Και η μάχη του ξεχωριστού, του πρωτότυπου και του νέου, καλά κρατεί... Αυτή τη φορά η εταιρεία NJOY με τη σειρά Artist Collection, έρχεται να ταράξει τα νερά, συγκεντρώνοντας πέντε Σεφ υγρών αναπλήρωσης, με περγαμηνές, και βάζοντάς τους να φτιάξουν από ένα υγρό έκαστος. Με προώθηση ανάλογη αλυσίδας εστιατορίων, με βίντεο, αφηρημένη τέχνη και γεύσεις τις οποίες θες να δοκιμάσεις ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ, έστω και για μια φορά, η εταιρεία φιλοδοξεί να μπει με αυτή τη σειρά στην αγορά των υγρών που θεωρούνται premium, και μάλιστα προσπαθεί να το κάνει με μεγάλο μπαμ! Προσωπικά, άκουσα γι αυτά τα υγρά όταν έκανα το review των Vaponaute, και φίλος συνατμιστής εύστοχα σχολίασε ότι η Anne Claire έχει επιμεληθεί ένα υγρό. Με μεγάλη χαρά λοιπόν διαπίστωσα ότι τα υγρά ήρθαν Ελλάδα, και με ακόμα μεγαλύτερη υποδέχτηκα τα νέα που μου μετέδωσε ο Θάνος από το e-tsigaro Κέρκυρας: «Στα έχω στο μαγαζί, παίξε μπάλα». Και τώρα, ένα μάθημα στρατιωτικής πειθαρχίας: Σήμερα είναι Πέμπτη, τα υγρά τα έχω στα χέρια μου από τη Δευτέρα, και μόλις ετοιμάζομαι να τα αγγίξω! Είχα άλλα υγρά να τελειώσω πιο πριν και μισές δουλειές δεν αφήνω!
Sacre Coeur, 6mgKayfun 3.1ES Clone, nano kit, MC 2.5mm, 0.28mm Kanthal D, 2.33Ω, Nakamichi.
Όταν διάβαζα τις περιγραφές των γεύσεων, άλλο ήταν το υγρό της σειράς το οποίο μου έκανε εντύπωση. Αποφάσισα όμως να ξεκινήσω με αυτό γιατί έχω προηγούμενα δείγματα γραφής της Σεφ, και ξέρω τι μπορεί να κάνει. Και δεν πρόκειται για άλλη από την Anne Claire. Οι γεύσεις τις οποίες θεωρητικά ενσωματώνει αυτό το υγρό, είναι άγρια μούρα, ραβέντι, Ευρωπαϊκό Custard (?), Torte αμυγδάλου και bourbon. Το ραβέντι το γνωρίζω σαν βότανο αλλά όχι σαν γεύση, ενώ ιδέα δεν έχω για το Ευρωπαϊκό Custard. Ελπίζω μόνο να μη βρωμάει βούτυρο!! Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, τα αρώματα τα οποία έρχονται, είναι φανταστικά. Διακρίνεται καθαρά το μούρο και το αμύγδαλο, το οποίο όμως αφήνει τη θέση του σε κάτι μπισκοτένιο. Λογικό. Μία αλκοολική μυρωδιά επίσης, και το καλύτερο νέο, καμία υποψία βουτύρου. Το τελευταίο, το ενισχύει και το ότι ο Χρήστος και ο Θάνος, δεν μου είπαν να το προσέχω το υγρό καθώς ξέρουν τα γούστα μου, εκτός και άν έχουν και οι δύο όρεξη για πλάκα! Έβαλα υγρό στον ατμοποιητή και ξεκίνησα. Πρώτη έκπληξη, ήταν η ένταση του αρώματος. Έχουμε συνηθίσει σε υγρά τα οποία θεωρούμε premium οι γεύσεις να είναι απίστευτα έντονες και επιθετικές. Εδώ δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η πρώτη αίσθηση που έρχεται στο στόμα, είναι μία ζύμη αμυγδάλου