Σειρά μου!
Η πρώτη επαφή που είχα με αυτά τα υγρά, ήταν διαβάζοντας το site της DRIPPA. Η δεύτερη, διαβάζοντας την παρουσίαση της soulsym86. Και όταν τη Δευτέρα 29/9 πέρασα από το e-tsigaro να αγοράσω βάσεις, χάρηκα ιδιαίτερα όταν βρήκα κάτι μπουκαλάκια να δοκιμάσω. Πήρα τα πρώτα, καθώς δοκίμαζαν κι άλλοι, και μόλις ηρέμησα λίγο από το γραφείο, το βράδυ της επόμενης μέρας, έστριψα ένα microcoil των 1.4Ω με 0.28 Kanthal D σε τρυπάνι των 2mm και το φόρεσα σε ολοκάθαρο κλώνο Kayfun 3.1ES. Έβαλα και το nano kit των 2,5ml, το αναφέρω για να υπάρχει πλήρης εικόνα απόστασης επιστομίου από την αντίσταση με ότι συνεπάγεται αυτό αλλά και χωρητικότητας, και έκλεισα. Αφού άτμισα 1ml σκέτη βάση να στρώσει το βαμβάκι, ξεκίνησα τη διαδικασία μου. Δεν θα σταθώ σε θέματα συσκευασίας, παρουσίασης και δομής σελίδας καθώς αυτά έχουν καλυφθεί πλήρως στο πρώτο ποστ. Πρώτα άνοιξα το “The King”, χωρίς να θυμάμαι αναλογίες vg/pg κα γνωρίζοντας μόνο ότι τα υγρά είναι 6mg/ml. Τις περιγραφές τις εταιρείας λοιπόν, τις διαβάζω αφού το δοκιμάσω, και εκεί αναφέρονται και αναλυτικά οι αναλογίες pg/vg.
The King
Σκουρόχρωμο καραμελένιο το παρουσιαστικό του ενώ στη μύτη είναι έντονη η παρουσία ώριμης μπανάνας και γλυκιάς καραμέλας. Φοβήθηκα μην έπεσα σε καμιά περίπτωση έντονα γλυκιάς μπανάνας με βουτυρώδη επίγευση, πράγμα που δεν συμπαθώ καθόλου και με φειδώ, γέμισα το τανκ. Η γεύση ήταν περίεργη, μπερδεμένη και χωρίς κάτι να ξεχωρίζει στην αρχή τουλάχιστον. Έκανα αυτό που κάνω πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, κατέβασα τα βολτ στα 3.7 και ξαναδοκίμασα. Η γεύση παρέμεινε μπερδεμένη αλλά τώρα άρχισε να εμφανίζεται λίγο περισσότερο μία γεύση καβουρντισμένου φιστικιού και στο τελείωμα έμενε μία όχι και τόσο ευχάριστη γεύση μπανάνας. Ήταν φανερή η ελάχιστη οξύτητα που αφήνει η μπανάνα όταν είναι άγουρη και η γλυκάδα ήταν πραγματικά ανεπαίσθητη, με απλά λόγια η μυρωδιά από το μπουκάλι ήταν τελείως άσχετη με τη γεύση. Η γεύση της καραμέλας δεν φαινόταν πουθενά και άνοιξα μια πικρή Septem Ale μπας και κάνω το στόμα μου πιο ευαίσθητο σε γλυκές γεύσεις. Μάταια, καμία γλυκάδα αλλά ευτυχώς για μένα, επίσης καμία βουτυρίλα. Η ρινική εισπνοή ήταν έντονα «φαρμακευτική» και δεν βοήθησε καθόλου, ενώ η ρινική εκπνοή ενίσχυσε κάπως την παρουσία ξηρού καρπού. Η επίγευση ήταν ανεπαίσθητη και επικεντρωνόταν σε νότες καβουρντισμένου φιστικιού. Το χτύπημα ήταν πολύ κατώτερο από ότι έχω συνηθίσει σε εξάρια υγρά ενώ η παραγωγή ατμού σε σημείο να θεωρώ ότι πρόκειται για τουλάχιστον 60% vg αλλά η αίσθηση που μου άφησε ο ατμός, είναι για τουλάχιστον 50-50. Δεν το συμπάθησα και ιδιαίτερα το υγρό, θεωρώ όμως ότι δεν κουράζει και αυτό το χωρίς χαρακτήρα, χωρίς σώμα και χωρίς τύπο υγρό, μπορεί να αποτελέσει μια καλή λύση για ολοήμερο άτμισμα, ίσως ακριβώς επειδή σε κάνει να ψάχνεις συνεχώς «τι θέλει να πει ο ποιητής». Αφού άδειασε το τανκ, γέμισα με σκέτη βάση και παρατήρησα ότι η γεύση έμεινε μέχρι το τέλος. Μόνο στο τελευταίο μισό ml καθάρισε κάπως και καταστάλαξε στο καβουρντισμένο φιστίκι. Περισσότερο μου άρεσε σε αυτή τη φάση πάντως, παρά στην αρχή! Η βαθμολογία, μπήκε αφού διάβασα και την περιγραφή φυσικά, καθώς ήθελα να ξέρω τι ήθελε ο κατασκευαστής να πάρω ατμίζοντας. Η περιγραφή της εταιρείας λοιπόν, μιλάει για προσεγμένη ισορροπία μπανάνας, φιστικοβούτυρου και κρέμας, και φυσικά δεν νομίζω ότι ανταποκρίνεται και πολύ στην πραγματικότητα. Εκτός αν με το προσεγμένη ισορροπία, εννοούν την ίδια ακριβώς ποσότητα αρώματος και από τις τρεις γεύσεις. Η βαθμολογία μου βγαίνει στα 74/100.
Oriental Plunder
Δεύτερο μπουμπούκι της εταιρείας, και το πρώτο που σου κάνει εντύπωση, είναι το ανοιχτό χρυσοκίτρινο χρώμα. Φέρνοντας το μπουκάλι στη μύτη, δημιουργείται χάος και μπέρδεμα. Η μυρωδιά έχει έντονα στοιχεία Virginia και κάτι απροσδιόριστα γλυκό, σχεδόν σιροπιαστό. Οι περισσότερες εταιρείες που κατασκευάζουν υγρά με προσδιορισμό Oriental, συνήθως προσφέρουν μια έντονη καπνική γεύση με κάτι σε βύσσινο, τριαντάφυλλο, λιβάνι, λουκούμι κλπ. Εδώ με έπιασε μια φοβία, καθώς έχω δηλώσει και στο παρελθόν ότι τα Virginia δεν είναι και η καλύτερή μου και διστακτικά γέμισα τον ατμοποιητή. Η γεύση, ήταν επίσης πολύ μπερδεμένη, έντονη και μπουχτιστική. Βαρύ καπνικό υπόβαθρο, χωρίς να καταλαβαίνεις την χαρακτηριστική γεύση Virginia που περιμένεις από τη μυρωδιά, γλυκάδα σαν και αυτή που παίρνεις από ένα μπακλαβά, και γεύση που παραπέμπει σε αυτό επίσης, σαν ψημένο καρύδι. Αφού στο μυαλό μου εναλλασσόταν η εικόνα της μουσταλευριάς σαν γεύση, άρχισα και πάλι να απορώ για το τι σκεφτόταν ο κατασκευαστής όταν το έφτιαχνε. Μόλις το συνήθισα λοιπόν, άρχισε να καθαρίζει το γλυκό στοιχείο και να θυμίζει λίγο περισσότερο φρούτο, προς το μήλο, αλλά και πάλι έλειπε κάποιο κυρίαρχο στοιχείο, ή ένας τρόπος να ξεχωρίζουν οι γεύσεις χωρίς να χάνονται η μία μέσα στην άλλη. Η παραγωγή ατμού καλή και κάπου στο 50/50 πρέπει να κινούνται οι αναλογίες, ενώ το χτύπημα ήταν ακριβώς στα αναμενόμενα επίπεδα