Είναι κάμποσος καιρός που ο Κωνσταντίνος, εκείνος ο «αχώνευτος» (ξέρει αυτός!!!), από το Atmistique μου έστειλε για δοκιμή αυτά τα αρώματα για να τα δοκιμάσω και να γράψω τις εντυπώσεις μου. Λίγος ο χρόνος, πολλά τα ζουμιά, τώρα έκατσα να τα βάλω κάτω. Ακριβώς επειδή είναι μπόλικα, ενώ στο blog θα τα βάλω κανονικά, στο vaping.gr θα τα βάλω σε δύο μέρη. Τα καλά παιδιά στο Atmistique λοιπόν, για να με βγάλουν από τον κόπο των ιδιοκατασκευών, μου έστειλαν έτοιμα σαμπλάκια, φτιαγμένα με 6mg Νικοτίνη, 50/50 βάση (αγνώστων λοιπών στοιχείων) και με συγκέντρωση αρώματος 10%. Τα αρώματα αυτά λοιπόν, παράγονται στη Σλοβενία, κυκλοφορούν σε γυάλινα μπουκαλάκια των 20ml, χωρίς σταγονόμετρο οπότε προμηθευτείτε πιπέτες, και η εταιρεία προτείνει αραιώσεις 9-19% σε κάποια, 10-20% σε άλλα. Εκτός από τα σαμπλάκια, ο Κωνσταντίνος μου έστειλε και μια κανονική συσκευασία από ένα άρωμα της επιλογής μου, και με διαβεβαίωσε ότι το 10% είναι υπέρ αρκετό ως συγκέντρωση. Το κόστος τους είναι στα €13.90 ανά μπουκαλάκι, το οποίο με 10% συγκέντρωση, είναι ικανό να μας δώσει 200ml υγρό αναπλήρωσης. Το κατά πόσο αυτό είναι πολύ ή λίγο, φυσικά θα πρέπει να το κρίνει ο κάθε ενδιαφερόμενος! Προειδοποιώ από τώρα ότι τα δύο υγρά τα οποία έχουν τη λέξη custard στον τίτλο τους, δεν πρόκειται να τα δοκιμάσω, οπότε πάμε να δούμε τα υπόλοιπα ένα ένα.
Egoist No. 2 Peachy Ice Cream, 6mg, 50/50, Tobecco KF4, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 1.60Ω, Drago Cotton Ζουμερά ροδάκινα που αναμειγνύονται με κρέμα και μια νότα από βανίλια Delux. Αυτά βρίσκω στη σελίδα του Atmistique για το υγρό. Από πολλές προηγούμενες δοκιμές μου, έχω διαπιστώσει ότι το ροδάκινο είναι ένα από τα φρούτα τα οποία έχουν πολλές αποτυχίες στη σωστή τους απόδοση στο άτμισμα. Ανοίγοντας λοιπόν το μπουκαλάκι, έρχεται ένα πολύ ωραίο άρωμα από ροδάκινο. Στη μύτη φαντάζει αρκετά γλυκό και μοιάζει περισσότερο με μαρμελάδα. Στοιχεία κρέμας ή βανίλιας δεν αναγνώρισα, οπότε αν υπάρχει κάτι τέτοιο θα πρέπει να περιμένουμε να το δούμε στο άτμισμα. Άδειασα το μπουκαλάκι στον ατμοποιητή λοιπόν και έβαλα μπρος.