η οποία κλείνει με κρέμα μούρων. Προς το τέλος της εισπνοής, η αίσθηση γίνεται κρεμώδης και κάτι πικάντικο έρχεται να δέσει την αίσθηση και να δώσει στον ατμιστή αυτό το κάτι έξτρα που τον κάνει να αναρωτιέται «τι διάολο άτμισα πάλι...». Το bourbon δεν ξεχωρίζει κάπου, αλλά φαντάζομαι είναι αυτό το οποίο δίνει στον ατμό τη δυνατότητα να κάνει το στόμα λίμνη! Στη ρινική εισπνοή, το αμύγδαλο είναι αυτό που κυριαρχεί, ενώ το bourbon είναι πλέον αισθητό προσφέροντας κάψιμο και μια γήινη υφή. Στην εκπνοή από τη μύτη, δεν κυριαρχεί κάποιο άρωμα, τουλάχιστον παραπάνω από τα μούρα. Το χτύπημα είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενε κάποιος γι ένα 6ρι υγρό ενώ το ντουμάνι είναι υποτονικό, παρόλο που το υγρό είναι πηχτό. Η επίγευση τώρα με παίδεψε. Σαν γενικό αποτέλεσμα είναι υπέροχη, αλλά δυσκολεύτηκα να την αναλύσω καθώς οι σιελογόνοι μου δούλεψαν υπερωρία. Φαντάζομαι ότι αν κάποιος φτιάξει μια μπαβαρουάζ με κρέμα μούρων, βάση ζύμης αμυγδάλου και ελαφρά σος bourbon, αυτό το αποτέλεσμα θα πάρει. Νομίζω ότι θα πάρει φωτιά η κουζίνα μου όπου να ναι... Σαν συμπέρασμα θα το χαρακτήριζα ως ένα υγρό ιδανικό για ολοήμερη χρήση το οποίο πραγματικά μας δείχνει ποιότητα μέσα από την απλότητα, και απλότητα μέσα από την ποιότητα. Με κάνει επίσης να θελω να κάνω το τραπέζι στην Anne Claire, και μαντέψτε τι γλυκό θα της σέρβιρα!!! 92/100
Hedon’s Bite, 6mgErlkoenigin Clone, nano kit, MC 2mm, 0.25mm Kanthal A1, 1.83Ω, Βαμβάκι.
Αποφάσισα να δοκιμάσω αυτό το υγρό μετά για δύο λόγους, το ότι ο Σεφ είναι ο George από την Mr Good Vape (τα επόμενα υγρά που θα δοκιμάσω) και λόγω των γεύσεων. Δύο είδη μήλων, ροδάκινο, πεπόνι και σκούρα καραμέλα. Η σκούρα καραμέλα, είναι δύσκολο να επιτευχθεί καθώς πρέπει να σταματήσει η παρασκευή της ακριβώς πριν καεί και πικρίσει. Προσωπικά δεν την έχω πετύχει ποτέ και τη σταματάω πάντα αρκετά πιο πριν, γνωρίζω όμως καταξιωμένο Σεφ από του οποίου τα χέρια την έχω δοκιμάσει και πραγματικά είναι πολλά επίπεδα παραπάνω. Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, πραγματικά νιώθεις σαν να είσαι σε καλοκαιρινό roof garden τη στιγμή που μόλις σου σερβίρουν φρουτοσαλάτα. Από τη μύτη ακόμα, καταλαβαίνεις το πεπόνι, τη σαρκώδη υφή από το ροδάκινο, την οξύτητα του μήλου και τη γλύκα της καραμέλας. Έβαλα υγρό στον ατμοποιητή και ξεκίνησα. Το πεπόνι σε χτυπάει εναλλάξ με το ροδάκινο, πιο έντονο το πρώτο, η οξύτητα του μήλου είναι συνεχώς εκεί και ακριβώς στο σημείο που σταματάς τη τζούρα, σκάει για μιλισεκόντ η πικρόγλυκη καραμέλα, με ένταση αρκετή για να σε στείλει για