Ευχαριστώ καταρχήν για τις απαντήσεις που μου δώσατε σχετικά με την ωρίμανση.

Για προληπτικούς λόγους το άφησα 4 ώρες ξέσκεπο προτού γεμίσω για 1η φορά το τάνκι στο ego-t lr με το 12άρι tribeca 7ml. Παρότι διαβασμένος & πονηρεμένος για τις ιδιαιτερότητες των μπουκαλιών αυτών γενικότερα αλλά & του συγκεκριμένου αρωματικού υγρού ειδικότερα, πιάστηκα ψάρακας στην πράξη & διαπίστωσα πόσο απέχει η θεωρία απ'την προσωπική εμπειρία: καταρχήν έφερνα τούμπα το μπουκαλάκι & περίμενα καρτερικά & μάταια να πέσει έστω & μισή σταγόνα στην άδεια αμπούλα! Μέχρι να δώσει σήμα ο εγκέφαλος να ζουλήξω το
πλαστικό μπουκαλάκι, πέρασε ένα μισάωρο ξεροσταλιάσματος

Το βάζω λοιπόν με τα πολλά στον "πρωϊνό καπνικό" (& όχι στον "βραδινό φρουκτογλυκόζης") ατομάιζερ με την ελπίδα ότι θα δέσει πιο γρήγορα έτσι η γεύση μόλις φύγουν τα κατάλοιπα του Virginia. Επί 5 λεπτά συνεχούς ατμίσματος προσπαθούσα να καταλάβω τι γεύση έβαλα στο στόμα μου & κάπου προς το τέλος άρχισε να μου βγάζει γεύση καμμένου! Δεν είχα καθαρό μυαλό να καταλάβω αν ζόρισα τον ατμ ή αν έβγαζε απλώς τη γεύση του "καμμένου ξύλου/ζάχαρης" που'χα διαβάσει εδώ μέσα. Σταμάτησα πανικόβλητος το άτμισμα, πέρασα μια μπουγάδα τον ατμοποιητή, τον άφησα κανα 3ωρο κιόλας να στεγνώσει & κατά τις 10 ήταν πλέον έτοιμος, καθαρός & ξάστερος να υποδεχτεί το νέο άρωμα ατόφιο. Το τοπίο πλέον άρχισε να ξεκαθαρίζει για τα καλά, η γεύση να παίρνει (με 1 μικρή επιφύλαξη) την τελική της μορφή & οι εντυπώσεις να γίνονται πιο στέρεες.
Εκτός όλων των άλλων ήταν & η παρθενική επαφή της (σαφώς πιο "σαγρέ" σε αίσθηση) pg με τον λαιμό μου! Πικάντικη προς καυτερή ίσως αλλά ενοχλητική όχι, δεν θα την έλεγα. Μου χρειαζόταν έτσι κι αλλιώς ένα χαλαρωτικό break απ'την υπερβολική δόση vg (όλες τις προηγούμενες μέρες) που είχαν μετατρέψει τον πισινό μου σε τσιμινιέρα μεθανίου... Παρότι σ'αυτή την 1η μέρα δοκιμής δεν μ'έχει πείσει ότι υπερτερεί γευστικά έναντι του RY4 πχ, το απόλυτα βέβαιο είναι ότι πρόκειται για το πιο
εθιστικό υγρό που'χω δοκιμάσει ποτέ! Για την ακρίβεια, είναι το μοναδικό υγρό που έπιασα τον εαυτό μου να παρουσιάζει συμπτώματα στερητικού συνδρόμου!!! Απ'την μία δηλαδή ένιωθα θαυμασμό & απ'την άλλη φόβο! Σοκ & δέος ένα πράμα...

Η γεύση του είναι πράγματι μοναδική & χαρακτηριστική αλλά δυσκολεύομαι τόσο να την περιγράψω όσο & να συμφωνήσω απόλυτα με τις περιγραφές που διάβασα. Ελπίζω στις επόμενες 3-4 μέρες (που θα αδειάσω το μπουκαλάκι) να προσδιορίσω επακριβώς τι μου θυμίζει γευστικά & να λυθεί το μέγα μυστήριο
