Δεν θα μπώ σε λεπτομέριες όμως θα προσπαθήσω να είμαι σαφής....Ενας step Up regulator υλοποιείται σε κάποιο ολοκληρωμένο κύκλωμα ειδικό για τον σκοπό αυτό. Ουσιαστικά πρόκειται για κάποιο κύκλωμα που παράγει παλμούς με κάποια συχνότητα και με κάποια διάταξη ας πούμε ότι "τρομπάρει" τάση πάνω σε έναν πυκνωτή. Στον πυκνωτή αυτόν υπάρχει πάντα μια δίοδος που δεν επιτρέπει τον πυκνωτή να ξεφορτώσει και ένα πηνίο που λειτουργεί ως φίλτρο. Στην πραγματικότητα η υπερυψωμένη τάση που παράγεται είναι πάντα παλμική αλλά εξομαλείνεται από τον συνδυασμό πυκνωτή/πηνίου με αποτέλεσμα η τελική τάση να προσεγγίζει μια σταθερή τιμή. Το πακέτο έρχεται να συμπληρώσει ένα κυκλωματάκι ανάδρασης που "διαβάζει" την τάση εξόδου και αλλάζει ανάλογα τους παλμούς (τους φαρδενει ή τους στενεύει) ωστε να επιτευχθεί η τάση που θέλουμε. Όλο αυτό το κόλπο το υλοποιεί όπως είπα ένα ειδικό ολοκληρωμένο κύκλωμα (regulator) που μπορεί να παράγει παλμούς και να τους ελέγχει πάρα πολύ γρήγορα. Οι τελευταίοι regulators χρησιμοποιούν ταχύτητες παλμών της τάξεως των MHz. Θεωρητικώς το ίδιο θα μπορούσε να επιτευχθεί προγραμματιστικά με μικροελεγκτές (για όσους γνωρίζουν) αλλά η ταχύτητα δημιουργίας και ελέγχου παλμών εκεί θα είναι σαφώς μικρότερη από τα εξειδικευμένα τσιπ.
Ανάλογα με τη ταση εισόδου-εξόδου, το ρεύμα εξόδου και την απαίτηση για σταθερότητα της τάσης εξόδου (=κυμάτωση ή ripple) ο κάθε κατασκευαστής δίνει κάποια μεθοδολογία υπολογισμού των κρίσιμων υλικών που βασικά είναι ο πυκνωτής εξόδου, το πηνίο και η δίοδος.
Τόσο το μέγεθος του πυκνωτή όσο και του πηνίου βασικά επιρρεάζονται από το ρεύμα εξόδου και από την απαίτηση για σταθερότητα (=ripple). Όσο πιο μεγάλο το ρεύμα και πιο μικρή η απαίτηση για κυμμάτωση (=πιο σταθερή τάση) τόσο μεγαλώνουν ο πυκνωτής και το πηνίο.
Στα ηλεκτρονικά κυκλωματα ένα ripple της τάξης του 5% είναι αποδεκτό, φαντάζομαι ότι στο ητ μπορούμε να είμαστε πιο χαλαροί και να ρίξουμε την απαίτηση αυτή ίσως και στο 10% ή ακόμα και 20% (ουσιαστικά δεχόμαστε κυμάτωση στην έξοδο 20% υπό πλήρες φορτίο ).
Με βάση λοιπόν αυτά και για δεδομένο ρεύμα εξόδου 3Α χρειαζόμαστε έναν πηνίo αντοχής >3Α. Η τιμή της επαγωγής του πηνίου όπως υπολογίζεται από τη μέθοδο του κατασκευαστή δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει κάτω από τα 150 uH, με οποιοδήποτε τσιπάκι και με βάση τις απαιτήσεις μας. Το πιο μικρό πηνίο που μπορεί να βρεί κανείς σε αυτή τη τιμή έχει μέγεθος 16x16x10 χιλιοστά!!! Αντίστοιχα ο πυκνωτής θα πρέπει να έχει διάμετρο τουλάχιστον 10χιλιοστά και υψος άλλα 10χιλ...
Αυτα τα υλικά δεν υπάρχουν ούτε κατα διάνοια στην πλακέτα του evic.... το δε πηνίο είναι πολύ μικρότερο και από αυτό που έχει το kick ή το dna... από αυτά συμπεραίνω (δεν έχω δεί την τιμή του πηνίου που έχει το evic) ότι τελικά σε πλήρες φορτίο μπορεί και να έχει μια κυμμάτωση πάνω από 50% (αρκεί να αποδειχθεί με παλμογράφο) που οδηγεί σε μέση τάση εξόδου κάτω από 25% της ονομαστικής....
ΥΓ: Το vamo πιστέυω ότι ακολουθεί μια άλλη τεχνική... και χρησιμοποιεί πιο μικρά αλλα πιο πολλά υλικά. Από τις φωτό που έχω δεί, πρέπει να έχει ένα stepUp αρχικά που ανεβάζει τη τάση ψηλά, πιο πάνω από το άθροισμα δυο μπαταριών (ωστε να δουλεύει και με μια και με δύο) και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις για τη κυμμάτωση και στη συνέχεια έχει μια δεύτερη βαθμίδα step Down που παράγει την τελική τάση και εξομαλύνει την κυμάτωση της πρώτης βαθμίδας (στα step Down έχουμε πιο μικρά υλικα). Εξυπνο... αλλά έχει διπλή απώλεια και αυτό ίσως εξηγεί γιατί την 18350 την αδειάζει για πλάκα ενω το evic οχι.