Χμ, με βάλατε σε διαδικασία να αναρωτηθώ πόσα χρόνια καπνίζω. Διπλό σοκ, πως πέρασαν τόσα χρόνια ρε ****το και πόσα από αυτά παρέα με το τσιγάρο.
Το τσιγάρο και ο γλυκός καφές (γλυκός μέχρι αηδίας) ήταν για μένα δύο σταθερές που δεν θα άλλαζαν ποτέ. Ότι κι αν γινόταν ότι κι αν άλλαζε αυτά θα ήταν εκεί για μένα και δε σήκωνα κουβέντα γι αυτό.
Ο γλυκός καφές έγινε σκέτος -πλεον πανε 2 χρόνια- κάτι που πλεον δεν έχει και πολυ σημασία καθώς ηταν μια απόφαση στιγμιαία μπαμ και κάτω. Μια βδομάδα υπέφερα μα πλεον τον αγαπώ τον σκέτο φραπέ.
Το τσιγάρο το αγαπώ ακόμα παρόλο που έχω να το βάλω στο στόμα μου 4 μέρες. Ποτέ δεν αποφάσισα να το κόψω, και ακόμα δεν το έχω αποφασίσει, δεν νιώθω ότι το κόβω, δεν ξέρω πως και τι ακριβώς.
Μου είχε καρφωθεί το Η.Τ σαν ιδέα (ούτε κατα διάνοια βέβαια για να κόψω το κάπνισμα) απλά να δοκιμάσω, να ξέρω, να δώ πως είναι..
Να ακόμα και τώρα που προσπαθώ να περιγράψω την εμπειρία μου, ψάχνω το στριφτό μου γύρω γύρω μα δεν ειναι πουθενά. Άλλη μια τζουρίτσα η.τ.
Την Δευτέρα έπιασα στα χέρια μου η.τ που ανέμενα να μου φέρουν απο Αθήνα. Είχα ήδη καθαρίσει το υπνοδωμάτιο μου απο τις στάχτες και τα τρίμματα καπνού ακόμα και στο κρεββάτι αγκαλιά με τα τρίμματα και τις στάχτες ανακατεμένα στα σεντόνια... Είχα αηδιάσει είχα μπουχτήσει με τον εαυτό μου. Το τασάκι ερχόντουσαν και μου το άδειαζαν που και που και αυτό με εξόργιζε απίστευτα πολύ. Προφανώς γιατί με έκανε να νιώθω ακόμα πιο low αφενώς, και αφετέρου δεν θέλεις να σε βλέπει άνθρωπος σε τέτοιες φάσεις πόσο μάλλον οικογένεια.
Λοιπόν συνεχίζω καπνό είχα στην τσάντα μου... (Πάντα είχα αρκετούς καπνούς/χαρτάκια/φιλτράκια πάνω μου ανα πάσα στιγμή για ασφάλεια.)
Δοκιμάζω λοιπόν.. Είχα υγρό με 1.2%νικοτίνη. Παλευόταν... Ξεκίνησα έτσι το απόγευμα της Δευτέρας μετά την δουλειά... Χαλαρά έκανα κάποιες τζουρίτσες - κοιμήθηκα νωρίς... Τρίτη με το η.τ στην δουλειά.. Ο καπνός εξακολουθεί να είναι στην τσάντα μου για ασφάλεια -δεν μου έχω απαγορεύσει να καπνίσω απλά δεν θέλω... ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟ!
Η πρώτη μέρα ήταν υπέροχη, ένιωθα πολύ καλά. Η δεύτερη εξίσου (έκανα λιγότερο απο 1ml).. το βράδυ μόνο που ξάπλωσα ένιωθα μια πολύ έντονη στέρηση που και ως καπνίστρια το πάθενα ήταν φορές που ξάπλωνα και ένιωθα ότι χρειαζόταν ένα τσιγαράκι ακόμα για να με κρατήσει η δόση μέχρι το πρωί - σε άλλες φάσεις ξυπνούσα και κάπνιζα και κατα την διάρκεια της νύχτας. Παρά το αίσθημα αυτό δεν μπήκα καν σε πειρασμό να ανάψω. Την επόμενη μέρα μείωσα την περιεκτικότητα νικοτίνης στα 0.6%. Τις τελευταίες 2 μέρες έχω ζοριστεί αρκετά, μου λείπει, κοιτάω του συναδέλφους να στρίβουν και νιώθω σα να πέρνω μάτι. Αλλά και πάλι δεν μπαίνω σε πειρασμό.. Είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα. Το βλέπω σαν, πως μαγειρεύεις ας πούμε για να φας.. και δε σου πετυχαίνει το ρημάδι, θα το φας όμως κι ας μην είναι και πολύ νόστιμο γιατί αυτό έχεις και πεινάς.
