Μέρος 3ον και τελευταίο!
American Tobacco ή American Blend 12ρι, Δεκέμβριος 2013
Σε μία παραγγελία που έκανα, βρήκα και αυτό το υγρό το οποίο παραδόξως δεν είναι από τα ευρέως προτιμώμενα της Liqua. Φτηνό ήταν, βάλε ένα δεκάμελο για δοκιμή είπα, πόσο λάθος έκανα που δεν πήρα τριαντάμελο και πολλά κομμάτια τελικά… Και εξηγούμαι!
Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, δεν μου ήρθε και κάτι συγκεκριμένο στη μύτη. Υποτονικό άρωμα υγρού καπνού, και πραγματικά πίστεψα ότι μπορεί και να πετύχαμε την πρώτη καπνική αστοχία της εταιρίας. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν είναι και από τα πολύ διαδεδομένα αρώματα, οι φόβοι μου αυξήθηκαν. Για ξεκίνημα το έριξα σε φρέσκο Protank II. Χαμηλή αντίσταση, αρκετά βολτ και πάμε για δοκιμή. Σχεδόν δεν πίστευα το στόμα και τη μύτη μου. Ένα πραγματικά καπνικό υγρό γεμάτο αντιθέσεις, οι οποίες ακύρωναν η μία την άλλη, με αποτέλεσμα ένα απλό, γευστικό και πουρένιο αποτέλεσμα. Κάτι σαν Cuban Cigar, χωρίς τη γλυκάδα και τον ξηρό καρπό. Κάτι σαν French Pipe χωρίς το ξύλο. Και όλα αυτά με την ξηρότητα του Traditional. Αφού το συνήθισα λίγο, ώστε να έχω μία πρώτη άποψη και αφού σιγουρεύτηκα ότι ο επισκευάσιμος δεν είχε κατάλοιπα άλλων γεύσεων (μετάφραση: τον έλιωσα στη VG…), έκανα μετάγγιση. Βίδωσα, έδωσα γκάζι και πραγματικά πετάχτηκα από τη θέση μου. Έντονος καπνός, με ξερή γεύση και απαλή υφή, και την γλυκιά πικράδα του πούρου, μαζί με χτύπημα κανόνι και ποσότητα ατμού που θα ζήλευε και ο Τιτανικός, έγιναν ένα κουβάρι στο στόμα και τη μύτη μου, με αποτέλεσμα να βήξω ευλαβικά και να καθίσω πάλι κάτω, με αυτό το ηλίθιο ατμοχαμόγελο που όλοι μας αποκτάμε όταν ανακαλύψουμε μια νέα γεύση που μας αρέσει. Δεν μπορώ να περιγράψω κάτι άλλο, και το μόνο που έχω να πω είναι ότι πλέον το American Tobacco κονταροχτυπιέται με το Cuban Cigar κάθε φορά που πρέπει να αποφασίσω πιο από τα δύο θα πάρω. Και συνήθως, παίρνω και τα δύο! Το βαθμολόγησα με 89/100, όσο ακριβώς και το Cuban Cigar. Και ο λόγος είναι ότι και τα δύο παίζουν μεταξύ 87-90, χωρίς να είναι σταθερά. Κάποια άλλη μέρα, μπορεί να άλλαζαν σειρά αυτές οι δύο βαθμολογίες. Είναι πλέον ένα από τα υγρά που θα έχω μόνιμα στο οπλοστάσιο, για όταν βαριέμαι τη σκέτη βάση…
Chocolate, 9ρι, Ιανουάριος 2014
Κοντεύουμε σιγά σιγά στο τέλος…
