Αυτή την εμμονή με το Ν80, τον τελευταίο 1-1,5 χρόνο, πραγματικά δεν μπορώ να την εξηγήσω. Θυμάμαι πριν χρόνια, όταν ακόμη δεν είχε εμφανιστεί-διαδοθεί το οργανικό βαμβάκι και οι επισκευάσιμοι στήνονταν με silica, οι περισσότεροι χρησιμοποιούσαν nichrome. Με την καθιέρωση του βαμβακιού η πλειοψηφία των ατμιστών στράφηκε μαζικά στο κάνθαλ, ως πιο ασφαλή επιλογή για ν' αποφύγει το νικέλιο που ως υλικό είναι δεδομένα αλλεργιογόνο και καρκινογόνο.
Μετά εμφανίστηκαν το Ν200 και το τιτάνιο, παρέα και υποχρεωτικά με τον έλεγχο θερμοκρασίας κι από κοντά και το ss για να παίζεις σε διπλό ταμπλό. Δεδομένου ότι το tc δεν είχε την αναμενόμενη εξέλιξη στις πλακέτες και ουσιαστικά μόνο με dna και dicodes μπορεί να πεις ότι θα παίξεις αξιοπρεπώς, αλλά κι εκεί αφού πρώτα ψάξεις και διαμορφώσεις τις απαραίτητες ρυθμίσεις κι αφού επιλέξεις το κατάλληλο σύρμα με τη δέουσα σχολαστικότητα. Κάπως έτσι το tc έμεινε για λίγους που το πίστεψαν και το αγκάλιασαν.
Τον τελευταίο 1,5 χρόνο, οι αντιστάσεις έχουν πέσει στα τάρταρα κι η κουτσή Μαρία κοτσάρει μια 0,15Ω και δίνει πόνο και η μόδα ξαναγύρισε μαζικά στο Ν80, το ξεχασμένο nichrome δηλαδή, με 80% νικέλιο, ενώ κάποιοι δε διστάζουν να πάνε και σε 90%(Ν90).
Έτσι απλά, χωρίς σκέψη, χωρίς προβληματισμό, ξεχάστηκαν και οι παλιότεροι φόβοι και δώσε dry burn στο νικέλιο ουσιαστικά και κράτα την ίδια αντίσταση κανα 2μηνο...
Δεν ξέρω, παραμένω προβληματισμένος, βλέπω πως έχουν ξεχαστεί εκείνες οι συζητήσεις, τα ψαξίματα σε κάθε λογής πηγή που έκανε ο καθένας από μας προσπαθώντας να μάθει και να μοιραστεί γνώση με τους άλλους.
Σαν να έχουμε μπει σε μια γραμμή όλοι και ν' ακολουθούμε μια τάση χωρίς να την αξιολογούμε στο ελάχιστο.
