Το ξέρω, είναι ντροπή μου, τόσο καιρό στην ελληνική αγορά και να μην τα έχω περάσει ανάκριση. Υπήρξε σοβαρός λόγος γι αυτό, πέραν της έλλειψης χρόνου. Κατά πρώτον δυσκολεύτηκα λίγο να μαζέψω όλη την τετράδα. Κατά δεύτερον, για ένα από τα 4 υγρά έγινε δοκιμή σε πολλούς διαφορετικούς ατμοποιητές και με πολλά διαφορετικά στησίματα, μια διαδικασία που κράτησε από τον Αύγουστο! Συνοπτικά λοιπόν, πρόκειται για αγγλικά κατασκευάσματα τα οποία διατίθενται σε συγκεντρώσεις νικοτίνης 0, 3 και 6mg ενώ η σύσταση της βάσης τους περιλαμβάνει ένα ποσοστό της τάξης του 70% VG. Εντάξει, στην εποχή του γκούγκλη ζούμε, δεν χρειάζεστε εμένα να σας πω περισσότερα για τη σειρά, οπότε δεν το μελέτησα καν. Θα σας πω όμως ότι τα 3 από τα 4 τα δανείστηκα από τα παιδιά στο Vape Corner στην Κέρκυρα, ενώ το τέταρτο το αγόρασα κανονικά καθώς θα το τιμήσω δεόντως. Λογικά θα έχετε ήδη καταλάβει για ποιο μιλάω, και θα το αφήσω για το τέλος.
Rice Pudding with Jam, 3mg, Phenomenon Zest, Clapton, 2.0mm MC, 0.78Ω, Drago Cotton Το Rice Pudding with Jam από την Dinner Lady, έχει μαγειρευτεί στην εντέλεια. Μία βελούδινη γλυκιά και κρεμώδης πουτίγκα ρυζιού με μια κουταλιά μαρμελάδα σμέουρο ανακατεμένη. Υπάρχει κάτι να μην αγαπήσεις? Αυτά βρίσκουμε στην περιγραφή της εταιρείας για το υγρό. Τα rice puddings είναι ένα πράμα σαν το δικό μας ρυζόγαλο αλλά χωρίς την κανέλα. Και όντως, συνηθίζουν να τους ρίχνουν μέσα μαρμελάδα και μερικές φορές και τριμμένο μπισκότο, συνήθως digestive ή shortbread. Είμαι εξοικειωμένος με τη γεύση του, αλλά δεν είναι και πολύ του γούστου μου, γενικά με την κρέμα ως γλυκό δεν ενθουσιάζομαι, και ας μην είναι βουτύρου. Ανοίγοντας λοιπόν το μπουκαλάκι, έρχεται στη μύτη ένα άρωμα γλυκιάς κρέμας αρωματισμένης με κάποιο φρούτο. Γενικά φρούτα του δάσους θα έλεγα αν δεν είχα διαβάσει την περιγραφή. Το καλό είναι ότι δεν αναγνώρισα καμία από τις μυρωδιές οι οποίες συνήθως μου φέρνουν κακές εμπειρίες οπότε προχώρησα άφοβα στη δοκιμή.
