα με τη vapeland μήπως και μπορέσω να προμηθευτώ τα σαμπλάκια από εδώ. Αφού μου εξήγησαν ότι η μαμά εταιρεία δεν δίνει sample packs σε λιανοπωλητές αλλά τα πουλάει μόνο η ίδια, έβαλα την παραγγελία για ένα πακέτο από κάθε σειρά, το σύνολο δέκα μπουκαλάκια των 4ml. Μαζί με δυο άλλους συνατμιστές που ήθελαν και αυτοί sample pack, μηδενίσαμε τα μεταφορικά και το κόστος των €35 είχαμε τη δυνατότητα πλέον να δοκιμάσουμε όλη τη σειρά.
Μετά ξεκίνησε η διαδικασία αναζήτησης του κατάλληλου ατμοποιητή για τη δοκιμή. Παρατάχθηκαν μία ΣΟΦΙΑ, ένας dripper και ο κλώνος μου, Kayfun 3.1ES. Με το Grandmaster ως σημείο αναφοράς, κατέληξα, ή μάλλον και οι τρεις ιδιοκτήτες των ατμοποιητών καταλήξαμε, ότι η ΣΟΦΙΑ απέδιδε τις γεύσεις πολύ άγρια και η μπανάνα κάλυπτε τα πάντα, ο dripper σαφώς καλύτερος σε αυτό το κομμάτι από τη ΣΟΦΙΑ, αλλά τελικά την πιο ομαλή απόδοση όλων των γευστικών θησαυρών αυτού του υγρού, την είχε ο κλώνος. Ούτε το σπίτι μου θέλω να παινέψω, ούτε να ρίξω πάλι φωτιές περί πρωτοτύπων, κλπ αλλά κοιτάζοντας και το δοκιμαστήριο της Five Pawns, θα καταλάβετε ότι τελικά ήταν μονόδρομος το καυφουνοειδές! Θα έχω επίσης την ευκαιρία να δοκιμάσω και δύο υγρά σε ΙΑΤΤΥ για μία πιο εμπεριστατωμένη άποψη, καθώς από ότι ακούω στα γλυκά υγρά δεν του τη βγαίνει κανείς λόγω των πλαστικών μερών του.
Όπως ήδη θα γνωρίζετε, η εταιρεία βγάζει δύο σειρές, την Signature Series και την Mixology Edition. Η καθεμία περιέχει 5 υγρά και η παραγγελία περιείχε ένα sample pack από την καθεμία για τον καθένα μας, σε μπουκαλάκια των 4ml. Το σύνολο δηλαδή, 40ml για τον καθένα στην τιμή των €35.
Τα υγρά έφτασαν το μεσημέρι της Πέμπτης 14/08, ακριβώς δέκα μέρες μετά την παραγγελία. Μεσημέρι γαρ, έπρεπε να δείξω αυτοκυριαρχία και πειθαρχία. Έφτασα σπίτι, έπλυνα ατμοποιητή, έστησα καινούρια αντίσταση 2.5Ω με Kanthal A1 0.25mm, έβαλα το clear των 4.5 ml και γέμισα με σκέτη βάση για στρώσιμο. Διευκρινίζω ότι έκανα τόσο μεγάλη αντίσταση γιατί πιστεύω ότι το λεπτό σύρμα αρπάζει ακριβώς όπως πρέπει και επειδή δεν ήθελα να ταλαιπωρήσω τα υγρά με μεγάλες θερμοκρασίες ώστε να πάρω πλήρεις τις γεύσεις. Άνοιξα το δέμα και βρήκα 6 συσκευασίες σαν την 30ρα συσκευασία, μία σελίδα με Tasting Notes και δύο αυτοκόλλητα. Ο κάθε κύλινδρος, περιείχε τα 5 μπουκαλάκια της σειράς τα οποία είναι ακριβής μικρογραφία της μεγάλης συσκευασίας. Αν μη τι άλλο, η συσκευασία είναι εντυπωσιακή. Κατέβηκα τη βόλτα μου, παρέδωσα τα πακέτα των υπόλοιπων στο μαγαζί και συνέχισα να ατμίζω σκέτη βάση. Την επόμενη, 15/08, άνοιξα το Mixology και έπιασα το μπουκαλάκι του Lucena.
Lucena, 6mg, 50-50.
Το μπουκαλάκι άνοιξε και αφαίρεσα το σταγονόμετρο καθώς έχω παρατηρήσει ότι επηρεάζει αρνητικά τη μυρωδιά. Το έφερα στη μύτη και αναγνώρισα αμέσως τη μυρωδιά κάποιου αλκοολούχου, το ροδάκινο και τη φρεσκοψημένη ζύμη. Για να πάρετε μια ιδέα, πάρτε ένα 7 days Strudel ροδάκινο. Ανοίξτε το σακουλάκι και μυρίστε. Διάβασα την περιγραφή η οποία μιλάει για ρούμι, λευκόσαρκο ροδάκινο και φρεσκοτριμμένο φουντούκι που σε συνδυασμό μιμούνται κλασσική αμερικάνικη ροδακινόπιτα με σως ρούμι και φουντούκι. Άδειασα όλο το μπουκαλάκι στο τανκ και ξεκίνησα. Στην εισπνοή είναι απόλυτη η γεύση του λευκόσαρκου ροδάκινου. Και είναι τόσο καθαρή που είναι πανεύκολο να την αναγνωρίσει κάποιος. Όσο συνεχίζει η τζούρα, εμφανίζεται η ζύμη και τα αρώματα από ρούμι και κανέλα, ενώ η εκπνοή θυμίζει ακριβώς αυτό που θέλει να πει ο ποιητής: ροδακινόπιτα. Όσο συνέχισα να ατμίζω οι γεύσεις ισορρόπησαν και αποδόθηκαν με απόλυτη ισορροπία, καθώς άρχισαν να έρχονται με ομαλότητα και όλες μαζί. Χωρίς όμως να χάνονται η μία μέσα στην άλλη δίνοντας της αίσθηση ότι τρως αργά ένα κομμάτι peach cobbler καταλαβαίνοντας ευδιάκριτα τις γεύσεις και τα κομμάτια ζύμης, ροδάκινου, μπαχαρικών και του χαρακτηριστικού αρώματος από το ρούμι σε πολύ χαλαρή ποσότητα. Ο ατμός πλούσιος, βελούδινος και μπόλικος ενώ το χτύπημα απολύτως συμβατό με τα 6mg που περιέχει. Επίσης, απόλυτα ταιριαστό με τη φιλοσοφία του υγρού, χωρίς καψίματα και πικρίλα. Σε κανένα σημείο δεν κατάλαβα την παραμικρή υποψία ξηρού καρπού, πόσο μάλλον φουντούκι, εκτός και αν αυτό ήταν που με την ελαιώδη υφή του έκανε το αποτέλεσμα τόσο βελούδινο. Τέλειωσα το τανκ κορεσμένος καθώς από ένα σημείο και μετά το βρήκα κουραστικό, και απογέμισα με σκέτη βάση για να δω πως συμπεριφέρεται μετά. Η γεύση άρχισε να χάνεται σχετικά γρήγορα καθώς το 75%VG της βάσης μου διατάραξε άμεσα την λεπτή ισορροπία του υγρού και κατάπιε άμεσα την ένταση και τη δυνατότητα να αποδίδονται με λεπτομέρεια οι γεύσεις. Το αποτέλεσμα ήταν μια εξαιρετικά αρωματισμένη σκέτη βάση και εύκολα μπορώ να προτείνω στους οπαδούς της σκέτης βάσης μία μίξη 2/10 Lucena με βάση για ένα διακριτικό αποτέλεσμα με πολύ γευστική κατάληξη. Το φουντούκι δεν εμφανίστηκε ποτέ παρόλα αυτά και το υγρό σίγουρα δεν είναι για πολύ. Εύκολα το κατατάσσω ως επιδόρπιο για μετά το φαγητό, αν και πιστεύω ότι με λευκά ποτά και καλό ουίσκι θα έκανε εξαιρετικό συνδυασμό, ενώ με μπύρες και κρασί δεν νομίζω ότι θα ταίριαζε. 93/100
Fifth Rank, 6mg, 50-50