εξέταση ζαχάρου, πριν εξαφανιστεί για να αφήσει τη θέση της στις υπόλοιπες γεύσεις του υγρού. Και πάλι η ένταση είναι σε φυσιολογικά επίπεδα, αν και για το συγκεκριμένο είχα την εντύπωση ότι θα βαρούσε στο κόκαλο, καθώς έτσι έχω ακούσει για τα Mr. Good Vape. Στη ρινική εισπνοή τα πράγματα είναι πολύ μπερδεμένα, με το πεπόνι να κυριαρχεί, ενώ στην εκπνοή από τη μύτη φαίνεται το πεπόνι με το μήλο. Το ντουμάνι υποτονικό και εδώ, ενώ το χτύπημα ελαφρώς ανώτερο από το αναμενόμενο, παίζει όμως να είναι και θέμα ατμοποιητή, καθώς ως γνωστόν ο Erl είναι λίγο βίαιος στο λαιμό. Η επίγευση τώρα, μπορεί να περιγραφεί με ένα και μοναδικό τρόπο: αν υπήρχε τρόπος να διασταυρώσεις πεπόνι με μήλο, τότε αυτή τη γεύση θα είχε. Φίλε George, ελπίζω η συμφωνία που έχεις με τη Mr. Good Vape να είναι freelance, καθώς τους βλέπω να κινούνται νομικά για την διεκδίκηση αυτής της συνταγής... Φανταστικό υγρό, το οποίο και μου δίνει ιδέες για καλοκαιρινές συνταγές, και προσδοκίες για το πόσο ωραίο θα είναι ένα ζεστό Αυγουστιάτικο βράδυ, παρέα με Belvedere και πάγο. Αυτή η δοκιμή, ήταν μια ευχάριστη απόδραση στο καλοκαίρι που μας έρχεται, μακριά από τη δροσιά και την υγρασία του Μάρτη. Με τίποτα πάντως για όλη μέρα. 90/100
Para Mour, 6mgKayfun 3.1ES Clone, nano kit, MC 2.5mm, 0.28mm Kanthal D, 2.33Ω, Nakamichi.
Ο Daniel από την Flavorz είναι ο Σεφ που δημιούργησε αυτό το υγρό. Δεν την ξέρω την εταιρεία αλλά κάτι μου λέει πως θα την ερευνήσω στο μέλλον. Μας υπόσχεται ροδάκινο, αχλάδι, βανίλια και κανέλα. Ενδιαφέρουσα άποψη, την κανέλα σε φρούτα όπως ροδάκινο ή αχλάδι, θα την φανταζόμουν μόνο σε πίτα. Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, παραξενεύτηκα αρκετά καθώς η μυρωδιά είναι αρκετά αλκοολική. Από αυτό ξεχωρίζει με σειρά έντασης η βανίλια, το αχλάδι και λίγο η κανέλα, ενώ το ροδάκινο είναι άφαντο. Έβαλα λοιπόν υγρό στον ατμοποιητή και ξεκίνησα. Δεν χρειάστηκε και πολύ για να ανακαλέσω στη μνήμη μου το υγρό το οποίο μου θυμίζει. Και θα το αναφέρω μετά. Η γεύση του αποδίδεται περίπλοκα. Το ροδάκινο και το αχλάδι γίνονται ένα στη γεύση χωρίς να είναι αντιληπτά ξεχωριστά. Αν δεν είχα διαβάσει τις γεύσεις, θα παιδευόμουν πολλή ώρα για να καταλάβω τι φρούτα έχει, και μάλλον δεν θα το κατάφερνα, θα έλεγα απλά ότι έχει κάποιο φρούτο, ενώ η βανίλια το κάνει να στρογγυλεύει και να πατά πάνω σε μία γλυκιά βάση. Η κανέλα ξεχωρίζει επίσης και μάλιστα δίνει στον ατμό την αίσθηση της ζύμης. Το υγρό το οποίο μου φέρνει στο μυαλό, είναι το Lucena από Five Pawns, ένα από τα αγαπημένα μου της σειράς. Ίδια ακριβώς η αίσθηση