Άτμισμα – Χόμπι ή Καταναλωτισμός;
[Σημ. Ξεκίνησα με πρόθεση ξεχωριστού νήματος, όμως είδα ξανά το ωραίο θέμα τού φίλου thenetpoet, οπότε εδώ πρέπει να γράψω].
“Καλώς τον Joe! Στρώσου, ανάβω μπρίκια κι έρχομαι”. Επιστρέφει με καφέδες, ξεδιπλώνει μία χαρτοπετσέτα, είκοσι επί είκοσι, και ακουμπάει το νέο του απόκτημα, 3 κομμάτια όλα κι όλα, (μέχρι και χθες, χρησιμοποιούσε ένα απλό eGo). “Δείξε μου κιόλας αν έχει μέσα τη μεγάλη αντίσταση κι όχι τη μικρή των πιτσιρικάδων”. Μόλις είχε πάρει ένα ΑΙΟ. Όσα χρόνια ατμίζει, απoλαμβάνει την κάθε μέρα σαν ξεχωριστή και μοναδική. Έριξε νικοτίνη χωρίς καταναγκαστικά προγράμματα ή στόχους, όταν έκλεισε το μαγαζάκι που είχε συνηθίσει να πηγαίνει τα τελευταία χρόνια, γιατί μεταφέρθηκε πλέον ως μαγαζί γωνία, και ντρέπεται να μπει, “δεν ξέρω τι να πω, βρε Joe, δεν ξέρω ‘γω απ’ αυτά, έχουν και δυνατές μουσικές εκεί μέσα και σύννεφα...”. Σήμερα λοιπόν, ατμίζει μοναχικά, μηδενική, βρήκε άλλο μαγαζάκι, λίγο μακριά του βέβαια, “έτσι, βρε Joe, το θέλω για συντροφιά”.
Τι θέλω να πω με την παραπάνω εικόνα; απλώς πως ο συγκεκριμένος χαρακτήρας ατμιστή, είναι το δικό μου ατμιστικό πρότυπο. Ούτε βαριές Ιστορίες, ούτε κυνηγοί του μέλλοντος, ούτε τίποτα. Ντρέπομαι να του πω τα δικά μου..., κάθε φορά προσπαθώ να είμαι με το ίδιο σετάκι για να μην κινήσω υποψίες..., πραγματικά, τον λατρεύω τον τύπο.
Στο θέμα μας τώρα. Ερασιτεχνική απασχόληση για τις ελεύθερες ώρες μας; δηλ. χόμπι; Άλλος ασυγκράτητος πάει για ψάρεμα ακόμα και στον Κηφισό, κάποιος άλλος μαστορεύει το σύμπαν ολάκερο, άλλος πάει σε πιο εξειδικευμένα ή πανάκριβα κόλπα. Ε, κάπου εκεί μέσα υπάρχει και μία θέση για το άτμισμα. Αναπόφευκτα, το κάθε μας χόμπι απαιτεί χρόνο, μεράκι, ίσως και πάθος, και..., χρήμα. Πόσο; τόσο.
Τώρα. Καταναλωτισμός. Χμ. Διαβάζω για: τάση που χαρακτηρίζει ανθρώπους μίας καταναλωτικής κοινωνίας, να αυξάνουν δηλ. συνεχώς την κατανάλωση αγαθών για να ικανοποιήσουν τις πλασματικές τους ανάγκες. / Σωστό, σωστότατο.
Όμως, χόμπι χωρίς έξοδα γίνεται; ναι, γίνεται κι αυτό, όμως κάπου κερδίζεις και κάπου χάνεις. Κάπου ξεφεύγεις και κάπου σώζεσαι. Είσαι όμως στο σωστό χόμπι; μήπως λέμε κάτι διαφορετικό;
Καταναλωτισμός. Ξανά χμ, δείξε μου έναν που ξέφυγε, (όχι ιστορίες με δράκους και πριγκίπισσες, έτσι; ). Το άτμισμα. Μπορεί να φτάσει σε τρελά νούμερα (όπως όλα), ακόμα και σε κάποιες χιλιάδες ευρώ. Μπορεί π.χ., οι ατμιστικές συλλογές, να μην είναι πολυέξοδες, όμως να γιγαντώνονται σε ποσότητα, π.χ. 50 ατμοποιητές, 30 μοντάκια, 20 χιλιόμετρα σύρματα, 10 βαλίτσες εργαλεία και αναλώσιμα, κ.ο.κ.
Τελικά. Πόσα ενοχικά στάδια πρέπει να νικήσει ο ατμιστής;
Σημ.2 Κάτι ακόμα, λίγο άσχετο και προσωπικά πάντα μιλώντας. Κάποιες φορές ρίχνω μισές ματιές σε διάφορα φόρουμ. Βλέπω ανακατατάξεις ακόμα και αφορισμούς. Βλέπω μία έντονη τάση για κλειστά κι εφτασφράγιστα κλαμπ. Σαν ατμιστικές κλειστές λέσχες εκλεκτών ή μάζωξη αυστηρά για φιλαράκια. Βλέπω ακόμα για βαριές, πολύ βαριές Ιστορίες, “δεν μπορώ να περπατήσω με τραβούν τα χρόνια πίσω”. Τελικά, (ναι, ξανά το τελικά), υπάρχει άτμισμα και μετά τη ζωή;