Αφού άλλαξα βαμβάκι, καθάρισα τον ατμοποιητή και άτμισα 1ml σκέτη βάση για να στρώσει, άνοιξα το Fifth Rank. Αρώματα κρέμας λεμονιού και πικραμύγδαλου έφτασαν στη μύτη μου με υπόνοιες αλκοολούχου ποτού. Όσο άρχισε να φεύγει η ένταση, άρχισε να μου θυμίζει Limoncello και παγωτό βανίλιας. Έριξα μια ματιά στην περιγραφή που μιλούσε για ένα ποτό Lime Rickey με σαμπάνια, βανίλια και ψητό αμύγδαλο. Έψαξα το ποτό και αποτελείται από λάιμ, σόδα και σιρόπι ζάχαρης, και η γυριστή με τη σαμπάνια μου φάνηκε πολύ ωραία ιδέα για παραλλαγή. Άδειασα το μπουκαλάκι στο τανκ και ξεκίνησα να ατμίζω. Η γεύση στις πρώτες τζούρες δεν είχε καμία σχέση με το άρωμα από το μπουκαλάκι. Μία έντονη δροσιά ακολουθούμενη από την καθαρή γεύση της φλούδας του λάιμ στην εισπνοή και μία κρεμώδης υφή με συνεχιζόμενη δροσιά στην εκπνοή. Στην επίγευση, λάιμ με βανίλια, ενώ έμεινα να ψάχνω το ψημένο αμύγδαλο. Επικεντρώθηκα στη δροσιά η οποία δεν έμοιαζε ούτε με μενθόλη ούτε με γεύση μέντας η δυόσμου, ενώ παρέμενε έντονη στο στόμα ακόμα και μετά το άτμισμα. Θυμήθηκα μια φορά όταν ήμουν μικρός, που είχε πέσει στα χέρια μου ένα χωνευτικό ποτό, το Underberg και μου άφηνε ακριβώς την ίδια αίσθηση φρεσκάδας. Με μια ματιά στο διαδίκτυο και στη σελίδα με τα tasting notes, βρήκα το κοινό σημείο: ένα βότανο με το όνομα horehound herb το οποίο περιέχεται και στα δύο. Όσο συνέχιζα να ατμίζω, παρατήρησα το στόμα μου να γεμίζει σάλιο και να μου ανοίγει η όρεξη παρόλο που μόλις είχα φάει. Δεν ξέρω αν είναι καλό αυτό γιατί παρόλο που η γεύση του υγρού είναι ιδιαίτερη και δεν νομίζω ότι κάποιος μπορεί να το ατμίσει σε ποσότητα, ίσως ανακαλύψαμε το πρώτο υγρό που αυξάνει την όρεξη... Συνέχιζα να ατμίζω και η γεύση άρχισε να ομαλοποιείται κάπως με τη δροσιά πλέον να μη μου φαίνεται τόσο έντονη και με το λάιμ να αρχίζει να εμφανίζει την οξύτητά του. Η επίγευση άρχισε να γέρνει προς τη βανίλια και αυτό το αίσθημα μπορώ μόνο να το συγκρίνω με τη γεύση που θα έμενε αν τρώγαμε παγωτό βανίλια με τριμμένο λάιμ επάνω, μετά από αρκετή ώρα. Η βανίλια είναι πολύ καλά κρυμμένη και εμφανίζεται αρκετά δευτερόλεπτα μετά την εκπνοή και εναλλάσσεται σταθερά με τη δροσιά και το λάιμ. Η ρινική εισπνοή είναι πολύ ευχάριστη καθώς το άρωμα του λάιμ αποδίδεται γλυκά και σε συνδυασμό με τη βανίλια πραγματικά σε κάνει να θες παγωτό ενώ στη ρινική εκπνοή δεν βρήκα κάποια διαφορά. Ο ατμός πυκνός πλούσιος και βελούδινος και το χτύπημα αρκετά πιο δυνατό από το αναμενόμενο, γεγονός στο οποίο συμβάλλει η δροσιά του αρώματος, ενώ το άρωμα που μένει στο χώρο είναι απλά φανταστικό. Μου πήρε πάρα πολλή ώρα να το ατμίσω καθώς οι γεύσεις είναι πολύ έντονες και με τίποτα δεν μπορείς να το έχεις πιπίλα. Όταν με το καλό άδειασε όμως, απογέμισα ξανά με σκέτη βάση για να δω την συμπεριφορά του. Η δροσιά χάθηκε με τις πρώτες τζούρες και το μόνο που έμεινε ήταν ένα ελαφρύ, διακριτικό αλλά ξεχωριστό άρωμα λάιμ με τη γεύση να εξαφανίζεται γρήγορα και στο τελευταίο ml να μην υπάρχει καθόλου. Πολύ ιδιαίτερο υγρό το οποίο είναι της κατηγορίας «είτε το αγαπάς είτε το μισείς» που σίγουρα θέλει κάποιον με πολύ ιδιαίτερα γούστα για να το εκτιμήσει και σίγουρα δεν νομίζω ότι μπορεί να αποτελέσει trend. Νομίζω ότι κάτι σε 90/100 είναι πολύ δίκαιο καθώς το μόνο wow που έχει αυτό το άρωμα είναι η εξαιρετικά ασυνήθιστη σύλληψη και υλοποίηση της γεύσης του.
Sixty four, 6mg, 50-50
Μετά από ένα ακόμα καθάρισμα του ατμοποιητή, πέρασα στην τελευταία δοκιμή για σήμερα. Αφού το βαμβάκι κατάπιε το 1 ml σκέτης βάσης για να στρώσει, άνοιξα το μπουκαλάκι και το πλησίασα στη μύτη μου. Έντονα αρώματα εσπεριδοειδών και άφθονη αρωματική μέντα χωρίς να διακρίνεται η δροσιά της. Μετά από λίγο αναγνώρισα και άλλο ένα άρωμα, αφού αποτελεί μία από τις αγαπημένες μου γεύσεις, όσοι έχουν δοκιμάσει το Frosty Cucu θα καταλάβουν ακριβώς τι εννοώ. Αγγουράκι! Η περιγραφή μιλάει για ένα υβριδικό μοχίτο, με μέντα, γκρέιπφρουτ, αγγούρι ξύσμα λεμονιού και άνηθο. Η πηγή του γκρέιπφρουτ, είναι λικέρ και πράγματι πιστεύω ότι αν υπήρχε Grand Marnier Grapefruit, μάλλον σαν το sixty four θα μύριζε. Άδειασα το μπουκαλάκι στο τανκ και ξεκίνησα. Πρέπει να ομολογήσω ότι στην πρώτη τζούρα χαλάστηκα. Δεν μου άρεσε καθόλου σαν γεύση. Ήταν πολύ μπερδεμένο, πολλές πληροφορίες μαζεμένες για το στόμα μου, τη μύτη μου και τον εγκέφαλο μου και εμφάνισα συμπτώματα tilt. Παρόλα αυτά συνέχισα να το ατμίζω μέχρι να το συνηθίσω και να μπορέσω να ανακαλύψω όλα όσα είχε να δώσει, καλά ή κακά. Η πρώτη εντύπωση λοιπόν μετά από λίγο, είναι η γεύση του φρέσκου άψητου καρυδιού. Αυτή η γεύση χάνεται γρήγορα και δίνει τη θέση της στην πικρή γεύση του γκρέιπφρουτ, σε μια απαλή δροσιά και σε μία περίεργη γεύση την οποία δυσκολεύτηκα αρκετά να προσδιορίσω. Μερικές τζούρες ακόμα και την βρήκα και αυτή, αγγουράκι αλλά πολύ καλά κρυμμένο, όχι τόσο εμφανές όσο στη μυρωδιά. Ο άνηθος πρακτικά ανύπαρκτος αλλά ίσως να είναι αυτό το οποίο σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα υλικά αποδίδει την αίσθηση του καρυδιού στην αρχή. Ο ατμός και πάλι πλούσιος σε σημείο που άρχισα να απορώ για το 50-50 της σύστασης, και το χτύπημα απόλυτα συμβατό με τα 6mg και μάλιστα νομίζω ότι έστω και 1mg παραπάνω θα το αδικούσε το υγρό. Η ρινική εισπνοή δεν μου άρεσε καθόλου όμως και προσπάθησα να το αποφύγω για το υπόλοιπο της δοκιμής. Παρατήρησα επίσης την έλλειψη χαρακτηριστικής επίγευσης, με την πιο χαρακτηριστική γεύση του υγρού να χάνεται αμέσως μετά την τζούρα. Είναι σίγουρα μια πολύ ιδιαίτερη γεύση, αλλά λείπουν πολλά βασικά χαρακτηριστικά της σειράς, όπως καθαρότητα, απόδοση όλων των γεύσεων καθαρά και χωρίς μπερδέματα και γενικά ταυτότητα. Προφανώς αυτή είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα καθώς με τίποτα δεν θυμίζει την χαρακτηριστική απόδοση των υγρών της εταιρείας. Εδώ δεν μπήκα στη διαδικασία να βάλω και σκέτη βάση στο τανκ μετά το τέλος του, καθώς το υγρό ήταν σίγουρα αδιάφορο και κατά τη γνώμη μου αποτελεί παραφωνία για τη σειρά. Αν το συναντούσα σε μία οποιαδήποτε άλλη πιο φυσιολογική εταιρεία, σε αρκετά χαμηλότερη τιμή, ίσως να είχα άλλη γνώμη, αλλά εδώ οι προσδοκίες είναι σίγουρα υψηλές. Και αν καλούμουν να πληρώσω κοντά €30 για ένα μπουκαλάκι sixty four, σίγουρα θα διαμαρτυρόμουν έντονα. Νομίζω ότι το 72/100 είναι τίμιος βαθμός. Η συνέχεια αύριο.
