Apple, 9ρι, Σεπτέμβριος 2013
Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, μου ήρθε η γνώριμη μυρωδιά του πράσινου μήλου, που ιδιαίτερα όταν είναι αρκετά ξινό, είναι το αγαπημένο μου. Γέμισα τον evod, ανέβασα τα βολτ και του έδωσα να καταλάβει! Η Liqua φάνηκε και εδώ άξια των προσδοκιών μου. Η γεύση που μου ήρθε ήταν πολύ καλή απόδοση του πράσινου μήλου, με εξαίρεση ότι δεν άφηνε αυτή την ξινάδα που αγαπώ σε αυτό το φρούτο. Στην εισπνοή το άρωμα και η γεύση του μήλου ήταν άριστη, ενώ στην εκπνοή και στη μύτη το άρωμα που έμενε ήταν υπόγλυκο και σχετικά απροσδιόριστο. Εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι όταν άφησα το ητ κάτω για ξεκούραση, οι γεύσεις στο στόμα παρέμειναν έντονες για αρκετή ώρα! Και αυτό για μένα είναι μεγάλο συν. Μπορεί να μην με εντυπωσίασε τόσο όσο άλλα φρουτένια της εταιρίας, δεν έψαχνα δηλαδή να βρω κομματάκια μήλου στα δόντια μου, αλλά είναι ένα πολύ ωραίο υγρό το οποίο εύκολα ατμίζεται όλη μέρα. Σε συνδυασμό με το γεγονός το ότι κατά κανόνα τα υγρά της εταιρείας δεν είναι και πολύ ζόρικα για τις αντιστάσεις, πιστεύω ότι ανήκει στα καλά της. Όχι στα υπέροχα, αλλά σίγουρα στα καλά. Το ντουμάνι ήταν αρκετό για υγρό με πλειοψηφία pg και το χτύπημα στα 9 ήταν σχετικά χαλαρό. Μου άρεσε αυτό γιατί γενικά δεν συμπαθώ τα πολύ δυνατά μη καπνικά υγρά. Και μιας και άλλαξα τον τρόπο βαθμολόγησης, θα του δώσω εύκολα 80/100.
Citrus Mix, 9ρι, Νοέμβριος 2013
Και εδώ, ανοίγοντας το μπουκαλάκι, ήταν εμφανή τα αρώματα των εσπεριδοειδών. Πιο έντονο το πορτοκάλι, εμφανές το μανταρίνι, όσο χρειάζεται από λεμόνι και λάιμ, και γενικά μία αίσθηση από εκείνα τα ζαχαρωμένα φρούτα τα οποία συχνά βλέπουμε σε χριστουγεννιάτικα Pannetone κλπ. Αυτό το δοκίμασα σε καρτοτανκ, το οποίο είχα «καθαρίσει» πριν με αρκετά ml σκέτης βάσης, διαπιστωμένα. Μη μου έκανε και παρεμβολές το French Pipe! Τώρα που το σκέφτομαι βέβαια, δεν ακούγεται και άσχημος συνδυασμός, θυμάμαι συμβουλές σε χρήστες στριφτών αν τους ξεραινόταν ο καπνός να έβαζαν στο σακουλάκι για μια μέρα, μία φέτα πορτοκάλι και στο ψυγείο. Θα την κάνω τη μίξη κάποια στιγμή! Η γεύση λοιπόν ήταν πιστότατη. Έχω την εντύπωση ότι διέκρινα ακόμα και κουμ κουάτ στη μίξη των κίτρων, και μου άρεσε πολύ. Αυτό το οποίο πραγματικά με εντυπωσίασε βέβαια, ήταν ότι άφηνε στο στόμα κατά την εκπνοή, μία ελαφρά πικρίλα, αυτή που βρίσκουμε στο λευκό του πορτοκαλιού, ή αν δαγκώσουμε κατά λάθος το φλούδι. Αυτοί που το έχουν δοκιμάσει, θα ξέρουν ότι από το φρέσκο κουμ κουάτ, δεν τρώγεται η ψίχα καθώς είναι πιο ξινή και από λεμόνι. Τρώγεται το φλούδι το οποίο είναι σχετικά πικρό με κάποιες νότες γλυκάδας, αλλά απίστευτα αρωματικό και γευστικό. Ε, αυτή την ευχάριστη γλυκοπικράδα, την έχει αυτό το υγρό. Το ντουμάνι του όχι και τόσο πολύ, αναμενόμενο, και το χτύπημα ελαφρύ για τα 9mg, πράγμα το οποίο εμένα μου αρέσει. Σταθερή απόδοση για ώρα, πολύ ευχάριστο και στην εκπνοή, και το άρωμα στο χώρο, γλυκό και διακριτικό. Δεν νομίζω ότι θα το άτμιζα για όλη μέρα, δεν θα με χαλούσε καθόλου όμως για μετά το φαγητό. Και έχω την εντύπωση ότι το καλοκαίρι θα είναι ακόμα πιο ευχάριστο, μιας και σήμερα ήταν μία υπέροχη ηλιόλουστη μέρα και μπορώ να το συγκρίνω. Εύκολα, 82/100