Όταν αφίχθη στο κατάστημα από το οποίο προμηθεύομαι τα υλικά μου, ειδοποιήθηκα και πήγα άμεσα, με την ελπίδα να έχουν έλθει και τα υπόλοιπα που περιμένω για να τελειώσω επιτέλους αυτό το μαραθώνιο. Για κακή μου τύχη, μόνο αυτό είχε έρθει και έτσι αρκέστηκα σε αυτό. Για πρώτη κίνηση, γεμίσαμε έναν blackmambaγια το δοκιμαστήριο του μαγαζιού, και αποφασίσαμε να το περάσουμε οντισιόν. Η μυρωδιά, ήταν ωραία, γλυκιά και έντονη, σαν σκούρα σοκολάτα με έξτρα γλυκάδα. Μου θύμισε έντονα το άρωμα της AtmosBlackChocolate, χωρίς όμως την ελαφρά οξύτητα που αναδίδει. Ο Mambaσκαρφάλωσε στο μοντ και ξεκίνησε το έργο του. Δεν με ενθουσίασε, αλλά με την καλή έννοια. Η γεύση ήταν ωραία και ελαφριά, με λίγη γλυκάδα, και με τίποτα μπουχτιστική και γεμάτη όπως άλλων εταιριών. Υπ΄όψιν ότι το αγαπημένο μου σοκολατένιο είναι το Café Mochaτης Haloμέχρι στιγμής και με πάσα επιφύλαξη αφού δεν έχω δοκιμάσει ακόμα το BelgianCocoa. Η μόκα είναι πεντανόστιμη αλλά πάνω από 3 συνεχόμενες τζούρες δεν μπορείς να κάνεις. Ε, η σοκολάτα της Liqua, είναι το ακριβώς αντίθετο: Όμορφη και καθαρή σοκολατένια μυρωδιά στο χώρο, χαλαρή γεύση, όχι υποτονική, και πολύ εύκολα μπορεί να το ατμίσει κάποιος όλη μέρα. Με το γέμισμα του επισκευάσιμου, το υγρό απέκτησε ένα επίπεδο ακόμα, αφού η σοκολάτα ως γεύση οξύνθηκε αρκετά, χωρίς ευτυχώς να ανεβαίνει και η γλυκάδα αναλογικά. Η αίσθηση του ατμού στο στόμα έγινε πολύ πιο πλούσια και γεμάτη, και το αρχικό μου συμπέρασμα επιβεβαιώθηκε, ατμίζεται όλη μέρα και πολύ ευχάριστα. Το χτύπημα ήταν αρκετά ελαφρύ για 9ρι PGbasedυγρό, και το ντουμάνι τίποτα παραπάνω από αυτό που περιμένει κάποιος για τέτοια σύνθεση. Η ρινική εισπνοή και εκπνοή είναι πολύ ωραία, παραγράφοντας τις παραφωνίες μερικών υγρών του παρελθόντος. Επιστρέφω στην ατάκα «δεν με ενθουσίασε, με την καλή έννοια». Όταν π.χ. πρωτοδοκίμασα το Café Mocha, είπα wow! Αλλά το αποτέλεσμα ήταν να το βαρεθώ πολύ εύκολα και να καταντήσει για μένα ένα υγρό με τόσο δυνατή γεύση, το οποίο πλέον θέλω απλά για 1 – 3 τζούρες τη μέρα, και όχι απαραίτητα συνεχόμενες. Αυτό δε νομίζω να το πάθω ποτέ με το υγρό της Liqua, όπως βέβαια στον αντίποδα, δεν πρόκειται να νιώσω ποτέ το αίσθημα «θέλω σοκολάτα Liquaτώρα». Δεν είναι από τα υγρά που θα περιμένω πως και πώς να το ατμίσω, αλλά ανά πάσα στιγμή μπορεί να φάω το κλικ και να τρέξω να το προμηθευτώ. Και αυτή η αντίθεση είναι που το ανεβάζει πολύ στα μάτια μου ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι είναι ωραιότατο για όλη μέρα. 82/100.