Το υγρό είναι στην καλύτερη περίπτωση απλά αδιάφορο. Όχι όμως όπως άλλα υγρά που συνήθως χαρακτηρίζουμε ως αδιάφορα. Έχει αυτό που λέμε ανάλαφρη γεύση, χαμηλή ένταση αρωμάτων και οι ζαχαροπλάστες θα το χαρακτήριζαν σχεδόν αέρινο. Γλυκιά κρέμα χωρίς αρώματα βανίλιας, μία κάποια οξύτητα και διακριτική γεύση από κόκκινα φρούτα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του υγρού. Όσο το δοκιμάζω, τόσο πιο αισθητό γίνεται το κόκκινο μούρο, και δείχνει να στέλνει όλη την υπόλοιπη σύσταση του υγρού στο παρασκήνιο. Παρόλα αυτά, δίνει ακριβώς αυτή την αίσθηση του ripple, ανακατεμένη μαρμελάδα σε κρέμα χωρίς όμως πλήρη ομογενοποίηση. Στη ρινική εισπνοή, κρέμα και γλυκάδα ενώ στην εκπνοή από τη μύτη δίνει ένα εντελώς αδιάφορο και γλυκό αποτέλεσμα. Το χτύπημα είναι σχετικά πιο αυξημένο από το αναμενόμενο ενώ η παραγωγή ατμού είναι μπόλικη. Η επίγευση είναι μέτριας έντασης αλλά πολύ μακράς διάρκειας και έχει πολλά γλυκά στοιχεία με την έντονη παρουσία και ελαφριά οξύτητα των κόκκινων φρούτων.
Συνεχίζω να θεωρώ το υγρό αδιάφορο, αλλά ταυτόχρονα ευχάριστο και ξεκούραστο. Σε καμία περίπτωση δεν θα έτρεχα να το αγοράσω, αλλά αν το είχα διαθέσιμο είναι πολύ πιθανόν να αποτελούσε μια από τις πρώτες μου επιλογές για πρωινό άτμισμα, σε ώρες δηλαδή που ζητάμε λιγότερη ένταση με ευχάριστους γλυκούς συνδυασμούς, χωρίς να μπουχτίσουμε. Ελπίζω να μην περιμένατε να με δείτε να αναγνωρίζω και ρύζι αρμπόριο ψημένο για 17 ακριβώς λεπτά πριν προστεθεί στην πουτίγκα, καθώς θα τρολάριζα αγρίως! 77/100
Cornflake Tart, 3mg, Tobecco KF4, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 1.65Ω, Drago Cotton Το Cornflake Tart από τη Dinner Lady, είναι μια γεύση παλαιάς κοπής βουτηγμένη στη νοσταλγία, μία τάρτα από Cornflakes και σιρόπι με στρώσεις μαρμελάδας φράουλα. Ο τέλειος συνδυασμός πουτίγκας χωρίς το τραγανό στοιχείο. Αυτά μας λέει η εταιρεία για το υγρό. Αυτό το υγρό λοιπόν, ήταν αυτό που μου κίνησε περισσότερο την περιέργεια καθώς το γλυκό το οποίο υποτίθεται προσομοιώνει, μου είναι εντελώς άγνωστο. Από μία γρήγορη έρευνα, διαπίστωσα ότι πρόκειται για ένα είδος τάρτας με γέμιση που αποτελείται από ένα μίγμα Golden Syrup, μαρμελάδας, βουτύρου και καστανής ζάχαρης, ανακατεμένο με cornflakes. Οι επιμέρους γεύσεις μου είναι οικείες λοιπόν, ενώ θεωρώ ότι το αποτέλεσμα του γλυκού θα είναι αηδιαστικά γλυκό! Ανοίγοντας λοιπόν το μπουκαλάκι, έρχεται στη μύτη μια πολύ ωραία μυρωδιά γλυκιάς φράουλας, ίσως λίγης κρέμας και σίγουρα ζύμης η οποία δίνει την αίσθηση του αλμυρού. Εντάξει, ωραίο πρέπει να είναι τούτο και σίγουρα εντελώς νέος συνδυασμός για τα ελληνικά δεδομένα. Γέμισμα τον ατμοποιητή και πάμε.
Λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας του φρεσκότατου ατμοποιητή μου, έπρεπε να ζεστάνω την καμπάνα ώστε το υγρό να αρχίσει να κινείται, καθώς είχε κάτσει μέσα στο τανκ σα μέλι. Ευτυχώς ο 4ρης βοηθάει τέτοιες διαδικασίες, έκλεισα τα υγρά, ντριπάρισα λίγη βάση και ζέστανα τα πράγματα, βλέποντας το υγρό να κινείται κανονικά πλέον. Αφού έφτασα στο όριο του καμένου, άνοιξα τα υγρά και είδα τις φυσαλίδες να υποδηλώνουν την σωστή τροφοδοσία. Μερικές τζούρες μετά, η γεύση άρχισε να εμφανίζεται και να μου δίνει γλυκιά φράουλα και νότες ζύμης, με μια βελούδινη υφή η οποία θα μπορούσε να είναι κρέμα. Δεν θα με παραξένευε κάτι τέτοιο, καθώς η φιλοσοφία των γλυκών στην Αγγλία, είναι στεγνά γλυκά τα οποία σερβίρονται σε μπολάκι με ζεστή κρέμα custard. Συνέχισα να το ατμίζω προσπαθώντας να αναγνωρίσω τα cornflakes αλλά δεν μπόρεσα να τα βρω ως χαρακτηριστική γεύση. Ίσως η απόπειρα απόδοσης μιας γεύσης η οποία είναι συνδεδεμένη με χαρακτηριστικά τραγανή υφή, να ξενίζει τον ουρανίσκο μου. Αυτό το οποίο αναγνώρισα τελικά, είναι μία αίσθηση γενικής γεύσης δημητριακών, κάτι σαν muesli ένα πράμα. Στη ρινική εισπνοή τα δημητριακά και η ζύμη πρωταγωνιστούν εμφατικά ενώ βρήκα και ελάχιστη φράουλα. Θα ορκιζόμουν ότι στην πρώτη ρινική εισπνοή βρήκα και κανέλα, ή μάλλον μια γενική αίσθηση cinnamon roll… Στην εκπνοή από τη μύτη, το υγρό δίνει ρέστα. Εμφανής και η φράουλα και τα δημητριακά σε ένα βελούδινο αποτέλεσμα. Το χτύπημα ελαφρύ, στα αναμενόμενα επίπεδα ενώ η παραγωγή ατμού είναι ξανά μπόλικη. Η επίγευση, είναι και πάλι μακρά σε διάρκεια και με αρκετή ένταση. Αφήνει το στόμα στυφό, σαν να έχεις φάει All Bran χωρίς το γάλα, με κύματα φράουλας τα οποία είναι πολύ ευχάριστα.
Η απόδοση των γεύσεων είναι πολύ καλή, το γευστικό αποτέλεσμα όμως είναι ξένο σώμα σε σχέση με αυτά που έχουμε συνηθίσει. Με ευχαρίστηση το άτμισα, και θα το συνιστούσα σε όσους αρέσκονται να δοκιμάζουν νέες γεύσεις, δύσκολα όμως θα βρει μόνιμους οπαδούς αυτό το υγρό. Με τίποτα δεν θα το θεωρούσα κακό, δεν είναι όμως κάτι το ιδιαίτερο. Είναι στην ουσία πολύ απλός συνδυασμός, με καλή ισορροπία μεταξύ των γεύσεων και στις εντάσεις. Είναι αυτό που μας υπόσχεται και δεν χρειάζεται πολύ παραπάνω για να αποδειχτεί ένα υγρό καλό. 88/100
