ΕισαγωγήΜε το που ανακοινώθηκε στα Social Media η νέα σειρά της Five Pawns, όπως ήταν φυσικό επικράτησε ένα πανδαιμόνιο. Τα ονόματά τους, και πάλι εμπνευσμένα από τον κόσμο του σκακιού. Μόνο το ένα ήξερα τι σημαίνει επί τη ευκαιρία, και αυτό ήταν το kibitzer, που στο σκάκι και στο μπριτζ, είναι αυτός που παρακολουθεί το παιχνίδι σιωπηλά. Εντύπωση μου έκανε η απλότητα των γεύσεων από τις περιγραφές, όπως και το ότι η εταιρεία ξέφευγε και από το καθιερωμένο της 50/50 ποσοστό. Όταν με το καλό ανέβηκαν στο κατάστημα της εταιρείας, διάβασα τους ισχυρισμούς της εταιρείας, που έχουν ως εξής:
Μιλήσατε, και η Five Pawns σας άκουσε. Καινούρια σειρά από τους σεφ της εταιρείας. Με έμφαση στην αγορά των sub-ohm (σ.σ. ντουμανιάρηδες), η σειρά Taken Three είναι υψηλότερα σε περιεκτικότητα VG, χαμηλότερα σε κόστος, κρατώντας όμως την προσοχή στις γευστικές λεπτομέρειες, όπως είναι και το σήμα κατατεθέν της εταιρείας.
Έχω δηλώσει οπαδός της συγκεκριμένης εταιρείας, που σημαίνει ότι προσωπικά τουλάχιστον θα δοκιμάζω ότι βγάζει και δεν βγάζει. Εκτός αν πρόκειται για βουτυρόκρεμες, για την αποχή από τις οποίες ας με συγχωρέσει ο κος Rodney Jerabek.
Η εξωτερική συσκευασία διαφέρει κατά πολύ από τις καθιερωμένες της εταιρείας. Πρόκειται για ένα κουτάκι που θυμίζει κάθετη συσκευασία Toblerone. Δεσπόζει το logo με τον αξιωματικό, τη βασίλισσα και τον ίππο της σκακιέρας, όπως και το όνομα Taken Three, με την υποσημείωση ότι πρόκειται για υγρό αναπλήρωσης, που «συνελήφθη από την Five Pawns». Ταυτόχρονα, φαίνεται η συγκέντρωση νικοτίνης, με τα υγρά να είναι διαθέσιμα σε 0, 3, 6 και 12mg/ml. Στην αριστερή πλευρά αναγράφονται τα συστατικά καθώς και διάφορες προειδοποιήσεις, ενώ στην δεξιά κάποιες ανακοινώσεις όσον αφορά την νοοτροπία αυτής της σειράς. Στην κάτω πλευρά, υπάρχει το hash tag #livelikecharlie το οποίο όπως ενημερώθηκα, είναι αφιερωμένο στο πατέρα του Rodney Jerabek και κατ’ ουσίαν ιδρυτή της Five Pawns. Άλλα δύο χαρακτηριστικά τα οποία ξεχωρίζουν, είναι ότι δύο από τα τρία έχουν 65% Vg ενώ το τρίτο έχει 70%, και φυσικά η τιμή. Στη σελίδα της εταιρείας, η τιμή είναι στα $19.99 έναντι των $27.90 που κοστίζουν τα «καλά». Στην Ελλάδα, τα υγρά κυκλοφορούν στην τιμή των €21.90 και είναι διαθέσιμα στη Vapeland και τους συνεργάτες τους.
Η αρχική μου δοκιμή, έγινε στους τανκάτους επισκευάσιμους που διαθέτω. Ομολογώ ότι δεν έμεινα ικανοποιημένος από τη γευστική απόδοση, οπότε θεώρησα σωστό να πάω με τη γραμμή της εταιρείας. Δανείστηκα λοιπόν ένα κλώνο tugboat, στημένο με διπλή αντίσταση στα 0.69Ω, με Kanthal D 0.30mm και αποφάσισα να τα ντριπάρω στα 45W. Πάμε λοιπόν να τα δούμε ένα ένα.
