Άνοιξα τον ασκό του Αιόλου?

Θα ήθελα να προσθέσω 2 σημειώσεις.
1) Αυτό το "ζούμε ακόμα" (που κατανοώ οτι λέγεται μεταξύ σοβαρού και αστείου) σε συνδιασμό με τα 5-10 χρόνια που μπορεί να ατμίζουμε δεν πλησιάζει καν το επιχείρημα.
Άσε που αυτή είναι ατάκα των "τσιγαράδων". Ξέρετε, το γνωστό "άσε ρε, εμένα ο παππούς μου καπνίζει απο 15 χρονών 3 πακέτα τη μέρα και έχει φτάσει 90 και δεν έχει τίποτα".
2) Επίσης το "αμα ήταν έτσι, οι μεταλλουργοί θα πέθαιναν σαν τις μύγες" πάλι δεν είναι, κατά τη γνώμη μου πάντα, ορθή λογική. Γιατί και ο βενζινάς εισπνέει όλη την ώρα τη βενζίνη αλλά άμα πάρει τζουρα απο την εξάτμιση (ή αν βάλει αμόλυβδη στον siren

) θα πέσει σέκος.
Τώρα, σκεπτόμενος οτι με ένα πλαστικό κουτάλι μπορείς να φάς σούπα, αλλά αν το κάψεις πρώτα με αναπτήρα και μαυρίσει, μετά μάλλον δεν θα είναι καλό να το βάλεις στη σούπα σου και να τη φάς, καταλήγω στο ερώτημα:
Έφτιαξα μια αντίσταση με Ni80 fused clapton. Με ένα μικρό dry burn έγινε μπλέ. Κάτι έχει γίνει λοιπόν.
Αν λοιπόν έχουν μείνει κάποια πιθανά κατάλοιπα μετά απο αυτό πάνω στο σύρμα, πιθανότατα απο μόνα τους και στη συγκεκριμένη μορφή, ακόμα κι αν τραβάς τζούρα κάνοντας dry burn, να μην παράγουν κάτι που μπορείς να εισπνεύσεις.
Το θέμα είναι τι γίνεται όταν πέφτει το υγρό επάνω.
Περνάνε στο υγρό και μέσω αυτού τα εισπνέεις?
Ακόμα κι αν δεν ατμοποιούνται μετά το ανακάτεμα με το υγρό, με τα σκασιματάκια που γίνονται κατα την ατμοποίηση τα ρουφάς κι αυτά μαζί?
Καταστρέφεις μήπως μια εξωτερική "προστατευτική" επιφάνεια του μετάλλου κάνοντάς το ευάλωτο στη διάβρωση ή στο να έρθει το υγρό σου σε επαφή με κάτι που δεν πρέπει?
Αυτό λοιπόν είναι το ζήτημα. Όχι αν κάτι απο μόνο του μπορεί να είνα βλαβερό, αλλά αν ο συνδιασμός κάποιων ακόμα και μεμονομένα αβλαβών πραγμάτων δημιουργεί κάτι επιβλαβές.
Διότι και η φρυγανιέρα μπορεί να έχει πιάσει μάκα πάνω και να μη στην περνάει στο ψωμί, αλλά άμα της ρίξεις κάτι υγρό και αρχίσει να τσιτσιρίζει και να πιτσιλάει να στο κάνει σαν να έχει ιλαρά.