Έχω μόνιμες φλασιές ότι κι αν κάνω - είτε ψάχνω την περιοχή γύρω μου να βρω το στριφτό μου - είτε σκέψη του τύπου τι ήθελα να κάνω τώρα? α ναι ας στρίψω ένα, και μετά συνηδειτοποιώ οτι οχι.. δεν στρίβω πια...
Είμαι στα πρόθυρα του να βάλω τα κλάμματα μονίμως. Νιώθω ότι θέλω να τρώω όλη την ώρα. Νιώθω ότι πρέπει να καταπιέσω τόσα "θέλω" που μου προκαλεί "κατάθλιψη" και τίποτα δεν έχει και πολύ νοήμα -καλύτερα να κοιμάμαι για να περνάνε οι ώρες.
Ξέρω ότι δεν είναι φόρουμ ψυχολογικής υποστήριξης - αλλά μοιράστηκα με τον τρόπο που ένιωσα ότι θέλω να μοιραστώ.
Ίσως ζορίζομαι γιατί μείωσα πολύ γρήγορα την νικοτίνη.
Η θετική πλευρά:
Νιώθω το κεφάλι μου πολύ πιο καθαρό (παρά τους αμυδρούς πονοκεφάλους) τις τελευταιές μέρες καπνίσματος ένιωθα σα μαστουρωμένη μόνιμα - σα ζόμπι.
Λίγο περπάτημα που έκανα χτες ήταν πολύ πιο ευχάριστο και η ανηφόρα βγήκε χωρίς λαχάνιασμα - βέβαια με το στριφτό κάπνιζα και περπατώντας όποτε λογικό να υπάρχει ήδη διαφορά.
Νιώθω ότι το μόνο που χρειάζομαι είναι το η.τ και ενα 10ευρω στην τσέπη και είμαι έτοιμη για όλα ούτε τσάντα ουτε αναπτήρες και όλα τα συμπράγαλα
H μπαταρία δεν τελειώνει ποτέ!
Ένιωσα ότι "έδεσα" κατ ευθείαν με το η.τ (ίσως γιατί το δούλευα στο κεφάλι μου για καιρό) το κυκλοφόρησα έξω και στη δουλειά κατευθείαν χωρίς αναστολές.
Διαβάζω πολλά στο φόρουμ προσπαθώντας να αποκτήσω εμπειρία/γνώση μέσα απο τις δικές σας καθώς δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να πάω μόνη μου σε κάποιο μαγαζί να δοκιμάσω γεύσεις και να δω/ να πιάσω/ να διαλέξω.
Αλλά ενώ στους καπνούς με ενοχλούσε το οποιοδήποτε άρωμα η πορεία μου ήταν:
Marlboro κόκκινα 5 χρόνια/Drum καπνός άσπρος 5 χρόνια και μακράν ο αγαπημένος μου/ καπνός Marlboro Gold τα τελευταία 3-4 χρόνια. Ο μόνος λόγος που άλλαξα τον drum ήταν τα κλαδιά και τα κομμάτια πίσσας που έβρισκα μέσα - παρόλο που σαν γεύση τον προτειμώ αποφάσισα να τους στείλω!
Ενώ λοιπόν με ενοχλούσαν τα αρώματα στο κ.τ στο η.τ ένα υγρό που μου έφεραν που παρέπεμπε σε marlboro δεν μου άρεσε καθόλου. Κάνω εναν με ελαφρύ άρωμα κεράσι μέχρι να καταφέρω να πάω να δοκιμάσω !
Αυτά για όποιον άντεξε :X