για 6ρι υγρό. Η ρινική εισπνοή και εκπνοή περίπλεξαν τα πράγματα αρκετά καθώς στη μεν εισπνοή αυτή η έντονα φρουτένια γλυκάδα έκανε την όλη εμπειρία «too much» ενώ στην εκπνοή το «ψημένο» του πράγματος σε προσγειώνει απότομα. Και εδώ, μέγα μειονέκτημα η έλλειψη καθαρής επίγευσης, περιορίστηκε μόνο σε κάτι γλυκό καπνικό και σχετικά απροσδιόριστο. Μπήκα λοιπόν να διαβάσω την περιγραφή, η οποία μας μιλάει για «ένα ισορροπημένο μίγμα Αμερικάνικου καπνού και γλυκού μήλου με μια νότα τζίντζερ». Και πάλι, λέγοντας ισορροπημένο, πρέπει να εννοούν «ακριβώς την ίδια ποσότητα αρώματος», ενώ το τζίντζερ είναι άφαντο. Η αναλογίες ήταν όντως στο 50/50. Το υγρό είναι αρκετά πλούσιο και μπουχτιστικό οπότε δεν στενοχωρήθηκα ιδιαίτερα όταν άδειασε το τανκ και απογέμισα με σκέτη βάση. Για σχεδόν ¾ του τανκ, η γεύση του παρέμενε εμφανής, ενώ μόνο στο τέλος άρχισε να χάνεται αυτή η γλυκάδα και να ξεχωρίζει το καπνικό του πράγματος. Εξαιρετικά περίεργη συμπεριφορά, αν σκεφτεί κανείς ότι η βάση που χρησιμοποιώ αυτή την εποχή είναι 87,5% vg… Η βαθμολογία μου βγαίνει στο 71%.
Gunpowder
Το τρίτο κατά σειρά της δοκιμής, έχει ένα εντελώς διάφανο χρώμα. Με το που φέρνεις το μπουκαλάκι στη μύτη, έχει μία μυρωδιά που θυμίζει Lime, μέντα σίγουρα και κάτι άλλο που μου είναι πολύ γνωστό αλλά δυσκολεύομαι να το προσδιορίσω αυτή τη στιγμή. Ευχάριστη μυρωδιά και καλοκαιρινή. Γέμισα τον ατμοποιητή και ξεκίνησα να δοκιμάζω. Ωραία, φρουτώδης και δροσερή γεύση, με πολύ λίγη μενθόλη η οποία αφήνει μια διακριτική δροσιά. Το υλικό που δεν μπορούσα να προσδιορίσω, ήταν τελικά γλυκάνισος. Αυτό το οποίο όμως ήταν το πιο εντυπωσιακό, ήταν ότι το lime, δεν ήταν τελικά lime. Ή μάλλον, δεν ήταν συνέχεια lime. Άλλαζε τζούρα με τη τζούρα, και θύμιζε μια lime, μία πορτοκάλι και μερικές φορές μανταρίνι. Στη ρινική εισπνοή ανέβαινε η οξύτητα αρκετά, αλλά ευχάριστα, και στη ρινική εκπνοή η αίσθηση του φλοιού πορτοκαλιού. Και επιτέλους, υπήρξε καθαρή επίγευση που παραπέμπει σε κιτρώδη φρούτα. Η παραγωγή ατμού αρκετά πλούσια και θα έλεγα ότι πρόκειται για 60% vg. Το χτύπημα ακριβώς το αναμενόμενο για 6ρι υγρό και γενικά η αίσθησή του πολύ ευχάριστη. Μπήκα λοιπόν να διαβάσω την περιγραφή και τις αναλογίες και ανακάλυψα ότι πρόκειται για «ένα ισορροπημένο μίγμα γλυκάνισου και κίτρου με ελαφρά μέντα». Σωστά εδώ χρησιμοποιείται η λέξη «ισορροπημένο» καθώς το ένα συμπληρώνει και προσθέτει στο άλλο αντί να αποτελούν ένα σύννεφο γεύσεων χωρίς χαρακτήρα και σώμα. Η αναλογία στο 50/50 και νομίζω ότι είναι πολύ ταιριαστή στη φιλοσοφία του υγρού. Το άτμισα μέχρι τέλους και γέμισα με σκέτη βάση για να δω τη συμπεριφορά του. Η γεύση των φρούτων παρέμεινε για περίπου το μισό τανκ ενώ μετά εξαφανίστηκε και έμεινε μόνο μια γλυκάδα και η χαρακτηριστική γεύση του γλυκάνισου. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το ατμίσω όλη μέρα, δεν νομίζω ότι θα το άτμιζα καν με προσμονή ξανά, αλλά αυτό δεν το κάνει κακό. Θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ευχάριστο φρουτένιο διάλειμμα για κάποιον που χρησιμοποιεί άλλα υγρά και στους φαν του γλυκάνισου θα μπορούσε να λάβει υψηλή θέση στις προτιμήσεις τους. Πάντως, είναι αυτό που υπόσχεται και με πολύ καλή απόδοση. 79/100
Moriya’s Mix
Εντελώς διάφανο το υγρό και σε συνδυασμό με το όνομα δεν μπορείς με τίποτα να προβλέψεις αυτό που σε περιμένει. Φέρνοντας το υγρό στη μύτη, έρχεται μια πολύ δυνατή και σχεδόν αφόρητη μυρωδιά που ενστικτωδώς σε κάνει να το απομακρύνεις γρήγορα. Με λίγη προσπάθεια, το ξαναφέρνεις κοντά όμως και αναγνωρίζεις τη μυρωδιά του ευκαλύπτου και της μενθόλης. Σαν τις παλιές καλές καραμέλες Halls ένα πράμα, σε υγρή μορφή. Υποψιασμένος, καθώς είναι καρφωμένη στο κεφάλι μου η εμπειρία που είχα με το Celtic Menthol της Celtic Vapors, έβαλα λιγότερο από ml στο τανκ και πολύ σοφά έπραξα!!! Ο ουρανίσκος πάγωσε, η γλώσσα κάηκε, η μύτη άνοιξε και ο βήχας άφθονος. Γονάτισα, άρχισα να ψελλίζω διάφορα σε ακατάληπτη διάλεκτο και αφού συνήλθα μετά από δεκάλεπτο εξορκισμό, άδειασα γρήγορα τον ατμοποιητή. Μπήκα να δω την περιγραφή, η οποία μας μιλά για «Ευκάλυπτο και κρύα μενθόλη, αναζωογονητικό για τον ουρανίσκο και πραγματική θεραπεία για το μπούκωμα της γεύσης. Ευχάριστο για πρωινό άτμισμα (!!!), συστήνεται στους χρήστες 18ριών να κατέβουν στα 11 γι αυτό». Θα συμφωνήσω απόλυτα με την περιγραφή, εκτός από το κομμάτι περί πρωινού ατμίσματος. Δεν είμαι και ο πιο ευχάριστος τύπος για πρωί, αν μου δίνανε και αυτό το υγρό, θα αναβαθμιζόμουν σε δημόσιο κίνδυνο. Ίσως αν είχε λίγο περισσότερη vg να ήταν πιο ευχάριστο, αλλά στα 50/50 προσωπικά δεν. Για τους λάτρεις της έντονης μενθόλης πάντως καθώς και για τα χειμωνιάτικα κρυώματα, μπορεί να αποτελέσει εξαιρετική επιλογή. Δεν ήταν και πολύ του γούστου μου οπότε δεν ασχολήθηκα να βάλω και σκέτη βάση για να ελέγξω συμπεριφορά. Απεναντίας, καθάρισα σχολαστικά τον ατμοποιητή και το απομάκρυνα από το οπτικό μου πεδίο! 78/100
Dr Jekyll
