Μπηκα μετά από καιρό για να δω τι παίζει με το θέμα κσι αντ αυτού διαβάζω μια σουρεαλιστικη μάχη νεοδημοκρατων και συντροφων.  Ρε παιδιά έλεος, κάντε τα μια σκούπα και πάμε από την αρχή. 
 
  Το ζήτημα είναι φλέγον,  όχι για εμένα που σπανίως πλέον τραβάω καμία τζούρα από σκέτη γλυκερίνη, χωρίς νικοτίνη,  αλλά για χιλιάδες επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στον χώρο και σε μια μέρα μένουν άνευ αντικείμενου, με τις οποίες εκκρεμότητες να τρέχουν.  Για χιλιάδες ατμιστες που πιθανόν θα γυρίσουν στον καπνό και για ποσους άλλους που δεν θα απαλλαγούν από τον καπνό.
 Ας μείνουμε εκεί

Συμφωνω. Ελεγα μαλιστα να κλεισουμε το off topic με βιβλιογραφια - αλλα ΑΤΥΧΙΑ ΡΕ ΦΙΛΕ , ολοι οι συγγραφεις μου φαινονται τελειως αναλφαβητοι γιατι βαζουν χαρακτηρισμους εκει που δεν πρεπει! Κοιτα εδω χαλια :


1)  H μελαγχολικη δημοκρατια (Πασκαλ Μπρυκνερ)
2) Προς μια μετα - αντιπροσωπευτικη δημοκρατια (Ευαγγελος Βενιζελος)
3) Η αμεση δημοκρατια στον 21ο αιωνα ( Φωτης Τερζακης, Περικλης Κοροβεσης κ.α.)
4) Αστικη και Σοσιαλιστικη Δημοκρατια (Γκεοργκυ Λουκατς)


Φτανει ως εδω. Απολυτες εννοιες που δεν επιδεχονται χαρακτηρισμους , απλως δεν υπαρχουν Treloneritis...

Για να το δούμε και λίγο ιστορικά:
Για τετρακόσια χρόνια, από το 800 μέχρι το 400 π.Χ., οι Έλληνες προσπαθούσαν να βρουν το καλύτερο πολίτευμα: μοναρχία, ολιγαρχία ή δημοκρατία. Κι ενώ η αναζήτηση συνεχίστηκε με τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, καταλήξανε σε κάτι πιο ουσιαστικό: το πρόβλημα δεν είναι το πολίτευμα, αλλά οι άνθρωποι που το ασκούν.

Όσο ψηφίζουν οι "ηλίθιοι", δηλαδή αυτοί που δεν σκέφτονται κριτικά, κανένα πολίτευμα δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Δεν φταίει η δημοκρατία, φταίει η ποιότητα των ψηφοφόρων.

 

Μάλιστα. Μάθαμε λοιπον ότι η έννοια της δημοκρατίας είναι κατι ΑΠΟΛΥΤΟ , που δεν επιδέχεται επιθετικούς προσδιορισμούς. Άρα η μόνη γνήσια εκδοχή  δημοκρατίας είναι η ΑΜΕΣΗ

Υποθέτω επίσης με ευχαρίστηση μέρες που' ναι , ότι κάτι τέτοιο ισχύει και για την έννοια του Θεού.

Αποποιούμαι την ευθύνη ότι έμαθες κάτι από μένα πάντως. Εγώ επιμένω πως ο όρος "δημοκρατία" δεν επιδέχεται επιθετικούς προσδιορισμούς, με τρόπο όμοιο όπως & ο όρος "έγκυος" . Και εσύ έχεις χρησιμοποιήσει ήδη...τρεις. "ΑΠΟΛΥΤΟ", "ΑΜΕΣΗ" & "γνήσια". Είτε εγκυμονεί κάποιο θηλυκό είτε όχι.


Στα περί έννοιας του θεού δηλώνω παντελώς αναρμόδιος. Στερούμαι μεταφυσικών ανησυχιών & αναζητήσεων.