Perpetual Check, 6mg, 50-50
16/08 σήμερα και μετά από φρέσκο βαμβάκι και αρκετή σκέτη βάση, άνοιξα το μπουκαλάκι με το Perpetual Check. Εμφανές το άρωμα από το φραγκοστάφυλο, όπως ακριβώς το θυμάμαι σε ένα squash με μήλο και φραγκοστάφυλο που έπινα όντας φοιτητής. Εμφανείς όμως και οι νότες κανέλας αν και καλά κρυμμένες. Κοιτάζοντας την περιγραφή, βρήκα τα δύο που αναγνώρισα με τη μύτη καθώς και ξύσμα λεμονιού, σύκο και κριθάρι. Το τελευταίο μου έκανε πολύ εντύπωση καθώς ούτε για πλάκα δεν περίμενα να βρω κάτι τέτοιο σε υγρό αλλά μου κίνησε την περιέργεια. Άδειασα το μπουκαλάκι στο τανκ και ξεκίνησα. Και ήταν όλα εκεί. Στην εισπνοή, η καθαρότητα της γεύσης του φραγκοστάφυλου με εξέπληξε. Ακόμα περισσότερο όταν υποχώρησε η γλυκάδα της και την διαδέχτηκε η σπιρτάδα του λεμονιού. Στην εκπνοή, άρχισε να φαίνεται και το σύκο και όλο μαζί το μπουκέτο των γεύσεων, συμπληρώθηκε από μια υφάλμυρη αίσθηση σαν να πρόκειται για μία μαρμελάδα πάνω σε ψωμί, κρίθινο προφανώς αλλά δεν παίρνω και όρκο γιατί έχω δύο χρόνια να φάω οτιδήποτε αμυλούχο που δεν μπορώ πλέον να αναγνωρίσω τις γεύσεις. Όχι που αν έτρωγα θα μπορούσα να ξεχωρίσω αν αυτή η αίσθηση προέρχεται από κρητικό ντάκο ή από φρυγανιές Βοσσινάκη, αλλά λέμε τώρα. Το κλου της υπόθεσης, είναι το πόσο προσεγμένη είναι η κανέλα. Θα περίμενε κανείς να είναι τόσο έντονη που θα κάλυπτε κάποιες λιγότερο έντονες γεύσεις. Ευτυχώς όμως τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Στη ρινική εισπνοή η οξύτητα που θα περίμενε κανείς από συνδυασμό λεμονιού και φραγκοστάφυλου, είναι πολύ ικανοποιητική και ευχάριστη, ενώ στη ρινική εκπνοή εκείνο το αίσθημα του παξιμαδιού γίνεται πιο έντονο. Η παραγωγή ατμού και πάλι πλούσια με τον ατμό να αποδίδει τις γεύσεις κατά κύματα. Το χτύπημα απόλυτα συμβατό με τα 6mg και για άλλη μια φορά ιδανικό. Και φυσικά άφησα το καλύτερο για τελευταίο, την επίγευση. Έχω δοκιμάσει πολλές γεύσεις στη μέχρι στιγμής ατμιστική ζωή μου, αλλά αυτό που συνέβη με το συγκεκριμένο υγρό δεν το έχω βιώσει ξανά. Μεταβλητή επίγευση που αλλάζει όσο περνά η ώρα, κάνοντας κύκλους. Ο πιο εύκολος τρόπος για να βιώσει κάποιος την επίγευση, είναι αφού ατμίσει και εκπνεύσει ταυτόχρονα από μύτη και στόμα, να πάρει μια βαθιά ανάσα από το στόμα και μετά να ακουμπήσει τη γλώσσα στον ουρανίσκο, εκπνέοντας από τη μύτη. Με αυτό το υγρό λοιπόν, κάθε φορά που το κάνεις, είναι διαφορετική. Φραγκοστάφυλο, κανέλα, λεμόνι όλα ξεχωριστά και ξανά από την αρχή για λίγο ακόμα. Η απουσία του σύκου και του κριθαριού στην επίγευση καθόλου ενοχλητική δεν είναι, ενώ η ένταση του αρώματος είναι ιδανική και δεν σε κουράζει καθόλου. Αυτό ίσως να πρέπει να αποτελέσει και οδηγό για τις προηγούμενες γεύσεις. Από την άλλη, δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό γιατί εύκολα το κάνεις πιπίλα και αδειάζεις το πανάκριβο μπουκάλι για πλάκα. Με ευχαρίστηση το άτμισα μέχρι τέλους και απογέμισα με σκέτη βάση για να δω τι άλλα έχει να μας πει. Η γεύση λοιπόν παρέμεινε ακέραια μέχρι και το τρίτο ml όπου και άρχισε σιγά σιγά να γίνεται πιο αχνή. Στο τέλος του τανκ, το μόνο που έμεινε να θυμίζει το υγρό, ήταν ένα πολύ διακριτικό γλυκό άρωμα φραγκοστάφυλο. Σαν γενικό συμπέρασμα για το υγρό, πρέπει να πω πως αποτελεί επίσης κάτι το ιδιαίτερο και μπορώ να φανταστώ και πάλι ατμιστές είτε να το λατρεύουν είτε να το σιχαίνονται. Με την πλειοψηφία όμως να τείνει στο πρώτο. Εξαιρετικό, με πιστή απόδοση των γεύσεων που υπόσχεται και με το άρωμα που αφήνει στο χώρο να προκαλεί σίγουρα εντυπώσεις και ερωτήσεις. 91/100 με ευκολία.
Σε αυτό το σημείο, αποφάσισα να αφήσω το Castle Long για τελευταίο των τελευταίων, καθώς σύμφωνα με τα γραφόμενα αποτελεί τη ναυαρχίδα της εταιρείας. Ανοίγω λοιπόν τη Signature Series και θα πω πρώτα για το Grandmaster το οποίο έχω ήδη δοκιμάσει, καθώς ήταν αυτό που ξεκίνησε το ταξίδι μου σε αυτά τα μοναδικά υγρά, και θα επανέλθω με τα υπόλοιπα της σειράς.
