Τι σημαίνει ποιοτικό υγρό;;

[exispathi]

Για τις πιστοποιήσεις και τις αποθηκεύσεις, αν είναι αυτά τα κριτήριά μας, πρέπει να ζούμε μία κόλαση. Για να μη μακρυγορώ, το πρώτο δεν υφίσταταει σε ατμό, το δεύτερο δεν έχει ακουστεί ποτέ.

Λοιπόν, αν θέλουμε πραγματικά να ζοριστούμε και να σκεφτούμε έξω από τα υποκειμενικά μας κριτίρια, μπορώ να θέσω έναν ακόμα παράγοντα στην εξίσωση..
Υπάρχει υγρό που μας αρέσει, αλλά δεν το θεωρούμε ποιοτικό; Γιατί υπάρχει φαγητό που δεν είναι ποιοτικό αλλά μας αρέσει, υπάρχει μουσική που δεν είναι ποιοτική αλλά μας αρέσει. Αν δεν μπορούμε να βρούμε μήπως τα κριτήριά μας τελικά δεν κρίνουν το ποιοτικό έξω από το |μου αρέσει| ;

[stavraetos]

δεν απαξιωνω κανεναν μα κανεναν ποσο μαλλον ατομα που ολη μερα μας ενημερωνουν διαρκως και ασχολουνται για να ατμιζουμε εμεις καλυτερα....
απλα τα εγραψα λιτα για να μην χαλαμε τα πληκτρολογια μας....

[kristoff]

Ξαναλέω : είναι μέγα λάθος να θέτουμε ως κριτήριο ποιότητας τα αισθητήρια μας... μέγα λάθος !!!

Το σουβλάκι είναι για πολλούς νοστιμότερο από το φιλέτο, αλλά όλοι γνωρίζουμε πως ο γύρος που τρώμε δεν είναι κι ό,τι καλύτερο.
Η καλοψημένη χοιρινή μπριζόλα προτιμάται περισσότερο από το ψητό ψάρι αλλά, έστω κι αν είναι από το καλοταϊσμένο γουρουνάκι του θείου στο χωριό, δεν είναι υγιεινότερη απ' το ψαράκι...
Οι τηγανητές πατάτες μια απ' τα ίδια... η coca cola επίσης... Να συνεχίσω με τα παραδείγματα...;;;

Ποιοτικά υγρά θα είναι αυτά που θα διασφαλίζουν την μικρότερη δυνατή επικινδυνότητα για τον οργανισμό μας, κι ακόμα δεν έχουμε τις επιστημονικές μελέτες που θα βοηθήσουν τη βιομηχανία να στραφεί προς αυτή την πορεία  !
Όταν θα τεθούν τα στάνταρ που το ικανοποιούν αυτό, το ξανασυζητάμε... Το να λέμε ότι μπορώ να καταλάβω την καλή βανίλια όταν την ατμίσω είναι σαν να λέμε ότι μπορώ να καταλάβω από ποιά χώρα ήταν το γουρουνάκι στο γύρο που έφαγα εχτές...

Για την ώρα ας λέμε απλώς μου αρέσει αυτή η βανίλια πιο πολύ από την άλλη...

[st.mel]

Ενα υγρο που μου αρεσει και δεν μου προκαλει προβληματα,αυτο θεωρω ποιοτικο και το ατμιζω χωρις να λεω οτι ειναι ποιοτικα ανωτερο απο καποιο αλλο,προς το παρον τουλαχιστον.Οταν μαθω οτι το ταδε υγρο εχει κατι που βλαπτει την υγεια τοτε οι επιλογες μου θα ειναι με κριτηριο την ποιοτητα.Μεχρι τοτε κανω επιλογη με κριτηριο το τι μου αρεσει και φυσικα να μην με ενοχλει.
Δεν δινω βαση σε κανεναν που θα μου πει αυτο ειναι καλο(θα το δοκιμασω αλλα οχι οτι θα κολλησω),ουτε σε εμπορο,που απλα θελει να πουλησει.
Βεβαια και να μαθουμε για τα υγρα δεν νομιζω αν καποιο "ποιοτικο" υγρο που θα βρωμαει θα το ατμισουμε κιολας.Απλα θα μειωθουν οι επιλογες μας αφου θα ψαχνουμε για ποιοτητα.