Strawberry Custard, 3mg, KF3.1ES Clone, 0.32mm SS316L, 3.0mm MC, 0.60Ω, Drago Cotton Το Strawberry Custard από την Dinner Lady, είναι ένα ισορροπημένο μίγμα φυσικής φράουλα με γλυκιά και κρεμώδη custard και καραμέλα βουτύρου. Ένα αναζωογονητικό και διαφορετικό υγρό φράουλας το οποίο θα στείλει το Mother’s Milk στο ράφι να μαζεύει σκόνη. Αυτά μας λέει η εταιρεία για το υγρό, και προκύπτουν δύο θέματα. Πρώτον, δεν θυμάμαι να έχω δει ξανά περιγραφή η οποία να τα βάζει στα ίσια με ανταγωνιστικό υγρό. Ιδιαίτερα δε σε αγγλική εταιρεία όπου λογικά οι μηνύσεις θα πήγαιναν σύννεφο. Το δεύτερο, είναι ότι όσοι με ξέρετε, ήδη θα απορείτε τι διάολο κάνω εγώ παρέα με ένα υγρό το οποίο στην περιγραφή του αναφέρει τις λέξεις «Custard» και «butter caramel» και κάνει και σαφέστατη σύγκριση με το mother’s milk. Όχι συνατμιστές μου, δεν απέκτησα ξαφνικά αυτοκτονικές διαθέσεις. Το έχω δοκιμάσει από άλλους το υγρό και δεν βρήκα τόσο έντονες αυτές τις γεύσεις ώστε να το στείλω από κει που ήρθε απευθείας. Ανοίγοντας λοιπόν το μπουκαλάκι, η φράουλα κυριαρχεί. Όχι με πολύ γλύκα και σίγουρα δεν παραπέμπει σε μαρμελάδα όπως το προηγούμενο. Υπάρχει έντονο το άρωμα της κρέμας γάλακτος και το συνολικό αποτέλεσμα στη μύτη, θα μπορούσε άνετα να περιγραφεί ως φράουλες με χτυπημένη κρέμα. Δεν λέω σαντιγί καθώς δεν έχουμε προσθήκη ζάχαρης. Υγρό λοιπόν στον ατμοποιητή και πάμε.
Είναι σίγουρα από τις λίγες φορές που οι ισχυρισμοί μιας περιγραφής είναι εντελώς αβάσιμοι, και αυτό δεν είναι καθόλου κακό νέο! Έχουμε γεύση φράουλας με αρκετή οξύτητα, έχουμε κρέμα γάλακτος ή οποία θα μπορούσε να είναι και γιαούρτι, έχουμε και λίγη καραμέλα με κάποιες νότες αλμύρας. Δεν έχουμε βούτυρο, δεν έχουμε έντονη γαλατίλα και δεν έχουμε καμία ομοιότητα με το Mother’s Milk, εκτός από τις ίδιες ονομαστικά γεύσεις. Στη ρινική εισπνοή, το υγρό μας δίνει εντονότατη κρέμα ακολουθούμενη από φράουλα, ενώ στην εκπνοή από τη μύτη παίρνω ένα αποτέλεσμα που θυμίζει εντονότατα γιαούρτι με φράουλα και σε σημεία μου δίνει άλλο υγρό που δοκίμασα πρόσφατα, το Lamda 5150. Το χτύπημα στα αναμενόμενα επίπεδα ενώ η παραγωγή ατμού είναι αυξημένη ακόμα και σε αυτό τον ατμοποιητή που είναι ο ορισμός του σφιχτοτζούρη. Και ας αντέχει τα 25 βατάκια που τον ταΐζω τόση ώρα... Η επίγευση δεν είναι έντονη και δεν έχει μακρά διάρκεια. Περιορίζεται σε κάποιες φρουτένιες και όξινες νότες, αρκετή στυφάδα στο στόμα και έχει αυτό το mouthwatering effect που συναντάμε συχνά πυκνά.