Blueberry 9ρι, Νοέμβριος 2013
Το μύρτιλλο έχει γίνει πασίγνωστο και στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια λόγω της ιδιότητάς του ως super food. Επίσης, με τα πολλά πλέον αρτοποιεία – ζαχαροπλαστεία που φτιάχνουν muffin αλλά και με τη μεγαλύτερη διείσδυση στην αγορά των αλυσίδων café, όπου δεν μπορεί να λείπει το πασίγνωστο και λατρεμένο στην Αμερική Blueberry Muffin. Η πρώτη μου επαφή με το συγκεκριμένο φρούτο, ήταν ως φοιτητής στην Αγγλία, ως γέμιση σε ντόνατς. Δεν με είχε ενθουσιάσει τότε. Αρκετά χρόνια μετά, το συνάντησα σε εστιατόριο ως σος σε κροκέτες Μπρι, το οποίο με εξέπληξε. Πλέον το χρησιμοποιώ κατά κόρον σε γλυκά τύπου κέικ, αντί για σταφίδες, στην αποξηραμένη τους μορφή. Τα γράφω όλα αυτά γιατί κατά πρώτον η αυθεντική του γεύση είναι άγνωστη στους περισσότερους και κατά δεύτερον για να τεκμηριώσω τις παρακάτω απόψεις μου, έχοντας την εμπειρία της αυθεντικής του γεύσης. Για τη δοκιμή χρησιμοποίησα Kanger Protank II με αντίσταση 1.8Ω στα 9-11W του Vamo. Όταν άνοιξα λοιπόν το μπουκαλάκι, τρόμαξα. Η μυρωδιά μου έφερε στο νου τα νιτρικά άλατα που μυρίζουν έντονα στο καπνιστό σαλάμι σπέσιαλ της Κερκυραϊκής Αλλαντοποιίας! Δεν είναι αστείο, δύο άτομα που το μύρισαν εκτός από μένα, συμφώνησαν ασυζητητί. Μετά φόβου Ιουδαίων λοιπόν, έβαλα πολύ λίγο στον ατμοποιητή, προκατειλημμένος ότι θα πάει νεροχύτη. Μία από τις λίγες φορές που το άρωμα έχει διαφορά με τη γεύση, και μάλιστα η πρώτη φορά που η μυρωδιά ήταν μάπα και η γεύση καλή με τα υγρά της συγκεκριμένης εταιρείας λοιπόν, ήταν αυτή. Πλούσια γεύση, αρκετά γλυκιά με την παρουσία του μύρτιλου να αχνοφαίνεται στο βάθος. Η γεύση ήταν κάπως φαρμακευτική για τα γούστα μου βέβαια, αλλά αυτό άλλαζε όσο περνούσε η ώρα. Με εντυπωσίασε η ρινική εισπνοή, η οποία μου έδινε ένα πολύ ωραίο άρωμα, και ήδη είχα ξεχάσει το σαλάμι! Το χτύπημα ήταν ελαφρύ, και ούτε γι αστείο δεν συγκρίνεται με άλλα 9ρια της εταιρείας, πχ βανίλια, τα οποία είναι θανατηφόρα. Η παραγωγή ατμού πολύ καλή για υγρό με αρκετή PG, αλλά το στόμα μου ξερό γι αρκετή ώρα μετά. Και η γεύση όλο και καθάριζε όσο δεν το άτμιζα. Όταν το ξανάπιασα στα χέρια μου όμως, η νοσοκομειακή απροσδιόριστη γεύση επανήλθε. Δεν με ενθουσίασε λοιπόν, είναι κάπως κυκλοθυμικό. Δεν με χάλασε καθόλου, και αν ξέμενα από υγρό ευχαρίστως θα το άτμιζα, αλλά χαμηλά στη λίστα των επιλογών μου. Θα το βαθμολογήσω με 64/100, σχεδόν χωρίς να λάβω υπ’ όψιν το σαλαμικό της αρχής!