Θα μας "σκουπίσουν"  οι διαχειριστές & με το δίκιο τους. Δεν έχω καμία αντίρρηση να ανοίξουμε κουβέντα σε μη ατμιστικό νήμα. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα, υπό τον τίτλο "Φιλολογικές τρικλοποδιές".

Μάλιστα. Μάθαμε λοιπον ότι η έννοια της δημοκρατίας είναι κατι ΑΠΟΛΥΤΟ , που δεν επιδέχεται επιθετικούς προσδιορισμούς. Άρα η μόνη γνήσια εκδοχή  δημοκρατίας είναι η ΑΜΕΣΗ , αυτή που είχαν οι δέκα χιλιάδες τόσοι αρχαίοι Αθηναίοι ( με τις 80.000 δούλους...) ενώ όλα τα άλλα (πχ η αντιπροσωπευτική -  κοινοβουλευτικη- αστική - πωστηνεθες δημοκρατία είναι ψευδεπίγραφες ολιγαρχίες. ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΣΙΡΙΖΩ ΠΙΟ ΠΡΙΝ!


Υποθέτω επίσης με ευχαρίστηση μέρες που' ναι , ότι κάτι τέτοιο ισχύει και για την έννοια του Θεού. Ουπς! Γιατί όμως οι χριστιανοί τον λένε "πανάγαθο" και "παντοδύναμο", ενώ ο θεός των Εβραίων είναι "σκληρός" και "εκδικητικός" ενώ ο θεός του Σπινόζα είναι "δυσπροσιτος"; Άλλοι κανόνες ισχύουν για αυτή την (κατ' εξοχήν απόλυτη) έννοια ; Αλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας;


Οι "φιλολογικές τρικλοποδιές" είναι κάτι που με διασκεδάζει ιδιαίτερα. Ειδικά όταν προσπαθούν να αποδείξουν ότι η μόνη αληθινή δημοκρατία είναι η δική τους. Ενώ όλες οι άλλες είναι "μουφα"....


Υπάρχει όμως και ένα σημείο που δεν με διασκεδάζει καθόλου: είναι το ότι αυτά ακριβώς τα επιχειρήματα των δήθεν "ελευθεριακών" , χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από όσους υπονόμευσαν ακόμα και αυτήν την "αφυδατωμένη" εκδοχή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας για δικούς τους λόγους . Τόσο στην αρχαία Αθήνα , όσο και στον σύγχρονο κόσμο , αυτους τους γνωρίσαμε σαν τυρρανους. Η σαν δικτάτορες. Η σαν φασίστες αν προτιμάς.

Ωραιο. Και συμπαθες. Εχω να το ακουσω απο την εποχη του Γκυ Ντεμπορ και της International Situationniste, γυρω στα 1968. Kαι οπως ολα τα συμπαθη πραγματα, απετυχε.  Παντου. Ο κοσμος βλεπεις , παραεχει γινει πολυπλοκος για τετοιου ειδους αστεια : αμεση δημοκρατια εναντι αντιπροσωπευτικης δημοκρατιας - η να ειμαστε ολοι διευθυντες -  ακουγοταν  ευχαριστα στα αυτια μας θυμαμαι. Καποιους - ισως για τον λογο οτι δεν εχουν κατι καινουργιο να μας πουν- τους συγκινει ακομα και σημερα. Ομως οι πολυεθνικες κερδισαν. Και εκει μεσα, εχουν μια - θα ελεγα - σκωπτικη διατυπωση για τους γενναιους που φαντασιωνονται ακομα τετοιες δομες : too many cowboys - but no indians .


Ολιγαρχικο η οχι , αυτο ειναι το θεσμικο πλαισιο - παντα ομως, ολιγαρχικο ηταν. Πιθανα να υπαρξει και κατι καλυτερο στο μελλον - υποθετω προς την κατευθυνση μιας ευρυτερης κοινωνικης και ταξικης ισορροπιας: κατι τετοιο ομως, μενει να αποδειχθει ...