[BigSur]

Το να λέμε ότι μπορώ να καταλάβω την καλή βανίλια όταν την ατμίσω είναι σαν να λέμε ότι μπορώ να καταλάβω από ποιά χώρα ήταν το γουρουνάκι στο γύρο που έφαγα εχτές...

Φίλε kristoff αυτό θα ίσχυε αν υποστηρίζαμε πως το μόνο κριτήριο ποιότητας είναι η γεύση.
Αλλά δεν βάζουμε μόνη της τη γεύση. Ούτε καν πρώτη.
Όμως "ποιότητα" δεν είναι μόνο η ποιότητα των υλικών ή της παρασκευής.
Στο τέλος, από το στόμα μας περνάει το κάθε υγρό.
Αν σου κακοψήσω ένα εκλεκτό φρέσκο ψάρι δεν θα έχεις φάει ποιοτικό φαγητό.
Ανάλογα, αν με τα καλύτερα υγρά φτιάξω το υγρό "Η κάλτσα του στρατιώτη" δεν θα έχεις ένα ποιοτικό υγρό.
Απλώς κάποιο που δεν σου κάνει κακό λόγω υλικών/παρασκευής.
Η ποιότητα πρέπει να περιλαμβάνει και την απόλαυση, δεν νομίζεις;

[Pouf]

Θέλω να ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη, γιατί θα χρησιμοποιήσω και πάλι ένα παράδειγμα με τρόφιμα, αλλά με παραδείγματα γινόμαστε και πιο κατανοητοί.

Στο παρελθόν, είχα εργαστεί για κάποια φεγγάρια σε εργοστάσιο αλλαντικών.

Μπορώ να διαβεβαιώσω ότι η καθαριότητα και η τάξη ήταν υποδειγματική. Ντρεπόσουν να πατήσεις κάτω, ενώ τα μηχανήματα ήταν πάντα σαν καινούργια, οι δε εργαζόμενοι κι αυτοί στην πένα. Από αυτή την άποψη λοιπόν, η ποιότητα παίρνει ΑΑΑ.

Σας διαβεβαιώ όμως επίσης, ότι δεν θα θέλατε να ξέρετε τι ποιότητας κρέατα βάζουν. Πολλά από αυτά ένα βήμα πριν τη σήψη. Κατάμαυρα. Κι αυτό που λέει το ανέκδοτο, πως βάζεις από τη μια μεριά το κρέας κι από την άλλη βγαίνει σαλάμι, πιστέψτε με πως δεν είναι ανέκδοτο, είναι πραγματικότητα. Μεγάλα κατεψυγμένα κομμάτια κρέατος (ακόμη και μαζί με τα κόκαλα, αν θυμάμαι καλά) μπαίνουν από τη μια μεριά και μέσα σε λίγη ώρα, μέχρι να φτάσουν στην άλλη, υπόκεινται σε αυτοματοποιημένη επεξεργασία (θερμική επεξεργασία, πολτοποίηση, καρυκεύματα, χημικά πρόσθετα κ.τλ.).

Πιτσιρικάς, όταν ζούσα στο χωριό ακόμα, θυμάμαι το τοπικό εργοστάσιο επεξεργασίας ντομάτας. Έφτιαχνε δηλαδή πελτέ και ντοματοχυμό κ.λπ.

Κι εδώ μπορώ να διαβεβαιώσω ότι οι εγκαταστάσεις, η καθαριότητα, το προσωπικό κ.λπ. ήταν όλα άψογα. Ένα πράγμα μόνο χαλούσε αυτή την υποδειγματική εικόνα: Τα φορτία με την σάπια ντομάτα που περίμεναν στη ζυγαριά για να αναμιχθούν στη συνέχεια με την καλή ντομάτα. Το εργοστάσιο μπορεί έτσι να υποβίβαζε την ποιότητα, αλλά ανέβαζε το κέρδος, καθώς ο αγρότης, προκειμένου να πάει το φορτίο στη χωματερή το έδινε κοψοχρονιά (άλλωστε την σαπίλα δεν μπορείς να την πουλήσεις κι ακριβά).

