Αρχικά καλώς σας βρήκα. Είμαι 25 χρόνια καπνιστής. Πλησιάζοντας πια τα 40 μου άρχισα να έχω μια πιο καθαρή εικόνα για το μέλλον μου. Δύο σενάρια έβλεπα σίγουρα. 'Η θα πέθαινα νέος και ξαφνικά, ή θα περνούσα τα γεράματά μου αγκαλιά με μια φιάλη οξυγόνου. Να το κόξω το κέρατο δεν υπήρχε περίπτωση. Τουλάχιστον έτσι νόμιζα μέχρι να ανακαλύψω το η. τ. Από χθες που το αγόρασα ειμαι πραγματικά ευτυχισμένος. Η θήκη του καπνού μου δεν ξέρω που διάολο βόσκει και ούτε με νοιάζει. Κόβω το τσιγάρο και ούτε έχω καταλάβει ότι το κάνω. Δεν αισθάνομαι ότι στερούμε κάτι. ΟΙ καπνιστές δεν είμαστε μια μικρή περιθωριακή ομάδα. Είμαστε δισεκατομύρια. Όταν το αρχίσαμε, οι περισσότεροι ήμασταν ανήλικοι. Βλέπαμε τον καουμπόυ του Marlboro να δένει πεντε-πέντε τα γελάδια, να κουτουπώνει τρεις γκόμενες και να καπνίζει κοιτάζοντας τα βουνά. Δεν μας τον έδειξαν με μάσκα οξυγόνου και την νοσοκόμα να του αλλάζει πάπια. Δεν φταίμε κύριοι που βρεθήκαμε σε αυτή την θέση. Κάναμε αγώνα, πνιγώμασταν και ξερνούσαμε για να μάθουμε αυτόν τον διάολο που θα μας έκανε κουλ! Που θα μας "μίκρενε" τα προβλήματά μας. Τι μας λένε τώρα αυτοί οι πέντε, έξη της FDA; Καλύτερα να πεθάνετε από το τσιγάρο που το ξέρετε, παρά να πάθετε κανένα δερματικό από κάτι άγνωστο; Και τα ζώα που ταίζει τα παιδιά τους μια μεγάλη αλυσίδα φαστ φουντ, άγνωστα είναι. Δεν έχουν κεφάλι, πόδια, φτερά... Αυτά δεν τους νοιάζουν; Ή μήπως και αυτοί δεν έχουν κεφάλι; Σας τα έπριξα. Σόρυ. Θα φταίνε τα τοξικά του η.τ. μου