Παρασκευή 6/02 απόγευμα, χτυπάει το σταθερό στο γραφείο. Ήταν ο Θάνος από τη Vapeland και αφού κουβεντιάσαμε λίγο περί ανέμων και υδάτων, μου έσκασε το μαντάτο. Τα υγρά της Vaponaute (ατμοναύτης) θα ερχόταν στην Ελλάδα με αντιπρόσωπο τη Vapeland. Του φάνηκε λίγο περίεργο το ότι δεν τα γνώριζα, αλλά τι να πω, ψέματα? Δεν τα είχα ξανακούσει. Μου έδωσε τη διεύθυνση της σελίδας και την υπόσχεση ότι μόλις παραλάβει, θα μου στείλει να τα δοκιμάσω. Μπαίνοντας λοιπόν στη σελίδα, αναρωτήθηκα αν πληκτρολόγησα σωστά τη διεύθυνση, γιατί πιο πολύ έμοιαζε με σελίδα κράτησης εισιτηρίων κάποιας μικρής αερογραμμής, παρά με σελίδα ειδών ητ. Κάνοντας κλικ στο λινκ «
Αεροσκάφη» βλέπουμε κάποια μοντάκια που κατασκευάζει η εταιρεία, πανέμορφα μεν, πανάκριβα δε. Στα «
Ανταλλακτικά» έχει κάτι υπέροχα drip tips, ενώ στα «e Ταξίδια» φτάνουμε στα υγρά. Το τελευταίο λινκ, η «
βάση» μας δίνει πληροφορίες για την εταιρεία και τα στελέχη της. Αν βαριέστε να τα διαβάσετε όλα αυτά στα Αγγλικά ή στα Γαλλικά, μπορείτε να τα δείτε και στην αντίστοιχη υποσελίδα της Vapeland. Όπως φαίνεται λοιπόν από τη δομή της σελίδας, η εταιρεία υιοθέτησε ένα concept, αυτό του ταξιδιού στις γεύσεις μέσω του ατμού. Και αυτό μας προσφέρει, μεταφορικό μέσο και κράτηση θέσης! Με αυτά τα υγρά λοιπόν ο ατμοναύτης θέλει να μας ταξιδέψει στο κέντρο της καταιγίδας, στην άγρια φύση, κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και πάνω από το ουράνιο τόξο. Και όχι, αυτή μου η τελευταία γραμμή δεν οφείλεται σε υπερκατανάλωση τσίπουρων. Αυτά είναι τα ονόματα των υγρών! Γνωρίζω ότι το e-tsigaro Κέρκυρας έκανε την παραγγελία του το μεσημέρι της Παρασκευής 13/02 αλλά δεν γνώριζα ότι θα έφταναν τόσο γρήγορα. Το μεσημέρι του Σαββάτου λοιπόν, έλαβα το ευχάριστο νέο. Έλα να παραλάβεις! 4 μπουκαλάκια των δέκα ml μέσα σε ένα ωραίο πουγκί από καμβά ήταν το πακετάκι μου και το πρώτο που έκανα ήταν να τα ανοίξω για μια γρήγορη οσφρητική αναγνώριση. Αυτή ήταν που με οδήγησε στην απόφαση να δοκιμάσω πρώτο το «On the Storm».
On the Storm, 6mgKayfun 3.1ES Clone, MC 3mm, Kanthal D 0.28mm, 1.82Ω.