Banana, 9ρι, Νοέμβριος 2013
Κατ’ αρχάς να πω ότι το μέτρο σύγκρισης που έχω είναι διπλό: άρωμα FA DIY Μπανάνας, και έτοιμο υγρό από την εταιρεία Italian Flavors, που πιστεύω ότι χρησιμοποιεί και αυτή FA. Ανοίγοντας το μπουκαλάκι της Liqua, η μυρωδιά που μου ήρθε μου θύμισε έντονα πολύ ώριμη μπανάνα, αυτές που έχουν ψιλομαυρίσει και είναι πολύ μαλακές. Προσωπικά όταν τσακίζω το συγκεκριμένο φρούτο, τις προτιμώ σχετικά άγουρες, να κρατάνε. Οπότε ο υπαινιγμός δεν με ενθουσίασε. Γέμισα τον evod 2.2 στα 5 βολτ του Νο.1 και ξεκίνησα τη διαδικασία. Η πρώτη εντύπωση ήταν κάκιστη. Φαρμακευτική μπανάνα, του στυλ ότι αν υπήρχε σιρόπι Mucothiol με γεύση μπανάνα, έτσι θα ήταν. Έχω αρχίσει τελευταία να πιστεύω ότι τα γλυκά της εταιρείας θέλουν άνοιγμα και ωρίμανση, οι παρασπονδίες με υγρά που δεν την τιμούν έχουν αυξηθεί δυσανάλογα. Του έδωσα λίγο χρόνο να το συνηθίσω και συνέχισα να δοκιμάζω. Η κατάσταση βελτιώθηκε αρκετά, αλλά είχε ένα μέγιστο αρνητικό: τη ρινική εισπνοή. Μία απαίσια αίσθηση στη μύτη όταν άφηνα ατμό από το στόμα να ξεφύγει προς τα εκεί, η οποία ακόμα δεν έχω καταφέρει να προσδιορίσω τι είναι, και δεν καίγομαι και ιδιαίτερα να σας πω την αλήθεια. Ίσα ίσα που σκέφτομαι να το ατμίζω με τη μύτη κλειστή από δω και μπρος. Η γεύση πάντως είχε γλυκάνει αρκετά, και η αίσθηση ώριμου φρούτου που υποπτεύθηκα στην αρχή, έγινε πολύ αισθητή και το άρωμα άρχισε να στρώνει. Έβαλα και ένα καφεδάκι να τη συνοδεύσω, πιστεύοντας ότι η πίκρα του καφέ θα κάνει καλό συνδυασμό. Εν μέρει, είχα δίκιο, αλλά συνέχισε να με ενοχλεί η μυρωδιά που άθελά μου ερχόταν στη μύτη από τον ατμό που ξέφευγε. Το χτύπημα ήταν αρκετά ελαφρύ και η παραγωγή ατμού πλούσια για υγρό με μεγάλη αναλογία PG. Το μεγάλο συν που είδα ήταν η πλούσια αίσθηση που άφηνε στο στόμα. Ατμίζεις και νιώθεις ότι τρως φρούτο, απλά όχι το φρούτο που μου αρέσει. 67/100 μετά φόβου καρδίας. Σε πολλούς μπορεί να αρέσει.