Και στις δυο περιπτώσεις, το αποτέλεσμα μετράει: Το προϊόν να φαίνεται ποιοτικό κι επομένως να είναι αρεστό στον καταναλωτή. Είναι όμως;

Ας θέσουμε το ίδιο ερώτημα και για την περίπτωση των ατμιστικών υγρών.

[altan678]

Η άποψή μου είναι η εξής: η προπυλενογλυκόλη και η γλυκερίνη είναι χημικές ουσίες. Είναι πάντα οι ίδιες ό,τι και να κάνουμε. Γί αυτό λοιπόν δε νομίζω ότι τίθεται θέμα διασφάλισης ποιότητας 1ων υλών. Έγω θα έθετα θέμα ποιότητας παραγωγής και οργάνωσης. Δηλαδη οι εγκαταστάσεις να είναι νοσοκομείο και ο κάθε χώρος να είναι οργανωμένος να κάνει μια δουλεια. Δηλαδη δεν θέλω τα γραφεία του λογιστηρίου να βρίσκονται στο χημικό εργαστήριο ποιοτικού ελέγχου (αν έχει κανείς δηλαδή)
Επιμένω στο θέμα του μάρκετιγκ γιατί δείχνει μια εταιρία που δέχεται να πληρώσει λεφτα προκειμένου να έχει καλύτερες πωλήσεις
Επίσης επιμένω στο θέμα "r&d" (αυτό που έλεγα στο 1ο μου μηνυμα για τισ σύνθετεσ γεύσεισ) γιατί μου δείχνει μια εταιρία που ψάχνεται και πληρώνει για να έχει καλύτερο και ανταγωνιστικότερο προιόν

[st.mel]

Δεν φτανουν μονο οι καθαρες εγκαταστασεις.Αν ο κατασκευαστης ειναι βρομικος, και δεν ενοω τα ρουχα που φοραει φυσικα,αλλα πως βλεπει το ολο θεμα,τοτε σιγα μην δουμε ποιοτικα υγρα.Αυτο ειναι ομως αλλου παπα ευαγγελιο.Εχει να κανει με την ηθικη του καθε κατασκευαστη.

[camber]

Η άποψή μου είναι η εξής: η προπυλενογλυκόλη και η γλυκερίνη είναι χημικές ουσίες. Είναι πάντα οι ίδιες ό,τι και να κάνουμε. Γί αυτό λοιπόν δε νομίζω ότι τίθεται θέμα διασφάλισης ποιότητας 1ων υλών.

Αυτό λέει η θεωρία αλλά στην πράξη υπάρχει διαφορά. Κάνω σκέτη βάση πλέον και μπορώ να σου πω ότι υπάρχει διαφορά και μάλιστα μεγάλη ανάμεσα στις βάσεις. Πλέον είναι όλες πιο ποιοτικές, δεν μυρίζουν χορταρίλα όπως κάποιες παλαιότερα. Την διαφορά τους την εντοπίζω στις συνεχόμενες τζούρες σε υψηλά watt. Εκεί όταν ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες αλλάζει η ρευστότητα και αποκτούν περίεργη γεύση. Άλλες πολύ, άλλες λίγο. Η πιο σταθερή που έχω δοκιμάσει σε γεύση τυχαίνει να είναι και η πιο ακριβή με μεγάλη διαφορά. Τυχαίο?

[altan678]

Όχι. Δεν ειναι τυχαιο. Πιστευω ομως οτι οφειλεται σε πρόσθετες ή μη αρωματικες ύλες που δεν αναφέρονται αλλα υπαρχουν. Εννοώ ότι στο μπουκαλι της βασης που ατμίζω (ecocig) γραφει οτι υπαρχουν αρωματικες ουσίες. Η εταιρία επιμενει πως δεν. Τι ισχύει τελικά; Πιστεύω ότι αφου φτιαχνουν ξεχωριστή ετικέτα για την κάθε βάση αναλόγως της νικοτίνης, θα μπορουσαν εύκολα να σβήσουν τις αρωματικες ουσίες από τα περιεχόμενα. Αφού δεν το κάνουν θεωρώ ότι υπάρχουν
Άλλωστε υπάρχει πράγματι διαφορα στη γλυκερίνη του φαρμακείου με τη μηδενική γλυκερίνη, αλλά νομίζω δεν υπαρχει διαφορα στις γλυκερινες των φαρμακείων