Είναι αδύνατον να μην εντυπωσιαστεί κάποιος από το χρώμα του μόλις το δει. Φωτεινό φωσφοριζέ πράσινο, παραπέμπει σε κρυπτονίτη, ή στην ιδέα που έχουμε για τα ραδιενεργά απόβλητα. Δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστός ο τίτλος για ένα υγρό με τέτοιο χρώμα. Ανοίγοντας το μπουκαλάκι και φέρνοντάς το στη μύτη, εύκολα διακρίνει κανείς το άρωμα του γλυκάνισου και μια ελαφρά δόση μέντας. Υπάρχει και άλλη μια μυρωδιά την οποία για να αναγνωρίσει κανείς πρέπει να έχει εμπειρία με το συγκεκριμένο ποτό: αψέντι, κάτι στο οποίο εύκολα παραπέμπει το χρώμα. Πρόσφατα διάβασα ένα review για ένα υγρό με τα ίδια χαρακτηριστικά, το οποίο όμως διέλυσε το τανκ. Με αυτά στο μυαλό, γέμισα μέχρι τη μέση το τανκ και ξεκίνησα. Γλυκάνισος, έντονος και γλυκός στην εισπνοή με νότες μέντας, ενώ στην εκπνοή καταλαβαίνεις και τη χαρακτηριστική γεύση και μυρωδιά από το αψέντι. Με τη ρινική εισπνοή και εκπνοή, όλη αυτή η εμπειρία ανεβαίνει επίπεδο και όσοι τα πάνε καλά με αυτές τις γεύσεις, θα ικανοποιηθούν. Πολύ καλή παραγωγή ατμού και το χτύπημα σε απόλυτα φυσιολογικά επίπεδα. Παρόλο που δεν είναι και πολύ του γούστου μου το υγρό, το άτμισα μέχρι τέλους και δεν με χάλασε καθόλου. Σε αυτό το σημείο, μπήκα να διαβάσω και την περιγραφή η οποία μας μιλάει για «βαρύ σώμα γλυκάνισου και wormwood (αψέντι) με κιτρώδεις υψηλές νότες και πικρή αλλά κρεμώδη μέντα». Το μόνο που δεν βρήκα πουθενά στη γεύση, ήταν τα κιτρώδη φρούτα. Στο 50/50 και αυτό, με τις γεύσεις να αποδίδονται ωραία και πραγματικά ισορροπημένα. Επαναλαμβάνω ότι δεν είναι του γούστου μου. Όταν τελείωσε το τανκ, γέμισα με σκέτη βάση και άτμισα μέχρι τέλους για να δω τη συμπεριφορά. Οι γεύσεις σαφώς πιο υποτονικές με το γλυκάνισο και τη μέντα να κυριαρχούν και τη συνολική συμπεριφορά να θυμίζει μία μετρίως αρωματισμένη βάση, αρκετά ευχάριστο. 83/100
Hooligan
Χρυσοκίτρινο χρώμα το οποίο με τίποτα σε συνδυασμό με το όνομα, δεν μπορεί να προκαταλάβει κάποιον για τη γεύση. Φέρνοντας το μπουκαλάκι στη μύτη, η μυρωδιά δεν είναι καθόλου μα καθόλου ευχάριστη, θυμίζει χωρίς καμία υπερβολή νοσοκομείο με νότες κόκκινων φρούτων και εσπεριδοειδών. Περιμένοντας να δοκιμάσω μία άσχημη γεύση, γέμισα το τανκ. Στην αρχή, η γεύση ήταν πολύ έντονη και μπερδεμένη και όχι και τόσο ευχάριστη. Μία ερχόταν οξύτητα από φράουλα και βατόμουρο, μία πικράδα από φλοιό πορτοκαλιού και κάθε λίγο μια φαρμακευτική γεύση μέντας, χωρίς τη δροσιά όμως. Αφού όμως το συνήθισα κάπως, οι γεύσεις άρχισαν να ξεκαθαρίζουν και να έρχονται πιο ομαλά. Αυτό