Cappuccino, 9ρι, Νοέμβριος 2013
Γενικά δεν είμαι μεγάλος φαν της προσθήκης πραγμάτων στον καφέ, τον πόσιμο τουλάχιστον, αφού στον ατμιστικό συχνά πυκνά βάζω κάτι σοκολατοκαραμελοβανιλοφούντουκα. Τον καφέ μου τον προτιμώ βαρύ και σκέτο, και κάτι λάτε, μακιάτο και διάφοροι άλλοι που θες δυο ώρες να συλλαβίσεις την παραγγελία, είναι εκτός του πεδίου δράσης μου. Αυτό λοιπόν το υγρό, μόλις το άνοιξα μου έφερε στο νου πολύ γλυκό εσπρέσσο. Εντάξει είπα, θα το ατμίσουμε και τούτο, και μου φάνηκε και λογικό, γιατί εκτός από υφές, τι άλλη γεύση εκτός από γαλατίλα, συχνά έντονη, να δώσεις στον ατμό cappuccino? Γέμισα Protank II, έκανα τις ρυθμίσεις μου και του έδωσα να καταλάβει. Στην αρχή η εμπειρία, ήταν άσχημη, ως τρομακτική. Διάφορα λογοπαίγνια μου ήρθαν στο μυαλό, πχ καπουτσίνο? Μάλλον ποδαρίνο. Και αυτό που με παραξένεψε πολύ, ήταν ότι στον ατμό αλλά και έντονα στη γεύση, μου ήρθε καρύδα. Όχι αυτή η υπέροχη γεύση της Bounty που έχουμε στο μυαλό, ή το ωραιότατο Malibu, αλλά μία άσχημα εκτελεσμένη απόδοση γεύσης, κάτι σε ελάχιστο καφέ, με λίγο γάλα, και χαλασμένο Malibu που όμως έχει σκοτώσει τη γεύση της καρύδας. Δεν παραξενεύτηκα ιδιαίτερα, αφού και ο σκέτος ο καφές δεν ήταν και το φόρτε της Liqua, αλλά πρέπει να πω ότι σκέφτηκα «τζάμπα λεφτά έδωσα». Το χτύπημα το νιώθεις, και ο ατμός πλούσιος και βαρύς, αλλά περισσότερο έμοιαζε με αποτυχημένο πείραμα παρά με ολοκληρωμένο υγρό. Αποφάσισα να του δώσω λίγο χρόνο και να το ατμίσω και την επόμενη ημέρα. Και πολύ καλά έκανα. Έστρωσε και άρχισε να δίνει περισσότερο καφέ στη γεύση, σχετικά τραχύ μάλιστα που συνδυάστηκε υπέροχα με τον πρωινό μου καφέ! Και φυσικά ανέβασε αρκετά και τη βαθμολογία του: 72/100
Energy Drink, 9ρι, Νοέμβριος 2013
Κατ’ αρχάς να πω ότι προ αυστηρής διατροφής, ήμουν μέγας οπαδός του Red Bull και του Monster από ενεργειακά ποτά. Μιλάμε κατέβαζα λίτρα! Από άλλα υγρά άτμισης με αυτή τη γεύση, έχω δοκιμάσει της FA, το οποίο δεν μου άρεσε ιδιαίτερα και της Italian Flavors το οποίο ήταν καλό. Ανοίγοντας λοιπόν το μπουκαλάκι και φέρνοντάς το στη μύτη, μου ήρθε αμέσως στο μυαλό το άρωμα που ξεχύνεται στο χώρο όταν το λατάκι του Red Bull κάνει «τσαφ». Απίστευτη απόδοση αρώματος σε όλα της, στη γλύκα, στην οξύτητα και στη δυνατότητα του να σου φέρει τη γεύση στο μυαλό. Γέμισμα λοιπόν τον Protank II και βουρ. Εδώ πραγματικά ξετρελάθηκα. Απίστευτη γεύση και πιστή απόδοση της γεύσης. Τόσο που σκέφτηκα να χαλαρώσω λίγο με τις τζούρες μου γιατί θα με πιάνανε τα νεύρα και οι αϋπνίες. Έντονη γεύση! Το χτύπημα ήταν εκεί, και όσο ακριβώς πρέπει για ένα τέτοιο υγρό. Ο ατμός πλούσιος και η ρινική εισπνοή και εκπνοή ωραιότατη! Ευτυχώς γιατί με αυτή την τελευταία παρτίδα, είχα αρχίσει να απελπίζομαι! 85/100 χαλαρά! Μάλλον όχι και τόσο χαλαρά, με έχει τσιτώσει το ενεργειακό και θα αρχίσω να χορεύω πάνω στο γραφείο σε λίγο, σε ρυθμούς Progressive Trance!!!