Όπως ανέφερα και στην
εισαγωγή, αποφάσισα να δοκιμάσω πρώτο αυτό το υγρό αφού έμεινα εντυπωσιασμένος από τη μυρωδιά του. Ανοίγοντας λοιπόν το μπουκαλάκι και φέρνοντάς το στη μύτη, τα αρώματα της σοκολάτας είναι αυτά που χτυπάνε πρώτα τη μύτη. Σκούρα σοκολάτα, ίσως με κάτι αλκοολούχο μέσα, αλλά μόνο ως υποψία. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι υπάρχει και φουντούκι, ως κυρίαρχο στοιχείο μάλιστα, αλλά με μία πιο βαθιά οσφρητική ανάγνωση, αυτό καταρρίπτεται εύκολα. Η μυρωδιά σαν σύνολο φέρνει περισσότερο σε σοκολατένιο παντεσπάνι, ήδη υγραμένο με σιρόπι και αλκοόλ, έτοιμο να δεχτεί τις επιστρώσεις που εμπνεύστηκε αυτός που το έχει μπροστά του. Δεν άντεξα να περιμένω να φτάσω σπίτι και γέμισα τον κλώνο μέχρι τη μέση. Σέταρα το GOD στα 10w και τράβηξα τζούρα. Συσκότιση... Έγειρα πίσω στο σκαμπό, χωρίς να είμαι σίγουρος ότι τα μάτια μου είναι ανοιχτά ή κλειστά, εξέπνευσα από τη μύτη και θυμήθηκα. Θυμήθηκα το συναίσθημα της μελαγχολίας που με διαπέρασε όταν δοκίμασα πρώτη φορά το Grandmaster. Η γεύση της ποιοτικής, κατάμαυρης σοκολάτας γεμίζει το στόμα, έχοντας όμως την πλούσια, βελούδινη και πηχτή υφή μιας εξαιρετικής σοκολάτας γάλακτος. Γύρω από αυτό το νέφος, περιφέρονται πολλές ακόμα γεύσεις, δύσκολο να αναγνωριστούν με την πρώτη, αλλά το αποτέλεσμα της τζούρας είναι τόσο ισορροπημένο και αρμονικό που πραγματικά νιώθεις καθαρή ευτυχία συμπυκνωμένη σε ένα νέφος ατμού. Η γεύση έχει μια κρυμμένη φρεσκάδα, από γλυκόριζα προέρχεται, από γλυκάνισο ή από μία άτακτη σταγόνα μενθόλης, δεν δύναμαι να προσδιορίσω. Η ξηρότητα που αφήνει να πλανάται στο στόμα όμως καθώς και κάποια ξυλώδη αρώματα, με κάνουν να πιστεύω ότι έχει και κάτι καπνικό μέσα, ίσως και λίγο τζίντζερ. Με πάσα επιφύλαξη φυσικά και χωρίς να προσπαθώ να ανταγωνιστώ την επαγγελματία γευσιγνώστρια που επιμελήθηκε αυτή τη γεύση. Στη ρινική εισπνοή, η σοκολάτα χάνεται και γίνεται πολύ έντονο αυτό το αίσθημα φρεσκάδας το οποίο ανέφερα πριν, ενώ στη ρινική εκπνοή η σοκολάτα στρογγυλεύει πολύ την αίσθηση. Το ντουμάνι είναι υπερπλούσιο ενώ το χτύπημα αρκετά πιο δυνατό από το αναμενόμενο. Όλως περιέργως όμως, και αυτό είναι πραγματικά παράδοξο, είναι πολύ ταιριαστό με το υγρό, και ας είναι γλυκό. Και τώρα, πάμε στο κυρίως πιάτο, και ας έρχεται στη σειρά του επιδορπίου. Η επίγευση. Επίμονη και γλυκιά γεύση σοκολάτας, που μένει απαράλλαχτη και έντονη για αρκετή ώρα, κάνει τους σιελογόνους αδένες να δουλεύουν υπερωρία, και το στόμα να μένει συνεχώς υγρό. Ενδέχεται να είναι η πιο δυνατή, ευχάριστη και επίμονη επίγευση που έχω μέχρι σήμερα συναντήσει σε υγρό αναπλήρωσης. Είναι πολύ πιθανό να είναι απλά ευσεβής πόθος, αλλά όσο το ατμίζω, έχω την εντύπωση