που νόμιζα βατόμουρο και φράουλα ως κόκκινα φρούτα, εξελίχθηκε σε μια γεύση κερασιού, όχι όμως και πολύ ευχάριστη. Το πορτοκάλι καθάρισε και εμφανίστηκε και γεύση από λεμόνι, μάλλον φλοιός λεμονιού καθώς η πικράδα υπερίσχυε. Η οξύτητα απέκτησε και μία γλυκάδα που παραπέμπει σε λάιμ, αλλά αυτό το λέω με επιφύλαξη καθώς την χαρακτηριστική του γεύση δεν την εντόπισα πουθενά. Με τη ρινική εισπνοή μόνο, μία πιο κρεμώδης αίσθηση βρέθηκε να συνοδεύει τα αρώματα του λεμονιού και του πορτοκαλιού αλλά αυτό θα μπορούσε να οφείλεται σε οτιδήποτε. Η παραγωγή ατμού ικανοποιητική και το χτύπημα αναμενόμενο. Σε αυτό το σημείο μπήκα να διαβάσω την περιγραφή η οποία μας μιλάει για «κεράσι, πορτοκάλια, λεμόνια και λάιμ σε συνδυασμό με ανθρακικό», στοιχεία τα οποία εκτός από το λάιμ και το ανθρακικό είναι ολοκάθαρα. Δεν κουράζει και είναι μια ευχάριστη και φρουτώδης έκπληξη. Λίγο πριν το ποστάρω, διάβασα και την περιγραφή του chriscorfu88 η οποία μιλούσε για καραμέλες PEZ. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του! Και αυτό το υγρό στα 50/50 και αν έπρεπε η εταιρεία να αλλάξει κάτι, θα ήταν να βάλει λιγότερο και καλύτερο άρωμα κεράσι, περισσότερο λάιμ και ίσως 60% pg ώστε να δώσει αυτή την έξτρα ένταση. Το fizz που υπόσχεται, δεν νομίζω ότι μπορεί να αποδοθεί σε υγρό αναπλήρωσης και η προσθήκη οποιασδήποτε άλλης γεύσης ή ενισχυτικού, μάλλον θα χαλούσε το υγρό. 89/100
Mum’s Custard
Εντυπωσιακά σκούρο και καραμελένιο υγρό, θα μου έκανε εντύπωση αν έλλειπε κάτι τέτοιο από μια Αγγλική σειρά. Πρέπει να πω εδώ ότι τα υγρά αυτού του τύπου δεν μου αρέσουν καθόλου. Δεν αντέχω τη γεύση της βουτυρίλας και της γαλατίλας με τίποτα. Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, χάρηκα αρκετά καθώς το άρωμα δεν είχε κανένα από τα στοιχεία που δεν μου αρέσουν. Αντιθέτως, θύμιζε σιρόπι καραμέλας για παγωτό, καθαρό άρωμα καραμελωμένης ζάχαρης και γλυκάδα που σπάει κόκαλα. Κρατώντας μικρό καλάθι, έβαλα μόλις ένα ml στο τανκ και ευτυχώς, γιατί στη μέση της πρώτης τζούρας, το παράτησα με αηδία. Βούτυρο, πολύ βούτυρο και για μένα αυτό είναι το ίδιο με εγκλεισμό στο Guantanamo… Η περιγραφή μιλάει για κρέμα βανίλιας με σιγοβρασμένο γάλα και καστανή ζάχαρη και οι αναλογίες στα 50/50. Όσον αφορά την περιγραφή, είμαι σίγουρος ότι οι λάτρεις των custard θα με καρατομήσουν, καθώς ίσως βρουν το Άγιο Δισκοπότηρό τους εδώ. Και ακριβώς επειδή δεν μου αρέσει, πρέπει να είναι καλό στον τομέα του. 89/100 και γρήγορα τον ατμοποιητή για πλύσιμο!!!