Η γεύση λοιπόν, δεν ξεφεύγει και πολύ από άλλες απόπειρες που έχουν γίνει στο παρελθόν για την απόδοση ενός καλού ροδάκινου σε υγρό αναπλήρωσης. Η γεύση του ροδάκινου είναι πολύ πίσω και εμφανίζεται και πάλι μια ψωμένια αίσθηση στον ατμό. Υπάρχει αρκετή γλύκα, λείπει η οξύτητα και λείπει και αυτή η πηχτή και γεμάτη υφή του φρούτου. Το σκηνικό αλλάζει αρκετά προς το καλύτερο, αν κατευθύνει κάποιος τον ατμό προς τα πλάγια τμήματα της γλώσσας, οπότε και πλησιάζει πολύ περισσότερο τη γεύση του φρούτου, με τις ελλείψεις που ανέφερα πιο πριν να παραμένουν. Σε εκείνο το σημείο, η γλυκάδα αυξάνει κατά πολύ και μπορεί κάποιος με λίγη φαντασία και σε συνδυασμό με την έλλειψη οξύτητας, να θεωρήσει ότι πρόκειται για κρέμα, την αίσθηση του παγωτού δηλαδή. Στην εισπνοή από τη μύτη, η απόδοση του αρώματος δεν είναι και πολύ καλή, με κάτι που θυμίζει κρέμα και ξύλο ή χαρτόνι βρεγμένο από χυμό ροδάκινο. Στην εκπνοή από τη μύτη, η απόδοση του ροδάκινου είναι αρκετά πιο ευχάριστη και ίσως εμφανίζονται και κάποια στοιχεία βανίλιας. Χτύπημα και ντουμάνι δεν θα μας απασχολήσουν εδώ, καθώς πρόκειται για αρώματα και ο καθένας μπορεί να τα φέρει στα μέτρα του. Θα την κάνω όμως την παρατήρηση! Δεν ξέρω ποια βάση χρησιμοποιήθηκε αλλά για 50/50 και 6mg, έχει και ελαφρύ χτύπημα και άφθονο ντουμάνι! Η επίγευση του υγρού, δεν είναι ούτε έντονη, ούτε επίμονη. Θυμίζει δε μαρμελάδα ροδάκινο, και γενικά την αίσθηση ενός κρουασάν με γέμιση ροδάκινο, χωρίς την ένταση της ζύμης.
Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε και πολύ, ούτε όμως και ότι με χάλασε. Το βλέπω να ταιριάζει πάρα πολύ με τίποτα μπισκότα, βάφλες, τάρτες και ζύμες γενικά. Με λίγη φαντασία, ίσως και με κάποιο πουρένιο καπνικό, ακόμα θυμάμαι κάτι πουράκια των €1.50 με γεύση ροδάκινο τα οποία τα σπάγανε! 72/100
Egoist No. 3 Strawberry Ice Cream, 6mg, 50/50, KF3.1ES Clone, 0.32mm SS316L, 3.0mm MC, 0.60Ω, Drago Cotton Παγωτό φράουλα! Φρέσκιες ώριμες φράουλες σε ένα υπέροχο μείγμα με φρέσκο γάλα και ένα άγγιγμα από τραγανό παγωτό χωνάκι. Αυτά μας λέει η εταιρεία για το υγρό. Υπό κανονικές συνθήκες, η περιγραφή θα με τρομοκρατούσε λίγο, αλλά αφού δοκίμασα το προηγούμενο, αναμένω κάτι σε παρόμοια επίπεδα. Ανοίγοντας λοιπόν το μπουκαλάκι, το άρωμα παραπέμπει πραγματικά σε παιδικά χρόνια. Θυμάστε ένα παγωτό πατούσα από την ΕΒΓΑ? Δεν ήταν ποιότητας ικανής να το εντάξει στο παλμαρέ της Haagen Dazs αλλά όλοι οι κάπως παλαιότεροι σε κάποια στιγμή της ζωής μας, βρεθήκαμε με τη μύτη λερωμένη καθώς δεν ήταν και πολύ βολική η μεγάλη επιφάνεια του εν λόγω παγωτού. Και μιλάω για την παλιά έκδοση, πριν βάλουν σοκολάτα στα δάχτυλα! Εννοείται ότι κρατάω μικρό καλάθι αδειάζοντας το μπουκαλάκι στον ατμοποιητή.
Ορθώς εκράτησα λοιπόν μικρό καλάθι. Η γεύση του υγρού, παραπέμπει σε άλλη μία παιδική ανάμνηση, το γιαούρτι Veloutella της ΦΑΓΕ, το οποίο ήταν ροζ, αυτό με τη φράουλα τουλάχιστον (έβγαινε και σε μπανάνα αν θυμάμαι καλά). Υπάρχει οξύτητα, το υγρό βγάζει μια γιαουρτίλα και η φράουλα, ενώ είναι αρκετά καλύτερη από τις περισσότερες που κυκλοφορούν, και πάλι χωλαίνει σε αρκετά σημεία, θυμίζοντας σος φράουλας από αυτή που βρίσκουμε στην κορυφή ενός cheesecake, με κάποια λίγα χημικά στοιχεία και με αισθητή έλλειψη γλυκάδας. Στη ρινική εισπνοή, αυτή η γιαουρτίλα αυξάνεται κατά πολύ, ενώ στην εκπνοή από τη μύτη, η αίσθηση της φράουλας είναι βελούδινη και πολύ ευχάριστη. Χτύπημα και ντουμάνι και πάλι δεν θα σχολιάσω, είπαμε, με άρωμα έχουμε να κάνουμε και όχι με έτοιμο υγρό αναπλήρωσης. Η επίγευση, και πάλι άτονη και χωρίς επιμονή, στερείται χαρακτηριστικής γεύσης. Αφήνει ένα στόμα γεμάτο όμως, με κάτι το οποίο άλλοι θα αντιληφθούν ως γιαούρτι, άλλοι ως κρέμα γάλακτος και άλλοι ως ελαφριά κρέμα cheesecake.