Grandmaster, 6mg, 50-50
Εν μέσω των δοκιμών που έκανα για λόγους γνωμοδότησης στα υγρά L&A Vape, άπλωσα τα χέρια μου σε δέκα ml Grandmaster. Ο λόγος για τον οποίο είπα να το δοκιμάσω τότε, ήταν γιατί δεν πίστευα ότι θα ήταν κάτι ιδιαίτερο. Πραγματικά τώρα, πόσα υγρά που μυρίζουν μπανάνα θα νομίζατε ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο? Η μυρωδιά λοιπόν από το μπουκαλάκι ήταν καθαρή, ώριμη μπανάνα, με καραμέλα και ξηρούς καρπούς. Γέμισα λοιπόν τον ατμοποιητή μου χωρίς ακόμα να έχω ιδέα για τις γεύσεις που ήθελε να αποδώσει. Με την πρώτη τζούρα λοιπόν, ένα κύμα από ψητά αράπικα φιστίκια χτύπησε τον ουρανίσκο μου, ακολουθούμενο από μια κρεμώδη μπανάνα που όμοια της δεν είχα ατμίσει ξανά, και με την εκπνοή όλο αυτό έγινε βελούδινο και έκλεισε με καθαρή και κρεμώδη καραμέλα, χωρίς ίχνος βουτυρίλας ή γαλατίλας. Σε αυτό το σημείο, με έπιασε μια μελαγχολία: Πρώτον, πως θα μπορούσα να συνεχίσω να δοκιμάζω τα L&A Vape μετά από αυτό, και δεύτερον, φοβήθηκα ότι μετά από αυτό θα έπρεπε να σταματήσω τις δοκιμές καθώς δύσκολα θα έβρισκα κάτι να το ανταγωνιστεί. Εκεί ήταν που αποφάσισα ότι έπρεπε άμεσα να δοκιμάσω όλα τα υγρά της εταιρείας. Έψαξα αμέσως τη γεύση του υγρού και είδα ότι είχα αναγνωρίσει όλες τις γεύσεις, με τη διαφορά ότι αντί για φυστικοβούτυρο είχα πει φιστίκια. Σιγά τη διαφορά θα πει κάποιος αλλά όμως υπάρχει. Ως φοιτητής έχω δοκιμάσει πολλά φυστικοβούτυρα, και πιστεύω ότι η τόσο βελούδινη και κρεμώδης υφή του ατμού από αυτό το υγρό οφείλεται σε ένα έξτρα ψημένο extra smooth φυστικοβούτυρο. Για την παραγωγή ατμού το μόνο που έχω να πω είναι ότι όπως και στα υπόλοιπα είναι άκρως εντυπωσιακή ενώ το χτύπημα είναι απόλυτα ταιριαστό με την περιεκτικότητα. Και πάλι ιδανικό. Αυτό το οποίο όμως είναι η κορυφαία στιγμή του υγρού, είναι η ρινική εισπνοή. Καραμέλα και φιστίκι στη μύτη με ταυτόχρονη μπανάνα στο στόμα, πραγματικά σε κάνουν να θες να πας να αγοράσεις μπανάνες, φυστικοβούτυρο και σιρόπι καραμέλας και να προσπαθήσεις να κάνεις αναπαράσταση στο πιάτο σου. Η επίγευση που μένει για ώρα είναι καθαρή μπανάνα με τη γλύκα της καραμέλας, ενώ το άρωμα στο χώρο είναι φανταστικό. Και τώρα πάμε στο καλύτερο. Η γεύση είναι τόσο έντονη που σηκώνει αραίωση σε βαθμό 1:1 ρίχνοντας έτσι το κόστος του υγρού στο ½. Και υπάρχει και κάτι ακόμα, το οποίο φυσικά ανακάλυψα μετά το άδειασμα του ατμοποιητή και το γέμισμα με σκέτη βάση. Η γεύση του αρώματος παραμένει με πολύ καλή ένταση για τουλάχιστον 3ml μετά. Που σημαίνει ότι εύκολα κάποιος μπορεί να ατμίζει ένα ml Grandmaster και 2.5 ml βάση και να συνεχίσει να το απολαμβάνει ακέραιο. Αγοράζοντας λοιπόν ένα μπουκάλι Grandmaster και 75ml βάσης μπορεί να έχει 105 ml απόλαυσης με ένα κόστος περίπου 35€ για βάση 5mg. Προσωπικά αυτό θα κάνω κάθε φορά που θα αγοράζω αυτό το υγρό, το οποίο πραγματικά με πήγε σε άλλα επίπεδα καθαρότητας και απόδοσης της γεύσης και που από όσα δοκίμασα μέχρι στιγμής, είναι το καλύτερο και το μοναδικό που μου έχει προξενήσει το συναίσθημα της μελαγχολίας και της απόλαυσης σε τέτοιο βαθμό. Άλλο ένα υγρό το έχει κάνει αυτό για μένα στο παρελθόν και του έδωσα τον ίδιο βαθμό. Δίκαιο, απόλυτο, τίμιο και όσο αντικειμενικό μπορεί να είναι. 100/100
Queenside, 6mg, 50-50
Όσο λοιπόν έγραφα τα παραπάνω, έστρωσε και το βαμβάκι για την επόμενη δοκιμή. Άνοιξα το μπουκαλάκι και το έφερα στη μύτη μου. Έντονο άρωμα εσπεριδοειδών και γλυκιά καραμέλα ήταν η πρώτη εντύπωση. Το άφησα να ανασάνει λίγο, έκλεισα τα μάτια και το πλησίασα πάλι. Αυτή τη φορά μετά την καραμέλα εμφανίστηκε ένα άρωμα βανίλιας τόσο υπέροχο που με έκανε να ανατριχιάσω και να δακρύσω. Γέμισα τον ατμοποιητή έχοντας υπ’ όψιν ότι οι προσδοκίες μου τώρα ήταν τόσο υψηλές που αποτελούσαν δίκοπο μαχαίρι. Δευτερόλεπτα πριν το ατμίσω, έριξα μια ματιά στην περιγραφή που μιλούσε για κιτρώδες υγρό με σαγκουίνι και γαλλική βανίλια. Και συνάντησα μία από τις πιο ακριβείς περιγραφές που έχω διαβάσει. Η χαρακτηριστική γεύση του πορτοκαλιού, ατόφια, με την οξύτητα από το σαγκουίνι αισθητή στην κορυφή της γλώσσας, να αφήνει τη θέση της σε μία κρύα και δροσερή κρέμα βανίλιας, για πολύ λίγο, μέχρι να γεμίζει το στόμα με την μοναδική μέχρι σήμερα γεύση από σαγκουίνι που έχω συναντήσει σε υγρό αναπλήρωσης. Στη ρινική εισπνοή νιώθεις σαν να έχουν κόψει ένα πορτοκάλι μπροστά σου με τα αιθέρια έλαια να σε ψεκάζουν, ενώ η επίγευση μπορεί μόνο να συγκριθεί με ένα ποτήρι παγωμένη κρέμα βανίλιας, με γλυκό κουταλιού πορτοκάλι και σπασμένη καραμέλα. Όσο το άτμιζα και το συνήθιζα, η βανίλια σταμάτησε να εμφανίζεται ως γεύση και έπαιζε μόνο ένα βελούδινο μεταβατικό ρόλο στην εναλλαγή γεύσεων μεταξύ γλυκού πορτοκαλιού και όξινου σαγκουινιού. Με λίγο προσοχή, μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει ακόμα και την πικράδα της φλούδας αλλά και να το χάσει αυτό, δεν χάνει και τίποτα. Ξανά πλούσιος ατμός, στο άρωμα του οποίου επικρατεί παραδόξως η βανίλια που κυκλοφορεί στο χώρο δημιουργώντας ευχάριστη ατμόσφαιρα, λίγο πριν αφήσει και λίγο πορτοκάλι έτσι για το κάτι ακόμα. Το χτύπημα πολύ ταιριαστό και μέχρι στιγμής δεν νομίζω ότι θα ήθελα κάτι παραπάνω στον τομέα αυτό. Μπορεί η γεύση να μην είναι εκατό τοις εκατό του γούστου μου, όμως άτμισα όλο το τανκ μέχρι να στερέψει με μεγάλη μου ευχαρίστηση για να το γεμίσω με βάση και να δω και την συμπεριφορά εκεί. Η γεύση του λοιπόν εξαφανίστηκε σχετικά γρήγορα και ένα ml μετά το μόνο που απέμεινε ήταν αυτή η εισπνοή που παρέπεμπε σε καρύδι και που και που κάποιες νότες βανίλιας. Σαν τελικό συμπέρασμα, έχουμε άλλο ένα υγρό το οποίο ανταποκρίνεται 100% σε αυτά που υπόσχεται. Η ιδιαιτερότητα της γεύσης του όμως δεν προσφέρεται για ατμιστές που δεν είναι σίγουροι για το τι ψάχνουν και ψάχνονται και οι ίδιοι. Σίγουρα δεν προσφέρεται για όλη μέρα, όπως και δεν προσφέρεται για ατμιστές οι οποίοι δεν ζητούν αυτό ακριβώς που έχει να προσφέρει το υγρό. Προσωπικά θα το άτμιζα μόνο υπό προϋποθέσεις και δεν είμαι και πολύ σίγουρος αν οι συνθήκες που θα ζητούσαν αυτό το υγρό θα εμφανιστούν ξανά τώρα κοντά. Λαμβάνοντας όμως υπ’ όψιν την πιστότητα με την οποία αποδίδει αυτά που υπόσχεται, είμαι υποχρεωμένος να δώσω τουλάχιστον 92/100.