ότι αναγνωρίζω και λίγη καρύδα στην εισπνοή και στην επίγευση. Την καρύδα την οποία συναντάς τη στιγμή που δαγκώνεις μια σοκολάτα Derby. Όσο βυθίζομαι στην απόλαυση που μου προσφέρει, τόσο ενισχύεται η άποψη μου ότι περιέχει κάτι το οποίο βγάζει φρεσκάδα. Ίσως horehound herb, αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν θα μάθουμε ποτέ. Σε πολύ γενικές γραμμές, η αίσθηση και η επίγευση παραπέμπουν σε ένα «πειραγμένο» ρόφημα σοκολάτας, με αρκετά πλούσια υφή και καλής ποιότητας μαύρη σοκολάτα και κακάο. Άδειασε ο ατμοποιητής και έβαλα σκέτη βάση μέχρι το ύψος του «φούρνου», δεν έχω σκοπό να εξετάσω την επιμονή του αρώματος με τη σκέτη βάση, αλλά να ρουφήξω κάθε αρωματικό μόριο που απέμεινε στον ατμοποιητή μέχρι να αλλάξω nakamichi για το επόμενο. Σε αυτό το σημείο έκανα μια έρευνα στο
γευστικό προφίλ του υγρού. Εκεί ανακάλυψα ότι πρόκειται κυρίως για γεύσεις αχλαδιού, κονιάκ, ελαφριού μείγματος καπνού, κακάο, γλυκάνισο, μέλι και κανέλα. Ίσως αυτή τη γήινη αίσθηση που νόμισα ότι οφείλεται σε τζίντζερ, να είναι τελικά η κανέλα, ενώ το αχλάδι δεν το βρήκα κάπου. Το κονιάκ, μόνο σαν αίσθηση στη μύτη. Το επιβεβαίωσα δίνοντας λίγο σημασία στη μυρωδιά που αφήνει στο χώρο. Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ο Θάνος από το e-tsigaro, η μυρωδιά θυμίζει «τ’ Αγιού» (12/12, γιορτή του πολιούχου της Κέρκυρας και όλοι κάνουν λουκουμάδες με μέλια, κανέλες κλπ). Μπορεί οι γεύσεις να μην αποδίδονται τόσο ξεχωριστά, αλλά είναι ο συνδυασμός και η απόλυτη αρμονία των γεύσεων που προσδίδουν στο υγρό τον χαρακτήρα που αποδίδει. Για τα δικά μου γούστα, το κατατάσσω ως επιδόρπιο, γιατί δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το ατμίζω συνέχεια. Σίγουρα δεν ακολουθεί την αμερικάνικη σχολή η οποία απαιτεί υπερβολή στη γεύση, αλλά αποτελεί ένα αμερικανοευρωπαϊκό υβρίδιο: έντονη και πλούσια γεύση χωρίς υπερβολή. 97/100.
Under the Sea, 6mgKayfun 3.1ES Clone, MC 3mm, Kanthal D 0.28mm, 1.82Ω.
Επόμενη γευστική (ελπίζω) διαδρομή, κάτω από τη θάλασσα. Φρέσκο nakamichi στον ατμοποιητή και καλό καθάρισμα με βάση ώστε να εξαφανιστεί κάθε υπόνοια του προηγούμενου. Και στο μεταξύ, οσφρητική αναγνώριση. Μυρωδιά φρουτώδης και όξινη, με μια ιδέα φρεσκάδας, παραπέμπει σε παιδικές αναμνήσεις από μήλο και αχλάδι, ίσως και κάτι από φράουλα ή βατόμουρο, ή γενικά κάτι καλοκαιρινό. Θα μπορούσε να είναι και κάτι από λεμόνι ή κίτρο ή λάιμ και φυσικά η φρεσκάδα θα μπορούσε να προέρχεται από μέντα ή δυόσμο. Καλό μου μυρίζει. Υγρό λοιπόν μέχρι τη βάση της καμινάδας, το GOD στα 13W και πάμε! Η μέντα είναι σίγουρα η πιο διακριτική που έχω συναντήσει. Σε όσα φρουτένια με μενθόλη έχω συναντήσει, η μενθόλη κυριαρχούσε σταθερά. Εδώ είναι απλά στην απόλυτα τέλεια αναλογία. Το φρούτο που περιέχει, είναι το καρπούζι, αλλά όχι όπως το φαντάζεται κανείς, γλυκό και τραγανό. Θυμίζει περισσότερο εκείνες τις τελευταίες μπουκιές, κοντά στη φλούδα. Στο πρόσφατο παρελθόν, θυμάμαι άλλο ένα υγρό το οποίο μου είχε αφήσει αυτή την αίσθηση: Umami Frosty Cucu. Όσο το συνήθιζα και η μέντα άρχιζε να γίνεται πιο ήπια και να αφήνει ακόμα περισσότερο τη γεύση να ξεδιπλωθεί, άρχισα να αναγνωρίζω ένα ακόμα στοιχείο, το οποίο αν δεν το χρησιμοποιούσα συχνά στη μαγειρική, δεν υπήρχε περίπτωση να το πιάσω: αρώματα κέδρου, και συγκεκριμένα το άρωμα που αφήνει ο σπόρος του όταν τον κοπανάω για να τον χρησιμοποιήσω σε ζωμό. Μην φανταστείτε ότι ατμίζοντάς το θα βρεθείτε ξαφνικά σε ένα δάσος, αλλά το στοιχείο είναι εκεί προφανώς με σκοπό να εξιτάρει τη φαντασία του ατμιστή, κάνοντάς τον να ψάχνει που το έχει συναντήσει ξανά. Το χτύπημα στην αρχή ήταν μπόλικο, αλλά παραδόξως μετά καταλάγιασε. Λέω παραδόξως γιατί συνήθως τα υγρά με μενθόλη ανεβάζουν το χτύπημα σε ζόρικα επίπεδα. Το ντουμάνι και πάλι πλούσιο ενώ στη ρινική εισπνοή κυριαρχεί η γλυκάδα του καρπουζιού. Στη ρινική εκπνοή κυριαρχεί μια γλυκιά λουλουδένια αίσθηση την οποία όμως δεν μπορώ να προσδιορίσω επακριβώς. Υπερβολικα ευχάριστη όμως. Και πάμε τώρα στην επίγευση, η οποία και πάλι είναι αντάξια των προσδοκιών από ένα καλό υγρό. Γλυκιά, δροσερή και με αυτό το λουλουδικό το οποίο ακόμα δεν μπορώ να βρω, εμφανίζει και ένα ακόμα στοιχείο. Την αίσθηση που παίρνει κάποιος από ένα φρέσκο μυρωδικό στο φαγητό του. Το άτμισα μέχρι τέλους χωρίς να με κουράσει στο παραμικρό και έβαλα σκέτη βάση όσο έκανα την έρευνά μου στο
γευστικό προφίλ του υγρού. Εκεί μας μιλάει για 4 εκχυλίσματα μέντας, καρπούζι, αγγούρι, Gin, λεβάντα και κόλιανδρο. Εξεπλάγην ευχάριστα, καθώς εκτός από τη λεβάντα και τον κόλιανδρο, έπεσα μέσα. Και το Gin? Κέδρος κυρίες και κύριοι, το κύριο συστατικό του καλού τζιν! Αρχίζω να βρίσκω ένα μοτίβο στα υγρά της εταιρείας, η οποία στοχεύει εκτός από την ατμιστική ικανοποίηση και την φανταστικά αρμονική μίξη των γεύσεων, και στην έξαψη της περιέργειας του ατμιστή ώστε να βάλει το κεφάλι του σε λειτουργία για να ανακαλύψει και όλα τα κρυμμένα στοιχεία. Αυτό το υγρό δεν κουράζει, δεν μπουχτίζει και θα μπορούσε να σταθεί για όλη μέρα. Επιφύλαξη για το αν θα μπορούσε να σταθεί με σκέτο καφέ και σκούρο και έντονο αλκοόλ. Αυτό το υγρό νομίζω ότι το καλοκαίρι θα απογειωθεί καθώς η μέντα του δροσίζει ευχάριστα, χωρίς να παγώνει και να μουδιάζει το στόμα. Επίσης, μου δίνει μια έμπνευση την οποία θα υλοποιήσω εν καιρώ στην κουζίνα μου! 98/100.
Over the Rainbow, 6mg
Kayfun 3.1ES Clone, MC 3mm, Kanthal D 0.28mm, 1.82Ω.