Σίγουρα μακριά από τα γούστα μου το υγρό, με απόδοση μακριά από την περιγραφή του, αλλά καθόλου μα καθόλου κακό. Χάνει βαθμούς λόγω πιστότητας, θα προτιμούσα μια περιγραφή του στυλ frozen yoghurt φράουλα. Και ακριβώς επειδή κινείται μακριά από τα γούστα μου, θεωρώ ότι στους λάτρεις της φραουλόκρεμας θα βρει το κοινό που θα το αγκαλιάσει. 53/100
Egoist No. 4 Lemon Ice Cream, Phenomenon Zest, Clapton, 2.0 MC, 0.75Ω, Drago Cotton Φυσικός χυμός λεμονιού που έχει εμπλουτιστεί με μία υποψία από lime και κρέμα δημιουργώντας τον πιο ισορροπημένο συνδυασμό γλυκού και ξινού. Αυτά μας λέει η εταιρεία για το τρίτο στη σειρά «παγωτό». Αν κινηθεί και αυτό στα πλαίσια του πρώτου, θα έχουμε καλό αποτέλεσμα. Κρατάω σίγουρα ως δεδομένο όμως ότι τα λεμόνια και τα λάιμ, ή που θα είναι υπέροχα, ή που θα μυρίζουν σαν απορρυπαντικό, κολόνια και ότι άλλο χημικό μπορείτε να φανταστείτε. Ανοίγοντας λοιπόν το μπουκαλάκι, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι αντί για τα προηγούμενα σχόλια, έπρεπε να σκεφτώ πέντε νούμερα και να τα παίξω τζόκερ. Το πρώτο άρωμα, θυμίζει κολόνια. Από τις Μυρτώ, τις καλές! Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ βέβαια, καθώς αφού αναμίχθηκε με τον αέρα, μετατράπηκε σε ένα άρωμα καραμέλας λεμόνι. Κρέμα ή κάτι άλλο, δεν μπορώ να πω ότι αναγνώρισα στη μυρωδιά. Άδειασμα στο φαινόμενο λοιπόν για να δούμε τι σκοπούς έχει και αυτό.
Είναι πολύ περίεργη η απόδοση αυτού του υγρού. Κατά πρώτον, η κρέμα δεν φαίνεται σε κανένα σημείο. Στη γεύση τουλάχιστον. Κατά δεύτερον και σημαντικότερον, το λεμόνι είναι κατά πολύ υποδεέστερο των προσδοκιών. Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα? Στην ελληνική αγορά, δεν μπορώ να πω ότι έχουν κυκλοφορήσει και πολλοί χυμοί λεμόνι. Θυμάμαι τρεις: ΑΓΝΟ, Life και ΦΛΩΡΙΝΑ. Οι δύο πρώτοι είχαν απίστευτη οξύτητα και πίκρα, κάτι που τους έκανε αγαπημένους για μένα. Ο τελευταίος, ήταν πιο παιδικός, έμοιαζε αραιωμένος, κάπως χημικός και σε πολλά σημεία θύμιζε εκείνο το κίτρινο μπουκάλι που χρησιμοποιούν πολλά εστιατόρια. Και αυτό είναι που θυμήθηκα δοκιμάζοντας αυτό το υγρό. Όσο το συνήθιζα, εμφανίστηκαν κάποιες γλυκές νότες, καθώς και κάποια σημεία έξτρα σπιρτάδας, τα οποία θα μπορούσε κανείς να τα αποδώσει σε κρέμα και λάιμ αντίστοιχα. Η αλήθεια είναι όμως ότι αν το δοκίμαζα χωρίς να γνωρίζω την περιγραφή, θα έλεγα ότι πρόκειται για συνδυασμό λεμονιού και lime cordial, με ένα «ίσως» για το τελευταίο. Στη ρινική εισπνοή, κατά πρώτον με ενόχλησε η νικοτίνη. Από όσο κατάφερα να αναγνωρίσω όμως, υπάρχει έντονο λεμόνι το οποίο παραπέμπει εύκολα σε συνθετικές νότες. Στην εκπνοή από τη μύτη, εμφανίζεται ολοκάθαρα η κρέμα, και αν κάποιος παραβλέψει τις λίγες πλέον χημικές νότες και βάλει και λίγη φαντασία, μπορεί και να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για lemon pie, χωρίς τη ζύμη φυσικά. Ντουμάνι και χτύπημα, μην τα ξαναλέμε. Για άρωμα πρόκειται. Η επίγευση είναι πιο έντονη και πιο επίμονη από τα προηγούμενα. Αφήνει στο στόμα λίγη πίκρα, μία αίσθηση γεμάτου στόματος και περισσότερο lime από ότι λεμόνι.