Absolute Pin, 6mg, 50-50
17/08 λοιπόν και μετά την απαραίτητη αλλαγή βαμβακιού και το άτμισμα αρκετών ml σκέτης βάσης, άνοιξα και αυτό. Μου θύμισε το ποτό Jagermeister με έξτρα κανέλα στη μύτη. Το αψέντι επίσης έκανε αισθητή την παρουσία του με αποτέλεσμα να μη ξέρω τι να περιμένω από γεύση. Διαβάζοντας την περιγραφή, είδα ότι τα τρία συστατικά που αναγνώρισα ήταν παρόντα, όπως επίσης ότι υπήρχε επίσης και καραμέλα με Irish Cream. Γέμισα λοιπόν το τανκ και ξεκίνησα. Η γεύση ήταν σαν ένα direct χτύπημα από τον Mike Tyson στα καλά του, στον ουρανίσκο μου. Έντονο αψέντι, με ελαφρά δροσιά και αρκετή κανέλα, τα οποία στην εκπνοή στρογγύλευαν αρκετά από την καραμέλα. Διέκρινα και κάποιες νότες από γλυκάνισο, πράγμα φυσιολογικό για υγρά που θέλουν να προσομοιάσουν το αψέντι, όμως η ένταση των αρχικών αρωμάτων ήταν τόση που πραγματικά το στόμα και η αντίληψη της γεύσης σοκάρονται τόσο πολύ που μπορεί κάποιος εύκολα να κατηγοριοποιήσει το υγρό ως pallet cleanser. Τέτοιες είναι μερικές τροφές οι οποίες έχουν τόσο έντονη και δυνατή γεύση που έχουν την ιδιότητα να «καθαρίζουν» τον ουρανίσκο ώστε να υποδεχτεί κάτι νέο. Αυτά, όσον αφορά το φαγητό, γιατί με ατμιστικούς όρους, το μόνο που θες να ατμίσεις μετά από το εν λόγω υγρό, είναι σκέτη βάση για αρκετό καιρό! Συνέχισα να το ατμίζω παρατηρώντας ότι όσο περνούσε η ώρα, οι γεύσεις παρέμεναν ξεκάθαρες και το υγρό παρότι έντονο, δεν γινόταν έπ’ ουδενί ούτε βαρετό, ούτε κουραστικό, ούτε μπουχτιστικό. Η παραγωγή ατμού του ήταν σαφώς λιγότερη από όλα τα προηγούμενα χωρίς φυσικά να μην είναι ικανοποιητική. Το χτύπημα ήταν λίγο πιο πάνω από ότι θα περίμενε κανείς για την περιεκτικότητα των 6 mg αλλά και πάλι απόλυτα ταιριαστό με τη φιλοσοφία του υγρού και την αίσθηση που επιθυμεί να αποδώσει. Η ρινική εισπνοή απλά ανέβασε την αίσθηση ένα επίπεδο παραπάνω χωρίς να κάνει κάποια γεύση να ξεχωρίσει ιδιαίτερα ενώ στην ρινική εκπνοή το μόνο επιπλέον που μπόρεσα να επισημάνω ήταν ένα έξτρα σπρώξιμο στην μετάβαση προς την επίγευση. Η επίγευση μετά και από αυτό, έδινε την αίσθηση ενός ροφήματος κανέλας με βότανα με αισθητή αλλά όχι έντονη την παρουσία της καραμέλας. Κάποια δευτερόλεπτα μετά, η επίγευση εξελισσόταν σε ένα γλυκό σιρόπι αρωματισμένο με αψέντι και παρέμενε εκεί μέχρι να εξαφανιστεί, γεγονός το οποίο δεν έπαιρνε πάνω από τριάντα δευτερόλεπτα, και φυσικά μεγάλο προτέρημα του υγρού το οποίο συνέβαλε στο να μη γίνει κουραστικό. Δεν είναι ένα υγρό που θα συνιστούσα εύκολα σε άπειρο ατμιστή καθώς περιλαμβάνει γεύσεις και φιλοσοφία τα οποία θα μπορέσει να εκτιμήσει κάποιος ο οποίος είναι συνηθισμένος να ψάχνει και να γεύεται ότι μπορεί, είτε αυτό είναι φαγητό, είτε ποτό, είτε υγρό αναπλήρωσης. Θα το συνιστούσα εύκολα όμως σε αυτούς που προσπαθούν να ανεβάσουν κατά ένα κλικ την γευστική τους εμπειρία όσον αφορά το άτμισμα. Αλλά και πάλι, έχω μια επιφύλαξη για το κατά πόσο θα τους αρέσει καθώς περιλαμβάνει γεύσεις εξεζητημένες σε βαθμό που το κατατάσσω ως υγρό το οποίο ενώ πραγματοποιεί αυτό που υπόσχεται, δεν εγγυάται σίγουρη απόλαυση από όλους, ιδιαίτερα δε από αυτούς οι οποίοι δεν έχουν προϋπηρεσία με τις γεύσεις τις οποίες μας δίνει. Το άτμισα μέχρι τέλους καταλαβαίνοντας ότι τα 4 συνεχόμενα ml ίσως είναι υπερβολή για αυτό το υγρό και μόλις στέρεψε, απογέμισα με σκέτη βάση για να ελέγξω την επιμονή των γεύσεων. Η γεύση του υγρού, επέμεινε ατόφια για περίπου 1 ml ενώ για τα υπόλοιπα τρία στο τανκ έσβηνε σταδιακά. Το μόνο που απέμεινε προς το τέλος, ήταν μία ελαφρά γεύση βανίλιας η οποία δεν είχε την παραμικρή γλυκάδα και ανέβαζε τη σκέτη βάση σε πολύ ευχάριστα επίπεδα. Σε καμία φάση του ατμίσματος δεν αναγνώρισα την Irish Cream που υπόσχεται η γεύση, πράγμα που σίγουρα θα το ήθελα μαζί φυσικά με κάπως λιγότερο αψέντι. Σίγουρα είναι μια γεύση που συνολικά δεν είναι του γούστου μου αλλά θα την άτμιζα από σπόντα με ευχαρίστηση, και το ότι αποδίδει τις γεύσεις με την χαρακτηριστική ακρίβεια και πιστότητα της εταιρείας, αξίζει σίγουρα κάτι σε 91/100.