Isolani, 3mg, Tugboat Clone, Kanthal D 0.30mm, 2.5mm MC, Dual Coil, 0.69Ω, Drago Cotton. 65-35 VG-PG. Το Isolani λοιπόν, είναι το απομονωμένο πιόνι της Βασίλισσας. Ένα πιόνι δηλαδή που βρίσκεται στην στήλη της Βασίλισσας (Δ) και βρίσκεται σε σημείο χωρίς άλλο πιόνι σε εφαπτόμενη στήλη. Δεν θα κάνω τον ειδήμονα του σκακιού, δεν είμαι, και θα προτείνω στους λάτρεις του παιχνιδιού να ψάξουν κάποιες «βαριάντες» των μέσων του προηγούμενου αιώνα. Όπως και στα άλλα δύο, η περιγραφή είναι απλή, χωρίς φρου φρου και αρώματα: γλασσαρισμένο μπισκότο με ξύσμα λεμονιού και ζάχαρη. Γεύσεις που μου κάνουν τρελό κλικ πρέπει να πω, και αφού ξεπέρασα το σοκ της τόσο λιτής περιγραφής, άνοιξα το μπουκαλάκι για δοκιμή με τη μύτη.
Πολύ ωραίο το άρωμα από το λεμόνι, που δεν έχει την οξύτητα που θα περιμέναμε. Είναι αυτό που μας λέει η περιγραφή, σαν γλάσσο. Το μπισκότο, εμφανίζεται αφού κοπάσει το πολύ λεμόνι και κάνει το άρωμα πιο μαλακό και ωραίο. Αρκετά έντονο πάντως. Αυτό το υγρό το είχα δοκιμάσει σε Phenomenon Zest, στημένο με SS316 σε έλεγχο θερμοκρασίας. Ήταν αρκετά βουτυράτο, πράγμα που δεν φαίνεται στη μύτη, και αρκετά ξινό στο στόμα, έμοιαζε περισσότερο με Lemoncelo ένα πράμα. Σε κάποιες φάσεις μπορώ να πω ότι μου θύμισε ακόμα και σέλινο. Έσταξα λοιπόν λίγο στο Tugboat, έδωσα τα γκάζια μου και ντουμάνιασα το σύμπαν δοκιμάζοντας.
Πράγματι, έχουμε να κάνουμε με ένα υγρό λεμονιού με νότες από μπισκότο. Γλυκό στο μεγαλύτερο βαθμό του, με αρκετές όξινες νότες και το μπισκότο να είναι παρών σε όλη τη διάρκεια της τζούρας. Η ρινική εισπνοή έχει κάποια βουτυράτα στοιχεία αλλά ευτυχώς στις πνευμονικές, η ρινική εισπνοή δεν παίζει και πολύ μεγάλο ρόλο. Η εκπνοή από τη μύτη έχει πολύ μπισκότο, λίγο λεμόνι και στοιχεία γλυκάδας. Το χτύπημα είναι αρκετό και το ντουμάνι είναι φυσικά άφθονο. Επίγευση, δεν έχει.
Πολύ φοβάμαι ότι δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις και εμπειρίες για να κρίνω αυτό το υγρό. Φοβάμαι επίσης ότι αυτά τα υγρά, δεν έχουν ως σκοπό και στόχο την απόδοση μιας ή παραπάνω γεύσεων. Θεωρώ ότι ο σκοπός τους είναι να δώσουν στη μερίδα αυτή των ατμιστών που αρέσκονται σε χοντρά σύρματα και πολλά watt, μια εμπειρία ενός σύννεφου που να μην είναι άγευστο. Δεν ανήκω σε αυτή τη μερίδα, εξ’ ου και ο φόβος μου ότι είμαι ανεπαρκής να τα κρίνω. Έχω φυσικά ένα μέτρο σύγκρισης, και αυτό λέγεται Odin. Αυτό εδώ λοιπόν, μας δίνει ένα γευστικά διακριτικό ντουμάνι, ένα ντουμάνι το οποίο δεν είναι τελείως άγευστο. Η απόδοση των γεύσεων είναι μέτρια προς καλή, σε καμία περίπτωση όμως κάτι συγκλονιστικό. Θεωρώ ότι το 65/100 είναι παραπάνω από αρκετό.