και στη ρινική εισπνοή, ενώ στην εκπνοή από τη μύτη μένει πιο πολύ η βανίλια με την κανέλα. Το χτύπημα λίγο ανώτερο από το αναμενόμενο, ενώ το ντουμάνι φυσιολογικό. Η επίγευση τώρα, είναι γλυκιά και φρουτώδης, με ολίγη από κανέλα. Κυρίως, φρούτο και βανίλια. Δύσκολη και πάλι καθώς το στόμα γεμίζει σάλιο, όπως και στα προηγούμενα της σειράς. Το θεωρώ λίγο κατώτερο από τα δύο προηγούμενα και αν μπορούσαν να το κάνουν να δίνει εναλλάξ τις γεύσεις του αχλαδιού και του ροδάκινου, αντί για ένα μείγμα το οποίο είναι ασαφές, θα έκαιγε καρδιές. 92/100
Dragon Scape, 6mgErlkoenigin Clone, nano kit, MC 2mm, 0.25mm Kanthal A1, 1.83Ω, Βαμβάκι.
Ο Randy της P.O.E.T. είναι ο Σεφ αυτού του υγρού, και ούτε αυτή την εταιρεία ξέρω. Έχουμε πολλά να μάθουμε στην Ευρώπη και την Ελλάδα όσον αφορά τα υγρά αναπλήρωσης, και ευτυχώς πολλά καταστήματα βοηθούν, φέρνοντας υγρά τα οποία δεν έχουμε ακούσει ξανά. Η περιγραφή των γεύσεων με τρόμαξε λίγο, όσον αφορά το τελευταίο συστατικό. Περιέχει λοιπόν ινδικά μπαχάρια, ασιατικό τσάι, βελγικό καφέ με βανίλια και Αγγλικό Custard. Ανοίγοντας το μπουκαλάκι τα κύρια αρώματα είναι αυτά του καφέ και της βανίλιας. Κάτι δροσιστικό επίσης, αλλά δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Δεν εντόπισα μπαχαρικά ή βούτυρο, με το τελευταίο να με χαροποιεί ιδιαίτερα. Με αυτά στο μυαλό, έβαλα υγρό στον ατμοποιητή και ξεκίνησα. Με μπέρδεψε απίστευτα αυτό το υγρό. Καμία καθαρή γεύση, μία κρεμώδης αίσθηση, ελαφρά γλύκα και ένα τελείωμα σχεδόν βουτυρένιο, αλλά όχι στο σημείο να με αηδιάσει. Άτμισα όλο το τανκ μήπως έφταιγε το στρώσιμο του βαμβακιού, αλλά η συμπεριφορά του δεν άλλαξε. Και επειδή το έχω πάθει ξανά στο παρελθόν με κακή ποσότητα βαμβακιού που χαλάει τη γεύση, αποφάσισα να το βάλω και στον Kayfun. Καμία απολύτως διαφορά. Το μόνο που κατάφερα να καταλάβω από αυτό το υγρό ήταν μία γλυκιά επίγευση, τυπική για υγρά τσαγιού. Το θεωρώ κακό υγρό που δεν ταιριάζει καθόλου με τα υπόλοιπα της σειράς. Εκτός αν δεν είμαι αρκετά ψαγμένος για να το εκτιμήσω, το έχω ακούσει και αυτό στο παρελθόν (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε). Και για να σιγουρέψω την άποψή μου, έβαλα ξανά τον Erl στο μοντ, το άτμισα μέχρι τέλους, άτμισα και ένα τανκ σκέτη βάση να καθαρίσει, και έβαλα μέσα Under the Sea, γεύση που την ξέρω καλά. Ε, δεν είχα κανένα θέμα με το στήσιμο! Το μόνο θέμα που δημιουργήθηκε, ήταν ότι έπρεπε να καθαρίσω πάλι τον Kayfun για να δοκιμάσω το τελευταίο της σειράς. 40/100
Samba Sun, 6mgKayfun 3.1ES Clone, nano kit, MC 2.5mm, 0.28mm Kanthal D, 2.33Ω, Nakamichi.