Bowdens Mate, 6mg, 50-50
18/08 και μετά από φρέσκο βαμβάκι και βάση για να στρώσει και ανοίγω και το προ προτελευταίο μπουκαλάκι της δοκιμής. Η αναγνώριση με τη μύτη, έφερε μνήμες από φοιτητική ζωή. Γλυκιά και έντονη μέντα με νότες σοκολάτας και κάτι να στρογγυλεύει το άρωμα το οποίο δεν αναγνώρισα με τη μύτη. Έριξα τη ματιά μου στην περιγραφή, η οποία περιέχει και τα δύο αυτά υλικά μαζί με βανίλια. Αυτό προφανώς είναι που έκανε το άρωμα πιο στρογγυλό. Γέμισα το τανκ και ξεκίνησα τη δοκιμή. Και αυτή ακριβώς είναι η γεύση. Γλυκιά και βελούδινα δροσερή μέντα, με περιστασιακές νότες σοκολάτας και τη βανίλια να εμφανίζεται ανά διαστήματα, κάνουν το υγρό το καλύτερο μενθολοειδές που έχω δοκιμάσει στην καριέρα μου. Δεν υπήρξε σε καμία στιγμή πικρίλα ως είθισται στις μέντες και μάλιστα, αν και δεν το περίμενα, μου φάνηκε πολύ ευχάριστο στο άτμισμα. Αρκετά αμερικάνικη η φιλοσοφία του και πραγματικά πιστεύω ότι για τους λάτρεις της μενθόλης και των παρελκόμενων, θα αποτελέσει ένα από τα ιερά δισκοπότηρα. Όσο προχωρούσα με τη δοκιμή και το στόμα μου συνήθιζε την παγωνιά, η βανίλια άρχισε να ανεβαίνει περισσότερο σε ένταση και σε συνδυασμό με τη σοκολάτα, έδιναν ακριβώς την αίσθηση που έχεις όταν έχεις φάει αρκετά σοκολατάκια after eight milk, με σοκολάτα γάλακτος. Αν με ρωτούσε κάποιος, θα έλεγα ότι θα μου άρεσε πολύ περισσότερο αν είχε λιγότερη βανίλια και μια πιο έντονη σοκολάτα, σκούρα φυσικά. Σίγουρα δεν είναι ένα υγρό για όλη μέρα αλλά ένα από τα υγρά τα οποία σίγουρα ταιριάζουν μετά από ένα πλούσιο γεύμα και δροσίζει τον ουρανίσκο με ευχάριστες γλυκές νότες. Η παραγωγή ατμού ανώτερη από όλα τα προηγούμενα και το χτύπημα όπως αναμενόταν αρκετά έντονο μιας και το υγρό περιέχει μέντα. Η ρινική εισπνοή δροσίζει αρκετά περισσότερο τα πράγματα και αφήνει ακόμα πιο έντονα τη γεύση της βανίλιας, ενώ στην εκπνοή από τη μύτη η αίσθηση είναι ευχάριστη και γλυκιά. Άτμισα το τανκ με ευχαρίστηση μιας και η ζέστη ήταν αρκετή και γέμισα μετά με σκέτη βάση ώστε να δω πόσο θα επιμείνει η γεύση. Η δροσιά λοιπόν εξαφανίστηκε πολύ γρήγορα σε λιγότερο από ένα ml και έμεινε σαν γεύση μία ελαφρά πικρή βανίλια, ή μάλλον για να είμαι όσο περιγραφικός γίνεται, η γεύση από το coating μιας καραμέλας mentos. Γλυκό, ελάχιστα δροσερό, πυκνό λόγω σύστασης της βάσης και με άρωμα βανίλιας. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα πολλά περισσότερα από αυτό το υγρό και δύσκολα μπορεί να με κατηγορήσει κάποιος αφού η σειρά δημιουργεί υψηλές προσδοκίες. Είπα πιο πριν τι ακριβώς θα ήθελα και δεν υπάρχει λόγος να το επαναλάβω, αλλά σίγουρα η εταιρεία θα μπορούσε να το πάει ένα επίπεδο παραπάνω το υγρό βάζοντας ίσως την μέντα σε δεύτερο πλάνο να συμπληρώνει τις γεύσεις, αντί να είναι ο πρωταγωνιστής με κάποιες νότες να εμφανίζονται αφού κάποιος τις ψάξει. Δεν σταματάει όμως να είναι ένα εξαιρετικό υγρό και σίγουρα η πιο ευχάριστη μέντα που έχω ατμίσει για μένα. 86/100.
Gambit, 6mg, 50-50
Αφού άλλαξα το βαμβάκι και άτμισα το απαραίτητο ml σκέτης βάσης, άνοιξα με προκατάληψη το μπουκαλάκι. Προκατάληψη γιατί θεωρείται ένα από τα κορυφαία της εταιρείας μαζί με το Grandmaster, το Castle Long και το Perpetual Check. Ένας από τους λόγους που το άφησα προτελευταίο. Το έφερα λοιπόν στη μύτη μου και αναγνώρισα ξεκάθαρα τα αρώματα γλυκού ψημένου κόκκινου μήλου, αλμυρής ζύμης, ελάχιστης κανέλας και ίσως γαρύφαλλου και μία δόση βανίλιας. Με μία ματιά στην περιγραφή, είδα ότι εκτός από αυτά, περιέχει επίσης παγωτό βανίλια και άγλυκη κρέμα σαντιγί. Ούτε λόγος για τα μπαχαρικά, όμως στο άρωμα είναι εκεί, καλά κρυμμένα. Και δεν είναι περίεργο αυτό καθώς δύσκολα μπορεί να σκεφτεί κάποιος οποιοδήποτε γλυκό με ψημένο μήλο χωρίς κανέλα, γαρύφαλλο, μοσχοκάρυδο ή συνδυασμούς αυτών. Αφήνοντας το μπουκαλάκι να ανασάνει λίγο, η βανίλια έγινε πιο έντονη και τα μπαχαρικά καλύφθηκαν αλλά και πάλι η μυρωδιά ήταν γεμάτη υποσχέσεις. Άδειασα λοιπόν το μπουκαλάκι στον ατμοποιητή και ξεκίνησα. Μία έντονη γεύση κόκκινου μήλου γέμισε το στόμα μου με την πρώτη τζούρα η οποία αφού έκανε αισθητή την παρουσία της, άφησε τη θέση της σε μία αλμυρή γεύση ζύμης η οποία ήταν παρούσα με τόση λεπτομέρεια που στην ουσία μπορούσες να γευτείς τα φύλλα σφολιάτας τα οποία περισσεύουν από το κομμάτι που κρατάς στα χέρια σου. Παντελώς απούσα η βανίλια και η άγλυκη κρέμα καθώς και τα μπαχαρικά που αναγνώρισα στη μυρωδιά. Όπως επίσης και η νοοτροπία της αμερικάνικης μηλόπιτας, η οποία με έκανε να νομίζω από την περιγραφή ότι το υγρό θα έμοιαζε στο Lucena αλλά με μήλο αντί για ροδάκινο. Όσο το άτμιζα και το στόμα μου συνήθιζε τη γεύση, παρατήρησα το μήλο να αποκτά μια ισορροπία και να χάνει αρκετή από τη γλυκάδα του, ενώ στο στόμα μου παρέμεναν έντονες οι γεύσεις από μια σφολιάτα γεμιστή με μήλο και καραμέλα που πραγματικά απέκτησα την εντύπωση ότι γέμισα το πάτωμα με τριμμένο φύλλο σε νιφάδες που έπεφταν από τα χέρια μου όσο έτρωγα αυτό το γλυκό, ζεστό από το πιάτο. Κάποιες υπόνοιες χημικής μυρωδιάς μήλου έκαναν επίσης την εμφάνισή τους, όμως εύκολα το μυαλό μου μπόρεσε να τις συγκρίνει με την αίσθηση που αποκομίζει κάποιος δαγκώνοντας ένα μήλο με τη φλούδα του. Και εδώ ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο εντόπισα τη μαγεία αυτού του υγρού. Τη δυνατότητα δηλαδή να αποδίδει τη γεύση του μήλου, ταυτόχρονα ψητού αλλά και ωμού. Προχωρώντας ακόμα περισσότερο και συνηθίζοντας τη γεύση, άρχισε να εμφανίζεται μια βελούδινη υφή η οποία παρέπεμπε ακριβώς στο σκεπτικό της άγλυκης κρέμας στην οποία αναφερόταν η περιγραφή, καθώς και σε νότες βανίλιας και καραμέλας ελαφρά καμένης. Τα αρώματα σαφώς λιγότερο έντονα από άλλα υγρά της σειράς και νομίζω ότι η εταιρεία έκανε ότι μπορούσε να γίνει με την υπάρχουσα τεχνολογία ώστε να αποδώσει την αίσθηση ενός κομματιού ζεστής μηλόπιτας φτιαγμένης με σφολιάτα, με μία μπάλα εξαιρετικού παγωτού βανίλιας επάνω. Πλούσια παραγωγή ατμού, όσο τα περισσότερα της εταιρείας και σίγουρα ένα απολαυστικό άρωμα, που στη ρινική εισπνοή ανεβάζει ένα επίπεδο την αίσθηση ενώ στην ρινική εκπνοή νιώθεις ότι όπως έπεσες με τα μούτρα στο γλυκό που βρίσκεται μπροστά σου, κομμάτια από τη σφολιάτα έχουν μείνει στο μουστάκι σου και νομίζεις ότι τα μυρίζεις ακόμα. Η Επίγευση είναι κρεμώδης και ουδέτερη και παραπέμπει σαφώς σε γλυκό με βάση τη σφολιάτα και το μήλο χωρίς ευτυχώς ίχνος βουτυρίλας. Δεν με ενόχλησε καθόλου η έλλειψη των μπαχαρικών που βρήκα στο άρωμα από το μπουκάλι αλλά σίγουρα θα ήθελα άλλη μια προσθήκη που ακούει στο όνομα elderflower και την οποία είχα συναντήσει σε πολύ καλούς