Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο, Κώστα. Ξεκινάω τις αλχημείες, δηλώνοντας καπντμιστής. Το κανονικό τσιγάρο δεν ήταν κάτι το δαιμονικό που έπρεπε να το αντικαταστήσω με ατμό. Φαντάζομαι σε όλους μας άρεσε η γεύση και ψαχνόμασταν με αυτές. Απλά παραήταν επιβαρυντικό για την υγεία μας και εθιστικό, λόγω νικοτίνης.
Κρατώ λοιπόν το τελετουργικό του (του στριφτού ήμουν), την απασχόληση της κίνησης "βάζω στο στόμα-βγάζω από το στόμα", το νέφωμα της εκπνοής, έχοντας ήδη καταφέρει να είμαι νικοφρής από τον πρώτο μήνα ατμίσματος.
Ομως...μου φαίνεται κάπως να ατμίζω φρούτα, κρέμες, μπισκότα, κέηκ, τζατζίκια & σπληνάντερα, κοαόλες & energy drinks.
Στο μυαλό μου έχει καταγραφεί πως τα τρόφιμα τρώγονται τα ποτά πίνονται και κάτι άλλα μικροπραγματάκια (πίπες, πιπάκια, τσιμπούκια, αργιλέδες, τσιγάρα, κλπ) ήταν πάντα συμπληρώματα απόλαυσης, χαλάρωσης, παρέας, στέρησης, συγκέντρωσης ή ό,τι άλλο ήθελε ο χρήστης τους.