Cola, 9ρι, Νοέμβριος 2013.
Σαν γνήσιος Έλληνας που πέρασε τα παιδικά του χρόνια την δεκαετία του ’80, έχω καταναλώσει και εγώ αρκετά κυβικά μέτρα από το υγρό αποτέλεσμα της πιο καλά φυλαγμένης συνταγής στον κόσμο. Ήταν το ζόρικο αναψυκτικό, οι πιο light πίνανε πορτοκαλάδες. Και φυσικά που να μας κόψει τότε να σκεφτούμε ότι στην ουσία πίναμε αρωματισμένο ζαχαρόνερο χωρίς την παραμικρή θρεπτική αξία. Με τα χρόνια, έπεσε και η κατανάλωση, εκτός από μία παραλλαγή του ποτού στην Αγγλία, την οποία δεν την ξέρουμε και πολύ στην Ελλάδα, το Αμερικάνικο Dr Pepper το οποίο είναι σαν Cola αρωματισμένη με κεράσι (μήπως να βγάλω πάλι τα σύνεργα ανάμιξης υγρών από το συρτάρι?). Τα τελευταία χρόνια, την είχα κόψει σε μεγάλο βαθμό, πλην μερικών εξαιρέσεων, που ξαφνικά έλεγα «θέλω μια παγωμένη ΤΩΡΑ!» και έτρεχα ποιος ξέρει που να βρω ανοικτό μαγαζί να πάρω. Αλλά κατά κύριο λόγο αποτελούσε απλά συστατικό του Cuba Libre το οποίο κατά καιρούς απολάμβανα τους καλοκαιρινούς μήνες. Όλα αυτά πριν μπω σε στρατιωτικά πειθαρχημένη διατροφή. Δύο χρόνια έχω να τη βάλω στο στόμα μου! Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, μόλις άνοιξα το μπουκαλάκι, έπαθα σοκ. Απίστευτο άρωμα και το μόνο που έλειπε ήταν τα σταγονίδια που σου χτυπούν τη μύτη από το ανθρακικό όταν πλησιάσεις επικίνδυνα το ποτήρι και αυτό είναι γεμάτο. Κράτησα μια επιφύλαξη, γιατί από την τελευταία παρτίδα 6 υγρών που παρήγγειλα για δοκιμή, τα τρία με απογοήτευσαν, και γέμισα γρήγορα τον evod και μετά τις απαραίτητες ρυθμίσεις ρεύματος, ξεκίνησα. Ααααχ, ατμιστική ευτυχία… Όλη η γλύκα, όλη η γεύση, όλη η οξύτητα του αναψυκτικού σε μία τζούρα. Και μάλιστα με πολλά θετικά στοιχεία. Χωρίς ζάχαρη, χωρίς θερμίδες, χωρίς το συρφετό των Ε### που διαβάζεις πάνω στην ετικέτα και χωρίς ανθρακικό. Το τελευταίο είναι δίκοπο μαχαίρι: μπορεί να μην βοηθά στη χώνεψη, αλλά γλιτώνεις το ανεπιθύμητο ρέψιμο και συνάμα το ράγισμα γυαλιών σε μεγάλη ακτίνα από το ωστικό κύμα! Με κάθε τζούρα, κάθε ρινική εισπνοή και εκπνοή η γεύση παρέμενε ίδια, υπέροχη και καθόλου κουραστική. Η παραγωγή ατμού δεν ήταν τόσο μεγάλη σε σχέση με τα τρία προηγούμενα, όμως άφηνε πλούσια την αίσθηση στο στόμα. Το αρνητικό του ήταν η νικοτίνη. Συχνά πυκνά, συναντάς κάποιο υγρό στο οποίο η νικοτίνη δεν ταιριάζει. Αυτό είναι ένα από αυτά. Δεν χτυπάει στο λαιμό αλλά αφήνει ένα κάψιμο στη γλώσσα που μετατρέπεται σε πικρίλα μετά, και δεν το κολακεύει καθόλου. Αν η Liqua ζητούσε feedback, θα της έλεγα η νικοτίνη σε αυτό το υγρό να μην ξεπερνά το 4. 85/100 πολύ εύκολα. Δεν φανταζόμουν ποτέ τον εαυτό μου να ατμίζει αναψυκτικά, αλλά αυτό εδώ το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Watermelon, 9ρι, Νοέμβριος 2013.