Mints 12ρι, Μάρτιος 2014
Όπως πολύ καλά ξέρουμε, στην αγορά υπάρχουν πάμπολλα υγρά τα οποίο στην ονομασία τους περιέχουν λέξεις όπως, mint, menthol, minty, cool, arctic, sub zero κλπ κλπ. Το καθένα με τη δική του προσωπικότητα, και χωρίς απαραίτητα να είναι κατανοητό το αν εννοούν μέντα, δυόσμο ή απλά μενθόλη. Για κάποιον νέο στο χώρο, οι έννοιες της μέντας και της μενθόλης, ταυτίζονται. Για όσους το έχουν μελετήσει λίγο παραπάνω, όχι. Στην περίπτωση του συγκεκριμένου υγρού, ανοίγοντας το μπουκαλάκι, η μυρωδιά του δυόσμου είναι έντονη και ευχάριστη. Και για άλλη μια φορά, η εταιρεία κάνει αυτό που υπόσχεται, το να συμφωνεί δηλαδή το άρωμα με τη γεύση, πράγμα στο οποίο έχει αποτύχει σε ελάχιστες περιπτώσεις. Καλό σκορ για τόσο μεγάλη γκάμα! Ο επισκευάσιμος γέμισε, σκαρφάλωσε στο SVD και ξεκίνησε το έργο του. Και με έστειλε πίσω στην εποχή, που άκουγα το δάσκαλο μόλις είχε μπει στην τάξη να λέει το όνομά μου, συνοδευόμενο από μπινελίκια και την ατάκα «φτύσε την τσίχλα αμέσως»! Και μπορεί για τη γενιά μου να ήταν η Big Babol το σουξέ της εποχής, εγώ όμως διαφωνούσα, μασώντας φανατικά Stimorol και Dentyne. Ε, η μίξη πράσινης και μπλε Dentyne ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ατμίζοντας το Mints. Όχι πολύ έντονη δροσιά, δυόσμος σε ποσοστό 80+% και μέντα το υπόλοιπο. Η γεύση ομοιογενής, και γεμάτη. Το χτύπημα περίμενα ότι θα με στείλει αδιάβαστο, καθώς στα mg που κινούμαι συνήθως, ο συνδυασμός μενθόλης και 12mg φαίνεται τεράστιος, αλλά τα πράγματα ευτυχώς δεν ήταν έτσι. Το κακό και εδώ όπως και σε προηγούμενα γλυκά της εταιρείας, είναι ότι η νικοτίνη γίνεται αντιληπτή στα πλάγια της γλώσσας, με τη μορφή πικράδας και ελαφριού καψίματος. Από θέμα ντουμανιού, τα πράγματα ήταν πολύ ικανοποιητικά αν λάβουμε υπ’ όψιν τη σύσταση του υγρού, αλλά μάλλον έβαλαν και τα 13W το χεράκι τους (ή μάλλον το αμπεράκι τους). Ένα πολύ ωραίο κατά τη γνώμη μου υγρό, το οποίο προσωπικά δεν θα το άτμιζα όλη μέρα. Ούτε νομίζω ότι θα ένιωθα την έντονη επιθυμία. Αλλά σίγουρα όταν το βρίσκω μπροστά μου, μία τράκα θα την κάνω. Όχι γιατί δεν είναι καλό, αλλά γιατί προσωπικά δεν είναι μια γεύση που πλέον με ενθουσιάζει. 74/100 σίγουρα υπάρχουν πολύ καλύτερα αλλά πολύ περισσότερα χειρότερα υγρά!