Φρέσκο nakamichi στον ατμοποιητή και λίγη βάση να πάρει μπρος, όσο ετοιμάζω τις βαλίτσες μου για ένα ταξίδι πάνω από το ουράνιο τόξο. Με αρκετή προσπάθεια να μείνω ανεπηρέαστος από τα σχόλια που έχω ακούσει γι αυτό το υγρό, φέρνω το μπουκαλάκι στη μύτη. Όταν λοιπόν το πρωτομύρισα στα γρήγορα προσπαθώντας να αποφασίσω ποιο θα δοκιμάσω πρώτο, η εντύπωση που αποκόμισα ήταν ότι θα επρόκειτο ακόμα για ένα υγρό το οποίο θα έφερνε σε τσιχλόφουσκα. Τελικά όταν δοκιμάζεις ένα υγρό το οποίο είναι γεμάτο υποσχέσεις, και περιμένεις να τις τηρήσει στην τιμή που προσφέρεται, πρέπει να το κάνεις με όλες τις αισθήσεις σου χαλαρές και ήρεμες. Στην ηρεμία μου λοιπόν, αυτό που φτάνει στη μύτη μου είναι κάτι μεταξύ campari και drambuie. Κυρίαρχο στοιχείο τα γλυκά εσπεριδοειδή και στο υπόβαθρο το λάιμ, με μια καραμελένια γλυκάδα να το τριγυρίζει. Υγρό στο τανκ μέχρι τη βάση της καμινάδας και πάμε. Το GOD στα 13W, fire και... σοκ και δέος!!! Το στόμα γεμίζει με εσπεριδοειδή, με την ελαιώδη υφή μιας φλούδας από πορτοκάλι, η κορυφή της γλώσσας νιώθει την οξύτητα και την ολοκάθαρη γεύση από το λάιμ και στο τέλος μένει μια γλυκιά καραμελένια αίσθηση και μία κάψα την οποία δεν μπορώ να καταλάβω από που προέρχεται. Όσο περνάει η ώρα και αυτή η έκρηξη γεύσεων καταλαγιάζει, αρχίζει και γίνεται πιο εμφανής ένας συνδυασμός γεύσεων που υποβόσκει. Μία γλυκάδα την οποία συναντά κανείς σε σκούρα φρούτα, κάτι σαν σύκο η μαύρο μούρο και κάτι ακόμα το οποίο δεν μπορώ να καταλάβω, σαν μυρωδικό. Το ντουμάνι και πάλι πλούσιο, ενώ το χτύπημα στα αναμενόμενα επίπεδα. Στη ρινική εισπνοή, είναι ακόμα πιο εμφανής η παρουσία του λάιμ και μια αψάδα την οποία ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω από τι είναι, όχι από τη νικοτίνη πάντως. Στην ρινική εκπνοή, το κυρίαρχο στοιχείο είναι τα εσπεριδοειδή με τη φλούδα πορτοκαλιού να είναι πιο εμφανής. Η επίγευση σε αυτό το υγρό, είναι σαφώς χαμηλότερη σε ένταση από τα δύο προηγούμενα, και λιγότερο επίμονη. Περιορίζεται σε μια αψάδα και στην γλύκα που συναντήσαμε και πριν. Κάνει όμως το στόμα ποτάμι και σε κάνει να ζητάς κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο!!! Μου έφερε στο μυαλό τις στιγμές που έζησα τον Αύγουστο, δοκιμάζοντας το Five Pawns Queenside. Το άτμισα μέχρι στεγνώματος και έβαλα σκέτη βάση να το ευχαριστηθώ όσο θα ψάχνω το
γευστικό του προφίλ. Εκεί, βρήκα ότι περιέχει πεπόνι Cavaillon, τζίντζερ, λάιμ, εσπεριδοειδή, Λουΐζα και πράσινο σύκο. Να πω την αλήθεια, πεπόνι δεν κατάλαβα στον ατμοποιητή μου. Το λάιμ και τα εσπεριδοειδή, θα έπρεπε να είχα πάρει νοβοκαΐνη για να μην τα καταλάβω, ενώ στο τζίντζερ οφειλόταν προφανώς αυτή η αψάδα. Τη γεύση της Λουΐζας, δεν μπορώ να τη φέρω στο μυαλό μου για να έχω άποψη, ενώ στο πράσινο σύκο θα πρέπει να οφείλεται η γλυκάδα. Και όταν λέω γλυκάδα, μην φανταστείτε γλυκάδα αμερικάνικου τύπου, όπου μετά από τρεις τζούρες παθαίνεις ζάχαρο! Μιλάω για μια διακριτική γλυκάδα που απλά στρογγυλεύει και αναδεικνύει κάποιες από τις νότες του υγρού. Πραγματικά είναι ένα καταπληκτικό υγρό το οποίο παρά τις καλοκαιρινές του υπόνοιες, μπορεί άνετα να ατμιστεί όλο το χρόνο. Φυσικά, η εικόνα που μου έρχεται είναι να μου κάνει παρέα κάποιο καλοκαιρινό βράδυ, χωρίς πολλή ζέστη, σε συνδυασμό με σκέτη βότκα. Και αυτό το υγρό μου δημιουργεί όρεξη για να φτιάξω καινούρια πράγματα στην κουζίνα, σε πόσιμη και παγωμένη μορφή αυτή τη φορά. 98/100
Into The Wild, 6mg Kayfun 3.1ES Clone, MC 3mm, Kanthal D 0.28mm, 1.82Ω.