Apple & Cinnamon Pudding
Πάμε στο τελευταίο από τα διαθέσιμα για δοκιμή και το πιο πολλά υποσχόμενο από τον τίτλο! Σκούρο καραμελένιο χρώμα το οποίο παραπέμπει στον τίτλο και σε κάνει να περιμένεις τα πάντα. Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, τα αρώματα είναι πραγματικά φανταστικά. Ψημένη ζύμη, μήλο και κανέλα σε ισορροπημένο συνδυασμό ο οποίος στη μύτη τουλάχιστον είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος. Γέμισα ανυπόμονα το τανκ και ξεκίνησα διαδικασίες. Η γεύση σίγουρα πολύ διαφορετική. Στις πρώτες τζούρες, υπερέχει η κανέλα σε μεγάλο βαθμό και το μήλο έρχεται σε πολύ διακριτικές νότες στο παρασκήνιο. Η ζύμη, άφαντη. Όσο προχωρούσε η δοκιμή και το στόμα μου συνήθιζε την κανέλα, το μήλο άρχιζε να εμφανίζεται ακόμα πιο έντονα. Η ζύμη σαν γεύση δεν εμφανίστηκε ποτέ αλλά μάλλον σαν αίσθηση, καθώς ένα σημείο πλούσιας αλμύρας έκανε μια γκεστ εμφάνιση κάθε κάποιες τζούρες. Το χτύπημα σαφώς ανώτερο από το αναμενόμενο, πράγμα καθόλου περίεργο ένεκα της κανέλας. Ο ατμός πυκνός και πλούσιος και η αίσθηση του υγρού πολύ ευχάριστη. Στη ρινική εισπνοή, εμφανίστηκε και η διαφεύγουσα ζύμη και μάλιστα με τρόπο που παραπέμπει σε αυτές τις παραψημένες γωνίες για τις οποίες όλοι τσακώνονται στο τραπέζι. Στη ρινική εκπνοή υπερισχύει κατά κράτος η κανέλα και το μήλο παραμένει αρκετά διακριτικό. Η επίγευση περιφέρεται γύρω από την κανέλα και νομίζω ότι παρατήρησα και μια κρεμώδη αίσθηση στο στόμα, πολύ ανεπαίσθητη όμως. Εδώ είναι η στιγμή που μπήκα στη σελίδα για να δω την περιγραφή η οποία μας μιλάει για «ψημένο pudding με μήλο και κανέλα με προσθήκη custard, η οποία γίνεται αισθητή στην εκπνοή». Αν είχα διαβάσει την περιγραφή πριν το δοκιμάσω, παίζει και να μην το δοκίμαζα, αλλά ευτυχώς η custard δεν φαίνεται καθόλου. Αν το δοκιμάσει κάποιος σε ατμοποιητή με κεραμικό, ας μας το διευκρινίσει. Στο 50/50 και αυτό το υγρό το οποίο άτμισα μέχρι τέλους με ευχαρίστηση. Θα ήθελα λίγη παραπάνω γλυκάδα και λίγο πιο φανερό το μήλο, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική άποψη. Αφού άδειασε το τανκ, γέμισα με σκέτη βάση για να δω τη συμπεριφορά του. Η ένταση της κανέλας υποχώρησε αρκετά και έμεινε στο στόμα ως μια ξερή αίσθηση σκόνης κανέλας. Η γλυκάδα ανέβηκε αρκετά, vg γαρ, και εμφανίστηκε ακόμα περισσότερο η αίσθηση και η γεύση του μήλου. Θα γράψει ιστορία ανάμεσα στους γλυκατζήδες και το 89/100 είναι απόλυτα δίκαιο.
Τελικό συμπέρασμα
Μόνο ένα από τα υγρά της εταιρείας δεν δοκίμασα, και το όνομα αυτού DMC. Custard και αυτό, οπότε θα μείνει μακριά από τον ατμοποιητή μου στα σίγουρα. Η σειρά είναι ολοκληρωμένη από θέμα κάλυψης ατμιστικών προτιμήσεων και σίγουρα τα υγρά είναι υψηλού επιπέδου. Από θέμα τιμής, είδα μόνο τις τιμές στη σελίδα τους, και τις θεωρώ αρκετά καλές ακόμα και για τα Ελληνικά δεδομένα. Με χαρά θα άτμιζα ξανά το Hooligan και το Gunpowder και από κοντά ακολουθούν το Dr Jekyll παρόλο που δεν είναι του τύπου μου και το The King. Πιστεύω ότι με ελάχιστες αλλαγές στη δοσολογία τους, κάποια από τα υγρά της σειράς θα μπορέσουν να ανέβουν ένα ακόμα επίπεδο. Το μάθημα που πήρα μετά από αυτή τη δοκιμή, είναι ότι όσο ωραία και να μυρίζει ένα custard υγρό, δεν πρόκειται να μου αρέσει οπότε πρέπει να αλλάζω δρόμο, πόλη, ή χώρα μόλις μου δίνουν κάτι τέτοιο για δοκιμή.
14 Απαντήσεις
5947 Εμφανίσεις