Kibitzer, 3mg, Tugboat Clone, Kanthal D 0.30mm, 2.5mm MC, Dual Coil, 0.69Ω, Drago Cotton. 65-35 VG-PG. Ετυμολογικά, ο kibitzer είναι αυτός ο οποίος παρέχει σχόλια ή συμβουλές, χωρίς να του ζητηθεί, και συνήθως δεν είναι καλοδεχούμενη η προσφορά του. Χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον θεατή σε παιχνίδια τα οποία κατά κανόνα δεν είναι παιχνίδια θεατών και χρειάζεται να τα γνωρίζεις για να τα παρακολουθήσεις, όπως σκάκι, μπριτζ, go και άλλα. Kibitzer επίσης, λέγεται αυτός που παρακολουθεί σιωπηλός μια συνομιλία. Όπως προείπα, είναι η μόνη λέξη από τα ονόματα των τριών αυτών νέων υγρών που γνώριζα, και αυτό λόγω της πολυετούς ενασχόλησής μου με το αγωνιστικό μπριτζ. Η πολύ απλή και εδώ περιγραφή, μας μιλάει για ένα «ανάποδο» κέικ με ψητό ανανά. Το «ανάποδο» κέικ, είναι μια τεχνική κατά την οποία βάζουμε τη γαρνιτούρα στον πάτο του σκεύους, προσθέτουμε ζύμη, ψήνουμε και μετά το γυρνάμε ανάποδα ώστε να ψηθεί και από την άλλη. Η ζύμη δε φουσκώνει ιδιαίτερα και αυτά τα γλυκά έχουν πυκνή υφή σε αντίθεση με τα αφράτα κέικ της γιαγιάς που έχουμε συνηθίσει. Δεν είναι και πολύ διαδεδομένα στη χώρα μας, ως καθόλου, αλλά στην Αμερική είναι κάτι αρκετά κοινό. Μετά από τις απαραίτητες αυτές πληροφορίες, άνοιξα το μπουκαλάκι.
Απίστευτα γλυκός και ζαχαρωμένος ανανάς. Σαν καραμέλα ή ζελεδάκι ανανά. Απλά και όμορφα, αυτή είναι η μοναδική μυρωδιά που έρχεται στη μύτη. Πριν στάξω στον ατμοποιητή, πρέπει να πω ότι τέσσερα χρόνια στον ατμό, ανανά της προκοπής δεν έχω βρει. Λες? Αρχικά το είχα δοκιμάσει στον Tobecco KF4 στημένο με Kanthal D 0.28mm και το βρήκα κακό. Μερικές σταγόνες στον ντρίπερ και ευκαιρία να μάθουμε.
Το υγρό συμπεριφέρεται ακριβώς όπως το προηγούμενο. Γευστικά διακριτικό, με παρουσία ανανά σε όλη τη διάρκεια της τζούρας αλλά με τα στοιχεία της ζύμης/πίτας/κέικ παντελώς άφαντα. Στην εισπνοή από τη μύτη, έντονα αρώματα ανανά με καραμελωμένα στοιχεία ενώ στη ρινική εκπνοή μια διακριτικά αρωματισμένη ζύμη. Το χτύπημα ελαφρύ ως μέτριο ενώ η παραγωγή ατμού και πάλι στο Θεό. Ξανά, επίγευση μηδέν.