[kristoff]

Φίλε kristoff αυτό θα ίσχυε αν υποστηρίζαμε πως το μόνο κριτήριο ποιότητας είναι η γεύση.
Αλλά δεν βάζουμε μόνη της τη γεύση. Ούτε καν πρώτη.
Όμως "ποιότητα" δεν είναι μόνο η ποιότητα των υλικών ή της παρασκευής.
Στο τέλος, από το στόμα μας περνάει το κάθε υγρό.
Αν σου κακοψήσω ένα εκλεκτό φρέσκο ψάρι δεν θα έχεις φάει ποιοτικό φαγητό.
Ανάλογα, αν με τα καλύτερα υγρά φτιάξω το υγρό "Η κάλτσα του στρατιώτη" δεν θα έχεις ένα ποιοτικό υγρό.
Απλώς κάποιο που δεν σου κάνει κακό λόγω υλικών/παρασκευής.
Η ποιότητα πρέπει να περιλαμβάνει και την απόλαυση, δεν νομίζεις;

Φίλε big sur δες την αντιστοιχία σε αυτό που λες :
Το να κακοψήσεις ένα θεσπέσιο ψάρι είναι σαν να πήρες την καλύτερη νικοτινούχα βάση, να την έβαλες σε διάφανο μπουκάλι και να την άφησες ανοιχτή στον ήλιο... βέβαια χάνεται η όποια ποιότητα προσπάθησες να έχεις... αλλά εγώ μιλάω για υλικά, διαδικασίες, αποθήκευση και γενικότερα για ποιοτικά υλικά σε συνδυασμό με τεχνογνωσία ! Ναι, και βέβαια δεν έχει νόημα να ανακατέψει ο Μπάμπης στο υπόγειο του, τα καλύτερα υλικά με ξύλινη κουτάλα και να μιλάμε για ποιότητα !!! Τα στάνταρ ποιότητας που λέω δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα υλικά.

Απ' την άλλη αν με τα καλύτερα υλικά σε συνδυασμό με τεχνογνωσία κλπ φτιάξω σε τέλειες εγκαταστάσεις και συνθήκες, ένα υγρό με γεύση "κάλτσα ιδρωμένου φαντάρου αποκλεισμένου τρεις μήνες στην παραμεθώριο χωρίς αλλαξιά εσώρουχα" τότε, δυστυχώς έχω φτιάξει ένα ποιοτικό υγρό με άθλια γεύση που, η ίδια η αγορά θα μου πεί ευγενικά (ίσως) να βάλω την συνταγή μαζί με το απόθεμα υγρού σε μολυβένιο κοντέινερ και να το πετάξω στον ωκεανό ή στη Νεβάδα. Παρόλο την άθλια γεύση του, χρώμα ή την οσμή του όμως, θα έχω φτιάξει ένα ποιοτικό υγρό. Πιο απλά ακόμη, σκέψου την φίρμα που θεωρείς πιο σοβαρή και ποιοτική, μην μου πεις πως σου αρέσουν όλα τα υγρά της ! Αν θεωρήσεις ως μη ποιοτικό ένα υγρό της που δεν σου αρέσει, αυτόματα αναιρείς και το κύρος που έχει αυτή η φίρμα στα μάτια σου... κάτι δεν κολλάει σε αυτό.

Ναι, η ποιότητα πρέπει να περιλαμβάνει και την απόλαυση και, πολλές φορές η ποιότητα είναι εγγυητής της απόλαυσης...
Αλλά η απόλαυση είναι εγγυητής της ποιότητας ; 

[Pastafarai]

Οπως το βλέπω εγώ "ποιοτικό υγρό" είναι αυτο που περιέχει όντως αυτα που αναγράφει ως συστατικα στην ετικέτα του και στις αναλογίες που αναγράφει.


Η γευση ειναι υποκειμενική και η "ασφάλεια" των υγρων ειναι οπως γνωριζουμε όλοι άμεσα εξαρτώμενη απο το περιεχόμενο,δηλαδη απο το αν οντως περιέχει μόνο αυτα που αναγραφει στην ετικετα...
Απο εκει και πέρα μια ωραια συσκευασια-μπουκαλάκι-κουτάκι ε, βοηθάνε στην εικόνα και στο promo...