Όταν πρωτοανακάλυψα αυτά τα υγρά, αυτό ήταν το πρώτο που μου έκανε εντύπωση. Ο Jeremy από την Good Life Vapor το υπογράφει και περιέχει κλημεντίνες, ώριμο ροδάκινο, marshmallow και βερίκοκο. Η μυρωδιά η οποία έρχεται από το μπουκαλάκι, είναι έντονα κιτρώδης, με ένα άρωμα που θυμίζει μανταρίνι και γκρέιπφρουτ, και λίγο από βερίκοκο. Έβαλα λοιπόν υγρό στον ατμοποιητή και ξεκίνησα. Είναι μία γεύση την οποία δεν έχουμε συνηθίσει. Και ακόμα περισσότερο, που δεν θα περιμέναμε να μας αρέσει. Η κύρια γεύση του, είναι σαν μαρμελάδα πορτοκάλι, αυτή που στο εξωτερικό αποκαλούν preserve, και όχι jam, jelly ή marmalade. Περισσότερο μοιάζει με νεραντζάκι βέβαια καθώς το στόμα γεμίζει πίκρα, του τύπου που λατρεύω, όπως πχ σκέτο campari με πολλές φλούδες πορτοκαλιού μέσα. Δεξιά και αριστερά στη γλώσσα χτυπάει το βερίκοκο, το οποίο γίνεται αντιληπτό και σαν γεύση, και σαν γλυκάδα και σαν υφή. Η γλυκάδα του όμως είναι αρμονικά περιορισμένη ώστε να μη χαλάει αυτή την πικρή αίσθηση. Και όμως από αυτά τα ελάχιστα κλάσματα τα οποία εμφανίζει τη γλύκα του, θυμήθηκα τα πρώτα συσκευασμένα κρουασάν της δεκαετίας του 80, εκείνα τα φανταστικά της Μακεδονικής Σφολιάτας, που δεν ήταν ο αφρός που πουλάνε σήμερα για κρουασάν. Και ναι, τα πρώτα ήταν γεμιστά με μαρμελάδα βερίκοκο. Ροδάκινο και marshmallow δεν κατάφερα να εντοπίσω κατά τη διάρκεια της τζούρας. Στη ρινική εισπνοή το βερίκοκο φαίνεται αρκετά παραπάνω όπως και μια γλυκιά αίσθηση, ενώ στη ρινική εκπνοή εμφανίζεται εναλλάξ το νεραντζάκι με το βερίκοκο. Μήπως στο εξωτερικό οι κλημεντίνες είναι τα νεραντζάκια? Πρέπει να το ψάξω αυτό! Το χτύπημα πολύ ελαφρύ, περισσότερο μοιάζει με τριάρι υγρό ενώ το ντουμάνι πλούσιο. Η επίγευση είναι φρουτώδης και πικρή, γεγονός το οποίο μπορεί να αποθαρρύνει πολλούς, όχι εμένα πάντως. Και πάλι κάνει το στόμα να πλημμυρίζει, πριν εμφανιστεί και πάλι το νεραντζάκι. Προσωπικά το θεωρώ το καλύτερο υγρό της σειράς, Οι προσδοκίες μου επαληθεύτηκαν και χαίρομαι γι αυτό. Αν δεν κάνω ελεεινό λάθος, στο Θάνο δεν πολυάρεσε οπότε θα πέσει καβάτζα. Είναι το πρώτο που θα σπάσει την Τρόικα των πιονιών που διαθέτω για τις «δικές μου» στιγμές. Νομίζω ότι θα ήθελα να το δοκιμάσω επίσης παρέα με ένα φρουτώδες λευκό, τύπου Pinot, και ενός έντονου κόκκινου Merlot, ενώ θεωρώ δεδομένη την σύζευξη με σκέτα λευκά ποτά ή ανοιχτόχρωμες μπύρες με 7+% αλκοόλ. 95/100