Στα ίδια ακριβώς βήματα του πρώτου υγρού, το kibitzer προσφέρει ακριβώς τα ίδια πράγματα. Ένα ντουμάνι με λίγη γεύση. Ο ανανάς δεν ήταν και τίποτα σούπερ, σαφώς ανώτερος όμως από τους άλλους που έχω δοκιμάσει και με μεγάλο συν την παντελή απουσία χημικής μυρωδιάς και γεύσης. Στον KF4 βρήκα πολλά βουτυρένια στοιχεία αλλά για καλή μου τύχη, τα watt της διπλής αντίστασης δεν τα άφησαν να περάσουν από το drip tip προς το στόμα μου. Το θεωρώ λιγότερο πιστό ως προς την περιγραφή του, οπότε αφού βρήκα όλα τα άλλα ίδια με το προηγούμενο, το 60/100 δεν θα το αδικήσει καθόλου.
Brevity, 3mg, Tugboat Clone, Kanthal D 0.30mm, 2.5mm MC, Dual Coil, 0.69Ω, Drago Cotton. 70-30 VG-PG. Ετυμολογικά, ο τίτλος του υγρού σημαίνει «το να εκφράζεσαι ή να πράττεις σύντομα, λιτά και περιεκτικά». Λακωνικά ένα πράγμα. Η περιγραφή της γεύσης, μιλάει για Banana Boston cream pie. Ένα γλυκό το οποίο είναι αυτό που μας λέει: μαλακή ζύμη τύπου κέικ, γέμιση με κρέμα και κομμάτια μπανάνας και επικάλυψη με γλάσσο σοκολάτας. Πιο απλό, δεν νομίζω ότι γίνεται οπότε πάμε κατευθείαν στην άποψη της μύτης μου για το υγρό, το οποίο είναι πολύ σκούρο στο χρώμα. Το άρωμα από το μπουκαλάκι, είναι αλκοολική μπανάνα. Ούτε ζύμη, ούτε κρέμα. Και όταν λέω αλκοολική, δεν είναι απαραίτητα κακό καθώς στην πλειοψηφία των υγρών που περιέχουν μπανάνα και σοκολάτα, η μυρωδιά σε κάτι τέτοιο φέρνει. Δύσκολα θα αποφύγω τη σύγκριση με το άρωμα του Grandmaster, και εδώ έχω να πω όσον αφορά το άρωμα, ότι το Brevity πρέπει να είναι κάτι σαν το γλυκό καριόκα: ότι περίσσεψε του ζαχαροπλάστη, παντεσπάνι, σοκολάτα, μπανάνα, έφτιαξε κάτι καινούριο. Υγρό λοιπόν στον ατμοποιητή και πάμε.
Η γεύση είναι κατά πολύ ανώτερη του αρώματος. Υπερβολικά ώριμη μπανάνα, νότες σοκολάτας και λίγη ζύμη. Στην αρχή, το είχα δοκιμάσει σε κλώνο KF3.1ES στημένο με Kanthal D 0.32mm στα 1.3Ω, και ήταν υπερβολικά γλυκό για τα γούστα μου. Εδώ, δείχνει να πετυχαίνει το σκοπό του, και μάλλον κάπως καλύτερα από τα δύο προηγούμενα, καθώς δεν μας δίνει μόνο «ένα ντουμάνι όχι τελείως άγευστο», αλλά έχει κάπως πιο έντονη γεύση. Σημείο κλειδί, είναι η μυρωδιά που αφήνει στο χώρο η οποία είναι μυρωδιά ζαχαροπλαστείου και μάλιστα πολύ ευχάριστη. Στη ρινική εισπνοή η σοκολάτα παραείναι έντονη σε σημείο να τσούζει τη μύτη με την οξύτητά της, ενώ στην εκπνοή από τη μύτη το μόνο που καταλαβαίνεις είναι γλυκιά ζύμη και μπανάνα. Το χτύπημα στα ίδια επίπεδα με τα δύο προηγούμενα ενώ η παραγωγή ατμού στο Θεό. Δεν θα πω ότι είναι περισσότερη από τα δύο προηγούμενα, καθώς για να ξεχωρίσεις διαφορά στον ατμό με 5% παραπάνω VG, θες ειδικό εξοπλισμό. Ούτε εδώ πήρα επίγευση, ίσως μια γλύκα μόνο και τίποτα άλλο.