Μετά την ευχάριστη έκπληξη του προηγούμενου, με έπιασε μία ελαφρά λύπη που έπρεπε να δουλέψω λίγο σκέτη βάση για να καθαρίσει το στόμα, πριν δοκιμάσω και το τελευταίο του πακέτου. Αλλά μετά και από αυτό, μένουν μόλις 5 υγρά ακόμα της εταιρείας για να ολοκληρωθεί αυτός ο 2ετής σχεδόν μαραθώνιος δοκιμών. Έτσι, αφού «καθάρισα», πήρα τον Protank II και άνοιξα το μπουκαλάκι. Ωραία και έντονη μυρωδιά καρπουζιού, αλλά ήταν ολοφάνερο ότι επρόκειτο για συνθετική παραγωγή. Κάτι σαν τα «καρπουζάκια» που τσακίζουμε τα καλοκαίρια σε σφηνάκια, και μετά δεν ξέρουμε από πού να φύγουμε! Γέμισα, ρύθμισα και πάμε. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν «Ωχ!». Αλλά όχι «ωχ, Παναγία μου τι αηδία είναι αυτή». Το απρόσμενο «ωχ» της ευχάριστης αίσθησης μάλλον. Ωραία, δροσερή γεύση και άρωμα, που ναι μεν παραπέμπει σε καρπούζι, αλλά όχι στο ίδιο το φρούτο. Σε τεχνητό άρωμα καρπουζιού, χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι κακό. Θυμήθηκα ένα παγωτό ξυλάκι που κυκλοφορούσε, και έμοιαζε με φέτα καρπούζι, το πράσινο μέρος δεν θυμάμαι τι γεύση είχε, το κόκκινο ήταν καρπούζι και τα κουκούτσια ήταν από κομματάκια σοκολάτας. Σε μία βόλτα μου από το τοπικό μαγαζί ητ που συχνάζω, το έδωσα στον ιδιοκτήτη να το δοκιμάσει. Και στην πρώτη τζούρα, είπε απλά «Ωχ!» και χαμογέλασε. Εξαιρετική παραγωγή ατμού και το χτύπημα ελαφρύ. Θα προτιμούσα λίγο λιγότερη νικοτίνη γιατί μου έδινε την αίσθηση ότι πνίγει τη γεύση, όσο και αν το ξέρουμε αυτό οι ατμιστές με νικοτίνη, σε πολύ λίγα υγρά το αισθάνεσαι πραγματικά χωρίς να έχεις δοκιμάσει χαμηλότερη περιεκτικότητα ή μηδενική. 85/100 εύκολα, και αν δεν συμπαθείτε τα φρουτένια, αξίζει να το δοκιμάσετε μόνο και μόνο για το «Ωχ!».
Εδώ τελειώνει και το δεύτερο μέρος. Θα ακολουθήσει κα τρίτο εν καιρώ, με τα 5 τελευταία: Mints, Menthol, Chocolate, Grape και American Tobacco. Το Blackberry, σύμφωνα με πληροφορίες το σταματάει η εταιρεία, οπότε μου ξέφυγε!
1308 Απαντήσεις
239468 Εμφανίσεις