Δεν είναι κάτι το σπουδαίο και σίγουρα δεν θα βάλει το Mother’s Milk στο ράφι. Αντιθέτως, οι οπαδοί του Mother’s Milk ούτε που θα το πλησιάσουν το συγκεκριμένο. Κάποιοι άλλοι όμως σαν και του λόγου μου, μου ακούν Mother’s Milk και εξαφανίζονται για να μην τους πάρουν τα ντουμάνια, μπορούν εδώ να βρουν μια μοναδική ευκαιρία να δοκιμάσουν ένα υγρό με κρέμα και φράουλα χωρίς τα βούτυρα που συναντάμε συνήθως σε τέτοιες υλοποιήσεις. Συνολικά είναι ένα ευχάριστο υγρό χωρίς κάτι το ιδιαίτερο αλλά επίσης χωρίς κάτι το κακό, δεν μπουχτίζει και μπορεί να δουλέψει ευχάριστα τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Βαθμούς θα χάσει σίγουρα από την αναξιοπιστία της περιγραφής όπως και επειδή δεν είναι και κάτι wow. 72/100
Lemon Tart, 3mg, Phenomenon Zest, Clapton, 2.0mm MC, 0.78Ω, Drago Cotton Το Lemon Tart από την Dinner Lady, έχει τις ρίζες του στην αγαπημένη όλων πουτίγκα λεμονιού: Curd λεμονιού με σπιρτάδα, υγρή και κολλώδης μαρέγκα και λεπτά φύλλα κρούστας. Είναι τόσο καλό που η δεύτερη μερίδα δεν είναι αρκετή. Αυτά μας λέει η εταιρεία για το υγρό. Πρέπει να πω ότι το γλυκό αυτού καθ’ αυτού δεν το ξέρω ούτε το συνάντησα ποτέ μου στην Αγγλία, αν το είχα συναντήσει μάλλον ακόμα εκεί θα ήμουν με καμιά 50ριά κιλά ακόμα. Γνωρίζω όμως αυτό το θαύμα το οποίο λέγεται Lemon Curd που είναι μια κρέμα λεμονιού με βάση τον κρόκο αυγού και είναι πραγματικά όνειρο. Το βρίσκουμε και έτοιμο και είναι ένα συστατικό με το οποίο μπορεί να φτιαχτεί πανεύκολα και σε χρόνο ρεκόρ μια Lemon Pie. Πριν συνεχίσω στα υπόλοιπα, πρέπει να σας πω ότι αυτό το υγρό το έχω δοκιμάσει σχεδόν σε ότι συνθήκες ατμίσματος μπορεί να φανταστεί κανείς. Μόνο ατμοποιητές με κεραμικό και mesh δεν χρησιμοποίησα. Σφιχτούς, αεράτους, μονές, διπλές, τετραπλές αντιστάσεις, χοντρά σύρματα, λεπτά σύρματα μέχρι και φυτίλι. Ακόμα και σε ίδιο ατμοποιητή με τρία ξεχωριστά στησίματα, πήρα τρεις διαφορετικές γεύσεις. Καλά καταλάβατε, είναι το αγορασμένο το οποίο δοκιμάζω συνεχώς από τον Αύγουστο. Από όλες αυτές τις δοκιμές, κατέληξα ότι το υγρό θέλει Φαινόμενο. Οι τρεις ανοιχτές τρύπες του Zest είναι αρκετές, ενώ τα καλύτερα αποτελέσματα πήρα με το SS316 0.32mm και με το Clapton, με το πρώτο να υπερέχει ελαφρώς στα θέματα ισορροπίας των γεύσεων. Ανοίγοντας λοιπόν το μπουκαλάκι, το άρωμα που έρχεται μπορεί να περιγραφεί πολύ απλά: Γεμιστά Παπαδοπούλου λεμόνι. Με σαφώς ανώτερη κρέμα για γέμιση φυσικά. Όποιος δεν τα έχει δοκιμάσει ποτέ, πρέπει να σταματήσει να διαβάζει τώρα και να πάει να πάρει ένα πακέτο από το κοντινότερο σούπερ μάρκετ. Δεν υπάρχει κάτι που να το περιγράψει πιο πιστά ως άρωμα οπότε δεν υπάρχει και λόγος προσπάθειας. Γέμισμα τον ατμοποιητή, για πολλοστή φορά με αυτό το υγρό και πάμε στη δοκιμή.