Το θεωρώ σαφώς πιο πειστικό από τα δύο προηγούμενα, καθώς και ίσως λίγο πιο έντονο. Αναμενόμενο φυσικά, αν δει κανείς τη διαφορά στο χρώμα. Φυσικά, να μην μιλήσω για το χρώμα στο βαμβάκι μετά από κάποια ml, ούτε για τη μάκα, αλλά στο φινάλε, ντριπάτο είναι, ποιος νοιάζεται…72/100
Συμπέρασμα Ας αρχίσουμε λοιπόν με το ζουμί της υπόθεσης: τα υγρά προορίζονται για dripping. Που σημαίνει αυτόματα ότι κύριο σκοπό έχουν την παραγωγή ατμού, με μία κάποια γεύση και σαφώς μειωμένο κόστος, καθώς το κοτετσόσυρμα είναι κατά γενική ομολογία ρουφήχτρα. Σαφώς και δεν περίμενα να φτάσουν την γευστική απόδοση των υγρών της κλασσικής σειράς της εταιρείας, σίγουρα όμως περίμενα κάτι παραπάνω από αυτό που πήρα. Θα επαναλάβω ότι αυτό το στυλ ατμίσματος, δεν με ενθουσιάζει. Οπότε, μία άποψη από κάποιον πιο ειδήμονα σε SubΩ καταστάσεις, θεωρώ ότι έχει μεγαλύτερη σημασία. Προσωπικά και μόνο, διαφωνώ με την απόφαση μιας εταιρείας η οποία έχει εδραιωθεί στο premium κομμάτι, με concept το οποίο προτάσσει την χαλαρότητα και την προσωπική απόλαυση ως επιβράβευση, να στραφεί σε ένα προϊόν εντελώς αντίθετο με τις αρχές της. Φαίνεται ότι στο εξωτερικό, το trend δείχνει ντουμάνια, και άλλες εταιρείες παίρνουν μεγάλο μέρος της πίτας. Από την άλλη, πρόκειται για εταιρεία, όχι για φιλανθρωπικό ίδρυμα. Αν ο λαός θέλει φθηνότερα VG based υγρά με πιο απλά γευστικά στοιχεία, καλά κάνει και του το παρέχει. Αυτός πληρώνει το λογαριασμό του ρεύματος, όχι οι απόψεις μου. Προσωπικά, μου άρεσε περισσότερο απ’ όλα το Isolani, με δεύτερο το Brevity και τελευταίο το Kibitzer. Σε σύγκριση πάντως την άλλη σειρά υγρών για dripping που έχω δοκιμάσει, τα Odin, αυτή εδώ η σειρά χάνει κατά κράτος. Από την άλλη όμως, βρίσκεται σε μια άλλη κατηγορία τιμής. Στην ουσία δηλαδή, δεν υφίσταται απευθείας σύγκριση, αλλά σύγκριση δυο σειρών διαφορετικής ποιότητας και διαφορετικής τιμής. Είπαμε όμως, δεν είμαι και ο πλέον ειδικός στο dripping… Σίγουρα θα πλήρωνα για να το δοκιμάσω (αν δεν μου τα είχε στείλει δωρεάν η Vapeland), έχω δηλώσει ότι τουλάχιστον μία φορά θα δοκιμάζω κάθε υγρό που βγάζει η εταιρεία, δεν θα τα αγόραζα όμως δεύτερη φορά. Δεν απευθύνονται σε μένα και αυτό που ψάχνω από τον ατμό μου. Και φυσικά, περιμένω τα σχόλια πιο «επαγγελματιών» στο dripping από μένα!
Αυτό όπως και όσα έχω κατά καιρούς γράψει, μπορείτε να τα βρείτε και στο blog μου:
45 Απαντήσεις
8414 Εμφανίσεις