Συμπέρασμα
Τα υγρά τα είχα στα χέρια μου 4 μέρες πριν τελικά τα δοκιμάσω. Αυτές τις μέρες, τα κοιτούσα, τα μύριζα, τα μελετούσα και τα διάβαζα. Οι προσδοκίες μου ήταν υψηλές, αλλά το αποτέλεσμα όχι τόσο. Για προσωπική χρήση, θα επέλεγα το Sacre Coeur για συνεχή χρήση, το Para Amour για αλλαγή και το Samba Sun για ιδιαίτερο. Το Hedon’s Bite είναι φανταστικό, απλά δεν θα το προτιμούσα καθώς κουράζει γρήγορα, ενώ το Dragon Scape θα το χρησιμοποιούσα ως απειλή. Το κατά πόσο αυτά τα υγρά μπορούν να θεωρηθούν premium, εξαρτάται από το πως το αντιλαμβάνεται ο καθένας. Για τα δικά μου δεδομένα, αν υπήρχαν δύο βαθμίδες premium θα ήταν στα χαμηλά της δεύτερης. Μπορεί οι γεύσεις να είναι ασυνήθιστες, μπορεί η συσκευασία και το concept να είναι ιδιαίτερα, μπορεί οι δημιουργοί τους να είναι φτασμένοι, αλλά οι γεύσεις δεν αποδίδονται όπως πρέπει, και δεν σε κάνουν να πεις wow ούτε να πεις «ευχαριστώ για την τιμή» και να νιώσεις ιδιαίτερα που είχες την τύχη να τα δοκιμάσεις. Ίσως έχω βάλει ψηλά τον πήχη, αλλά για τα δικά μου δεδομένα, έτσι είναι. Νομίζω ότι τα Sacre Coeur και Para Amour θα αρέσουν στους περισσότερους που θα τα δοκιμάσουν, με το Hedon’s Bite να ακολουθεί. Το Samba Sun χρειάζεται οπαδούς της πίκρας ενώ θα χειροκροτήσω όποιον θεωρήσει το Dragon Scape «δικό του» υγρό. Τα δύο πρώτα, θα τα σύστηνα και για τυφλή αγορά, ενώ τα άλλα δεν θα τα πρότεινα σε κάποιον χωρίς να πάει να τα δοκιμάσει. Θεωρώ επίσης πολύ θετικό το γεγονός των νέων προσπαθειών στην εξέλιξη υγρών και την επιστράτευση νέων συσκευασιών, concept και συνδυασμών γεύσεων, πράγμα που αποδεικνύει δύο πράγματα: α) The Sky is the limit και β) έχουμε πάρα πολλά να δούμε ακόμα. Το τελευταίο φυσικά, είναι λίγο μυστήριο. Στο μέλλον θα υπάρξουν ατμιστές που δεν θα μπορούν να καταλάβουν πχ γιατί το Tribecca ήταν κορυφή στην εποχή του (και ακόμα είναι σε κάποια σημεία), ή πως μπορούσαμε και ατμίζαμε το 2012 (και πιο παλιά αρκετοί) πριν την εφεύρεση του τάδε υγρού. Ένα πράμα σαν τους σημερινούς έφηβους, που δεν ξέρουν το Φραπέ! Δεν πειράζει όμως, ας μείνουν στις αναμνήσεις μας αυτά και ας αυξηθεί το ποσοστό των ατμιστών που μένουν στο ητ, λόγω των πλέον εξελιγμένων υγρών ακόμα και entry level, και των διαθέσιμων λύσεων starter pack. Καλή απόλαυση.
Όλα τα Review μου μπορείτε να τα βρείτε και στο
http://cruiser79.blogspot.gr/ 
115 Απαντήσεις
14245 Εμφανίσεις