χυμούς μήλου της φοιτητικής μου ζωής. Άλλη μια πρόταση που θα μπορούσα να κάνω, είναι να έβγαινε κάτι παρόμοιο αλλά με βερύκοκο αντί για μήλο αυτή τη φορά. Το χτύπημα σχεδόν ανύπαρκτο αλλά δεν με ενόχλησε καθόλου αυτή τη φορά καθώς η γεύση ήταν ατόφια, αν και πιστεύω τι λίγο παραπάνω, 9mg θα ήταν αρκετό και ικανοποιητικό. Εδώ είναι και η στιγμή στην οποία συνάντησα και το κακό της υπόθεσης. Όσο συνέχισα να ατμίζω το υγρό, τόσο αυτό εκφυλιζόταν με αποτέλεσμα προς το τέλος του τανκ αυτό είχε εξελιχθεί σε μια βαρετή γεύση με μία γλυκάδα, ένα υποτονικό άρωμα μήλου και τίποτα άλλο. Όσο προχωρούσε η δοκιμή, το άρωμα γινόταν ακόμα πιο flat, πιο βαρετό και στο τέλος του τανκ το μόνο που είχε μείνει ήταν ένα άρωμα μήλου απλά λίγο πιο καλό από ότι έχουμε συνηθίσει να ατμίζουμε μέχρι σήμερα. Λίγο πριν το τέλος του τανκ και πριν απογεμίσω με σκέτη βάση, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα υγρό το οποίο όταν ξεπεράσεις τα δύο ml δεν έχει κάτι παραπάνω να πει και ότι τελικά αποτέλεσε τη δεύτερη παραφωνία της εταιρείας. Γι αυτά τα δύο ml όμως πριν αρχίσει να πέφτει στα μάτια μου, είναι σίγουρα ένα υπέροχο υγρό το οποίο ο καθένας που θεωρεί τον εαυτό του να τείνει στις ψαγμένες και προσεγμένες γεύσεις, οφείλει να δοκιμάσει. Οτιδήποτε πάνω από δύο συνεχόμενα ml όμως είναι αρκετό για να αλλάξει τη γνώμη του χρήστη κατά 180ο. Λόγω αυτού ακριβώς του γεγονότος, άτμισα και το υπόλοιπο τανκ μέχρι το τέλος μόνο και μόνο για να αδειάσει και να γεμίσω με σκέτη βάση ώστε να δω πως συμπεριφέρεται και εκεί. Για το πρώτο ml οι γεύσεις ήταν όλες εκεί και από εκεί και μετά άρχισαν να εκφυλίζονται γεωμετρικά. Πρώτα εξαφανίστηκε κάθε ίχνος ζύμης, ενώ η VG της βάσης με τη γλυκάδα της ήταν σαν να πάλευε με το «άγλυκο» που θέλει να περάσει το υγρό. Από το δεύτερο ml και μέχρι το τέλος, το αποτέλεσμα ήταν μία άσχημη γεύση η οποία παραπέμπει σε υγρά του παρελθόντος και που προσωπικά δεν άντεξα να ατμίσω μέχρι τέλους. Δυσκολεύτηκα αρκετά να το βαθμολογήσω, μιας και ήταν σαν να ατμίζω δύο διαφορετικά υγρά. Καταλήγω στη βαθμολογία που θα του έδινα στα πρώτα δύο ml μιας και είμαι σίγουρος ότι αυτό ήταν το γευστικό αποτέλεσμα το οποίο ήθελε να περάσει η εταιρεία. 89/100 λοιπόν με σύσταση να μην ατμίζεται συνεχόμενα σε ποσότητες πάνω από 2 ml και μετά να καθαρίζεται ο ατμοποιητής.
Castle Long, 6mg, 50-50
20/08 και ήρθε η ώρα για το πιο συζητημένο υγρό της εταιρείας. Θεωρητικά πάντα, αποτελεί τη ναυαρχίδα και το σήμα κατατεθέν τους, μιας και είναι το υγρό το οποίο κυκλοφορεί και σε έκδοση «reserve» η οποία ωριμάζει σε βαρέλι. Μου αρέσει δεν μου αρέσει η απλή έκδοση, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το δοκιμάσω και το reserve, αρκεί φυσικά να το προλάβω. Άνοιξα λοιπόν το μπουκαλάκι και το έφερα στη μύτη. Άρωμα ψημένης καρύδας, κάποιου είδους κρέμα και μια αλκοολική βάση ήταν αυτά που διέκρινα. Αφού ανέπνευσε το μπουκαλάκι, το μύρισα ξανά και τα αρώματα ήρθαν πλέον πολύ πιο ομαλά. Κρέμα καρύδας με γλυκό τελείωμα και κάποιος ξηρός καρπός, ίσως με κάποιο σιρόπι από ποτό. Κοίταξα την περιγραφή και μιλάει για ψητή καρύδα, bourbon, βανίλια και ψητό αμύγδαλο. Στη μύτη πάντως κυριαρχεί αδιαμφισβήτητα η καρύδα. Γέμισα λοιπόν το τανκ και ξεκίνησα τη δοκιμή. Οι πρώτες δύο τζούρες ήταν απογοήτευση. Μία τεχνητή μυρωδιά και γεύση καρύδας και ένα γλυκό τελείωμα. Εννοείται φυσικά ότι δεν υπήρχε περίπτωση να το παρατήσω, έχω ατμίσει άλλα και άλλα μέχρι τέλους για να δω συμπεριφορά. Και αυτή μου η απόφαση, δικαιώθηκε. Η καρύδα υποχώρησε από το ρόλο του πρωταγωνιστή και το υγρό μεταμορφώθηκε σε «καπνικό που δεν είναι καπνικό», ατάκα κλεμμένη από τον metallinos. Η εισπνοή απέκτησε μια σπιρτάδα που παραπέμπει σε αλκοολούχο, η γεύση στρογγυλεύει με βανίλια στην φυσική της μορφή, ελαφρά πικρή, στο τελείωμα της τζούρας έρχεται μια γλύκα μαζί με την καρύδα που κάνει δυναμικό come back και όλο αυτό αλλάζει στην εκπνοή καθώς μένει στο στόμα υποτονικά η γεύση της καρύδας και μία δόση από ψημένο ξηρό καρπό. Δεν μπόρεσα να διακρίνω αμύγδαλο ή κάτι συγκεκριμένο, αλλά η αίσθηση είναι εκεί. Το θέμα του bourbon τώρα, είναι μια άλλη ιστορία. Ίσως αν έλλειπε αυτή η γλύκα στο τελείωμα της εισπνοής, να ήταν διακριτό. Δεν ξέρω αν θα το νιώθαμε ως bourbon, whiskey ή rye malt, αλλά σίγουρα σε κάτι τέτοιο θα παρέπεμπε, διατηρώντας τις επιφυλάξεις μου για το κατά πόσο κάτι τέτοιο μπορεί να αποδοθεί με ακρίβεια σε ένα υγρό αναπλήρωσης. Ο τωρινός συνδυασμός όμως, περισσότερους θα σπρώξει να πιστέψουν ότι πρόκειται για ρούμι παρά για bourbon. Έχω δηλώσει και στο παρελθόν λάτρης του καλού ποτού, και αν μη τι άλλο, το concept του υγρού με έκανε να θέλω να αγοράσω μια καρύδα, να την αδειάσω και να την ψήσω σε φέτες και να την χρησιμοποιήσω ως συνοδευτικό. Άτμισα λίγο ακόμα για να ασχοληθώ με την επίγευση. Σε αυτήν, λείπει τελείως το αλκοολικό στοιχείο και επικρατεί η καρύδα η οποία γίνεται βελούδινη με την έντονη παρουσία της βανίλιας. Το καλό είναι ότι δεν υπάρχει η γλυκάδα στην επίγευση. Για την ακρίβεια, η γλυκάδα που υποτίθεται προέρχεται από την καραμελώμενη ζάχαρη, εμφανίζεται μόνο στο σημείο κατά το τέλος της εισπνοής, και παραμένει αισθητή όσο ακριβώς χρειάζεται. Το άρωμα που αφήνει στο χώρο, είναι εξαιρετικό. Όσοι μπήκαν στο γραφείο μου όσο το δοκίμαζα έψαχναν να βρουν το αρωματικό. Αδυνατούσαν να πιστέψουν φυσικά ότι πρόκειται για ατμό ηλεκτρονικού τσιγάρου. Το χτύπημα είναι δυνατό. Πολύ δυνατό για 6ρι υγρό. Η παραγωγή ατμού παραπέμπει σε VG υγρό ενώ μας τα χαλάει λίγο στη ρινική εισπνοή καθώς τα αρώματα της καρύδας αποδίδονται χημικά. Αν κάποιος όμως μπορεί να μην εισπνέει ρινικά αυτό τον ατμό, τότε πρόκειται να το ευχαριστηθεί στο μέγιστο. Προσωπικά θα ήθελα ένα πιο γεμάτο σώμα στη γεύση, ώστε να παραπέμπει σε καπνικό και την καρύδα να είναι περισσότερο κομπάρσος αντί για πρωταγωνιστής. Αυτό όμως με τίποτα δεν κατεβάζει το υγρό καθώς είναι ένα concept το οποίο δεν έχουμε ξαναδεί και αξίζει. Άδειασα το τανκ με ευκολία και απογέμισα με σκέτη βάση. Το σώμα του υγρού χάθηκε σχετικά γρήγορα ενώ και λόγω της VG ενισχύθηκε η γλύκα. Στο τέλος, το μόνο που είχε μείνει ήταν ένα διακριτικό άρωμα καρύδας και βανίλιας με αρκετή γλύκα. Καμία απολύτως σχέση με το υγρό αυτού καθ’ αυτού αλλά και πάλι ευχάριστο. Όσον αφορά τη βαθμολογία του, το θεωρώ τίμιο να του δώσω ένα 97/100 καθώς είναι μεν εξαιρετικό αλλά έχει την ιδιαιτερότητα που χαρακτηρίζει την εταιρεία. Και βέβαια, δεν μου δημιούργησε με τίποτα το συναίσθημα που είχα με το Grandmaster το οποίο και θεωρώ το καλύτερο της εταιρείας.