Menthol 12ρι, Μάρτιος 2014
Το τελευταίο υγρό που απέμεινε για δοκιμή. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την εισαγωγή του προηγούμενου, ανοίγοντας το μπουκαλάκι έρχεται στη μύτη μια καθαρή γεύση γλυκιάς μέντας. Θα το παρομοίαζα με τις τσίχλες Orbit White και με τις κλασικές Mentos. Όπερ και εγένετο. Πλούσια γεύση μέντας, με ένα ζαχαρένιο υπόβαθρο, σε πολύ καλή αναλογία. Σαφώς πιο έντονη δροσιά, όχι όμως όση θα περίμενα. Δεν φανταζόμουν να το πω ποτέ αυτό αλλά σίγουρα θα ήθελε περισσότερη μενθόλη. Και εδώ το χτύπημα δεν ήταν το αναμενόμενο, σαφώς μεγαλύτερο φυσικά από το προηγούμενο. Και εδώ παρόν το κάψιμο και η πικράδα στη γλώσσα και ο ατμός αρκετός για τη σύσταση του υγρού. Έλειπε όμως ένα βασικό πράγμα: αυτή η έκρηξη γεύσης που περιμένεις έχοντας κάνει το συνδυασμό με την τσίχλα ή την καραμέλα που είπα πριν. Η τελική μου άποψη για το υγρό, είναι η ίδια ακριβώς με το παραπάνω, και την αντιγράφω αυτούσια, μαζί με τη βαθμολογία: «Ένα πολύ ωραίο κατά τη γνώμη μου υγρό, το οποίο προσωπικά δεν θα το άτμιζα όλη μέρα. Ούτε νομίζω ότι θα ένιωθα την έντονη επιθυμία. Αλλά σίγουρα όταν το βρίσκω μπροστά μου, μία τράκα θα την κάνω. Όχι γιατί δεν είναι καλό, αλλά γιατί προσωπικά δεν είναι μια γεύση που πλέον με ενθουσιάζει. 74/100 σίγουρα υπάρχουν πολύ καλύτερα αλλά πολύ περισσότερα χειρότερα υγρά!»
Επιτέλους, αυτό το πρότζεκτ που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2012 ολοκληρώθηκε. Θα παρατηρήσετε ότι λείπει ένα από τα υγρά της εταιρείας, το Blackberry. Δεν ασχολήθηκα με αυτό, καθώς πηγές μου λένε ότι η εταιρεία θα το σταματήσει. Με πιάνει μια ελαφρά μελαγχολία γράφοντας αυτές τις τελευταίες γραμμές, καθώς μέσα σε αυτό το review βλέπω την πορεία μου στο ητ μέχρι τώρα. Όταν άτμισα το Berries Mix τον Ιούλιο του 2012, ήμουν μόλις 6 μήνες ατμιστής, 4 μήνες στα DIY και ακόμα δεν ήμουν σίγουρος ούτε για το τι κάνω, ούτε για το αν τελικά έχω όντως καταφέρει να απαλλαγώ από το τσιγάρο. Σήμερα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά! Ας πάμε όμως και λίγο στην Liqua. Το έχω πει στο παρελθόν και θα το ξαναπώ: πρόκειται για μία εταιρεία της οποίας τα υγρά είναι κατά κανόνα εξαιρετικά, με λίγες αστοχίες. Τα καπνικά τα οποία ενδιαφέρουν τους περισσότερους, τα θεωρώ πολύ καλά. Σίγουρα η σχέση τιμής/απόδοσης πιάνει μεγάλα νούμερα, όπως επίσης σίγουρα κάποια καπνικά της βρίσκονται σχεδόν μόνιμα στην θήκη που κουβαλάω μαζί μου. Αν η ποιότητα παραμείνει σταθερή, το σίγουρο είναι ότι η εταιρεία θα συνεχίσει να κρατά το κομμάτι της στην αγορά και οι φανατικοί της θα αρχίσουν να αυξάνονται. Εγώ πάω για άλλες δοκιμές πλέον και σας ευχαριστώ για την υπομονή σας διαβάζοντας τα σεντόνια μου! Και ένα τελευταίο: Αν κάποιος ξέρει κάποιο άρωμα το οποίο να αποδίδει τη γεύση του American Tobacco, το θέλω επειγόντως!!!
Εδώ το πρώτο μέρος.Εδώ το δεύτερο μέρος. 
1308 Απαντήσεις
232865 Εμφανίσεις