[Cruiser79]

Δηλώνω και εγώ ένοχος, στο ότι έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές αυτό τον όρο, όταν στην ουσία ήθελα να πω κάτι άλλο. Νομίζω πως σαν όρος, δεν μπορεί να ισχύσει για το υγρό αυτού καθ' αυτού αλλά για τα επιμέρους συστατικά του.

Οι περισότερροι από εμάς, όταν χρησιμοποιούμε αυτό τον όρο, μάλλον εννοούμε "ωραίο", "τίμιο" (ως προς την σχέση τιμής/απόδοσης) ή "μου ταιριάζει". Από εκεί και πέρα, πρέπει να κάνουμε διακρίσεις.

Σε ένα φρούτο ή ένα γλυκό, είναι εύκολο να γίνει αυτό γιατί το συγκρίνουμε άμεσα με την απόδοση της γεύσης. Αλλά και πάλι αυτό δεν το κάνει ποιοτικό η όχι. Πχ: το Liqua Blueberry εμένα μου θυμίζει σαλάμι Κέρκυρας. Ναι, η αντιστοιχία ετικέτας με γεύση δεν υπάρχει. Αυτό σημαίνει ότι το υγρό δεν είναι ποιοτικό? Και αν ναι, αν η ετικέτα έλεγε Salami θα ήταν ποιοτικό? Τείνω λοιπόν προς την ορθή απόδοση της γεύσης.

Στα καπνικά το πράγμα δυσκολεύει. Γιατί πολύ απλά δεν μπορούμε να έχουμε μία αντιστοιχία.

Και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχει και μία ακόμα παράμετρος: η ονοματοδοσία που δεν περιέχει αναφορά στη γεύση. Χαρακτηριστικό όλων το Tribecca. Αν δεν έχεις ακούσει κάτι για αυτό το υγρό, αλλά ξέρεις ότι είναι μια uptown περιοχή στη Νέα Υόρκη, τι θα περιμένεις από αυτό το υγρό?

Καταλήγω στο ότι ο όρος δεν είναι καθόλου δόκιμος. Προτιμώ το ασφαλές, αποστειρωμένο, υγιεινό (μετά φόβου Θεού!!!), καλό, φθηνό, ακριβό, high end και τόσα άλλα. Πιστεύω γενικά ότι σε αναλώσιμα είδη, δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτό τον όρο. Και όταν λέω αναλώσιμα, εννοώ για είδη τα οποία δεν αναμένεται να διαρκούν για καιρό. Και βγάζω εκτός και τα τρόφιμα. Σε μία ηλεκτρική συσκευή, ο όρος είναι δόκιμος. Ακόμα και σε ένα μοντ ή σε ένα επισκευάσιμο ατμοποιητή. Ίσως και στο κομμάτι ενός εργοστασιακού το οποίο είναι μόνιμο. Εκεί, η ποιότητα κατασκευής μπορεί να είναι ορατή, ή συνώνυμη και ανάλογη της διάρκειας.

Με άλλα λόγια, πιστεύω πως δεν μπορούν να υπάρχουν (με το παρόν νομικό πλαίσιο τουλάχιστον) στάνταρ ποιότητας, υπηρεσίες να τα μελετήσουν και να τα επιβάλλουν, τρόποι ελέγχου και οργανισμοί να τα πιστοποιήσουν.

Αναφέρθηκε πριν η διαδικασία παρασκευής, καθώς και η κακομεταχείριση ποιοτικών προϊόντων. Ας σκεφτούμε το εξής: έχω μία ποιοτική βάση, και ένα ποιοτικό άρωμα. Φτιάχνω σπίτι μου DIY. Θεωρείται ποιοτικό? Θα μου πεις "ναι αλλά το φτιάχνεις για ίδια χρήση". Ε, και? Αν είναι ποιοτικό, τότε απλά δεν παίζει ρόλο η διαδικασία παρασκευής, παρά μόνο η αυτή των πρώτων υλών. Αν όχι, γιατί το ατμίζω?