Σε μια μακρόσυρτη τζούρα, το πρώτο που έρχεται είναι η μπισκοτένια αίσθηση. Αυτή σβήνει γρήγορα και ακολουθείται από μια κρέμα λεμονιού τόσο νόστιμη και έντονη που δεν έλεγα να αφήσω το fire, παρόλο που μου τελείωνε ο αέρας και δεν είχα τι άλλο να εισπνεύσω. Όταν ο ατμός πάει στα πλάγια της γλώσσας στο τελείωμα της τζούρας, το στόμα γεμίζει οξύτητα ενώ η προφανής ύπαρξη κρέμας δεν προσδίδει καθόλου γλυκάδα αλλά κάνει το υγρό να εμφανίζει μια βελούδινη υφή στο στόμα. Εύκολα θα μπορούσα να το περιγράψω με δύο λέξεις: μπισκοτόκρεμα λεμονιού. Στη ρινική εισπνοή, καταλαβαίνει κανείς με ακρίβεια τα αρώματα του ξύσματος λεμονιού, οξύτητα, άρωμα λεμόνι και πικράδα, καθώς και ένα ελαφρύ τσούξιμο. Στην εκπνοή από τη μύτη, νιώθεις να σου έχει σκαλώσει ένα κομμάτι από τα προαναφερόμενα μπισκότα στο ρουθούνι. Τόσο απλά. Το χτύπημα ελαφρύ και η παραγωγή ατμού πολύ καλή, ίσως η πιο αρωματική ομίχλη που μπορεί να συναντήσει κανείς στις μέρες μας. Η επίγευση, έντονη και επίμονη, έχει την κρέμα λεμόνι να κυριαρχεί και το μπισκότο να εμφανίζεται σε κάποιες ευχάριστες στιγμές.
Ειλικρινά πρόκειται για ένα από τα καλύτερα υγρά που έχω ατμίσει. Οι γεύσεις του είναι απλές αλλά εξαιρετικής ποιότητας με πολύ πιστή απόδοση. Δεν υπάρχει ούτε ένα ίχνος χημικής μυρωδιάς και από τη στιγμή που ανοίγεις το μπουκαλάκι θέλεις να το πιεις. Όσοι αντισταθούν σε αυτή την επιθυμία, θα πετύχουν δύο πράγματα: πρώτον, θα κάνουν ένα καλό στην υγεία τους καθώς η νικοτίνη δεν προσφέρεται για κατάποση και δεύτερον θα δουν το ατμοποιητή τους να τους παραδίδει γεύσεις και αρώματα που θα ζητάνε ξανά και ξανά. 97/100
Πρόκειται λοιπόν για μία σειρά βασισμένη σε βρετανικές συνταγές γλυκών. Όλα τα υγρά πλην του τελευταίου βασίζονται σε γεύσεις ξένες σε όσους δεν έχουν περάσει λίγο καιρό στο «νησί». Τα τρία πρώτα, είναι πάρα μα πάρα πολύ καλά υγρά. Μετά όμως, δοκιμάζεις το τελευταίο και τα άλλα απλά σταματούν να υπάρχουν. Ειλικρινά, αν κατείχα θέση manager στην εταιρεία, θα καταργούσα τα τρία πρώτα (εκτός ίσως από το cornflake) και θα κρατούσα μόνο το Lemon Tart. Ίσως έφτιαχνα και μια εκδοχή με πορτοκάλι, ίσως και μία με κάποιο ή κάποια berries και μέχρι εκεί, θα καθόμουν μετά να βλέπω το ταμείο να αυξάνεται. Για τυφλή αγορά, συστήνω το τελευταίο με το χέρι στην καρδιά. Τα άλλα, όχι και τόσο. Αν όμως πέσουν στο πεδίο σκόπευσής σας, θα κάνετε λάθος αν δεν αποπειραθείτε μια δοκιμή.
Αυτό όπως και όλα όσα έχω κατά καιρούς γράψει, μπορείτε να τα βρείτε και στο blog μου.
1239 Απαντήσεις
155740 Εμφανίσεις