Δεν το βρίσκω και πολύ καλό το υγρό, και ακόμα περισσότερο επειδή τις μέρες που μας πέρασαν δοκίμασα ένα εξαιρετικό υγρό με λεμόνι, ή μάλλον key lime. Δυστυχώς πλέον, οι χημικές μυρωδιές σε ένα υγρό, είναι no no για μένα οπότε 47/100.
Egoist No. 8 White Castle, 6mg, 50/50, Tobecco KF4, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 1.60Ω, Drago Cotton Πολύτιμη κρέμα καρύδας γεμάτη με καβουρδισμένα αμύγδαλα, καφέ, μπέρμπον και μία υποψία από εκλεκτό ουίσκι. Αυτά μας λέει η εταιρεία για το άρωμα, και είναι φυσικά αδύνατον να μην έρθουν στο μυαλό γεύσεις και αρώματα από άλλο πασίγνωστο υγρό, τόσο λόγω τίτλου όσο και λόγω συστατικών. Ανοίγοντας λοιπόν το μπουκαλάκι, το άρωμα που έρχεται στη μύτη είναι καβουρντισμένος ξηρός καρπός. Είναι πολύ έντονο και αδυνατώ να καταλάβω σε αυτό το σημείο αν πρόκειται για φουντούκι ή αμύγδαλο. Ελάχιστα αρώματα έχω πετύχει με καβουρντισμένο αμύγδαλο και από αυτά ακόμα λιγότερα που να άξιζαν πραγματικά, οπότε μένει να δούμε τι γίνεται και εδώ. Η ένταση των ξηρών καρπών είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορώ να βρω κάτι άλλο στη μύτη οπότε άδειασα το μπουκαλάκι στον ατμοποιητή και προχώρησα στη γευστική δοκιμή.
Διαβάζοντας την περιγραφή, δεν θα πίστευα με τίποτα ότι ένα υγρό με τόσες γεύσεις μέσα, θα ήταν τόσο ελαφρύ και ισορροπημένο, με καμία γεύση να μην επιβάλλεται στις άλλες. Και αυτό είναι το καλύτερο στοιχείο του υγρού. Υπάρχει γλύκα, υπάρχουν ψημένες νότες και υπάρχει και η αίσθηση του ξηρού καρπού. Στο βάθος της τζούρας, εμφανίζεται και μια αίσθηση αλκοόλ, αλλά αν πω ότι μπορεί να καταλάβει κάποιος αν πρόκειται για ουίσκι, μπέρμπον, single malt, cognac, armagnac ή οτιδήποτε άλλο, τότε θα σας δουλεύω και δεν το θέλω. Αν το δοκίμαζα χωρίς να γνωρίζω την περιγραφή, θα έλεγα ότι πρόκειται για λικέρ, και με το ξηροκάρπι, θα έλεγα Frangelico. Πήρε αρκετές τζούρες για να εμφανιστεί μια ιδέα καρύδας την οποία αν δεν είχα δοκιμάσει ποτέ μου το Castle Long, δεν θα αναγνώριζα με τίποτα, αλλά μέχρι εκεί. Κρέμες, μαύρες ζάχαρες και τα λοιπά, πουθενά. Τουλάχιστον σε σημείο να δίνουν χαρακτηριστική γεύση. Στη ρινική εισπνοή και πάλι εμφανίζεται ένα τσούξιμο από τη νικοτίνη αλλά όχι σε βαθμό που να ενοχλεί και να με αποτρέπει από το να το ψάξω παραπάνω. Εδώ φαίνεται καθαρά το ψημένο αμύγδαλο και έντονες νότες από αλκοόλ. Νέο στοιχείο το οποίο το κάνει πολύ ευχάριστο στη μύτη είναι η αίσθηση της καραμέλας που εμφανίζεται. Στην εκπνοή από τη μύτη, το υγρό αλλάζει τελείως συμπεριφορά και ευθαρσώς λέω ότι είναι σχεδόν ταυτόσημο με το Supreme της Eliquid France. Η επίγευση είναι χαλαρή αλλά επίμονη, με πολλά στοιχεία γλύκας και ένα τελικό αποτέλεσμα το οποίο θυμίζει μπισκότο καραμέλας και ξηρούς καρπούς.