Έχω δοκιμάσει κάποια Yaeliq. Με την προηγούμενη θεώρηση, θα τα έλεγα ποιοτικά. Τώρα θα τα πω "ωραία", "υπερτίμια" και "Οικονομικά". Ή μήπως το ότι η εταιρεία, επειδή μου δίνει επιλογή έντασης αρώματος, βάσης, νικοτίνης, οξύτητας και γλυκάδας στην παραγγελία, θεωρείται ότι κατασκευάζει ποιοτικά υγρά?

Κλείνω επιμένοντας ότι ο όρος είναι τελείως αδόκιμος. Ούτε "ποιοτικό", ούτε "άλφα άλφα" ούτε "βεριτάμπλ". Εκτός αν για κάθε υγρό που κρίνουμε ως ποιοτικό ή μη, είμαστε σίγουροι για τα αρώματα που χρησιμοποιεί, τα μπουκαλάκια, τις βάσεις, τα ενισχυτικά, το wfi και το σαπούνι που χρησιμοποιεί ο παρασκευαστής για να πλύνει τα χέρια του. Ας χρησιμοποιούμε όλες τις άλλες λέξεις του Ελληνικού λεξιλογίου!

[BigSur]

Ναι, η ποιότητα πρέπει να περιλαμβάνει και την απόλαυση και, πολλές φορές η ποιότητα είναι εγγυητής της απόλαυσης...
Αλλά η απόλαυση είναι εγγυητής της ποιότητας ; 

Το συμπυκνώνεις άψογα.
Πράγματι, η απόλαυση δεν είναι εγγυητής της ποιότητας.
Πρωτεύει η υγεία και η ασφάλεια μας και αυτό συνήθως δεν μας το λέει η γεύση.
Αλλά πρέπει η ποιότητα να περιλαμβάνει και την απόλαυση -και δεν αρκούν πάντα τα σωστά υλικά/συνθήκες παρασκευής.

Το πράγμα δυσκολεύει, όπως το θέτει ο Cruiser:

Και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχει και μία ακόμα παράμετρος: η ονοματοδοσία που δεν περιέχει αναφορά στη γεύση. Χαρακτηριστικό όλων το Tribecca. Αν δεν έχεις ακούσει κάτι για αυτό το υγρό, αλλά ξέρεις ότι είναι μια uptown περιοχή στη Νέα Υόρκη, τι θα περιμένεις από αυτό το υγρό?

Το "Μήλο" το θέλω μήλο αλλά εδώ τι να πω;
Πως η γεύση είναι πετυχημένη γιατί δοκίμασα μια μπουκιά από τα πεζοδρόμια της Τριμπέκα και ξέρω;

Τα βλέπω αυτά αλλά ακόμα δεν μπορώ να βγάλω την γεύση από την εξίσωση.
Με τα ίδια σωστά ποτά ένας μπάρμαν φτιάχνει καλά κάποιο κοκταίηλ και ο άλλος λιγότερο καλά.
Ένας σεφ κάνει μια νόστιμη συνταγή και ο άλλος βάζει πολύ λεμόνι ή του λείπει αλάτι.
Στα άλλα πράγματα που γευόμαστε, εκτός από ασφάλεια μιλάμε και για την απόλαυση, όσο υποκειμενική κι αν είναι.

Εμείς έχουμε και άλλα στη χρήση του ΗΤ. Σενάριο:
Ένας "σωστός" παρασκευαστής δεν υπολογίζει καλά και το υγρό δεν ρέει σωστά σε κάποιους ατμοποιητές.
Μετά από ένα μήνα το παρατηρεί και λύνει το πρόβλημα αλλάζοντας κάτι στη συνταγή του.
Η ποιότητα του υγρού του δεν βελτιώθηκε;

[e-go FUN]

Mέσα στην υποκειμενικότητα της ''ποιότητας'' χωράει και το κάπως πιο αντικειμένικο κομμάτι, αυτό της εμπειρίας!
Ένας απλός καταναλωτής μπύρας απλά κρίνει αν του αρέσει ή όχι, ένας γνώστης του ποτού αυτού μπορεί να κρίνει την ποιότητα της ασχετα με το αν του ταιριάζει ή όχι.
Νομίζω ότι όσο μένει κανείς στον ατμό και ψαχνεται με τις γεύσεις και τις αισθήσεις του, γίνεται και καλύτερος κριτής της ποιότητας!