Τελευταίο υγρό της σειράς, το οποίο υπόσχεται να μας ταξιδέψει στην άγρια φύση. Σε αντίθεση με όλα τα προηγούμενα, όταν φέρνεις το μπουκαλάκι στη μύτη, δεν υπάρχει καμία διακριτή μυρωδιά. Περίεργο για τόσο σκουρόχρωμο υγρό, ακόμα πιο περίεργο αν λάβει κανείς υπ’ όψιν το μέχρι στιγμής ιστορικό της εταιρείας. Από την άλλη, δεν θα χρειαστεί να έχω συγκεκριμένες προσδοκίες από τη γεύση, ατμίζοντας και βλέποντας δηλαδή! Υγρό στο τανκ μέχρι τη βάση της καμινάδας και πάμε. Μία έντονα καπνική γεύση με ένα ίχνος οξύτητας ήταν η πρώτη εντύπωση που σχημάτισα. Στο τέλος της εκπνοής, τα πράγματα δυσκόλεψαν για μένα καθώς το συνολικό αποτέλεσμα ήταν μία αίσθηση σαν το καταραμένο κάστανο της FA, ένα υγρό το οποίο αν ήμουν ιεροεξεταστής, θα ήταν στο καθημερινό μου παλμαρέ. Αποφάσισα να προσπαθήσω να το παραβλέψω αυτό, με δυσκολία ομολογώ, και να συνεχίσω να το ατμίζω μέχρι να το συνηθίσω και να καταλαγιάσει αυτή η ένταση. Πράγματι, αυτό δεν άργησε να συμβεί για καλή μου τύχη και τώρα έχω τη δυνατότητα να το εκτιμήσω κάπως καλύτερα. Όντως, κατέληξα σε συμπέρασμα αναζητώντας το λόγο αυτής της «έντονης» αρχικής μου εντύπωσης. Η καπνική του βάση οφείλεται προφανώς σε Virginia, καπνική γεύση την οποία δεν συμπαθώ καθόλου. Παρόλο που είναι αρκετά τροποποιημένη, τα βασικά της στοιχεία είναι εκεί, εξ’ ου και η αρχική μου εντύπωση. Στο στόμα μένει μια ξηρότητα ίδια με αυτή που λαμβάνεις τρώγοντας καρυδόψιχα και συγκεκριμένα αναμασώντας τη φλούδα από το καρύδι, ενώ το υγρό περιέχει και άλλες γεύσεις, οι οποίες όμως δεν αποδίδονται ξεχωριστά, αλλά αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο δημιουργώντας έτσι μια νέα γεύση. Στο βάθος όμως, παραμονεύει μια οξύτητα, ευχάριστη αλλά αγνώστου προελεύσεως! Το χτύπημα ακριβώς στα επίπεδα που αναμένει κανείς για 6ρι υγρό ενώ το ντουμάνι και πάλι πλούσιο. Στη ρινική εισπνοή, κυριαρχεί το καπνικό στοιχείο και μετά μια βουτυρώδης αίσθηση. Εκεί τρόμαξα λίγο αλλά τελικά δεν εξελίχθηκε σε ένα κλασσικό βουτυρένιο άρωμα το οποίο θα με έκανε να φύγω τρέχοντας. Στη ρινική εκπνοή τα αρώματα στρογγυλεύουν πολύ από μια καραμελένια γλύκα την οποία δεν συνάντησα πιο πριν. Δεν μπορώ να πω ότι το ευχαριστήθηκα όσο τα προηγούμενα, αλλά εδώ μπαίνει το προσωπικό γούστο. Έριξα μια ματιά λοιπόν στο
