Εννοείται ότι δεν λέει κάτι που είναι γιατρός, αλλά ως γιατρός βρίσκεται, έστω και υποσυνείδητα, σε μία θέση αυθεντίας. Αυτό από μόνο του απαιτεί να μην είναι τόσο κατηγορηματικά αντίθετος, ειδικά όταν τα πράγματα δεν είναι όπως θέλει να πλασάρει. Δύσκολα μπορεί να αμφισβητήσει κανείς όσα λέει ένας γιατρός. Αν λοιπόν ένας πνευμονολόγος είναι ανεπαρκώς πληροφορημένος ή έστω επαρκώς, αλλά με πρόθεση να παραπληροφορεί γιατί έχει πάρε δώσε με φάρμακα και κέντρα διακοπής καπνίσματος, τότε είναι επικίνδυνος αφενός για το μέλλον του η.τ. γενικότερα, καθώς μπορεί να βάλει το λιθαράκι του στην απαγόρευσή του, και αφετέρου για τον ίδιο τον ασθενή που συμβουλεύει διότι αποτρέποντάς τον με αυτό τον κατηγορηματικό τρόπο από τον η.τ. μπορεί να τον ωθεί στο κ.τ. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι σε θέση να το κόψουν μαχαίρι, ούτε είναι διατεθειμένοι να μπουν στη διαδικασία ενός κέντρου διακοπής. Και γιατί να το κάνουν όταν υπάρχει η εναλλακτική λύση του η.τ. Το εξοργιστικό δεν είναι τι συμβούλευσε τον συγκεκριμένο ασθενή, αλλά η άποψή του γενικότερα για το η.τ.