Τελικό συμπέρασμα.
Για αρχή, νομίζω ότι πρέπει να γίνουν κάποιες τράμπες στις δύο σειρές. Το Lucena και το Castle Long πρέπει να μετακινηθούν στα Signature, ενώ το Bowden’s Mate και το Absolute Pin από την άλλη. Με αυτά στο μυαλό, πρέπει κάποιος να είναι προσεκτικός δοκιμάζοντας τα υγρά της εταιρείας. Η σειρά Mixology, περιλαμβάνει γεύσεις στις οποίες δεν είμαστε συνηθισμένοι, και απευθύνεται σε αυτούς που θέλουν να προσθέσουν στο παλμαρέ τους κάτι ιδιαίτερο. Σίγουρα δεν είναι υγρά τα οποία ατμίζονται σε ποσότητα, ούτε νομίζω ότι φτιάχτηκαν ώστε να αντικαταστήσει κάποιος ένα υγρό με αυτά. Νομίζω ότι έχουν την ιδιότητα όχι του γκουρμέ, αλλά του μυστήριου, σαν το πιο απίστευτο φαγητό που θα δοκίμαζε κάποιος σε ένα ταξίδι, χωρίς να του λείπει μετά και χωρίς να περιμένει πως και πώς να το ξαναγευτεί, αλλά σίγουρα με την αίσθηση ότι αν το έβρισκε μπροστά του, θα την έριχνε μια δαγκωνιά. Οι νέοι ατμιστές όπως και οι καπνιστές που δοκιμάζουν για να ξεκινήσουν το ηλεκτρονικό, πρέπει να μείνουν μακριά από αυτά τα υγρά, καθώς και η τιμή τους είναι υψηλή αλλά και οι γεύσεις τους προϋποθέτουν να είσαι ήδη κατασταλαγμένος ατμιστής και να έχεις αρκετά ανοιχτό μυαλό και όρεξη για μυστήριες δοκιμές. Όσον αφορά τα Signature τώρα, είναι υγρά τα οποία έχουν το σκεπτικό της τελειότητας. Κάποιες γεύσεις είναι γνωστές και κοινές, κάποιοι συνδυασμοί ενδιαφέροντες αλλά το κυριότερο όλων, είναι ο τρόπος με τον οποίο αποδίδουν αυτό που υπόσχονται. Ιδιαίτερα το Grandmaster, είναι ένα υγρό με γεύση τόσο απλή στη σύλληψη που είναι αδύνατον να προβλέψει κάποιος το αποτέλεσμα. Και πάλι θεωρώ ότι δεν είναι υγρά για νέους ατμιστές. Αυτή τη φορά όμως γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα να εκτιμήσουν την ανωτερότητά τους. Αν δεν έχεις ατμίσει παρόμοιες γεύσεις και δεν έχεις φάει και τις σχετικές φόλες, πως θα μπορέσεις να αναγνωρίσεις ότι αυτά τα υγρά όντως έχουν το κάτι παραπάνω να σου δώσουν? Με την εντύπωση που αποκόμισα ιδιαίτερα από το Grandmaster, προσπαθώ να μπω στη θέση ενός νέου ατμιστή ο οποίος το δοκιμάζει ως πρώτο υγρό. Είναι φυσικό, εφ’ όσον του αρέσει, να το θεωρήσει ως το στάνταρ και ότι άλλο δοκιμάσει μετά να του φαίνεται μάπα. Ενώ στην πραγματικότητα, δεν είναι τα άλλα υγρά μάπα, αλλά αυτό πολύ ανώτερο. Η ατάκα που χρησιμοποιήσαμε μεταξύ μας όσοι το δοκιμάσαμε, ήταν ότι θα έπρεπε να απαγορεύεται η πώλησή τους σε άτομα που ατμίζουν λίγο καιρό, κάνοντας χιούμορ φυσικά. Ίσως ήταν και δικό μου λάθος που το πρώτο που δοκίμασα ήταν το Grandmaster καθώς και υψηλότατες προσδοκίες είχα για τα υπόλοιπα (καλά, με τέτοια τιμή μάλλον θα τις είχα έτσι κι αλλιώς…) αλλά και έπιασα τον εαυτό μου να λέει «μετά από αυτά, τέρμα οι δοκιμές, τι άλλο να δοκιμάσω εκτός από πολύ σπάνια υγρά από μικρούς παραγωγούς?». Ευτυχώς ίσως που τα υπόλοιπα της εταιρείας δεν εξελίχθηκαν όπως το Grandmaster με αποτέλεσμα να βγει το τελικό συμπέρασμα ότι ναι μεν τα υγρά είναι ανώτερα και εξαιρετικά, ένα όμως είναι που ξεχωρίζει, με το Castle Long να ακολουθεί από κοντά. Προσπάθησα να τα δω όσο αντικειμενικά γίνεται, χωρίς να λάβω υπ’ όψιν το προσωπικό γούστο αλλά το κατά πόσο τα υγρά παρέδιδαν στο χρήστη αυτό που περιγράφουν και υπόσχονται, και με τι τρόπο. Πλην λοιπόν των δύο παραφωνιών που ανέφερα, η εταιρεία σε αυτό τον τομέα παίρνει άριστα, και αυτό με σπρώχνει στο να χρησιμοποιήσω χωρίς τύψεις την πιο αμφιλεγόμενη λέξη στην ατμιστική κοινότητα: ποιοτικά υγρά. Όσοι λοιπόν αποφασίσετε να τα δοκιμάσετε, ή επισκεφτείτε κάποιο κατάστημα για επιτόπου δοκιμή, ή πάρτε το Sample Pack το οποίο είναι διαθέσιμο μόνο από την εταιρεία. Και κάντε τη δοκιμή σας με επιφύλαξη, φειδώ και ανοιχτό μυαλό. Αν έχετε σκοπό να δοκιμάσετε πολλά, αφήστε τελευταία τα Castle Long, Grandmaster και Perpetual Check, καθώς θεωρώ δύσκολο κάποιο από αυτό να σας απογοητεύσει, αν και ποτέ δεν ξέρεις. Προσωπικά, πιστεύω ότι η πλειοψηφία τους αξίζει τα λεφτά της, και μερικά, μπορεί και παραπάνω (οι έμποροι μην παίρνετε ιδέες, το ότι μπορεί να τα αξίζουν δεν σημαίνει ότι θα τα πληρώσουμε κιόλας…) και ειλικρινά εύχομαι τα πράγματα στην Ελλάδα να ήταν (και να γίνουν) τόσο καλά που να μπορώ εύκολα να πω σε κάποιον «εντάξει, τι είναι €30? Πάρ' το και αν δε σου αρέσει το πετάς». Αλλά όπως είναι τα πράγματα σήμερα, είναι αδύνατον, οπότε, ή sample pack ή επιτόπου δοκιμή. Εγώ, θα περιμένω πως και πως το Castle Long Reserve, όταν με το καλό έρθει ευχαρίστως να προσθέσω άλλη μια σελίδα στο νήμα!
2807 Απαντήσεις
289001 Εμφανίσεις
