Πάντα παραπονόμουν μπροστά σε όλους και στα παιδιά μου για τις συνέπειες του καπνίσματος και η μόνιμη απάντηση τους ήταν "κόψτο",φυσικά δεν είχα ξεκάθαρη απάντηση,ήμουνα πολύ ανίσχυρη σ'αυτό το θέμα.Τώρα είμαστε πολύ καλύτερα και με βοηθούν πάρα πολύ ψυχολογικά και ο μόνιμος καυγάς πλέον είναι ο πατέρας τους που μας "καπνίζει" όλους κανονικά.
Αυτό που φοβάμαι πλέον είναι οι παρέες τους.Οι γονείς μου δεν κάπνιζαν,μέσα στο σπίτι δεν υπήρχε καπνιστής,έμαθα να καπνίζω στην "παρέα" κάτι που η μάνα μου δεν κατάλαβε ποτέ,που εγώ όμως τρέμω γιατί το έζησα.
Και έτσι είμαι όλη μέρα με το κύρηγμα,ευτυχώς που με ακούν με προσοχή προς το παρόν.Και βλέπουν την προσπάθεια που κάνω και την επικροτούν.
Ασε που όταν πλέον κάποιος με "κερνάει τσιγάρο " σε παρέα μπαίνουν μπροστά και λένε "η μαμά μου δεν καπνίζει πια,πήρε ηλεκτρονικό"