γευστικό του προφίλ, και είδα ότι πρόκειται για καπνό Βιρτζίνια, καραμελωμένο αμύγδαλο, toffee, ξηρούς καρπούς, μπαχαρικά και κεράσι Maraschino. Εκτός από το Virginia το οποίο είναι πασιφανές, όλα τα άλλα είναι καλά κρυμμένα ή μέρος συνδυασμών που ως σύνολο αποδίδονται διαφορετικά. Για παράδειγμα η γλύκα που συνάντησα στο τέλος, μάλλον οφείλεται στο toffee και στο καραμελωμένο αμύγδαλο, η βουτυρένια αίσθηση στο toffee, η οξύτητα στο Maraschino και η ξηρότητα στους ξηρούς καρπούς. Αυτή είναι φυσικά δική μου εκτίμηση. Εμένα προσωπικά, δεν μου άρεσε, αλλά αυτό οφείλεται προφανώς στην χρήση του Virginia. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι δεν είναι εξαιρετικό υγρό και ότι οι λάτρεις του συγκεκριμένου καπνικού δεν θα το λατρέψουν. 95/100.
Θα παρατηρήσατε ότι δεν είπα τίποτα για τη σύσταση των υγρών και τα ποσοστά PG/VG. Αυτό γιατί δεν μπόρεσα κάπου να βρω πληροφορίες. Τείνω στο ότι χρησιμοποιούν 50-50 αναλογία, και ως τέτοια θα τα κατατάξω. Το γενικό μου συμπέρασμα, είναι ότι με 4 μόνο υγρά, η εταιρεία προσπάθησε να καλύψει μια μεγάλη γκάμα ατμιστών. Έχουμε το καπνικό, το φρουτένιο, το μενθολοειδές και το γλυκό. Έχουμε να κάνουμε με μια εταιρεία η οποία ξέρει τι θέλει και πώς να το πετύχει. Δεν έπεσε στην παγίδα των 100 γεύσεων αλλά με 4 υγρά εκπροσωπεί τις 4 μεγαλύτερες κατηγορίες υγρών αναπλήρωσης. Για τα μοντάκια και τα ντριπάκια, δεν θα αναφέρω τίποτα καθώς ούτε ο τομέας μου είναι, ούτε νομίζω ότι αυτά είναι που θα κάνουν γνωστή την εταιρεία. Αντιθέτως, τα υγρά της θα τα παρακολουθώ στενά και θα τρέφω την ελπίδα να δω και άλλα ατμιστικά ταξίδια από αυτούς. Πραγματικά, κάντε τον κόπο να την ερευνήσετε αυτή την εταιρεία καθώς έχει πολλά να πει. Έχω και την εξής επιφύλαξη: είναι ο Kayfun κατάλληλος ατμοποιητής γι αυτά τα υγρά, ή θέλει κεραμικό? Τα υγρά τα δοκιμάζαμε παράλληλα με τον Θάνο από το e-tsigaro Κέρκυρας, ο οποίος τα δούλεψε σε ΣΟΦΙΑ. Από ότι μου είπε οι γεύσεις ήταν πιο διακριτές εκεί και πιο καθαρές. Δεν έχω λόγο να μην τον πιστέψω και το συντομότερο δυνατόν θα κάνω και μια απόπειρα εκεί. Οι απανταχού φαν των ΙΑΤΤΥ, νομίζω ότι βρήκαν άλλη μια σειρά υγρών η οποία θα αποδείξει την αξία του «Βασιλιά», αν ισχύουν τα προηγούμενα!
Όλα τα review μου, μπορείτε να τα δείτε και στο
http://cruiser79.blogspot.gr/ 
265 Απαντήσεις
37669 Εμφανίσεις