Όσοι έχετε την εντύπωση ότι με αυτό το άρωμα θα φτιάξετε Castle Long, να την αποβάλλετε άμεσα. Θα φτιάξετε σίγουρα ένα πολύ ωραίο υγρό με ισορροπία, ωραίες γεύσεις και άξιο συνοδό για τον καφέ. 83/100
Egoist No. 9 Wizard’s Bacco, Phenomenon Zest, Clapton, 2.0 MC, 0.75Ω, Drago Cotton Καπνός αναμεμειγμένος με νότες αμυγδάλου, καραμέλας και βανίλιας. Το αποτέλεσμα είναι μια βαθιά ελαφρώς γλυκιά καπνική γεύση. Αυτά μας λέει η εταιρεία για το υγρό και δεν μπορώ παρά να περιμένω κάτι σε στυλ παλιού καλού κλασσικού RY4. Για να δούμε. Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, η καραμέλα χτυπάει κόκκινο. Μαζί με λίγη βανίλια. Μπορεί να φταίει το μέγεθος του στομίου του δοχείου, αλλά δεν μπόρεσα να βρω κάτι καπνικό στη μύτη. Κάποιες νότες ψημένες όμως είναι φανερές. Με την ελπίδα να μην πέσω σε κανένα βουτυρένιο καπνικό, γέμισα τον ατμοποιητή και προχώρησα στη δοκιμή.
Ή μας δουλεύει με την περιγραφή η εταιρεία, ή το στόμα μου κάνει πουλάκια. Εναλλακτικά, δεν έχει βάλει απλό καπνικό μέσα ο κατασκευαστής, αλλά ανατολίτικα καπνά πίπας. Αρώματα μαύρης σοκολάτας και βύσσινο είναι κυρίαρχα σε αυτό το υγρό, ενώ στο βάθος της τζούρας οι γεύσεις στρογγυλεύουν πάρα πολύ και αφήνουν στο στόμα μια πολύ γλυκιά βανίλια. Σκέφτηκα ότι μπορεί να κάνω και λάθος αλλά το δούλεψα κι άλλο και βρήκα στοιχεία οξύτητας. Δεν χωράει αμφιβολία, ο καπνός της περιγραφής έχει κι άλλα μέσα και το βύσσινο το υπογράφω! Στη ρινική εισπνοή τα είδα όλα από το τσούξιμο καθώς η νικοτίνη βαράει άσχημα, αλλά κατάφερα να ανακαλύψω ένα άρωμα σαν καπνιστή σοκολάτα. Στην εκπνοή από τη μύτη, μένει ένα πολύ ωραίο καπνικό άρωμα και τίποτα άλλο. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι ότι δεν πρόκειται για Virginia! Ντουμάνι δεν θα σχολιάσω και πάλι, θα σχολιάσω όμως το χτύπημα το οποίο μου άλλαξε επιεικώς τα πετρέλαια. Μην μπερδεύτηκε ο Κωνσταντίνος και μου έβαλε 9ρι? Η επίγευση είναι μέτριας έντασης αλλά αρκετά επίμονη, και αφήνει πολλές ψημένες νότες στο στόμα, φέρνοντας αρκετά σε ξηρό καρπό.
Πολύ ωραίο καπνικό άρωμα, με δυνατή γεύση, που συνδυάζει ένταση, δύναμη και ωραίες επιμέρους νότες. Θα μπορούσα σίγουρα να το εκτιμήσω καλύτερα αν ήταν τριάρι αλλά μπορώ να πω με άνεση ότι παρά την έντονη γεύση, δεν κουράζει καθόλου. Χάνει πόντους για την ελλιπή περιγραφή καθώς παίρνεις κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που περιμένεις. Χωρίς αυτό να το κάνει άσχημο υγρό. Απλά, έχω την εντύπωση ότι σε θέματα περιγραφής, πρέπει να απαιτούμε να πλησιάζουν λίγο την πραγματικότητα. Μου θύμισε λίγο το Abyss από τα παλιά Vapeheaven Premium, και το συστήνω ανεπιφύλακτα στους λάτρεις των καπνικών με έντονες επιμέρους γεύσεις. 85/100.
Αυτό, όπως και άλλα που έχω κατά καιρούς γράψει, μπορείτε να τα βρείτε και στο blog μου.
650 Απαντήσεις
121906 Εμφανίσεις
